Την ώρα που οι χώρες της Ε.Ε. λαμβάνουν μετρα αυτοπροστασίας, το εγχώριο ξέφραγο αμπέλι ζει στην κοσμάρα του!
«Πρέπει να ξανασκεφθούμε τη Συνθήκη Σένγκεν… Η Ευρώπη, που επιτρέπει την ελεύθερη κυκλοφορία στο εσωτερικό της, χωρίς αποτελεσματικό έλεγχο των εξωτερικών της συνόρων, δεν πάει άλλο».
Ήδη και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έκανε σχετικές προτάσεις στο πνεύμα αυτό, τον Σεπτέμβριο. Η Γαλλία, ιδίως μετά την τελευταία δυσάρεστη εμπειρία που είχε, προσφάτως, στα σύνορά της με την Ιταλία, με αφορμή τη διοχέτευση στη Γαλλία χιλίων Τυνήσιων προσφύγων, που είχαν φθάσει στην Ιταλία, τηρεί ιδιαίτερα σκληρή στάση.
Με βάση την υπάρχουσα νομοθεσία του Σένγκεν, μπορεί να γίνει επαναφορά εθνικών ελέγχων στα σύνορα, μόνο με επίκληση λόγων δημοσίας τάξεως. Αυτούς επικαλέσθηκε η Γαλλία και επανέφερε εθνικούς ελέγχους στα σύνορά της για να εμποδίσει τη μετάβαση στη Γαλλία των Τυνησίων προσφύγων.
Η Γαλλία όμως θεωρεί ανεπαρκείς και πολύ περιορισμένους τους λόγους αυτούς. Προτείνει γι’ αυτό τη διεύρυνσή τους, ώστε να είναι δυνατή η επαναφορά των εθνικών ελέγχων και σ’ άλλες περιπτώσεις.
Συγκεκριμένα, για δύο:
α. «Όταν παρατηρείται συστημική κρίση και ένα κράτος αδυνατεί να ελέγξει τα σύνορά του».
β. «Όταν παρατηρείται μαζική εισροή παρανόμων μεταναστών».
Καταφανώς, οι δύο παραπάνω νέες περιπτώσεις αφορούν άμεσα την Ελλάδα, που εμφανίζεται, εκτός των άλλων, και ως ο πιο ασθενής κρίκος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως στο θέμα της λαθρομεταναστεύσεως. Ο Έβρος έγινε σύμβολο και σύνορο για όλους τους επίδοξους λαθρομετανάστες απ’ όλο τον κόσμο, με την ύπουλη, προφανώς, συνέργεια της Τουρκίας.
Η πολιτική ανοχής, που καλλιέργησαν επί χρόνια διαδοχικές κυβερνήσεις και πολιτικές ηγεσίες, κατέστησε τη χώρα μας μαγνήτη και πρώτο θύμα των λαθρομεταναστών.
Οι άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, ενώ υποστηρίζουν υποκριτικά την Οδηγία για το δήθεν πολιτικό άσυλο, που έγινε η Κερκόπορτα των λαθρομεταναστών, πήραν από νωρίς τα μέτρα τους για να μη διαρρέουν οι λαθρομετανάστες από την Ελλάδα στη χώρα τους.
Επέβαλαν τη γνωστή Συνθήκη του Δουβλίνου ΙΙ, που προσυπέγραψαν ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης και ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Παπανδρέου. Με βάση τη Συνθήκη αυτή, οποιαδήποτε χώρα νομιμοποιήσει λαθρομετανάστες και αυτοί, χρησιμοποιώντας τον χώρο Σένγκεν, μεταβούν σε άλλη Ευρωπαϊκή χώρα, η τελευταία έχει το δικαίωμα, εάν δεν τους θέλει, να τους στείλει πίσω στη χώρα που τους νομιμοποίησε.
Η Συνθήκη αυτή κρίνεται ανεπαρκής, λόγω της συνεχιζόμενης μαζικής εισροής λαθρομεταναστών από τα εξωτερικά Ευρωπαϊκά σύνορα, κατά πρώτο λόγο τα Ελληνικά. Οι προτεινόμενες, λοιπόν, αλλαγές έχουν ως στόχο την επαύξηση των μέτρων για τον αποτελεσματικότερο έλεγχο των εθνικών τους συνόρων, όταν και για όσο διάστημα παρατηρείται αδυναμία ελέγχου των εξωτερικών συνόρων και μαζική εισροή λαθρομεταναστών.
