Δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια

ΗΓΕΤΗΣ: Το κυρίως προνόμιο του Ηγέτη είναι να ζωντανεύει ελπίδα στις ψυχές των ανθρώπων, μόνο από εμπιστοσύνη στο πρόσωπό του, να βουρκώνουν Μάτια και να γεννιέται στην θέα του αυθόρμητα στο πλήθος γιορτή.

Είναι πράγματι τραγικό, η έλλειψη στη χώρα μας ηγετικών προσώπων, που θα τολμήσουν να δώσουν την Μάχη για την Επιβίωση της Πατρίδος μας, δηλ. του Κράτους σαν οντότητα που απειλείται από την Οικονομική  και όχι μόνο Κατάρρευση.

Η κυβέρνηση από την μια εξαγγέλλει ριζικές τομές και αλλαγές θεσμών και συστράτευση όλων και από την άλλη κατηγορεί την αντιπολίτευση ως υπεύθυνη για τα χάλια της οικονομίας μας.

Δηλ. όπως ακριβώς κατηγορούσε η σημερινή αντιπολίτευση όταν ήταν Κυβέρνηση.

Μια είναι η αλήθεια και πρέπει να γίνει κατανοητή, σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά, γιατί πλέον δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια, ότι όλες οι Κυβερνήσεις μετά την μεταπολίτευση, άλλη λίγο άλλη πολύ, φταίνε για την σημερινή οικονομική κατάσταση της χώρας.

Το διατυμπανίζουν οι ειδήμονες, το αναγνωρίζει και το επικροτεί κάθε σκεπτόμενος Έλληνας, ότι η χώρα πλέον χρειάζεται μια υπεύθυνη Κυβέρνηση, που θα πάρει όχι σκληρά, αλλά αναγκαία και δίκαια μέτρα με ουσιαστικές θεσμικές αλλαγές.

Ασφαλώς δεν είναι αυτές που φαίνονται στον ορίζοντα, οι επιδερμικές και περιστασιακές εισπρακτικές μεθοδεύσεις, αλλά ουσιαστικές αλλαγές θεσμών, λειτουργίας του Κράτους και Κομμάτων.

Η σημερινή κυβέρνηση ψηφίστηκε από τον Ελληνικό Λαό, όπως απλόχερα ψηφίστηκε και προ πενταετίας η σημερινή αντιπολίτευση, για να κάμει ουσιαστικές θεσμικές αλλαγές. Αλλά! δυστυχώς εκείνη απέτυχε με την εφαρμογή της ονομαζόμενης «ήπιας πολιτικής». Ήπια οικονομική πολιτική σε μία χώρα που οικονομικά βυθίζεται συνεχώς σημαίνει Ανικανότητα Διοικήσεως ή η χώρα ελέγχεται από άλλα ισχυρά κέντρα εξουσίας μέσα ή έξω από την Ελλάδα και δεν μπορούν οι εκάστοτε Κυβερνήσεις μας να δώσουν λύσεις.

Επομένως εάν κι’ αυτή η κυβέρνηση δεν πάρει τ’ αναγκαία αλλά δίκαια μέτρα, τότε πάλι ο λαός θα τιμωρήσει και αυτήν, αλλά η Ελλάδα, προς μεγάλη θλίψη των σκεπτόμενων Ελλήνων, θα τεθεί πλέον, όπως πάλαι ποτέ, υπό Ευρωπαϊκή κηδεμονία και όχι μόνο Οικονομική αλλά και Εθνική, με κίνδυνο ακόμη και της εδαφικής μας ακεραιότητας.

Οι σκεπτόμενοι Έλληνες, όπως πιστεύω στην πραγματικότητα και οι πολιτικοί άνδρες του τόπου μας γνωρίζουν ποια είναι τα θεσμικά εκείνα μέτρα που πρέπει να ληφθούν στη χώρα μας, για να επανακτήσει την οντότητα του το ιστορικό μας Έθνος.

Τώρα γιατί δεν το τολμούν, αυτό είναι το ερώτημα. Βέβαια «η αρετή θέλει τόλμη», υπάρχει;

Εδώ  μαζί με πολλούς άλλους καταξιωμένους πνευματικούς άνδρες και δημοσιογράφους της πατρίδος μας και η ταπεινότης μου, θα προτείνει τις θεσμικές αλλαγές που χρειάζεται ο τόπος μας για να βγει από τα αδιέξοδα. Ποια κατά την γνώμη μου είναι αυτά.

ΠΡΩΤΟΝ: Εξαγγελία για την μείωση των Βουλευτών σε 100-150. Είμαστε η μοναδική χώρα που έχουμε συγκριτικά με τον πληθυσμό μας, τους περισσότερους Βουλευτές. Εάν η Κίνα είχα ανάλογα μ’ εμάς βουλευτάς, έπρεπε να ήσαν 36.000.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Πίνακας οργανώσεως προσωπικού ακόμη και υλικού σε κάθε Δημόσιο Κατάστημα. Επομένως προσλήψεις στο Δημόσιο, πάντοτε με εξετάσεις και για θέσεις που χηρεύουν (συνταξιοδότηση, θάνατος, παραίτηση, αποβολή κ.λπ.). Παράλληλα πρέπει να επανέλθει και η ουσιαστική ιεραρχία στα Δημόσια καταστήματα, χωρίς κομματική επέμβαση.

