Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη
Στην Τύνιδα έφτασε ο ηγέτης του ισλαμικού κινήματος της Τυνησίας, Ραχίντ Γκανούτσι, ο οποίος ζούσε εξόριστος εδώ και 22 χρόνια. Η επιστροφή του συνέβη μετά την πτώση του προέδρου της Τυνησίας Μπεν Αλί. «Δεν είμαι Αγιατολάχ Χομεϊνί» δηλώνει ο ίδιος σε συνέντευξή του. Ωστόσο, η ισλαμοκεντρική του πολιτική, δείχνει στο βαθύ πρόσωπο του Ισλαμισμού.
Στο μεταξύ, αμφισβητείται η πολιτική του προέδρου Μουμπάρακ στην Αίγυπτο με χιλιάδες κόσμο στους δρόμους του Καίρου. Κανονική εξέγερση αθλίων. Ετσι ο αντιπολιτευόμενος ηγέτης και τιμηθείς με Νόμπελ Ειρήνης Μοχάμεντ Ελ-Μπαραντέι ενώθηκε το απόγευμα της Κυριακής με τους διαδηλωτές στην πλατεία Ταχρίρ. Απευθυνόμενος στο πλήθος φώναξε ότι η εξέγερση κατά του καθεστώτος δεν μπορεί να σταματήσει.
«Πήρατε πίσω τα δικαιώματά σας και αυτό που αρχίσαμε δεν γυρίζει πίσω. Έχουμε ένα βασικό αίτημα, το τέλος του καθεστώτος και την αρχή μίας νέας εποχής, μία νέα Αίγυπτο» δήλωσε σε σε πλήθη Αιγυπτίων που ζητωκραύγαζαν.
«Υποκλίνομαι στο λαό της Αιγύπτου με σεβασμό. Σας ζητώ υπομονή, η αλλαγή έρχεται τις επόμενες ημέρες» συνέχισε ο Μοχάμεντ Ελ-Μπαραντέι, ο οποίος διαθέτει πλέον και τη στήριξη των Αδελφών Μουσουλμάνων για να διαπραγματευτεί τη συγκρότηση κυβέρνησης εθνικής ενότητας.
Την ίδια ώρα η Αλγερία είναι ένα ηφαίστειο,κατά την εκτίμηση του εκεί αμερικανού πρεσβευτή, καθώς η κοινωνία συγκλονίζεται από τις σχεδόν καθημερινές αυτοπυρπολήσεις νεαρών, που έφθασαν ήδη τους 14, καθώς δεν αντέχουν πλέον την ανεργία,την κρατική διαφθορά και τη σκληρή επιβολή του νόμου.
Το Μαγκρέμπ και η Αίγυπτος είναι καμίνια που βράζουν. Ο λαός ζητάει την απομάκρυνση των δικτατόρων, οι οποίοι εκμεταλλεύτηκαν τη θέση τους και πλούτισαν μέσα σε κλίμα διαφθοράς και αδιαφάνειας αφήνοντας τον κόσμο να ζεί σε άθλιες συνθήκες επί δεκαετίες.
Αυτό που θεωρείται άκρως ανησυχητικό είναι πως οι ηγεσίες όλων αυτών των χωρών της βόρειας Αφρικής διατηρούσαν καλές σχέσεις με τη δύση και κυρίως με την Ευρώπη. Οντας φιλευρωπαϊστές, είχαν αμβλύνει το θρησκευτικό αίσθημα του Ισλάμ, δίνοντας κοσμικότερο χαρακτήρα στην πολιτική τους.
Τώρα στις χώρες της επανάστασης παρατηρείται μιά αναμενόμενη, αλλά ανεπιθύμητη γιά τη δύση, επιστροφή στο βαθύ Ισλάμ. Εξόριστοι μουσουλμανοκεντρικοί ηγέτες επιστρέφουν στην Τυνησία, επαγγελλόμενοι κοινωνική δικαιοσύνη.
Ο ηγέτης της αντιπολίτευσης στην Αίγυπτο Μοχαμεντ Ελ Μπαραντέι έχει τη στήριξη των Αδελφών Μουσουλμάνων. Η στροφή προς το Ισλάμ και το άκαμπτο πρόσωπο της ιερής εκδίκησης είναι φανερή.
Η περίπτωση της βόρειας Αφρικής θυμίζει στους δυτικούς ηγέτες τις μέρες του Ιράν με την εκδίωξη του σάχη και την επιστροφή του Αγιοταλλάχ Χομεϊνί . Θυμίζει πως ο λαός ξεσηκώνεται για κοινωνική δικαιοσύνη, εκδιώκοντας τους φάυλους μονάρχες ενώ αναζητεί στήριξη στους ηγέτες του Ισλάμ.
Ο φόβος της γενίκευσης της κρίσης στις αραβικές χώρες με την επιστροφή των άκαμπτων ισλαμιστών έχει καταλάβει τους Ευρωπαίους. Ολοι νίπτουν τας χείρας τους τώρα από την πολιτική των χθεσινών μοναρχών, τους οποίους στήριζαν με κάθε τρόπο.
Πάντως, θα είναι μοιραία γιά τη λεκάνη της Μεσογείου η άνθιση της φρενίτιδας του Ισλαμ, η οποία θα έχει τεράστιες επιπτώσεις όχι μόνο γιά την Ισπανία, τη Γαλλία, το Ισραήλ, αλλά και γιά τη μικρή πατρίδα μας και γιά την Κύπρο.
