— Πριν από τον επόμενο «Πανηγυρικό» και τη διάλεξη περί του τι εστί πατριωτισμός, ας τραβήξει κάποιος από το μανίκι τον φον Δημήτριο Α΄ και ας του εξηγήσει:
α) Κανείς δεν αμφισβητεί ότι το Καστελλόριζο είναι ελληνική γη, όπως αναρωτήθηκε ο ίδιος. Απλώς αμφισβητείται η ελληνική κυριαρχία στην υφαλοκρηπίδα του και στην ΑΟΖ του, κάτι που παρακολουθήσαμε πώς γίνεται με την υπόθεση του ιταλικού πλοίου.
β) Ας μη θυμώνει με τον Βαγγέλη (σ.σ. υπουργό Εθνικής Άμυνας) ο οποίος είναι γνωστό ότι εκτιμά απεριόριστα τα διπλωματικά και ηγετικά του προσόντα. Απλώς ο Βαγγέλης δεν πρόκειται να φορτωθεί αμαρτίες άλλων, ειδικά μάλιστα εάν αυτές ανήκουν στους ακολούθους του… Μεγάλου.
γ) Όταν λέει ότι δεν δέχεται γρατσουνιά στα κυριαρχικά δικαιώματα, μήπως θα πρέπει να ξανακοιταχτεί στον καθρέφτη, να δει ότι δεν ήταν γρατσούνισμα απλώς, αλλά ουλή, βαθιά ουλή αυτό που απέμεινε από τη διαχείριση της υπόθεσης του ιταλικού πλοίου;
— Αν μη τι άλλο, ο φον Δημήτριος Α΄ είναι τέρας ψυχραιμίας. Είχαμε υποστεί τέτοιο διπλωματικό στραπάτσο, αλλά η δενδροφύτευση, δενδροφύτευση… Απλώς ακόμη και σε αυτήν την προσπάθεια ήταν θλιβερό το θέαμα. Φτυάρι στο χέρι, με τα μανικετόκουμπα μαζεμένα, κολλαριστός γιακάς και κηρύγματα περί πατριωτισμού…
— Και ανακάλυψε μετά εσωτερικό δάκτυλο. Ότι είναι κάποιοι στην Αθήνα που τα δημιουργούν όλα. Απόλυτα δικαιολογημένος. Έχει ήδη πείσει τον εαυτό του να ξεχάσει το γλυκό χαμόγελο του Αχμέτ (Νταβούτογλου) όταν δίπλα του ακριβώς, μέσα στο υπουργείο Εξωτερικών, του πέταγε κατάμουτρα ότι το Καστελλόριζο πρέπει να μείνει έξω από τον… λογαριασμό.
— Μα δεν έχει περάσει χρόνος όταν και πάλι στο Καστελλόριζο έβγαινε το «Πίρι Ρέις». Προφανώς η πραγματικότητα για τον κ. Δρούτσα περιορίζεται στα γεγονότα που του είναι ευχάριστα και αυτά που ταιριάζουν με τις προσδοκίες του… Σε όλα τα άλλα κάνει delete. Και ακούμε τώρα ότι για το Καστελλόριζο δεν φταίνε ο Αχμέτ και ο Ταγίπ (άσε που μπορεί να του θυμώσουν κιόλας), αλλά όσοι στην Ελλάδα κρούουν εδώ και μήνες τον κώδωνα του κινδύνου για τη διολίσθηση στο καθοριστικό αυτό εθνικό θέμα…
— Ο καλύτερος τρόπος για να αποτυπωθεί η εκτίμηση και εμπιστοσύνη που έχει ο κ. Δρούτσας στη Διπλωματική Υπηρεσία είναι η μετατροπή του υπουργείου σε θεσμό συνταξιούχων. Όλες οι σημαντικές θέσεις έχουν ανατεθεί σε συνταξιούχους. Οι σκέψεις των καχύποπτων πηγαίνουν στο ότι η προτίμηση αυτή οφείλεται στο ότι οι συνταξιούχοι είναι εκτός υπηρεσιακής δομής και ιεραρχίας και σε κάθε περίπτωση δημιουργείται και μια σχέση εξάρτησης, καθώς η ενασχόληση με σημαντικά θέματα και μετά την αφυπηρέτηση δεν σημαίνει απλώς ότι έχεις με κάτι να ασχοληθείς, αλλά είναι και ένα πρόσθετο εισόδημα.
— Αυτά τα πιστεύουν οι κακεντρεχείς, γιατί είναι προφανές ότι οι συνταξιούχοι που έχουν παραμείνει ενεργοί δεν είναι τέτοιου επιπέδου άνθρωποι και αρκούνται στο γεγονός ότι τους αναθέτει η πολιτική ηγεσία, τιμητικά, ειδικές αποστολές.
— Για να κάνουμε επανάληψη: Ι.-Α. Ζέπος σε θέση γ.γ. του ΥΠΕΞ, Γ. Σαββαΐδης εκπρόσωπος της Ελλάδας στο Δικαστήριο της Χάγης για την υπόθεση της ΠΓΔΜ, Π. Αποστολίδης στις διερευνητικές επαφές, Αδ. Βασιλάκης διαπραγματευτής για το Σκοπιανό, Α. Νικολαΐδης απεσταλμένος για τη Μέση Ανατολή, Δ. Κυπραίος στον ΟΑΣΕ, Άλεξ Φίλων στο Κέντρο Ανάλυσης και Σχεδιασμού, Ν. Καλαϊτζιανός στον ΟΑΣΕ… Πάντως οι κ. Σαββαΐδης και Καλαϊτζιανός είναι σε φάση οριστικής αφυπηρέτησης.
