Του Χρήστου Χαρίτου, ειδική συνεργασία με το Statesmen.gr
Η Νέα Δημοκρατία άλλαξε το έμβλημά της. Ανεξαρτήτως του αν αρέσει, ή όχι, το νέο σήμα, η πρωτοβουλία του κ. Σαμαρά αποσκοπεί στην ανανέωση του κόμματός του. Παλαιότερα, ακουγόταν ακόμη και αλλαγή του ονόματος της Ν.Δ. Αρκεί η αλλαγή του κομματικού λογοτύπου για να σηματοδοτήσει ένα νέο ξεκίνημα για την Ν.Δ.; Προφανώς όχι. Διότι αυτό που έχει ανάγκη σήμερα το σύνολο της Ελληνικής Δεξιάς είναι μία σοβαρή και ειλικρινή συζήτηση, η οποία θα ανοίξει όλα τα ιδεολογικά και πολιτικά θέματα και θα θέσει το διακύβευμα της κυβερνητικής προοπτικής.
Χρειαζόμαστε μία Νέα Δεξιά. Μία Δεξιά:
- Ιδεολογική: με καθαρό ιδεολογικό σήμα, το οποίο θα αγκαλιάζει και θα συνθέτει τις αξίες του πατριωτισμού, της ελευθερίας και της ευθύνης. Μία Δεξιά που θα είναι συντηρητική στην υπεράσπιση των εθνικών αξιών και καινοτόμος στην κατεύθυνση αφυπνίσεως της ελληνικής κοινωνίας. Με θέληση συγκρούσεως με τις ιδεοληψίες της Αριστεράς, επιζητώντας την ιδεολογική ηγεμονία.
- Λαϊκή: η Ελληνική Δεξιά δεν είχε ποτέ ταξικά χαρακτηριστικά. Από την εποχή του Λαϊκού κόμματος του Δημητρίου Γούναρη, η Δεξιά είχε σαφή φιλολαϊκό περιεχόμενο και εκπροσωπούσε το σύνολο του Ελληνικού λαού, από τα αστικά στρώματα έως τους εργάτες. Με προγόνους διεθνώς, το «κράτος-πρόνοιας» του Βίσμαρκ και το «one nation conservatism» του Disraeli.
- Ριζοσπαστική: Η Δεξιά είναι συντηρητική μόνο στα αξιακά ζητήματα. Μπορεί να γίνει όμως εξόχως ριζοσπαστική στην αναζήτηση μεθόδων, προτάσεων και λύσεων στα οικονομικά θέματα και στην επανεκκίνηση του Ελληνικής κοινωνίας. Ειδικά σήμερα, που η χρεοκοπία των δημοσίων οικονομικών καταλύει το κρατικοδίαιτο πελατειακό – αναχρονιστικό μας σύστημα.
- Κινηματική: Η Δεξιά πρέπει να αντιληφθεί ότι δεν εκφράζει μόνο τον κοινό νου και την σιωπηλή πλειοψηφία, μέσω των δημοσίων συζητήσεων και του κοινοβουλίου. Οφείλει, όπου χρειάζεται, να κατεβαίνει «κάτω», ήτοι στους δρόμους, για να διεκδικεί τα θέματα που αποτελούν γι’ αυτήν «κόκκινη γραμμή». Η φαλκίδευση της ελληνικής ιστορίας (βλέπε Ρεπούση), το νομοσχέδιο για τους λαθρομετανάστες, τα εθνικά θέματα, ήταν και είναι, μία πολύ καλή ευκαιρία προς αυτή την κατεύθυνση.
- Κυβερνητική: Η Δεξιά θα πρέπει να αντιληφθεί ότι ο έλεγχος της νομοθετικής και της εκτελεστικής εξουσίας έχει έναν και μόνο λόγο: την υλοποίηση των ιδεολογικών και πολιτικών μας δεσμεύσεων. Προς όφελος πάντα του έθνους και του λαού. Δεν είναι προνόμιο, ούτε λάφυρο ημετέρων. Το χειρότερο για έναν πολιτικό, λέει ο Σαρκοζί, είναι να πει ότι χρειαζόταν λίγο ακόμη χρόνο για να υλοποιήσει το πρόγραμμά του. Αυτό σημαίνει, ότι πέρασε τον περισσότερο διαθέσιμό χρόνο του, συμβιβαζόμενος με τους αντιπάλους του!
Όλα αυτά καταλήγουν σε μία Νέα Πολιτεία, όχι σε μία Νέα Μεταπολίτευση. Και εκεί χρειάζονται συνταγματικές μεταρρυθμίσεις και ένα νέο πολιτικό προσωπικό. Διότι η γριά μαϊμού δεν ξέρει να κάνει νέα κόλπα. Όλα αυτά βεβαίως υπερβαίνουν κατά πολύ το νέο σήμα της Ν.Δ. και αφορούν το σύνολο της Δεξιάς. Ο Γιώργος Καρατζαφέρης και ο ΛΑ.Ο.Σ. είναι οι μόνοι που θέλουν να ανοίξουν αυτή την συζήτηση. Διότι ο μεν κ. Σαμαράς επιζητάει την ανέφικτη απόλυτη ηγεμονία στην κεντροδεξιά, η δε κα Μπακογιάννη δεν θέλει καν να χαρτογραφείται στη δεξιά, αλλά στο νεφέλωμα του «κέντρου», παραλλαγή του «μεσαίου χώρου».
Όσο δεν ανοίγει η συζήτηση και δεν τίθενται τα σωστά ερωτήματα, τόσο δεν θα θίγεται η πολιτική ηγεμονία του ΠΑΣΟΚ και της κεντροαριστεράς, η οποία έχει και αρκετά «μαξιλαράκια» στα αριστερά της. Για όλους εμάς όμως που η Δεξιά είναι στάση ζωής, η πρόκληση είναι μεγάλη. Η ιστορία δεν θα είναι επιεικής μαζί μας, αν επιδείξουμε, για πολλοστή φορά, ιδεολογική δειλία και πολιτικό αριβισμό. Διότι όπως έλεγε ο Δημήτρης Τσάκωνας: «Μόνο οι πολεμιστές είναι οι ευνοούμενοι της ιστορίας». Και εμείς πρέπει να πολεμήσουμε για την Ελλάδα και τις ιδέες μας.
