Γράφει: ο Θεόφιλος Αιγινήτης*
Το μπούσουλα δεν είναι ανάγκη να είσαι ναυτικός για να ξέρεις τι είναι. Πάντως είναι η πυξίδα γι’ αυτούς που υποκρίνονται τους μορφωμένους και μπούσουλας για τον απλό λαό. Οι μορφωμένοι έχουν χάσει την πυξίδα για το πώς πρέπει να διοικούν ένα λαό και ο λαός το μπούσουλα για το ποιός είναι υπεύθυνος για την κατάντια του. Έχουμε χάσει το μπούσουλα γιατί μας έκαναν να μη μπορούμε να διακρίνουμε τον εχθρό από το φίλο, το δολοφόνο που θέλει να κάψει ζωντανό από αυτόν που προσπαθεί να μας γλυτώσει.
Όλοι αυτοί οι μπαχαλάκηδες όπως τους αποκαλούν, δε μπορεί να ξεφύτρωσαν ξαφνικά μέσα στον κόρφο μας, όπως δεν μπορεί να είναι τα παιδιά της διπλανής μας πόρτας ή και τα παιδιά μας και να μην έχουμε πάρει χαμπάρι για το τι γίνεται. Παίρνουμε χαμπάρι μόνο από τα δελτία ειδήσεων από την πολυθρόνα μας το βράδυ και από τα επιλεγμένα στιγμιότυπα που δείχνουν τους κακούς αστυνομικούς να σπάζουν στο ξύλο κάποιον με την κουκούλα ακόμα στο κεφάλι και σακίδιο στην πλάτη και μια βαριοπούλα πεσμένη μπροστά στα πόδια του και αυτόν ο χρυσοπληρωμένος δημοσιογράφος να τον αποκαλεί διαδηλωτή. Οι ειδήσεις τρέχουνε και σένα σου μένει η συμπόνια για τον ξυλοδαρμό του καημένου του διαδηλωτή που είπε ο δημοσιογράφος.
Δεν ισχυρίζομαι πως δε συμβαίνουν βαρβαρότητες από μέρους των αστυνομικών, αλλά αυτό είναι άλλο πράμα, πως για όλα φταίνε οι αστυνομικοί. Σκεφτείτε μόνο πως και αυτοί είναι παιδιά της ίδιας ηλικίας μ’ αυτούς που τους πετάνε τις μολότοφ για να τους κάψουν. Και σκεφτείτε ακόμα πως αυτά τα παιδιά που είναι τα πραγματικά θύματα των καταστάσεων πήγαν και έγιναν μπάτσοι από ανάγκη για να πάρουν γρήγορα μεροκάματο και να μπορέσουν να ζήσουν μέσα στον κυκεώνα της ανεργίας που μαστίζει την ηλικία τους. Όλοι είδαμε τον ξυλοδαρμό ενός πεσμένου πολίτη από πέντε αστυνομικούς και ενός έκτου που ήρθε τρεχάτος από άλλο πλάνο για να χτυπήσει με κλωτσιά στο κεφάλι τον πολίτη. Δουλειά του αστυνομικού δεν είναι να δέρνει τους πολίτες, αλλά να προλαβαίνει και να συλλαμβάνει όλους αυτούς που έχουνε κάνει μπάχαλο αυτή τη χώρα που λέγεται Ελλάς.
Αναρωτιέμαι αυτοί οι νέοι και από τις δύο πλευρές, από πού αντλούν αυτό το τεράστιο μίσος ο ένας εναντίον του άλλου και ποιοί είναι αυτοί που τους φανατίζουν και τους χρηματοδοτούν. Είδαμε τους μπαχαλάκηδες να τρέχουν και οι αστυνομικοί που βρέθηκαν μπροστά τους να ανοίγουν διάδρομο να περάσουν και μετά να τρέχουν από πίσω να τους δείρουν. Πού βρεθήκανε όλοι αυτοί οι αυτοαποκαλούμενοι αναρχικοί που πάνε κάθε λίγο και λιγάκι και κάνουν κόλαση τα αστυνομικά τμήματα με τις βόμβες μολότοφ που πετάνε. Όταν κατά τύχη καταφέρουν και πιάσουν κανένα από δαύτους τότε τρέχουν πολιτικά κόμματα και δημοσιογράφοι να απαλλάξουν τα αθώα τα παιδιά που βρέθηκαν κατά λάθος στα επεισόδια πηγαίνοντας στη δουλειά τους με την κουκούλα στο κεφάλι και το σακίδιο στην πλάτη γεμάτο με μολότοφ με σφυριά και με τσεκούρια.
Ξανααναρωτιέμαι μήπως για να μπορέσουμε να ξανακυκλοφορήσουμε στους δρόμους χωρίς να φοβόμαστε να καούμε ζωντανοί να ξαναάνοιγε αυτή η Μακρόνησος και όσους πιάνανε να τους στέλνανε εκεί να κάνουν μερικούς μήνες διακοπές να πάρουν καθαρό αέρα μπας και συνέλθουν; Αυτά που υποστήριξα πάρα πάνω δεν είναι ακραίες θέσεις, αλλά εκφράζουν την αγωνία του μέσου Έλληνα με όλα όσα συμβαίνουν μπροστά στα μάτια του και δεν ξέρει πώς να αντιδράσει. Οι πολιτικοί από τη μια μεριά, ή ορισμένοι απ’ αυτούς , έχουνε καταβροχθίσει το μέλλον της Ελλάδας και κανένα δε βλέπουμε να τον βάζουν φυλακή γιατί οι μισοί καλύπτουν τους άλλους μισούς, έτσι δε βλέπουμε και κανένα από τους μπαχαλάκηδες να πηγαίνει μέσα μπας και βάλει μυαλό.
Μας έχουν βάλει να τρωγόμαστε μεταξύ μας και οι διάφοροι David, Ntaniel και Timothi τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση γιατί καταφέρνουν χωρίς να φαίνονται, να μας χώνουν όλο και πιο βαθιά στο σακούλι με τα φίδια. Θα μου πείτε τώρα και με το δίκιο σας. Καλά εσύ περιμένεις να μας σώσουν οι Τζέφριδες; Όχι δεν το περιμένω, αλλά στο χέρι μας είναι να τους διαλοστήλουμε όλους αυτούς που πρόδωσαν αυτό τον τόπο και προπαντός να πάνε φυλακή, έτσι για να αποκατασταθεί το περί δικαίου αίσθημα.
Έ δε μπορεί, θα πήρατε χαμπάρι και το τι έγινε στο Αμέρικα με τον κύριο Στρός Καν. Τον συνέλαβαν για απόπειρα βιασμού απ’ ότι λένε οι ειδήσεις μιας καμαριέρας και δεν κουνιέται φύλλο όταν οι Αμερικάνοι κι αυτοί που είναι από πίσω τους, βιάζουν ολόκληρη την υφήλιο και δολοφονούν ολόκληρους λαούς χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανένα.
Λοιπόν αυτό το μπούσουλα που μας καθορίζει τι σωστή πορεία που πρέπει να ακολουθούμε για να μην εξοκείλουμε και πέσουμε στα βράχια της αμετροέπειας πρέπει να ψάξουμε να ξαναβρούμε γιατί αλλιώς χαθήκαμε. Τα πελώρια αφρισμένα κύματα είναι πίσω μας και μας σπρώχνουν και μπροστά μας τα κοφτερά βράχια να μας συντρίψουν.
ΒΟΗΘΕΙΑαααάάάά !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
*o Θεόφιλος Αιγινήτης είναι Ζωγράφος- Συγγραφέας.
