Πρόσθεσε πως σε πέντε τουρκικά ναυπηγεία συνεχίζεται η ναυπήγηση στρατιωτικών πλοίων αξίας δύο δισεκ. δολαρίων. Γιατί, λοιπόν, η Τουρκία προχωρεί στη δημιουργία ισχυρής αμυντικής βιομηχανίας; Αναζητήσατε την απάντηση στον… Νταβούτογλου. Όντως, ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών, στο ήδη κυκλοφορούν βιβλίο του, «Το Στρατηγικό Βάθος. Η διεθνής θέση της Τουρκίας», αναλύει τις παραμέτρους ισχύος σε συνάρτηση προς την αμυντική βιομηχανία.
«Η αμυντική βιομηχανία μίας χώρας», γράφει, «είναι συνάμα το αποτέλεσμα και το μέρος της εξίσωσης ισχύος της. Όταν εξετάσουμε το θέμα από την άποψη των σταθερών δεδομένων, η ιστορία μίας χώρας επηρεάζει απευθείας, κατ’ αναλογίαν της βαρύτητάς της, την εξωτερική πολιτική και την πορεία εξέλιξης και την κατεύθυνση της αμυντικής βιομηχανίας. Ένα καλό παράδειγμα της επίδρασης, που ασκούν τα ιστορικά γεγονότα στην αμυντική διάρθρωση μίας χώρας προσφέρει η Γερμανία, η οποία από την εποχή τής Αγίας Ρωμαιογερμανικής αυτοκρατορίας του Καρλομάγνου έχει έναν άξονα, που εκτείνεται από το Βορρά προς το Νότο της ηπειρωτικής Ευρώπης, όπου η ενδοχώρα (Hinterland) του άξονα αυτού στις στέπες της Ανατολικής Ευρώπης απαιτεί κυρίως χερσαίες στρατιωτικές δομές». Ο Νταβούτογλου υποστηρίζει πως «μία χώρα που είναι εξαρτημένη στο θέμα της άμυνας από το εξωτερικό, δεν είναι δυνατόν να διαμορφώσει μία ανεξάρτητη και μόνιμη πολιτική βούληση».
Επισημαίνει ακόμα σε τι βαθμό «οι στρατηγικές της Αμερικής, της Γερμανίας και της Ρωσίας έχουν συνδέσει στενά τη δομή της αμυντικής βιομηχανίας τους με σταθερά και μεταβλητά δεδομένα», που για τον Νταβούτογλου είναι η ιστορία, η γεωγραφία και ο πληθυσμός. Γιατί, συνεπώς, η Τουρκία πρέπει να αποκτήσει ανεξάρτητη αμυντική δομή; Ας προσεχθούν αυτά που λέγει: «Η Τουρκία οφείλει να επιδείξει μία αμυντική δομή, η οποία πρέπει να λαμβάνει υπόψη της τα σημαντικά εκείνα στοιχεία που τη διαφοροποιούν από τα υπόλοιπα κράτη. Οι ιστορικοί παράγοντες αυτής της αμυντικής δομής έχουν αναγκάσει την Τουρκία να αναπτύξει μιαν αμυντική στρατηγική. Είναι αδύνατο για την Τουρκία, η οποία δημιουργήθηκε στη βάση του ιστορικού και γεωπολιτικού παρελθόντος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και υπεισήλθε στην κληρονομιά της, να διανοηθεί και να σχεδιάσει την άμυνά της αποκλειστικά στο πλαίσιο των συνόρων που κατέχει».
Γιατί; Ιδού η αποκαλυπτική θέση Νταβούτογλου: «Η ιστορική κληρονομιά μπορεί να αναγκάσει την Τουρκία να επέμβει σε de facto καταστάσεις, που εμφανίστηκαν πέραν των συνόρων της». Όπως οι κρίσεις στη Βοσνία και στο Κοσσυφοπέδιο, οι κρίσεις στις σχέσεις της με τη Βουλγαρία, την Ελλάδα και, το 1974, η τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Το μήνυμα Νταβούτογλου είναι σαφέστατο: Η Τουρκία πρέπει να αποκτήσει αμυντική βιομηχανία για να υλοποιήσει τη νεο-οθωνανική πολιτική τής επέκτασης και της ανάδειξης της χώρας ως μεγάλης δύναμης και ως πόλου συσπείρωσης και συνένωσης του μουσουλμανικού-ισλαμικού κόσμου. Καταλαβαίνει κανείς, στην Αθήνα και στη Λευκωσία;
ΣΗΜΕΡΙΝΗ
