Φρεσκοεκλεγμένος και με ένα τεράστιο έλλειμμα για αποσκευή, ο κύριος Παπανδρέου είχε φτάσει στις Βρυξέλλες για την πρώτη του συνάντηση στη Σύνοδο των Ευρωπαίων αρχηγών τον προηγούμενο Δεκέμβρη με πολύ λίγους άσσους στο μανίκι του. Θα μπορούσε νε είχε προσπαθήσει να κερδίσει χρόνο. Αντ’ αυτού, όπως διαβάζουμε στο πρωτοσέλιδο άρθρο των New York Times που του πλέκει το εγκώμιο, αποφάσισε να είναι ειλικρινής. Τους είπε ότι όχι μόνο το έλλειμμα της χώρας του είναι κατά πολύ μεγαλύτερο από αυτό που έδειχναν τα στοιχεία αλλά και τα ελληνικά οικονομικά είχαν τα μαύρα τους τα χάλια. Τους ενημέρωσε τέλος ότι η διαφθορά και η φοροδιαφυγή αποτελούν τα εθνικά σπορ των Ελλήνων.

«Τους είπα, κοιτάξτε ας μην κρυβόμαστε πίσω από το μικρό μας δαχτυλάκι» διηγείται από τον καναπέ του στο Μέγαρο Μαξίμου. Στα γόνατά του είχε το σακίδιό του και στο τραπέζι το Kindle του (ψηφιακή συσκευή ανάγνωσης βιβλίων). «Αυτό είναι ένα πρόβλημα. Θα σας πω την άποψή μου και τι σκέφτομαι να κάνω γι’ αυτό.»

Παρόλο που όλα έδειχναν ότι η στρατηγική του δεν θα έπιανε τόπο, τελικά έπιασε. Μέσα σε μήνες, είχε καταφέρει να εξασφαλίσει τα χρήματα που χρειαζόταν η χώρα, διατηρώντας τις καλές σχέσεις του με τους Ευρωπαίους ηγέτες-κάτι που για πολλούς αποτελεί άθλο.

«Επικρατεί μεγάλη ένταση ανάμεσα στους ηγέτες της ΕΕ» ομολογεί ο Τζόζεφ Στίγκλιτς, διάσημος οικονομολόγος και σύμβουλος του Έλληνα πρωθυπουργού.  «Αν ήταν διαφορετική προσωπικότητα, θα είχε εκραγεί.»

Το ακόμα πιο παράδοξο είναι ότι η αλήθεια έχει ωφελήσει τον Έλληνα πρωθυπουργό και στη χώρα του συνεχίζει το δημοσίευμα. Παρόλα τα μέτρα λιτότητας που εφαρμόζει η κυβέρνησή του και παρόλο που στις εξαγγελίες του δεν διστάζει να μιλήσει για τη συλλογική ευθύνη των Ελλήνων για τα προβλήματά τους, παραμένει δημοφιλής στους ψηφοφόρους που μόλις μερικά χρόνια πριν αμφισβητούσαν την ικανότητά του να κυβερνήσει.

Ο τύπος του ηγέτη στον οποίο είχαν συνηθίσει μέχρι τώρα οι Έλληνες ήταν αυτός του επιδεικτικού, ασυμβίβαστου, περιπετειώδη που χρησιμοποιούσε κατά καιρούς στις ομιλίες του εθνικιστικές κορώνες προκειμένου να πείσει το κοινό του.

Ο κύριος Παπανδρέου, παρόλο που είναι απόγονος μιας…σοσιαλιστικής φατρίας έχει καταφέρει να σπάσει αυτό το καλούπι.  Υπάρχουν φορές που μιλάει τόσο χαμηλόφωνα-είτε στα αγγλικά είτε σε μία άλλη από τις τρεις γλώσσες που γνωρίζει-που ίσα που ακούγεται.

 

Με το που ανέλαβε τα καθήκοντά του, ξεφορτώθηκε την πολυτελέστατη BMW του προκατόχου του και την αντικατέστησε με ένα χρησιμοποιημένο Toyota Prius που βρήκε ανάμεσα στα ήδη υπάρχοντα κυβερνητικά οχήματα. Στη συνέχεια, ζήτησε από τους υπουργούς του να κάνουν το ίδιο. Μερικοί, μοιραζόντουσαν και αυτοκίνητα.«Πιστεύω ότι κατάλαβαν ότι ήταν κάτι σημαντικό» δηλώνει ο ίδιος. Ίσως. Δεν τους έδωσε όμως και πολλά περιθώρια.

