«Κρίνονται όλοι, ακόμα και ο Καραμανλής»… Επιτέλους ξύπνησε!

Βάζει λέει την κοινωνία στο κόμμα και ως εκ τούτου και στην Βουλή. Μήπως είναι το αντίθετο που χρειάζεται?

Καλό σημείο, αλλά γιατί τόσο ‘στακαρισμένος’ στο κόμμα? Κόμμα ή Ελλάδα? Ιδού η απορία.

Έχει μία μοναδική ευκαιρία ο Αντώνης Σαμαράς να κάνει την ΝΔ από κόμμα σε λαϊκό κίνημα. Θα τo κάνει? Ή θα τον προλάβουν τα άλλα δημοκρατικά κινήματα?

Συμφωνώ! Έξω τα τζάκια, αλλά έξω και η κομματοκρατία. Να ένα κομμάτι της ιστορίας της Ελλάδος που μπορεί να επαναλάβει ο Αντώνης Σαμαράς, με την Αλέκα Παπαρήγα και τον Αλέξη Τσίπρα σαν «ένα Λα μινόρε προς το γκρίζο»:

Μετά την τυραννία των Πεισιστρατιδών, στην Αθήνα εμφανίζεται ο Κλεισθένης, που θέσπισε την άμεση δημοκρατία, δίδοντας σε όλους τους πολίτες ίσα πολιτικά δικαιώματα: ισοπολιτεία, ισονομία και ισηγορία, επειδή το ίσον είναι δίκαιον και ομονοίας σωστικόν. Η λέξη «δίκαιον» παράγεται από το «δίχα»—ετυμολογεί ο Αριστοτέλης, που σημαίνει μισό-μισό: το να υπάρχουν δηλαδή ίσες μερίδες γιά όλους. Έτσι, οι Έλληνες της Αθήνας θέτουν την έδρα του δικαστή, το βήμα της αγόρευσης και το έπαθλο κάθε πολιτικού αγώνα στο μέσον ενός κύκλου ίσων, ομοίων πολιτών. Την ίση απόσταση του καθενός από το μέσον, την ακτίνα δηλαδή του κύκλου, την ονομάζουν «μέτρον», γιά να
μετριάζουν με αυτό την ματαιοδοξία, την υπερβολή, την ύβρι του καθενός από ομοίους του, αλλά και γιά να τα βρίσκουν μεταξύ τους με μέτρο πάντα τον άνθρωπο. «Πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος» έλεγαν τότε οι Έλληνες, με τον Πρωταγόρα που εισήγαγε και την έννοια του «ανθρωποκεντρισμού».

Ποιόν ρόλο θα παίξουν οι Παπαρήγα, Σαμαράς και Τσίπρας? Του Πρωταγόρα ή του Κλεισθένη? Αν δεν παίξουν, ο χρόνος θα τους προσπεράσει, και αυτούς και την Ελλάδα μας μαζί.

Θα τα καταφέρουν? Θα τα καταφέρουμε? Γιά να δούμε τι θα δούμε…