Ο Krugman επιχειρεί να διακρίνει τις εξελίξεις στις ΗΠΑ από την κρίση στην Ελλάδα και στην Ευρώπη γενικότερα. Οπου πεντακάθαρα αναφέρει πως τα οικονομικά αδιέξοδα προήλθαν από την ανεγκέφαλη επέκταση του δημόσιου τομέα και την διεύρυνση των δημοσίων δαπανών από πόρους που δεν υπήρχαν (βλ. “We’re Not Greece,” New York Times, 14 Μαίου 2010).
Η διόγκωση λοιπόν του δημόσιου τομέα σε επίπεδο περίπου ασφυξίας δεν ήταν μόνο έργο των κεντροδεξιών και κεντροαριστερών κυβερνήσεων τη χώρας. Ηταν και αποτέλεσμα των συνεχών παραινέσεων της Αριστεράς για πολιτικές επεκτατικές με μοχλό πάντα το κράτος. Συνεπείς λοιπόν στις αντι-φιλελεύθερες θέσεις τους Δεξιά κι’ Αριστερά στην Ελλάδα συνήργησαν στην διάλυση της οικονομίας και στην σημερινή εξαθλίωση της κοινωνίας
Ανεξάρτητα από την εγκυρότητα των ισχυρισμών του Krugman σχετικά με την κατάσταση στις ΗΠΑ, κάτι που έντονα αμφισβητούν άλλοι επιστήμονες όπως ο καθηγ. Donald J. Boudreaux, τα λόγια του αποκαλύπτουν κάτι άλλο. Οι πολιτικές δηλ. του κρατισμού στην Ελλάδα και αλλού στην Ευρώπη οδήγησαν, σχεδόν συνειδητά, στην κατάρρευση της οικονομίας και στην απαξίωση του δημόσιου τομέα. Με την λογική του «Χοντρύνετε το Κτήνος» σύσσωμη η Αριστερά στην Ελλάδα έκανε ότι μπορούσε για να δικαιώσει τις θέσεις και τις προβλέψεις του νεοφιλελευθερισμού.
Είναι χαρακτηριστικό πως τις παραμονές κορύφωσης της κρίσης, και αφού είχαν δημοσιοποιηθεί τα σχετικά με έλλειμμα κοντά στο 10%, ο Πρόεδρος του ΣΥΝ πρότεινε την καταπολέμηση της ανεργίας με τον διορισμό όλων των ανέργων (500.000 πολίτες) στο δημόσιο!! Η διόγκωση λοιπόν του δημόσιου τομέα σε επίπεδο περίπου ασφυξίας δεν ήταν μόνο έργο των κεντροδεξιών και κεντροαριστερών κυβερνήσεων τη χώρας. Ηταν και αποτέλεσμα των συνεχών παραινέσεων της Αριστεράς για πολιτικές επεκτατικές με μοχλό πάντα το κράτος. Συνεπείς λοιπόν στις αντι-φιλελεύθερες θέσεις τους Δεξιά κι’ Αριστερά στην Ελλάδα συνήργησαν στην διάλυση της οικονομίας και στην σημερινή εξαθλίωση της κοινωνίας. Αξίζει όμως να σημειώσουμε πως εξαίρεση σε όλα αυτά υπήρξε από την αρχή ο Γ. Παπανδρέου. Που υπήρξε ο πρώτος αρχηγός κόμματος στην Ελλάδα που τόλμησε, από πολύ νωρίς, δημόσια να καταγγείλει τον κρατισμό.
Οι Αριστερές δοξασίες λοιπόν και πρακτικές δικαίωσαν τον νεοφιλελευθερισμό, που τόσο πολύ μισούν. Για να βγούμε από την κρίση, δυστυχώς γι αυτούς, θα αναγκασθούν να υιοθετήσουν τις δικές του συνταγές για ανάκαμψη. Μείωση δαπανών, μείωση του κράτους, μείωση της γραφειοκρατίας, μείωση φόρων. Εξασφάλιση χρημάτων – και πάλι από διεθνή δανεισμό για αποπληρωμή παλιών δανεικών – δεν λύνει το πρόβλημα. Είναι σαν να βρίσκεται κάποιος σε μια ταράτσα ουρανοξύστη σε πυρκαγιά, και να πηδάει στο κενό για να διασωθεί…
