Γιατί μόνον το 1821; Μήπως έπρεπε επίσης να πούμε «περάστε» και στους Πέρσες το -490 και το -480;
Ή μήπως δεν ήταν ευνομούμενοι οι Πέρσες; Μιά χαρά δεν ήταν, γιά κάποιον που λατρεύει την μοναρχία και τον δεσποτισμό;
Και τους Γερμανούς; Μήπως πρέπει να αρχίσουμε να κάνουμε τιμητικές διακρίσεις στους συνεργάτες των Γερμανών από το 1940;
Ευνομούμενοι και γεμάτοι πειθαρχία δεν ήταν και οι Γερμανοί τότε; Η λογική αποδόμησης της ιστορίας μας, από τους εργολάβους και τα κανάλια τους, μπορεί εύκολα να γίνει ιδεοληψία και δική μας, αν πάψουμε να είμαστε λαός Ελληνικός.
Βγάλε την λατρεία μας γιά την ελευθερία, το έθος και την αμφισβήτηση. Ξαφνικά, η ιδεοληψία που έχουν οι εργολάβοι και τα κανάλια τους γίνεται αντιληπτή και κατανοητή.
Ο ελληνικός μας πολιτισμός είναι το πρόβλημά τους. Η διαφορετικότητα δεν πρέπει στον κοινοβουλευτικό δεσποτισμό μας στον πλανήτη Γη.
Η κομματoκρατική μας δεσποτεία απαιτεί να μας ‘χαρίζει’ ατομικά δικαιώματα και χρηματιστική ελευθερία. Το αντίτιμο είναι η άρση κάθε προσωπικής μας, κοινωνικής μας, πολιτικής μας και εθνικής μας ελευθερίας.
Το ότι ατομικά δικαιώματα στην κλασική Ελλάδα είχαν οι δούλοι, μόνον συνάδει με και εξυπηρετεί την δημοσιογραφική δεοντολογία του δεσποτισμού και της μοναρχίας ή της κομματoκρατικής μας πολυαρχίας. Είμαστε όλες και όλοι δούλοι, αλλά στην Αίγυπτο σήμερα φωνάζει ο κόσμος υπέρ του δεσποτισμού.
Το βόλεμα με τα ατομικά δικαιώματα και την χρηματιστική ελευθερία έχει γίνει τρόπος ζωής. Ποιός ενδιαφέρεται γιά αξιακά συστήματα και νόμους;
Ή γιά την σχέση μεταξύ νόμων και πολιτικού συστήματος; Στον κοινοβουλευτικό δεσποτισμό μας ή στην κομματoκρατική μας δεσποτεία, ο νόμος είναι ο υπουργός.
Ο Χάρρυ Κλυνν νομίζει, π.χ., πως ο υπουργός μας οικονομικών είναι εξυπνότερος του Αϊνστάιν. Tον Αϊνστάιν λέει βρεθήκανε και δέκα άνθρωποι που τον καταλάβανε, αυτόν δεν τον κατάλαβε ακόμα κανένας!
Κατάλαβες τώρα; Μας παίρνουν 4 είδη ελευθερίας και μας δίνουν, όταν και γιά όσο θέλουν, ατομικά δικαιώματα και χρηματιστική ελευθερία. Δηλαδή τίποτα.
Το αποτέλεσμα; Κομματoκρατική δεσποτεία – Ελληνικός λαός: 4-0.
Αυτή ήταν μία πάρα πολλή όμορφη ανάλυση του ‘αυτοί’. Ίσως όμως η αέναη αναζήτηση των ευθυνών σε κάποιους άλλους εκτός του συλλογικού εαυτού μας είναι κάτι διαχρονικό γιά ‘εμάς’ τους Έλληνες και συνάμα επιζήμιο.
Για την Μικρασιατική καταστροφη, τον εμφύλιο, την χούντα, την οικονομία, την διαφθορά στο Δημόσιο, το Κυπριακό κλπ, πάντοτε κάποιος άλλος φταίει… ΚΑΘΕΤΑ ΚΑΙ ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ. Αλλά ουδεμία η ελαχίστη ευθύνη αναλογεί στους εαυτούς μας.
Δεν λεω βέβαια να αγνοήσουμε την ιστορία και το γεγονός ότι και άλλοι έχουν βάλει το χεράκι τους στα δεινά του τόπου μας. Αλλά με την υπερβολή έχουμε δημιουργήσει πολλούς εχθρούς του πάντα ανεύθυνου λαού μας, εχθρούς ορατούς, αλλά κυρίως αόρατους, κάτι που μάλλον λειτουργεί αποπροσανατολιστικά.
Ίσως γιά να πάμε μπροστά, πρέπει ‘εμείς’, οι σύγχρονες Ελληνίδες και σύγχρονοι Έλληνες να αρχίσουμε διορθώνοντας συνειδητά και συντονισμένα τα του άμεσου μικρόκοσμού μας. Όχι μόνο ατομικά ή προσωπικά, αλλά κυρίως συλλογικά!
ΥΓ: Further analysis of ‘us’ and ‘them’ is not free…
