Πραγματοποιήθηκε στις 14.12.2010 σε κεντρικό ξενοδοχείο των Αθηνών συνέδριο των RIEAS (www.rieas.gr) και ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α. (www.elkeda.gr), με θέμα την μελλοντική δομή και το μέλλον της ευρωπαικής ασφάλειας. Ενώπιον ενός ακροατηρίου αποτελούμενου κατά βάσιν από διπλωμάτες και ειδικούς σε θέματα ασφάλειας, οι εισηγητές κάλυψαν ολόκληρο το φάσμα του κεφαλαίου ”ασφάλεια”, με ιδιαίτερη έμφαση στις ελληνικές και, προεκτατικά, τις ευρύτερες ευρωπαικές προτεραιότητες.
Εισηγητές ήσαν ο Κύπριος διεθνολόγος Γιώργος Λεβέντης (guest speaker), ο καθηγητής διεθνών σχέσεων του Παντείου Κώστας Κολιόπουλος, ο στρατηγός ε.α. Ιωάννης Παρίσης, ο διεθνολόγος/πρ. εμπειρογνώμων ΥΠΕΘΑ Γρηγόρης Τζανέτος, η αμυντική αναλύτρια Βασιλική Χατζηπέτρου (πανεπιστήμιο Πειραιώς) και ο ερευνητής Ανδρέας Λιαρόπουλος.
Σας καταθέτουμε, ενημερωτικώς, τα πορίσματα – συμπεράσματα του συνεδρίου:
ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ – ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ:
1. Ένα όσο το δυνατόν πιό ολοκληρωμένο και λειτουργικό σύστημα συλλογικής ασφάλειας, θα είναι το μεγάλο ζητούμενο στον κόσμο του αύριο, αφού η ρευστότητα και οι ήδη υφιστάμενες απειλές θα ενταθούν, με κυρίαρχες την τρομοκρατία, την πρόσκτηση πυρηνικών δυνατοτήτων από τριτοκοσμικά αυταρχικά καθεστώτα και τις πάσης φύσεως ασύμμετρες απειλές.
2. Τα ελλείμματα στη συλλογική ασφάλεια αντανακλούν ιδιαίτερα στην ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο, περιοχές ζωτικές για τα δύο ελληνικά κράτη (Ελληνική και Κυπριακή Δημοκρατία). Αθήνα και Λευκωσία οφείλουν να δραστηριοποιηθούν, να εισάγουν στην ατζέντα τους επικαιροποιημένο το κεφάλαιο ”ασφάλεια” και να αξιοποιήσουν, με πρωτοβουλίες, κάθε δυνατότητα που παρέχουν ΕΕ και ΝΑΤΟ, με ζητούμενο τη σταθερότητα, μέσα από την πολυμερή κατανόηση και συνεργασία. Σημαντικό ρόλο ως προς την ανατολική Μεσόγειο, πέραν των ΕΕ και ΝΑΤΟ, μπορούν να έχουν τα κράτη της εγγύς Ανατολής, το Ισραήλ (με το οποίο η Κύπρος προέβη σε συμφωνία για ΑΟΖ) και η Ρωσία.
3. Η Τουρκία, εμποτισμένη από έναν παθολογικό νεο-ηγεμονισμό, που επενδύεται επιστημονικοφανώς από το δόγμα Νταβούτογλου, με την συμπεριφορά της επιφέρει αστάθεια, στη Βαλκανική όσο και στην ανατολική Μεσόγειο. Η Τουρκία συνιστά απειλή για Ελλάδα (Αιγαίο-Θράκη) και ημικατεχόμενη Κύπρο, αλλά και αρνητικό παράγοντα για την ευρύτερη ασφάλεια και σταθερότητα.
4. Στο προς επεξεργασία μοντέλο συλλογικής ασφάλειας στην Ευρώπη, η Ρωσία πρέπει να έχει λόγο και συνεισφορά. Οι προτάσεις της Μόσχας για μια νέα αρχιτεκτονική ασφαλείας εμπεριέχουν στοιχεία ρεαλισμού, όπως πχ στα περί αντιπυραυλικής ασπίδας. Με την ενεργό συμμετοχή της Ρωσίας, οι αντιπυραυλικές δυνατότητες Ευρώπης και ΝΑΤΟ μπορούν να προεκταθούν προς την κεντρική Ασία, εστία ασύμμετρων απειλών και ακραίου ισλαμικού φονταμενταλισμού. Το εγχείρημα θα μπορούσε να καταλήξει σε ένα ενιαίο και λειτουργικό σύστημα ασφαλείας για ολόκληρη την Ευρασία.
5. Η στενή συνεργασία ΝΑΤΟ-ΕΕ-Ρωσίας και η επακόλουθη σταθερότητα, θα ευνοήσει Ελλάδα και Κύπρο, αφού αυτές δεν θα οφείλουν να ”παίρνουν θέση” σε διενέξεις που δεν συμφέρουν τελικά κανέναν. Οι προκλήσεις ασφαλείας είναι πλέον κοινές, σε ένα ιδιαίτερα ρευστό περιβάλλον. Ελλάδα και Κύπρος χρειάζονται σταθερότητα και παραγωγικές συμμαχίες, απέναντι σε ό,τι τις απειλεί (πχ τουρκικός αναθεωρητισμός, λαθρομετανάστευση).
