Του ΚΩΣΤΑ ΣΤΟΥΠΑ
Στο χωριό μου λένε, πες μας πως βγάζεις τα λεφτά σου να σου πω ποιανού παπά ευαγγέλιο θα μας διαβάσεις.
Όταν ήμουν έφηβος και υπερακόντιζα στις δημόσιες κουβέντες τα στελέχη της κρατούσας αριστεράς σε επαναστατική αερολογία, εκνευρισμένα μου ζήταγαν να δείξω στο κοινό τις άνευ κάλων παλάμες μου, για να πειστεί η ομήγυρη πως καθώς δεν είμαι προλετάριος, δεν πρέπει να δίνουν βάση στα λεγόμενά μου…
Με το άνοιγμα του δημοσίου μετά τη Χούντα στους ριγμένους του εμφυλίου, τα χέρια με κάλους εξαφανίστηκαν από τα κόμματα της εργατικής τάξης, ενώ ο καταναλωτικός καπιταλισμός με το σάκχαρο και το διαβήτη τους έχει επιφέρει μεγαλύτερα πλήγματα απ’ ό,τι το μετεμφυλιακό παρακράτος…
Ο Στρατής Τσίρκας χαρακτήριζε τα στελέχη του κόμματος που μετέφεραν τη γραμμή σαν να είχαν καταπιεί κασετόφωνο, ως ομιλούσες κομμένες κεφαλές…
Προχθές το βράδυ έβλεπα στη ΝΕΤ ένα στέλεχος της ΑΔΕΔΥ να ξιφουλκεί εναντίον του μνημονίου και της τρόικα, αρνούμενο να καταλάβει πως για να πληρωθεί τον επόμενο μήνα, θα πρέπει η τρόικα να «στάξει» τη δόση.
Το ιδεολόγημα διαφόρων ινστρουχτόρων, πως οι δόσεις αφορούν αποκλειστικά και μόνο την πληρωμή των ομολόγων στους δανειστές φαίνεται πως είναι πιο ισχυρό από τη γυμνή πραγματικότητα.
Το πνεύμα αυτών το “κομμένων κεφαλών”, που μιλάνε σαν να έχουν καταπιεί κασετόφωνο, τα κόμματα της παρασιτοκρατίας το έχουν μεταλαμπαδεύσει σε όλο το προνομιακό χώρο παρέμβασής τους στη μεταπολίτευση: τον δημόσιο τομέα.
Οι δημόσιοι υπάλληλοι εξεγείρονται και καταλαμβάνουν τα υπουργεία διαμαρτυρόμενοι για την παρωδία – εφεδρεία που επί της ουσίας δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια πρόωρη συνταξιοδότηση.
Κάποιοι πιο “ευέλικτοι” συνδικαλιστοπατέρες αφυπνίστηκαν και μπροστά στον κίνδυνο τα άδεια ταμεία να μην είναι σε θέση να καταβάλουν τον επόμενο μισθό, «ξέχασαν» το μνημόνιο και ζητούν μεθ’ επιτάσεως την πάταξη της φοροδιαφυγής…
Επιτέλους κατάλαβαν ποιος φέρνει τα λεφτά στο σπίτι…
Κατάλαβαν ποια ήταν η πηγή τους εισοδήματός τους: Λόγω φοροδιαφυγής, τα συνεπή φορολογικά υποζύγια.
Πότε όμως τα τελευταία τριάντα χρόνια η ΑΔΕΔΥ κατέλαβε το Υπουργείο Οικονομικών με αίτημα της πάταξη της φοροδιαφυγής και την τιμωρία των επίορκων εφοριακών που συνέβαλαν στη δημιουργία και διόγκωσή της;
Διέγραψαν ποτέ κάποιον επίορκο μέλος τους και «πελάτη» που πιάστηκε στα πράσα σε κύκλωμα διαφθοράς. Απαίτησαν ποτέ τα λεφτά των φορολογουμένων να μην επιδοτούν συνδικάτα που συνδιοικούν το κράτος με νοοτροπία Κοτζαμπάση;
Κρατικοδίαιτος συνδικαλισμός…
Τους τελευταίους μήνες, οι δημόσιες συγκοινωνίες περισσότερες μέρες απεργούν και λιγότερες εργάζονται. Οι πληροφορίες μάλιστα συγκλίνουν πως τις μέρες της απεργίας οι απεργοί αμείβονται κανονικά. Ο ΟΑΣΑ το 2009 είχε 525 εκατ. ζημιές και 187 εκατ. τζίρο…
Δεν χρειάζεται να ξέρει κανείς οικονομικά για να καταλάβει πως αυτό σημαίνει πως αυτό που γίνεται είναι «Μπάτε σκύλοι αλέστε και αλεστικά μην δίνετε…».