Το Δημόσιο πρέπει να εργάζεται άσχετα και ανεξάρτητα από τις αλλαγές Κυβερνήσεων με τους δικούς του κανόνες και νόμους, οπωσδήποτε όμως με μηχανισμούς ελέγχου παραγωγικότητας κάθε μισθοδοτούμενου από τον Κρατικό κορβανά, με ηγεσίες που θα έχουν πραγματικά δικαιώματα και υποχρεώσεις ουσιαστικές.

ΤΡΙΤΟΝ: Περικοπή χρηματοδότησης των κομμάτων από τον κρατικό κορβανά κατά 50% τουλάχιστον. Υπ’ όψιν μόνο το 2007 χρηματοδοτήθηκαν τα κόμματα από τον ελλειμματικό σε επικίνδυνη κατάσταση Κρατικό Κορβανά, με 23.000.000 € η ΝΔ, με 21.000.000 το ΠΑΣΟΚ, με 5.000.000 € το Κ.Κ.Ε., με 3.500.000 το ΣΥΝ και με 2.000.000 € το ΛΑΟΣ.

Αυτά βέβαια τα ποσά, μπορεί να βουλιάζουμε, αλλά σήμερα έχουν αυξηθεί ακόμη περισσότερο.

Ο Ηγέτης για ν’ αποκτήσει την εμπιστοσύνη του λαού του, μέχρι ακόμη και θυσίας, πρέπει πρώτα ο ίδιος ν’ αποτελεί το παράδειγμα, άλλως κτίζει στην Άμμο.

ΤΕΤΑΡΤΟΝ: Αδρανοποίηση των μισθών και συντάξεων του Δημοσίου, αρχής γενομένης από τις αμοιβές των πολιτικών. Σήμερα για ν’ αντιληφθείτε, πρωτοφανές για την Ελλάδα, πόση αξία έχει για τον μέσο Έλληνα μια θέση στο Δημόσιο (Δημόσιος υπάλληλος), σε διαγωνισμό για 3.500 θέσεις, στο παρελθόν υπέβαλαν δηλώσεις 120.000 υποψήφιοι.

ΠΕΜΠΤΟΝ: Μέσα στην χρονική περίοδο, αβάσταχτων οικονομικών μέτρων ρωτήθηκε κανείς, πόσο κόστισε στον Κρατικό Κορβανά την περίοδο αυτή της Εκθέσεως, η μετάβαση στην Θεσ/νίκη εκατοντάδων πολιτικών μετά των συμβούλων και των χειροκροτητών των και των 6.500 αστυνομικών; Χωρίς κανένα ουσιαστικό λόγο. Απλά για να συνεχίσουν οι πολιτικοί μας, την αρρωστημένη πολιτική Νοοτροπία της χώρας μας, που μας καταστρέφει συθέμελα.

ΕΚΤΟΝ: Τέλος, είναι εθνικό και οικονομικό έγκλημα για τον τόπο μας, η μείωση της θητείας και η σταδιακή αντικατάστασή των από επαγγελματίες στρατιώτες χωρίς ουσιαστική μελέτη του όλου θέματος. Όταν όλα τα όμορα κράτη της πατρίδος μας, άλλα άμεσα και άλλα έμμεσα επιβουλεύονται τα από αιώνων Ελληνικά εδάφη, η μείωση της θητείας και κατ’ επέκταση, της επιχειρησιακής δυνατότητας του Στρατού μας, σε συνδυασμό με την επικίνδυνη υπογεννητικότητα της Ελλάδος, είναι ή δεν είναι εθνικό έγκλημα;

Όταν η χώρα αντιμετωπίζει τεράστιο οικονομικό πρόβλημα και αντί να δημιουργούμε στους νέους μας προϋποθέσεις για παραγωγικές εργασίες εμείς τους εντάσσουμε στον κρατικό κορβανά, χωρίς ν’ αναπτύσσεται πλέον στις Ένοπλες Δυνάμεις μας, ο Πατριωτισμός που είναι απαραίτητο στοιχείο για το Αξιόμαχον των Ενόπλων Δυνάμεων, αυτό είναι ή δεν είναι οικονομικό και εθνικό Έγκλημα;

Το πρόβλημα της Ελλάδος είναι καθαρά πολιτικό, εάν οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου μας, δεν αφουγκρασθούν την αλήθεια, δεν αποκολληθούν από την νοοτροπία του άθλιου κομματικού κόστους και δεν μπορέσει σύσσωμος ο πολιτικός χώρος ν’ αντιληφθεί τις τεράστιες ευθύνες των, τότε ΕΣΕΙΣ μόνο ΕΣΕΙΣ θα οδηγήσετε την χώρα στην οικονομική καταστροφή και στην από πάσης πλευράς υποδούλωση.

Επιτέλους συνέλθετε κάποτε.  Κομίζω Γλαύκας εις Αθήνας, είναι χιλιοειπωμένα, λείπουν τ’ αυτιά που πρέπει ν’ ακούν, τα μάτια που πρέπει να βλέπουν και οι αρετές που λείπουν για να συγκινήσουν τις καρδιές των υπευθύνων.