Τέτοιου είδους περικοπές αποδείχτηκαν πολύ χρήσιμες αφού έπεισαν τη Γερμανία, την πιο επιφυλακτική από τις ισχυρές χώρες της Ευρώπης να υποστηρίξουν τον μηχανισμό στήριξης για την Ελλάδα, μια από τις πιο απείθαρχες χώρες της Ευρωζώνης.

Στο αποκορύφωμα της οικονομικής κρίσης την άνοιξη, ο κύριος Παπανδρέου έφερε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και το ΔΝΤ. Πολλοί θεωρούσαν ότι ένας τέτοιος οργανισμός αποτελεί απειλή για την ικανότητα της Ευρώπης να λύσει μόνη της τα οικονομικά προβλήματα, όμως ήταν και ένα καμπανάκι ότι η Ελλάδα είχε ανάγκη την συλλογική υποστήριξη της Ευρώπης.

Ο κύριος Παπανδρέου είναι ο πρώτος που θέλει να προχωρήσει με τις μεταρρυθμίσεις. Παρόλο που οι Παπανδρέου θεωρούνται στο πολιτικό ασυνείδητο του ελληνικού λαού ως οι Έλληνες Κένεντι, ο κύριος Παπανδρέου έχει γεννηθεί και έχει σπουδάσει στην Αμερική. Καθ’ όλη τη διάρκεια της προηγούμενης δεκαετίας είχει επιδιώξει τον πρωθυπουργικό θώκο παρόλο που τον είχε χάσει δύο φορές.

Οι εξαγγελίες του κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του θύμιζαν τις υποσχέσεις Ομπάμα για αλλαγή και διαφάνεια. Βρίσκεται αντιμέτωπος με το δύσκολο έργο της εξυγίανσης του ελληνικού κοινωνικού κράτους που εν πολλοίς ιδρύθηκε από τον πατέρα του κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 80.

Χωρίς να φημίζεται για τις ρητορικές του ικανότητες, αισθάνεται πολύ πιο χαλαρός σε ακαδημαϊκά συνέδρια και συζητήσεις για θέματα εξωτερικής πολιτικής. Προτιμάει να μιλάει για το πώς η παγκοσμιοποίηση έχει επηρεάσει τη λήψη αποφάσεων. «Υπάρχει ένα παράδοξο» παραδέχεται ο Έλληνας πρωθυπουργός. «Ο κόσμος ξέρει ποια είναι τα κοινά προβλήματα. Όμως, είναι αδιαμφισβήτητο ότι μόνος του κανείς δεν μπορεί να καταφέρει και πολλά.»

Ο καθηγητής της σχολής δημόσιας διοίκησης Κένεντι του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ Ρίτσαρντ Πάρκερ, ο οποίος είχε στο παρελθόν δουλέψει για τον πατέρα του κυρίου Παπανδρέου στο πανεπιστήμιο, δηλώνει ότι ο κύριος Παπανδρέου είναι «πολύ χαμηλών τόνων, δημοκράτης με μικρό δ.» «Δεν είναι καθόλου επαρμένος ενώ ταυτόχρονα έχει μεγάλη άνεση σε χώρους όπως το Νταβός, όπου άλλοι είναι πολύ πιο κουμπωμένοι.»

Για του λόγου του αληθές συνεχίζει το δημοσίευμα, ο κύριος Παπανδρέου διοργανώνει το δικό του μικρό Νταβός σε ένα μικρό ελληνικό νησί κάθε χρόνο. Ως εκ τούτου, έχει δημιουργήσει ένα δίκτυο ειδικών, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται οι κύριοι Πάρκερ και Στίγκλιτς, με τους οποίους επικοινωνεί πολύ συχνά.

Δεν διστάζει να κάνει υπουργικά συμβούλια παρουσία των τηλεοπτικών συνεργείων, να ξεμπροστιάζει δημόσια μεγαλογιατρούς που φοροδιαφεύγουν ενώ έχει ξεκινήσει έρευνες σε χαμηλόμισθους υπαλλήλους του υπουργείου Οικονομικών οι οποίοι έχουν σπίτια αξίας άνω του 1.3 εκατομμυρίων ευρώ παρόλο που οι μισθοί τους δεν δικαιολογούν τέτοια ακίνητη περιουσία.