Ο φορολογούμενος που πληρώνει τα 525 εκατ. ζημιές του ΟΑΣΑ για να πάει στη δουλειά του να πληρώσει το μεροκάματο των απεργών, περνά ένα δεύτερο μαρτύριο… Αυτό των κλεισμένων δρόμων.
Αν υπήρχε κυβέρνηση όλης της κοινωνίας και όχι των «πελατών» θα είχε φροντίσει να λύσει το θέμα σε όφελος της κοινωνίας. Τώρα έχουμε τους «πελάτες» που διαμαρτύρονται γιατί χάνουν τα κεκτημένα και την κυβέρνηση που επιλέγει τη λύση να τους αφήσει να εκτονωθούν μέχρι κοπώσεως μήπως και επιστρέψουν στις δουλειές τους.
Στόχος της θα είναι μέσα σε δυο χρόνια να σαρώσει όλο το παρακράτος που στήθηκε τα τελευταία 30 χρόνια παρασιτικής ασυδοσίας και σοσιαλίζουσας αυθαιρεσίας και στη θέση του να δημιουργήσει ένα κράτος και μια οικονομική βάση που θα μας επιτρέψει να συνεχίσουμε στο ευρώ.
Δεν είμαι βέβαιος πως η κοινωνία μας θα προλάβει να αλλάξει νοοτροπία και να ωθήσει τους πολιτικούς σε αποφάσεις που θα απομακρύνουν τα χειρότερα. Το δίλημμα ήταν αρχικά να υποστούμε μια μείωση του βιοτικού επιπέδου κατά 30% περίπου και να μετασχηματίσουμε την οικονομία από παρασιτική σε παραγωγική. Αν χάσουμε αυτό το στοίχημα, η απώλεια θα ξεπεράσει το 80%.
2) «Πώς θα μπορούσε η εξέλιξη να ήταν διαφορετική;
Εξακολουθούν να μη κλείνουν και να μη πουλάνε ούτε μία χρεοκοπημένη ή ζημιογόνο ΔΕΚΟ, δεν απολύουν κανένα πελάτη, και την εργασιακή εφεδρεία τη μετέτρεψαν σε πρόωρη συνταξιοδότηση μετ΄ αποζημιώσεως.
Ακόμη και την ύστατη ώρα, 10 ημέρες προτού και το τελευταίο ευρώ αποχαιρετήσει το δημόσιο ταμείο, όλες τους οι σκέψεις και όλη η φροντίδα περιστρέφεται πώς θα καλυφθεί η επόμενη καταβολή μισθών και συντάξεων.
Η τρόικα, εάν έχει λίγη τσίπα, οφείλει να επιμείνει στη στάση της. Για να αντιληφθούν και οι πελάτες, που αύριο ξαναδιαλύουν τη χώρα διαμαρτυρόμενοι, τι σημαίνει στάση πληρωμών. Αυτό που οι υπόλοιποι βιώνουμε επί χρόνια ως φυσιολογική κατάσταση…
…Επί του πιεστηρίου: Ο κατοχικός στρατός ελέγχει πλήρως την πρωτεύουσα και κατέλαβε εντός της ημέρας πέντε υπουργεία.
Η “κυβέρνηση του βουνού” παρατηρεί ηττοπαθώς, χωρίς αντιδράσεις και συναντάται με την τριμερή αντιπροσωπεία των μεγάλων δυνάμεων (ΕΚΤ, ΔΝΤ, ΕΕ) σε γιάφκες.
Η τριμερής συστήνει στην κυβέρνηση επεξεργασμένο σχέδιο αντεπίθεσης και εξόντωσης του εχθρού, αλλά η πλειονότητα των κυβερνώντων αντιδρά, έχουσα προφανώς φοβικά σύνδρομα ή στενές σχέσεις με τα κατοχικά στρατεύματα.
Οι εξελίξεις αναμένονται ραγδαίες και καταλυτικές για το μέλλον της χώρας. Έντονες αποδοκιμασίες για τη στάση της κυβέρνησης από τα διεθνή κέντρα.
Γ.Μπιλίνης»
3) Οι αγορές βλέπουν «κούρεμα»
Όσο η φιλολογία για το ύψος του «κουρέματος» συνεχίζει, οι τράπεζες θα καταποντίζονται και θα παρασέρνουν μαζί με την υπόλοιπη αγορά.
Η διόρθωση στις διεθνείς αγορές δημιουργεί τις ευκαιρίες της επόμενης τριετίας και πέραν… Εκτός αν προκύψει ο Αρμαγεδδών και γυρίσουμε στα σπήλαια ή τώρα που αποκαταστάθηκε ο αυτόχειρας του Σορκούτ, αναστηθεί ο Λένιν και οδηγήσει τους αγανακτισμένους της Wall Street να καταλάβουν το Λευκό Οίκο.
