Του Μάνου Οικονομίδη, ειδική συνεργασία με το Statesmen.gr
α χρόνια που η Μεγάλη Βρετανία ήταν η «φωνή» των Ηνωμένων Πολιτειών, έχουν παρέλθει, όχι όμως ανεπιστρεπτί. Μπορεί η «εγκάρδια συνεννόηση» του Μπιλ Κλίντον και αργότερα του Τζορτζ Μπους του νεώτερου με τον Τόνι Μπλερ να είναι εξαιρετικά δύσκολο να επαναληφθεί, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η σημερινή «συγκατοίκηση» του Μπαράκ Ομπάμα με τον Ντέιβιντ Κάμερον δεν επηρεάζει καθοριστικά τις εξελίξεις στον πλανήτη.
Κάτι που φαίνεται και από τις πρόσφατες παρεμβάσεις των δυο ηγετών αναφορικά με την κρίση χρέους της Ελλάδας, και τις επικίνδυνες συνέπειες που μπορεί να έχει για την παγκόσμια οικονομία, εφόσον δεν αντιμετωπιστεί άμεσα και αποτελεσματικά.
Ο Αμερικανός Πρόεδρος… δεν έχει κουραστεί να διατρανώνει σε όλους τους τόνους την ανάγκη να κινηθεί άμεσα η Ευρώπη, δηλαδή… η Γερμανία. Ακόμη και τον δικό του ΥΠΟΙΚ, τον Τίμοθι Γκάιτνερ, έστειλε σε συνεδρίαση του Ecofin, χωρίς ωστόσο να καταφέρει να πείσει την Άνγκελα Μέρκελ να δει λίγο πιο μακριά από το Βερολίνο.
Πλέον όμως, στο παιχνίδι μπήκε και ο Ντέιβιντ Κάμερον. Σε πείσμα της εντύπωσης που είχε διαμορφωθεί ότι η Μεγάλη Βρετανία είναι μερικώς αποστασιοποιημένη από την κρίση χρέους της ευρωζώνης, επομένως και κυρίως της Ελλάδας.
Ο «Τόρι Μπλερ» μάλιστα, επιχείρησε να εμφανιστεί ως ο «πατερούλης» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καλώντας τη Γερμανία και τη Γαλλία να παραμερίσουν τις μεταξύ τους διαφορές, και να συνεχιστεί η στήριξη προς την Ελλάδα, με τη μεθοδολογία του μεγαλύτερου «κουρέματος» του χρέους της Αθήνας.
Η παρέμβαση Κάμερον έρχεται σε μια εξαιρετικά κομβική συγκυρία, καθώς μετά τη χθεσινή συνάντηση Μέρκελ-Σαρκοζί στο Βερολίνο, η γενική εντύπωση που διαμορφώνεται είναι ότι η λύση για την αντιμετώπιση του ελληνικού προβλήματος έχει προαποφασιστεί. Θα ανακοινωθεί ωστόσο… εν καιρώ.
