Toυ Μάριου Ευρυβιάδη
Θα είναι η επίσκεψη του Έλληνα Πρωθυπουργού στην Λευκωσία μία ακόμη πυροτεχνική επίσκεψη όπως αυτές που μας έχουν συνηθίσει οι Έλληνες Πρωθυπουργοί που επισκέπτονται την Κύπρο και οι Κύπριοι Πρόεδροι που επισκέπτονται την Αθήνα; Θα επιβεβαιώσει και τούτη η επίσκεψη την επίφαση που χαρακτηρίζει τις σχέσεις Αθήνας-Λευκωσίας την περίοδο της Μεταπολίτευσης; ότι δηλαδή η Λευκωσία αποφασίζει και η Αθήνα συμπαρίσταται; ότι και οι δύο ηγέτες επιδιώκουν μία «βιώσιμη λύση»; ότι στοχεύουν στην «δικοινοτική και στη διζωνική ομοσπονδία»; κλπ. κλπ. κλπ.
Ο Έλληνας Πρωθυπουργός πρέπει να κάνει ένα βήμα πάρα πέρα. Και του πέφτει λόγος μόνο στο ζήτημα των «εγγυήσεων», ένα ζήτημα που εμπλέκει άμεσα τα ζωτικά συμφέροντα της Ελλάδας.Στο ζήτημα αυτό η θέση της Ελλάδας, του εκάστοτε Έλληνα Πρωθυπουργού, του εκάστοτε Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών και του εκάστοτε Πρέσβη στην Λευκωσία παραμένει πυροτεχνική, όλο λόγια και επίφαση. Ουσία μηδέν.
Η ασφάλεια αποτελεί το άλφα και το ωμέγα του κυπριακού προβλήματος. Εκεί σκοντάφτουν όλα. Εκεί βούλιαξε το σχέδιο Ανάν-Χάνεϊ. Εκεί θα βουλιάξει και το σχέδιο Μουν-Ντάουνερ ή για να αποτυπώσουμε και το πνεύμα των καιρών, το σχέδιο Χριστόφια-Ταλάτ (λύση από Κύπριους για Κύπριους).
Η Αθήνα μπορεί να πνίγεται από τα βαρίδια της οικονομικής κρίσης και ο κ. Παπανδρέου και οι επιτελείς να μην βρίσκουν χρόνο να παρακολουθούν τα συμβαίνοντα στην Λευκωσία και στην Κύπρο. Ο Έλληνας Πρέσβης στην Λευκωσία τι κάνει; Αυτό που έκαναν σχεδόν όλοι πριν από αυτόν; Μνημόσυνα και τακτικισμούς;
Ο Έλληνας Πρωθυπουργός πρέπει απερίφραστα και δημόσια, ενώπιον του Προέδρου Χριστόφια να δηλώσει ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να συνεχίσει να λειτουργεί ως «φύλλο συκής» για τη συνέχιση της «εγγυητικής» παρουσίας ξένων δυνάμεων στην Κύπρο, είτε αυτές είναι ελληνικές, είτε τουρκικές, είτε εγγλέζικες, είτε αυτές προέρχονται από τον Άρη και το εξώτερο διάστημα.
Η Ελλάδα, ως δημοκρατική χώρα, ως χώρα μέλος του ΟΗΕ, ως χώρα μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης και ως χώρα μέλος της ΕΕ, ΔΕΝ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ να λειτουργεί ως «Εγγυήτρια Δύναμη» σε ξένη χώρα. Η Ελλάδα μπορεί να διατηρεί συμμαχίες με «αμοιβαίο όφελος» με οποιαδήποτε χώρα του κόσμου συμπεριλαμβανομένης και της Κύπρου. «Εγγυήτρια» όμως δεν μπορεί να είναι καμίας. Πέραν όλων των άλλων λόγων, δεν της το επιτρέπει το δημοκρατικό της Σύνταγμα. Επιτρέπει το ελληνικό Σύνταγμα σε ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις να λειτουργούν μόνιμα και αόριστα έξω από την ελληνική επικράτεια ως «εγγυήτριες» τρίτων κρατών;
Επί πλέον και επί της ουσίας η συνεχής συμμετοχή της Ελλάδας στο λεγόμενο Ζυριχικό σύστημα εγγυήσεων νομιμοποιεί την τουρκική κατοχική παρουσία στην Κύπρο καθώς επίσης και την εγγλέζικη. Δεν αντιλαμβάνονται στο ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών ότι το σύστημα εγγυήσεων του 1960 βασίζεται σε τρεις πυλώνες για να συνεχίζει να παραμένει όρθιο και νομιμοποιημένο; Τον ελληνικό, τον τουρκικό και τον εγγλέζικο; Αλλά κυρίως τον ελληνικό; Και ότι χωρίς τον ελληνικό το τριπόδι θα γίνει διπόδι και θα καταρρεύσει; Δεν το καταλαβαίνει αυτό ο έντιμος Έλληνας Πρέσβης στην Λευκωσία ώστε να το επεξεργαστεί και να καταθέσει μία επί της ουσίας και όχι πυροτεχνική εισήγηση στον Πρωθυπουργό του;
Όχι, εγγυήσεις κ. Πρωθυπουργέ. Αμοιβαία ασφάλεια χρειάζεται η Κύπρος. Η Ελλάδα δια του στόματός σας πρέπει να ξεκαθαρίσει μία και καλή και να διακηρύξει ότι η Ελλάδα αρνείται να συμμετάσχει μελλοντικά στο οποιοδήποτε καθεστώς δουλείας και στην οποιαδήποτε τουρκική, εγγλέζικη ή αριανή ειρήνη στην Κύπρο. Μόνο μία ειρήνη νομιμοποιείται, η δημοκρατική. Αυτή που δεν παράγει έχθρες, ρεβανσισμούς και μισαλλοδοξίες. Αυτή που προσφέρει όραμα και ελπίδα για το μέλλον.