«Δεν ήταν εύκολο» είπε για τα πρόσφατα γεγονότα. «Σε πολλές περιπτώσεις είναι και άδικο γιατί πολλοί από αυτούς που επωμίζονται το κόστος δεν ευθύνονται για τα αίτια.»

Κανείς δεν γνωρίζει κατά πόσο θα καταφέρει να κρατήσει τη χώρα μακριά από τη χρεοκοπία. Παραδέχεται ότι τα μέτρα λιτότητας μπορεί και να οδηγήσουν την Ελλάδα στην ύφεση. Άλλωστε, υπάρχει ένα πολύ σημαντικό ν/σ που αναμένει έγκριση από το Κοινοβούλιο, αυτό του ασφαλιστικού.

Την ίδια στιγμή οι διαδηλώσεις και οι απεργίες έχουν αυξηθεί ενώ ασκείται μεγάλη κριτική για τις ικανότητες κάποιων υπουργών του. Ο Μπάμπης Παπαδημητρίου, κεντρώος δημοσιογράφος δηλώνει ότι «συμπαθεί τον Γιώργο όπως και όλους τους άλλους» Όμως ανησυχεί γιατί πιστεύει ότι οι υπουργοί του δεν είναι ικανοί. «Δεν έχει ικανή κοινοβουλευτική ομάδα».

Ο κύριος Παπανδρέου μεγάλωσε σε μια πολύ αβέβαιη περίοδο για την ελληνική πολιτική ζωή με τον πατέρα του και τον παππού του να φυλακίζονται και να πηγαίνουν εξορία. Έζησε μεγάλο μέρος της ζωής του στην Καλιφόρνια αφού ο πατέρας του ήταν καθηγητής στο πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ. Αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο Αμχερστ  και μιλάει γαλλικά, σουηδικά, ελληνικά και αγγλικά.

Η ζωή τα έφερε έτσι που ήδη από την ηλικία των επτά η πολιτική μπήκε στη ζωή του, όταν στρατιώτες του χουντικού καθεστώτος του έβαλαν το πιστόλι στον κρόταφο για να εκβιάσουν τον πατέρα του να βγει από την κρυψώνα του και να παραδοθεί. Ακόμα και όταν ο πατέρας του μπήκε στην πολιτική το 1981, ο ίδιος είχε τις επιφυλάξεις του για την πρωθυπουργία. Όμως, συνεχίζει το δημοσίευμα, ένα από τα αδέλφια του όμως τον έπεισε λέγοντάς του «Άκου, είναι μόνο για τέσσερα χρόνια. Είναι σαν να παίρνεις ακόμα ένα πτυχίο. Και πάντα μπορείς να τα εγκαταλείψεις αν δεν σου αρέσει.»

Στη συνέχεια, ο κύριος Παπανδρέου διετέλεσε υπουργός παιδείας και εξωτερικών στις κυβερνήσεις του πατέρα του Ανδρέα, παρόλο που οι σχέσεις μεταξύ πατέρα και γιου πολλές φορές ήταν τεταμένες.

Κατά τη διάρκεια ενός καταστροφικού σεισμού στην Τουρκία το 1999, ο κύριος Παπανδρέου αντέδρασε άμεσα και πρόσφερε βοήθεια στη γείτονα παρόλο που οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών δεν διένυαν την καλύτερη περίοδο. Κατάφερε λοιπόν να αναπτύξει μια φιλία και πολλοί θεωρούν ότι πρόκειται για μια καθοριστική στιγμή στις σχέσεις των δύο χωρών.

«Πιστεύω ότι κατάλαβε ότι δεν ήταν απλώς ο γιος ενός πρωθυπουργού αλλά ότι μπορούσε να τα καταφέρει και μόνος του» δήλωσε ο κύριος Πάρκερ.

Οι αντίπαλοί του τον κοροϊδεύουν γιατί καμιά φορά κομπιάζει όταν μιλάει ελληνικά-το οποίο είναι και ένα θέμα που τον ενοχλεί. Όμως σύμφωνα με τους στενούς του συνεργάτες, καταλαβαίνει εις βάθος την πατρίδα του και είναι πολιτικό ον.

«Παίζει την πολιτική στα δάχτυλά του» καταλήγει ο κύριος Πάρκερ. «Είναι σαν τον πατέρα του.»

Newtime.gr