Από τον Λουκά Γ. Κατσώνη, ειδική συνεργασία με την εφημερίδα “Αποκαλύψεις”
Ε, λοιπόν, δεν είναι όλα μαύρα. Παρά τον κίνδυνο που αντιμετωπίζει κανείς να χαρακτηριστεί «εκτός τόπου και χρόνου», όταν βρίσκει θετικά σημεία σε μια χώρα που έχει περιέλθει σε βαθιά εθνική κατάθλιψη, αξίζει να εκμεταλλευθεί το γεγονός ότι πλέον ο καθένας μπορεί να λέει πια ό,τι του κατεβαίνει. Αν είναι αρνητικά, μάλιστα, εκλαμβάνονται τα λόγια του πολύ σοβαρά, αφού έχει χαθεί πια ο μπούσουλας. Παράδειγμα, όσοι υποστηρίζουν ότι το «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων ή η χρεοκοπία της Ελλάδας είναι προοπτικές αναπόφευκτες. Πρόκειται για καταστροφή. Δεν μας λένε, όμως, οι κύριοι αυτοί ούτε τα συμφέροντα ποιων εκπροσωπούν, ούτε πού ακριβώς βασίζουν τις προβλέψεις τους αυτές.
Ε, λοιπόν, δεν είναι όλα μαύρα.
Η Ελλάδα κατόρθωσε μέσα στο 2010 να μειώσει το έλλειμμά της κατά περίπου πέντε ποσοστιαίες μονάδες. Το γεγονός είναι εντυπωσιακό, ακόμα κι αν συνυπολογίσει κανείς το (εγκληματικό, όπως αποδείχθηκε) φούσκωμα του ελλείμματος στο οποίο προσέφυγε ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου μόλις ανέλαβε το Υπουργείο Οικονομικών.
Οι βίαιες παρεμβάσεις στην αγορά εργασίας πληγώνουν τους εργαζόμενους. Τα θύματα χιλιάδες. Αλλά, το ανά μονάδα κόστος εργασίας, ένας από τους βασικούς παράγοντες που καθορίζουν την ανταγωνιστικότητα μιας οικονομίας, έχει πέσει πλέον στα επίπεδα του 2000. Και ακολουθεί περαιτέρω μείωση. Αρα, η ανταγωνιστικότητα ενισχύεται σε χρόνο ρεκόρ και χωρίς να ανοίξει ρουθούνι (ακόμη…).
Το ελληνικό εργατικό δυναμικό ξεκίνησε ήδη τη μετάβαση στη νέα εποχή, στρεφόμενο σε δραστηριότητες που έχουν μέλλον. Παρατηρείται αύξηση της απασχόλησης στον αγροτικό τομέα, τον τουρισμό και την ενέργεια. Φθίνουν το εμπόριο και οι υπηρεσίες. Αυτό, φυσικά, θα έπρεπε να γίνει πιο οργανωμένα, χρόνια νωρίτερα. Αλλά και τώρα, στη δίνη της κρίσης, θετικό γεγονός είναι.
Οι ελληνικές εξαγωγές αυξάνονται. Κάτι που επίσης θα έπρεπε με οργανωμένο τρόπο να γίνεται συστηματικά τις περασμένες δεκαετίες, τώρα συμβαίνει με μαζική ιδιωτική πρωτοβουλία. Η ελληνική επιχειρηματικότητα δεν περιμένει να πνιγεί στη βλακεία του κράτους. Στρέφεται στο εξωτερικό για να σωθεί. Και αρχίζει να σώζεται.
Οι εξελίξεις στο εξωτερικό είναι -σχετικά- ευοίωνες. Με την εξαίρεση της σοβούσας πετρελαϊκής κρίσης λόγω Λιβύης, η διεθνής οικονομία αναπτύσσεται αλλά, το κυριότερο, επιστρέφει η λογική στους μεγάλους παίκτες. Δεν είναι τυχαίο ότι πληθαίνουν οι φωνές εντός και εκτός Ευρώπης που λένε ότι, επιτέλους, η Ελλάδα πρέπει τώρα να στηριχθεί ώστε να μην καταρρεύσει. Αλλιώς θα χάσουν όλοι.
Υπάρχουν κι άλλα…
Αλλά, αν παρατηρήσατε, τα παραπάνω γίνονται ουσιαστικά ερήμην της κυβέρνησης. Κυβερνητικός σχεδιασμός και πολιτική δεν υπάρχουν. Η τρόικα και το στυγνό Μνημόνιο δίνουν τις οδηγίες. Και η κοινωνία παίρνει τη μοίρα στα χέρια της. Καλύτερα!
