Του Στέλιου Γεωργιάδη,
Το 1960 ο λαός της Κύπρου, μετά από ένα υπέροχο αγώνα ενάντια στους Εγγλέζους αποικιοκράτες, αντί για Ένωση με την Ελλάδα, παρέλαβε ένα κουτσουρεμένο, δοτό σύνταγμα και ένα (δήθεν) «ανεξάρτητο Κυπριακό κράτος». 51 χρόνια μετά, η Κυπριακή Δημοκρατία, αν και πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, βρίσκεται υπό κατοχή με 37% του εδάφους της να ελέγχεται στρατιωτικά από την Τουρκία. Αν μελετήσει κανείς την ιστορία της Κύπρου εύκολα θα διαπιστώσει ότι λόγω της στρατηγικής της θέσης στην νοτιοανατολική Μεσόγειο βρίσκεται συνεχώς στα επεκτατικά σχέδια της εκάστοτε περιφερειακής δύναμης (βλέπε Περσία, Αγγλία, Τουρκία, κτλ).
Ο κάθε λογικός άνθρωπος γνωρίζει ότι καμιά «διαπραγμάτευση» με τους Τουρκοκύπριους δεν μπορεί να οδηγήσει σε μια ΔΙΚΑΙΗ και ΒΙΩΣΙΜΗ λύση του Κυπριακού αφού η Τουρκία ποτέ δεν θα επέτρεπε μια τέτοια εξέλιξη (βλέπε 37 χρόνια «διαπραγματεύσεων» χωρίς αποτέλεσμα). Αν λάβει κανείς υπόψη την παρούσα ισχύ της Τουρκίας στην ευρύτερη περιοχή, αντί να μιλούμε για «λύση του Κυπριακού μέσω διαπραγματεύσεων με τους Τουρκοκύπριους» μάλλον θα πρέπει να μιλούμε (και να εργαζόμαστε) για επιβίωση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Για να επιβιώσει ένα μικρό κράτος σαν την Κύπρο χρειάζεται σωστός προγραμματισμός και σκληρή δουλειά στην εξωτερική πολιτική και διπλωματία αλλά και στον εσωτερικό τομέα. Ένα Κράτος που λειτουργεί σωστά στο εσωτερικό έχει τη δυνατότητα να διαμορφώσει και μια σωστή εξωτερική πολιτική. Λόγω της Τουρκικής κατοχής, η Κυπριακή Δημοκρατία για χρόνια (δικαιολογημένα) αναλώνει τις δυνάμεις της στην εξεύρεση λύσης του Κυπριακού Προβλήματος. Από ότι φαίνεται όμως, λύση του Κυπριακού θα υπάρξει μόνο όταν και αν τα συμφέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων το απαιτούν (αυτό το σενάριο δεν πρέπει να θεωρείται απίθανο – βλέπε συνεργασία με Ισραήλ για εξόρυξη υδρογονανθράκων). Στο μεταξύ, ταυτόχρονα με τη συνέχιση του αγώνα για λύση του Κυπριακού, έμφαση θα πρέπει να δοθεί στην καλύτερη και αποτελεσματικότερη λειτουργία του Κράτους. Για παράδειγμα, οι τομείς της Παιδείας, Υγείας και Οικονομίας υστερούν σε μεγάλο βαθμό – ή αν προτιμάτε – θέλουν πολλή δουλειά. Ένας λαός σωστά μορφωμένος, υγιής και οικονομικά δυνατός θα είναι σε καλύτερη θέση να υπερασπιστεί τα δικαιώματα του και να αξιοποιήσει πιθανές ευκαιρίες που μπορεί να παρουσιαστούν στην παγκόσμια σκηνή.
