Toυ Κωνσταντίνου Βλαχοδήμου
Προχτές το απόγευμά παρακολούθησα τις ειδήσεις σε δύο ανταγωνιζόμενους σταθμούς τηλεόρασης ευρείας ακροαματικότητας σε εθνική εμβέλεια και έμεινα εντυπωσιασμένος με την τεχνική τους ποιότητα, το εύρος των πηγών τους, με εκπροσώπους και συνεργάτες απανταχού ανά την υδρόγειο και περιεχόμενο με εντυπωσιακές για κάποιον αδαή λεπτομέρειες σε όλους τους τομείς. Σκαπτόμουνα ότι προσπαθούν να προβάλλουν δυναμικό εφάμιλλο με μεγάλους διεθνής οργανισμούς ενημέρωσης τύπου CNN; BBC και άλλων. Και δεν μπόρεσα παρά να διερωτηθώ πόσο κοστίζουν και πόσο μεγάλο είναι το ακροαματικό τους κοινό που τους καταλαβαίνει και χρησιμοποιεί εποικοδομητικά τις πληροφορίες τους.
Μετά πήρα με την γυναίκα μου αργά σε δείπνο, προσκεκλημένοι από πολύ παλιό φίλο. Στην συγκέντρωση γνωρίσαμε και άλλα ζευγάρια περίπου στην ηλικία μας αλλά και νεώτερους. Ως συνήθως ο πάγος έσπασε γρήγορα και φτάσαμε στο ζουμί, τι θα γίνει με την κρίση. Το ξεκίνημα ήταν τα νέα που είχα παρακολούθηση πριν στην τηλεόραση. Θα πτωχεύσουμε; Θα μας κουρέψουνε; Θα τηρήσουμε την συμφωνία της 21/7; Η Φινλανδία θα μας πάρει τελικά τον Παρθενώνα; Ποια είναι τελικά τα νέα μέτρα και πως θα τα πληρώσουμε; Αλλά καθώς η ώρα προχωρούσε η ένταση της συζήτησης μειώνονταν και κάτι πολύ διαφορετικό άρχισε να συμβαίνει. Δειλά δειλά η πραγματικές ερωτήσεις του απλού πολίτη άρχισαν να βγαίνουν στην επιφάνεια. Γίνονταν από άτομο σε άτομο. Μερικοί από την παρέα εντοπίστηκαν σαν ποιο ενημερωμένοι και οι άλλοι τους προσέγγιζαν αλλιώτικα.
Κε Στάθη έχω μερικά λεφτουδάκια στην τράπεζα, να τα πάρω σπίτι λες;
Κε Δημήτρη ο γιός μου σκέπτεται να πάει στο εξωτερικό. Εσύ που έχεις πάει τι λες;
Κε Δημήτρη πως μπορώ να ανοίξω λογαριασμό έξω;
Κε Γιώργο η κόρη μου συμβασιούχος θα βρεθεί χωρίς δουλεία πώς να κινηθεί για να βρει άλλη με αυτή την κατάσταση;
Ατελείωτες ερωτήσεις ουσίας που εκφράζουν την τραγωδία που ζει ο απλός πολίτης. Κανείς δεν ρώτησε για τα ασφάλιστρα κινδύνου, ούτε ακόμα για την αλήθεια γύρω από τα καραγκιοζιλίκια της στατιστικής υπηρεσίας. Και τότε σκέφτηκα.
Πόσο κοντά είναι το “reality show” του υπερσύγχρονού συστήματος ενημέρωσης στην Ελλάδα σε αυτόν τον δύστυχο απλό πολίτη που αγκιστρώνεται σε οποιονδήποτε, για μια απάντηση στην αγωνία του; Τι κάνει για να τον βοηθήσει να βρει απαντήσεις σε τέτοιες ερωτήσεις και μάλιστα με τρόπο που θα δώσει μια ευκαιρία στην πατρίδα μας να επιβιώσει το σημερινό της δράμα; Παίζει πράγματι τον ρόλο για τον οποίο υποτίθεται ότι υπάρχει;
Μπορεί να κάνω λάθος αλλά μου φάνηκε πάρα πολύ μακριά από τέτοιο ρόλο.. Σαν μη ειδικός εύχομαι να κάνω λάθος γιατί αν είναι αλλιώς οι άνθρωποι που διαχειρίζονται αυτό το σύστημα ενημέρωσης στην παρούσα συγκυρία φέρουν τεράστιες ευθύνες μια και βυθίζουν μέρα με την μέρα το απλό πολίτη σε απελπισία που την ακολουθεί βουβή αλλά αναβράζουσα οργή.
Ίσως οι οργανισμοί δημοσκοπήσεων, αν το αντέχουν, θα πρέπει να ρίξουν λίγο φώς σε αυτές τις απλές αλλά πραγματικές και κρίσιμες ερωτήσεις των απλών πολιτών και δυνατές υπεύθυνες απαντήσεις. Είναι από αυτές, που όσοι πράγματι πονάνε για την πατρίδα μας, μπορεί να βρουν την αρχή που ξετυλίγει το κουβάρι της αναγέννησης.