Ποιο πιθανή μου φαίνεται η ανάσταση του ξυλουργού της Ναζαρέτ…
Κατά τα λοιπά, τέτοιας έκτασης πτώση σαν τη χθεσινή, υπό φυσιολογικές συνθήκες, θα σηματοδοτούσε το τέλος του πτωτικού κύκλου, αλλά καθώς οι συνθήκες είναι πρωτόγνωρες και οι εξελίξεις εντός εξαρτώνται από τις εξελίξεις εκτός, όπου οι αγορές έχουν περιθώρια διόρθωσης, ας είμαστε φειδωλοί αλλά αισιόδοξοι…
4) Τα είπε όλα…
Κύριε Στούπα,
Παπανδρέου: Στην Ελλάδα έχουμε Εθνικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας – Δεν είμαστε και δεν θα γίνουμε Ινδία. Σε μια πρόταση τα είπε όλα… δεν άφησε τίποτε…
Ο λόγος που ποτέ μα ποτέ δεν θα δούμε ανάπτυξη σε αυτή την χώρα, πέρα από την ανάπτυξη που έχει να κάνει με την εκμετάλλευση των φυσικών μας πόρων. Οι πολιτικοί θα το παρουσιάζουν αυτό σαν ανάπτυξη αλλά στην ουσία είναι εκμετάλλευση και ξεπούλημα. Μια αμερικάνικη εταιρεία με την οποία συνεργάζομαι μόλις σε ένα χρόνο προσέλαβε 300 υπαλλήλους στο καλύτερο προάστιο έξω από το Νέο Δελχί στην Ινδία. Είναι όλοι κάτω των 30. Την ίδια ώρα απέλυσε άλλους τόσους στην Αμερική στα προάστια της Νέας Υόρκης.
Ο λόγος που όλοι προσπάθησαν να πάνε στο δημόσιο μια και δεν υπάρχει και δεν θα υπάρχει πουθενά ανάλογη θέση εργασίας με το δημόσιο σε μισθό και προνόμια απλά γιατί δεν υπάρχει ανάπτυξη στην χώρα μας.
Προτιμούν να ξεπουλήσουν τα πάντα… παρά να πειράξουν την Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας… τέλος.
Στο τέλος αν ξεπουλήσουμε τι θα πουλήσουμε τότε;
Ό,τι και να πείτε δεν αλλάζει τίποτε απολύτως…
Ευχαριστώ,
Κωνσταντίνος
5) Απίστευτο…
Όταν ο ελεγκτής εναέριας κυκλοφορίας χάσει την ειδικότητά του λόγω ηλικίας και μεταφερθεί στον κλάδο των διοικητικών, λαμβάνει την εφάπαξ αποζημίωση λόγω αλλαγής ειδικότητας που αναγράφεται στο συνημμένο έγγραφο.
Απίστευτο;
Ποιοι έχουν την ευθύνη; Οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, οι νομοθετούντες και ψηφίζοντες στο κοινοβούλιο, ή όλοι τους μαζί;
Α.Κ.
6) Σφοδρότητα…
Αγαπητέ κ. Στούπα,
Εδώ και πολύ καιρό προβληματίζομαι από την σφοδρότητα με την οποία πολλοί αναγνώστες των άρθρων σου αντιπαρέρχονται την ιδέα της δραστικής μείωσης στον δημόσιο τομέα. Καθώς λόγω της δουλειάς μου συζητώ με αρκετό κόσμο κάθε μέρα, έχω αντιμετωπίσει το ίδιο θέμα αρκετές φορές.
Στην αρχή θεωρούσα ότι είναι κυρίως οι “κολλημένοι” με τα ξεπερασμένα κομμουνιστικά συνθήματα αυτοί που αντιδρούσαν στην προφανή λύση στο θέμα της ελληνικής κρίσης. Κατέληξα όμως τελικά στο απογοητευτικό συμπέρασμα ότι είναι η πλειονότητα της κοινωνίας που ακόμα δεν είναι έτοιμη να αποδεχθεί την πραγματικότητα…
«Οι πολιτικοί μας λοιπόν το ξέρουν ότι ο μόνος τρόπος να μειωθούν πραγματικά οι δαπάνες του κράτους και να σωθεί η χώρα είναι η μαζική απόλυση δημοσίων υπαλλήλων.
Βλέπουν όμως ότι η κοινωνία μας δεν είναι ακόμα έτοιμη να δεχθεί αυτή την νέα πραγματικότητα και έτσι βρίσκουν την ευκαιρία και συνεχίζουν να προσπαθούν να αποφύγουν το αναπόφευκτο, προσπαθώντας με νύχια και με δόντια να κρατήσουν την επαφή με την πελατειακή τους βάση».