Είναι θλιβερό και εξοργιστικό να βλέπει κανείς το δικό μας αρμόδιο υπουργείο να αντιμετωπίζει με τόση απάθεια και αδράνεια ένα θέμα που προκαλεί συναγερμό στις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες που δεν βρίσκονται στην πρώτη γραμμή και οι οποίες προστατεύονται ήδη από τη Συνθήκη Δουβλίνο ΙΙ.
Αντί η Ελλάδα να πρωτοστατεί, εφόσον είναι το πρώτο και μεγαλύτερο θύμα, πρωτοστατούν άλλοι. Οι τελευταίοι κινητοποιούνται, μάλιστα, γιατί βλέπουν την αδράνεια, την απάθεια και τη χαλαρότητα με την οποία η Ελλάδα αντιμετωπίζει το τρισμέγιστο πρόβλημα της λαθρομεταναστεύσεως.
Η Ελλάδα πρέπει να θέσει επί τάπητος, στο Συμβούλιο της 13ης Δεκεμβρίου, το θέμα της περίφημης Οδηγίας για το πολιτικό άσυλο, η συστηματική κατάχρηση της οποίας έγινε μνημειώδης και ασήκωτη για τη χώρα.
Δεν είναι δυνατόν να συνεχίσει η χώρα να υπηρετεί έναν παραλογισμό και να «υποδέχεται» αντί να απωθεί στα σύνορα σαράντα πέντε χιλιάδες λαθρομετανάστες το εννεάμηνο ή το εξάμηνο, όπως αποκαλύπτουν οι στατιστικές για το 2010 και 2011 μόνο, άλλωστε, από το σύνορο του Έβρου. Σε όλη την επικράτεια, κατά το διάστημα Ιανουαρίου-Νοεμβρίου 2011 συνελήφθησαν 90.722 άτομα.
Η Ελλάδα πρέπει να απαιτήσει επιτακτικά ριζικές αλλαγές στους όρους και στις προϋποθέσεις για την εφαρμογή της Οδηγίας. Εάν οι άλλες χώρες επιμένουν στην εφαρμογή της με τέτοιους καταχρηστικούς όρους, θα πρέπει ν’ αναλάβουν αναλογικά και το ανάλογο κόστος «υποδοχής» των λαθρομεταναστών, που όλοι, ως γνωστόν, παρουσιάζονται συστηματικά ως «πολιτικοί πρόσφυγες».
Η Ελλάδα πρέπει να επιφυλαχθεί και να καταστήσει σαφές ότι δεν θα θυσιάσει την εθνική της κυριαρχία, τον έλεγχο των συνόρων της και την εθνική της συνοχή και ασφάλεια στον βωμό προσχηματικών πολιτικών «ασύλου» και της ανεξέλεγκτης λαθρομεταναστεύσεως.
Για να το πράξει όμως αυτό, πρέπει η ίδια να εγκαταλείψει, επιτέλους, τα εγκληματικά ιδεολογήματα, με τα οποία τρέφεται η γνωστή πολιτική ανοχής και απάθειας απέναντι στη λαθρομετανάστευση.
Οι αλλαγές που προτείνονται από τη Γαλλία και άλλες χώρες είναι μια ευκαιρία για να θέσει και η Ελλάδα τα προβλήματα από τη δική της σκοπιά. Εάν οι άλλες χώρες διεκδικούν την επαναφορά των εθνικών ελέγχων για να προστατευθούν από τη λαθρομετανάστευση, γιατί η Ελλάδα να μην επικαλεσθεί τους ίδιους λόγους και να επαναφέρει τον εθνικό έλεγχο στα εξωτερικά της σύνορα για λόγους, ακριβώς, «μαζικής εισροής λαθρομεταναστών» και για λόγους «εθνικής ασφάλειας»;
Η Γαλλία επικρίνει επίσης έντονα τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Δυνάμεως για την Προστασία των Εξωτερικών Συνόρων (FRONTEX). Υποστηρίζει ότι αυτή λειτουργεί με γραφειοκρατικά κριτήρια, που δεν ανταποκρίνονται στη ζέουσα πραγματικότητα και στις απαιτήσεις της. Απορρίπτει ιδιαίτερα το γεγονός ότι οι αποφάσεις της παίρνονται από το Διοικητικό της Συμβούλιο, ερήμην των αρμοδίων υπουργών Εσωτερικών.
Προτείνει γι’ αυτό τη μεταρρύθμιση της Frontex, ώστε οι αποφάσεις της να παίρνονται σε στενή συνεργασία με τους υπουργούς Εσωτερικών της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.
ΠΑΡΟΝ
