Η παρακαταθήκη που άφησε ο Τάσσος Παπαδόπουλος βρίσκεται στο ιστορικό διάγγελμα της 7ης Απριλίου 2004, όταν κάλεσε τον κυπριακό Ελληνισμό να προασπισθεί την Κυπριακή Δημοκρατία, λέγοντας όχι στην κατάλυσή της, είπε ο Καθηγητής Βαγγέλης Κουφουδάκης.
Σε επιμνημόσυνο λόγο του, στο τρίτο ετήσιο μνημόσυνο του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας Τάσσου Παπαδόπουλου, ο κ. Κουφουδάκης ανέφερε ότι «στις 7 Απριλίου 2004, με αίσθημα ευθύνης απέναντι στην ιστορία, στο παρόν και το μέλλον της Κύπρου και του λαού της, ο Τάσσος Παπαδόπουλος κάλεσε τον κυπριακό λαό να μην υποθηκεύσει το μέλλον του στον τουρκικό επεκτατισμό, κάλεσε τον λαό να υπερασπιστεί το δίκαιο, την ιστορία και την αξιοπρέπειά του. Και ο λαός ανταποκρίθηκε στις 24 Απριλίου 2004, όπως θα ανταποκριθεί και πάλι στην κατάλληλη στιγμή. Αυτή είναι η παρακαταθήκη ενός υπεύθυνου ηγέτη, ενός ηγέτη που συνεχίζει να εμπνέει», πρόσθεσε.
Ανέφερε ότι από την εποχή του απελευθερωτικού αγώνα μέχρι το ιστορικό διάγγελμα της 7ης Απριλίου 2004 και την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας ως ένα ανεξάρτητο, κυρίαρχο, ισότιμο κράτος στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ο Τάσσος Παπαδόπουλος ήταν παρών στους αγώνες και τις θυσίες του κυπριακού λαού. Ο κ. Κουφουδάκης είπε ότι ο Τάσσος Παπαδόπουλος ποτέ δεν χαμήλωσε τον εαυτό του για να γίνει αρεστός είτε στην Κύπρο είτε στο εξωτερικό.
«Επειδή παρέμεινε σταθερός στις αρχές του, δέχθηκε άνευ προηγουμένου συντονισμένες και άδικες επιθέσεις εντός και εκτός της Κύπρου, από άτομα που δεν σεβάσθηκαν τη δημοκρατική έκφραση ενός δημοκρατικά εκλελεγμένου Προέδρου και της σημαντικής πλειοψηφίας του κυπριακού Ελληνισμού», πρόσθεσε. «Αν όμως οι προκάτοχοι τού νυν Προέδρου έκαναν λάθη τακτικής και ουσίας, γιατί δεν γίνεται καμία προσπάθεια αλλαγής πλεύσης; Αντίθετα, βλέπουμε τη συνεχή προσαρμογή στα αποτελέσματα της εισβολής και κατοχής, που συνοδεύονται από ευκαιριακές προπαγανδίστικες επετειακές διακηρύξεις».
«Αυτές οι διακηρύξεις», συνέχισε, «χρησιμοποιούνται σαν φύλλο συκής για να καλύψουν την έλλειψη μίας πανεθνικής πολιτικής και τις νέες υποχωρήσεις που γίνονται υπό την καθοδήγηση του Alexander Downer, στις αποκαλούμενες ”κυπριακής ιδιοκτησίας” συνομιλίες.
»Ακούγονται και εκκλήσεις από κυβερνητικής πλευράς», είπε, «για ενότητα. Ενότητα όμως δεν σημαίνει αποδοχή μίας οποιασδήποτε πολιτικής, που βασίζεται στη νεκρανάσταση του Σχεδίου Ανάν.
»Η ενότητα βασίζεται σε διαβουλεύσεις που οδηγούν σε μία πανεθνική πολιτική και όχι στην παραβίαση της λαϊκής βούλησης. Δυστυχώς όμως βλέπουμε το αντίθετο», πρόσθεσε.
«Η εμμονή του νυν Προέδρου ότι είναι ”ο Πρόεδρος της λύσης” και οι διαρροές από τις συνομιλίες δείχνουν νέες δεσμεύσεις και υποχωρήσεις σε ουσιαστικά θέματα, μεταξύ των οποίων την αποδοχή δύο κυρίαρχων κρατικών οντοτήτων, την εκ περιτροπής Προεδρία, τη σταθμισμένη ψήφο, την εγκατάλειψη των δικαστικών αποφάσεων για το περιουσιακό και την παραμονή μεγάλου αριθμού εποίκων».
Ανέφερε ότι «το θέατρο του παραλόγου των λεγόμενων ”κυπριακής ιδιοκτησίας” συνομιλιών, που είδαμε τον περασμένο μήνα στη Νέα Υόρκη, δεν μπορεί να συνεχίσει. »Βαδίζουμε», συνέχισε, «στην τελική ευθεία του οδικού χάρτη του Alexander Downer, σε πλήρη άγνοια του κυπριακού λαού και με πλήρη περιφρόνηση του αποτελέσματος του Δημοψηφίσματος του 2004. Ο κυνισμός του Downer φάνηκε στη δήλωση που έκανε τον Οκτώβριο, ότι «δεν υπάρχει εγγύηση, κανένας δεν μπορεί να δώσει εκ προοιμίου εγγύηση ότι η λύση που θα εξευρεθεί για το Κυπριακό πρόβλημα θα λειτουργήσει. Δηλαδή, ενώ η Κυπριακή Δημοκρατία οδηγείται σε διάλυση, ο αλαζών μεσολαβητής του ΟΗΕ αποδεικνύει την αναξιοπιστία της μεσολάβησής του και του Οργανισμού που εκπροσωπεί», κατέληξε.
Ο Πρόεδρος του ΔΗΚΟ Μάριος Καρογιάν, αναφερόμενος στην ηγετική προσωπικότητα του Τάσσου Παπαδόπουλου, είπε πως «μπορεί να πέρασαν τρία χρόνια, όμως οι παρακαταθήκες του είναι ζωντανές, ουσιαστικές, πραγματικές».
Εκείνο που για εμάς θα είναι οδοδείκτης, είπε, είναι η δική του ανάλυση, οι δικές του εκτιμήσεις και διαχρονικές θέσεις, οι αξίες και αρχές για τις οποίες πάλεψε σε όλη του τη ζωή, που είναι γι’ αυτόν τον λόγο που αναγνωρίζεται η προσφορά του, η ανιδιοτέλεια και αφοσίωσή του προς τα νάματα του Έθνους, του κυπριακού Ελληνισμού.
