ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ-ΕΙΔΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ
Του Σεραφείμ Π. Κοτρώτσου
Σε μία συζήτηση που είχε πρόσφατα κορυφαίος υπουργός της κυβέρνησης με ένα εκ των στελεχών της τρόικας, τα οποία επισκέπτονται την Αθήνα, άκουσε την εξής προτροπή: «Υπάρχουν τρία πράγματα που πρέπει να κάνετε για να γλιτώσετε τη χρεοκοπία και να θέσετε σε επανεκκίνηση την οικονομία. Ανάπτυξη, ανάπτυξη και ανάπτυξη» Δεν πρόκειται, προφανώς, για καμία σοφία. Ακόμα και πρωτοετείς της Πολιτικής Οικονομίας γνωρίζουν πως κάθε μία μονάδα αύξησης του ρυθμού ανάπτυξης επιφέρει μείωση του ελλείμματος κατά τουλάχιστον δύο μονάδες. Το επισήμανε, άλλωστε, και ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών σε συνέντευξη που παραχώρησε προ ημερών στο Alter. Και, αναμφισβήτητα, ο κ. Παπακωνσταντίνου γνωρίζει πολλά περισσότερα από οιονδήποτε πρωτοετή της Πολιτικής Οικονομίας. Φθάνουμε, ως εκ τούτου, στο «διά ταύτα». Τι πράττει η κυβέρνηση για να δημιουργήσει ικανοποιητικούς ρυθμούς ανάπτυξης; Δυστυχώς ελάχιστα, παρότι εξαγγέλλει πολλά.
Κι αυτά τα ελάχιστα προκαλούν ενίοτε σύγχυση αντί να αποσυμφορήσουν την οικονομία και την αγορά.
Το περίφημο σχέδιο «Fast truck investments», του αρμοδίου επί των επενδύσεων υπουργού, αποδεικνύεται πως αποτελεί μία προσαρμογή στις νέες συνθήκες του νομοσχεδίου που είχε ψηφισθεί επί ΝΔ αλλά ουδέποτε εφαρμόστηκε –απόδειξη της ασυνέχειας και ασυνέπειας του ελληνικού κράτους, που δρουν αποτρεπτικά έναντι οιουδήποτε υποψήφιου ξένου επενδυτή.
Ακόμα κι έτσι, όμως, το σχέδιο Παμπούκη αφορά δύο τρεις μεγάλες επενδύσεις το χρόνο. Ισως και λιγότερες. Ισως, όμως, και καμία εάν δεν ληφθούν παράλληλα μέτρα για τον εξορθολογισμό του φορολογικού καθεστώτος.
Γιατί, για παράδειγμα, την ώρα που ελληνικές επιχειρήσεις και κεφάλαια «δραπετεύουν» σε φορολογικά ευνοϊκότερες χώρες (Βουλγαρία, Τουρκία, Κύπρος κ.ά.), κάποιες ξένες να έρθουν να επενδύσουν την Ελλάδα;
Αρκετοί συνάδελφοι του κ. Παμπούκη εκφράζουν ήδη αντιρρήσεις για το συγκεκριμένο προσανατολισμό και επισημαίνουν ορθώς πως πρώτο μέλημα της κυβέρνησης θα έπρεπε να ήταν η ενίσχυση των ελληνικών επιχειρήσεων.
Και επισημαίνουν πως το οικονομικό επιτελείο δεν έχει κατορθώσει ακόμα να επιβάλλει στις τράπεζες να ρίξουν χρήμα στην αγορά, παρότι αποφάσισε να τις χρηματοδοτήσει με ένα γενναίο πακέτο αρκετών δισ., ενώ το περίφημο ΤΕΜΠΜΕ εξακολουθεί να παραμένει σε αδράνεια.
Πώς θα αναθερμανθεί, φερ’ ειπείν, η αγορά όταν η δανειοδότηση έχει σταματήσει κι όταν βάζουν λουκέτα το Πεντελικό, η Ridenco, ο Τσαντίλης και άλλες επιχειρήσεις, ενσπείροντας πανικό;
Ή γιατί να σπεύσουν να επενδύσουν στην Ελλάδα οι Γερμανοί ή άλλοι Ευρωπαίοι όταν βλέπουν την Aldi να κλείνει τη θυγατρική της;
Και πώς να εκπέμψει εμπιστοσύνη σε υποψήφιους επενδυτές η κυβέρνηση όταν πληροφορούνται πως ο μεν υπουργός Οικονομικών κάνει road show στο Λονδίνο, ενώ ο υπουργός Επενδύσεων και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης προΐστανται αμφότεροι επιτροπών με περίπου το ίδιο αντικείμενο, υπονομεύοντας, εν τέλει, τον κοινό στόχο;
Δεν αρκούν, λοιπόν, οι καλές προθέσεις και οι εξαγγελίες. Αυτά ουδείς τα αμφισβητεί. Εκείνο που προέχει, όμως, είναι η αποτελεσματικότητα. Κι αυτό παραμένει, ακόμα, μέγα ζητούμενο για τον πρωθυπουργό και την (ανανεωμένη) κυβέρνησή του.