— Γίναμε συμπτωματικά μάρτυρες της σπουδαίας δουλειάς του γενικού προξενείου Κωνσταντινούπολης, που με τα μαθήματα ελληνικής γλώσσας, τις εκθέσεις τέχνης και τις ειδικές εκδόσεις του για τον ελληνισμό της Πόλης έχει μετατραπεί σε ένα ζωντανό κύτταρο, που αναβιώνει, έστω και συμβολικά, την ελληνική παρουσία στην Πόλη, με έδρα το ίδιο το Σισμανόγλειο Μέγαρο.
— Σε καμιά περίπτωση η προσπάθεια του προξένου Β. Μπορνόβα, που μάλλον είναι προσωπική πρωτοβουλία, δεν μπορεί να αντισταθμίσει τα όσα καθημερινά ντε φάκτο επιβάλλει ο τούρκος πρόξενος στην Κομοτηνή. Τουλάχιστον υπάρχει, όμως, μια σημαία ελληνική να κυματίζει σε ένα κτίριο στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης, το οποίο έχει πόρτες ανοιχτές και υποδέχεται κάθε ημέρα δεκάδες και εκατοντάδες τούρκους πολίτες, όχι μόνο από την κοινωνική και πολιτική ελίτ της χώρας, αλλά και απλούς πολίτες που θέλουν να δουν και να ακούσουν για την Ελλάδα.
— Τελικά, εκτός από τη διπλωματία των κανονιοφόρων ή των διαβημάτων, υπάρχει και η επιθετική διπλωματία του πολιτισμού. Και αυτό είναι το υπέρτερο όπλο, που αφήνουμε να πέφτει σε αχρηστία…
— Αν σας κάνει εντύπωση η απουσία επισήμων επισκέψεων υπουργών Εξωτερικών στην Αθήνα, υπάρχει απάντηση: Μετά την προειδοποίηση ακόμη και των φιλικά προσκείμενων διπλωματών ότι θα γίνουν συμβολικές κινητοποιήσεις στη διάρκεια επισκέψεων ξένων επισήμων στην Αθήνα, ο φον διαμόρφωσε το πρόγραμμα του καταλλήλως.
— Εξάλλου τους τελευταίους μήνες ο ρόλος του ΥΠΕΞ είναι παντελώς υποβοηθητικός του πρωθυπουργικού διπλωματικού γραφείου. Για να είμαστε ειλικρινείς, αντί για υπουργό, αναπληρωτή, και δύο υφυπουργούς, θα αρκούσε ένας απλός υφυπουργός που θα μετέφερε το μπιλιέτο από το Μαξίμου στη Β. Σοφίας. Υφυπουργός, όχι κλητήρας όπως υπονοούν ορισμένοι κακεντρεχείς…
— Στη Χάγη καλή ήταν η ελληνική παρουσία. Υπήρχαν όχι μόνο αναλυτικές καταθέσεις, αλλά και ευρηματικές τοποθετήσεις από τους νομικούς συμβούλους της χώρας μας. Θα έχει πολύ ενδιαφέρον η απόφαση, η οποία σε κάθε περίπτωση, ακόμη και αν δεν αφορά το όνομα, θα δημιουργήσει εξελίξεις.
— Πάντως μια σατανική σύμπτωση στέλνει το Σκοπιανό για μετά το καλοκαίρι. Πρόωρες εκλογές, που με τα σημερινά δεδομένα κερδίζει πάλι ο κ. Γκρούεφσκι, προκηρύχθηκαν για τις αρχές Ιουνίου. Οπότε μέχρι τότε μην περιμένετε ούτε κιχ.
— Ένα από τα πιο ωραία που ακούστηκαν ελέχθη από τον εκπρόσωπο της ΠΓΔΜ κ. Διμίτροφ που προέβη ενώπιον του Δικαστηρίου σε μια μεγάλη «παραχώρηση» για την Ελλάδα, καθώς όπως δήλωσε: «Εμείς δεν αντιτιθέμεθα στη χρήση του όρου Μακεδονία εκ μέρους και της Ελλάδας, εάν έτσι θέλει να κατονομάσει μια περιοχή της»!
— Τα λέει ωραία στη «Χουριέτ» ο κ. Δρούτσας και στέλνει αυστηρότατα μηνύματα. Δυστυχώς τα λεκτικά μηνύματα πρέπει να συνoδεύονται από πράξεις, διαφορετικά μάλλον καθίστανται περιττή φλυαρία.
— Αλλά εκείνο που μας άρεσε περισσότερο ήταν ότι όλη η θεωρία του κ. Δρούτσα βασίζεται τελικώς στο ότι η Τουρκία θα δεχθεί το Δίκαιο της Θάλασσας. Δεν γνωρίζουμε πού εδράζεται αυτή η αισιοδοξία, αλλά προφανώς η τουρκική εξωτερική πολική δεν απέρριπτε το Δίκαιο της Θάλασσας 29 χρόνια επειδή δεν είχε βρεθεί ένας Δ. Δρούτσας να την πείσει… Εκτός εάν θέλουν να πιστέψουμε ότι η Τουρκία θα κάνει την κίνηση για να αποφύγει τη δυσαρέσκεια(!) του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών.
— Όσο για το ταξίδι του στην Ίμβρο, φυσικά και έχει την αξία του, αλλά ας μη λησμονεί ότι Ίμβρος και Θράκη δεν μπαίνουν στην παλάντζα. Στη μια πλευρά είναι μερικές οικογένειες και κάποια σπίτια για τις καλοκαιρινές διακοπές και στην άλλη μεριά είναι εκατό χιλιάδες έλληνες πολίτες που παραδίνονται καθημερινά στις ορέξεις του κάθε κυρίου Νταβούτογλου.
