Του Α.Η. Διαματάρη
Συγκλονίζει, αλλά δεν εκπλήττει, η είδηση ότι η Γερμανία απαιτεί από την Ελλάδα την παραχώρηση της κυριαρχίας της, στις δαπάνες και φορολογία, σε «κομίσιονερ» -θυμίζει το Σταλινικό καθεστώς- που θα διορίσει ως προϋπόθεση για να εγκρίνει το επόμενο δάνειο ύψους 130 δισ. ευρώ για να μην χρεοκοπήσει η χώρα.
Κάτι ανάλογο συνέβη και με τις χρεοκοπίες του 1897 και του 1934, όταν οι τότε δανειστές εισέπρατταν τους φόρους σε σπίρτα και αλάτι και ό,τι έμενε το έδιναν στο κράτος.
Αναμφισβήτητα η απαίτηση αυτή προκαλεί από τη μια αισθήματα ντροπής και από την άλλη οργής με τον εαυτό μας, σε κάθε Ελληνα και κάθε άνθρωπο που υπολογίζει το απαράβατο της κυριαρχίας των κρατών.
Με βάση τη λογική αυτή, οι γνωστοί «εθνικά υπερήφανοι» Ελληνες, προέβησαν, ως άλλοι φαρισαίοι, στις τυπικές υπερπατριωτικές δηλώσεις τους.
Είμαστε βέβαιοι, όμως, ότι στο τέλος, μπροστά στο φάσμα της άτακτης χρεοκοπίας είτε αυτοί που σήμερα σχίζουν τα ιμάτιά τους, είτε κάποιοι άλλοι -πάντα έτσι γίνεται- θα το δεχτούν.
Ομως, αδέλφια ομογενείς, Ελληνες / Ελληνίδες, ας είμαστε, επιτέλους, ειλικρινείς με τον εαυτό μας. Ας αποκτήσουμε έστω και τώρα πολιτικό ρεαλισμό. Οχι για να πολλαπλασιάσουμε την μελαγχολία που μας έχει καταλάβει ως έθνος, αλλά για να σταματήσουμε το βιολί της άρνησης της πραγματικότητας, το οποίο ως γνωστόν δεν μας βοήθησε καθόλου.
Αυτό, τον πολιτικό ρεαλισμό, η υπέρτατη ανάγκη της αυτοσυντήρησης, απαιτεί να πάρει στα χέρια του ο κάθε Ελληνας και Ελληνίδα την ευθύνη για την έξοδο της χώρας του από την κρίση. Μόνο έτσι, μόνο αν ο κάθε ένας αισθανθεί υπεύθυνος για ό,τι συμβαίνει και αναλάβει την ευθύνη για την έξοδο από την κρίση, μόνο τότε θα σωθεί η χώρα.
Καιρός, λοιπόν, για ένα μεγαλόπνοο σχέδιο έμπνευσης του Ελληνα:
Aς υποθέσουμε στην καλύτερη των περιπτώσεων ότι οι Γερμανοί κυκλοφόρησαν -και διέρρευσαν το σχέδιο για την αφαίρεση της οικονομικής κυριαρχίας από την Ελλάδα για να εκφοβίσουν την Αθήνα να αναγκαστεί να δεχτεί -και να εφαρμόσει- τους όρους του δανεισμού. Μια πιθανή εκδοχή.
Ακόμα, όμως, κι αν συμβαίνει αυτό η ελληνική ηγεσία οφείλει να αναρωτηθεί: Γιατί αναγκάζονται οι Γερμανοί να φτάσουν μέχρι εδώ; Μήπως τους αρέσει να τους βρίζουμε; Γιατί δεν κάνουν το ίδιο π.χ. και με την Πορτογαλία και την Ιταλία;
Ο λόγος είναι γνωστός σε όλους μας. Γιατί η Ελλάδα δεν εφαρμόζει τους όρους βάσει των οποίων γίνεται ο δανεισμός, δεν κάνει τις μεταρρυθμίσεις που θα τονώσουν την παραγωγικότητά της, με αποτέλεσμα να δημιουργεί πρόβλημα επιβίωσης για την ευρωζώνη και τη δική της παραμονή στο ευρώ.
Εχουν δίκιο σ’ αυτά; Σαφώς και έχουν.
Βέβαια η συνταγή αυτή είναι επίπονη. Μειώνει, για τώρα, το βιοτικό επίπεδο του Ελληνα. Καταστρέφει τις ζωές πολλών ανθρώπων.
Η ερώτηση επομένως τίθεται: Υπάρχει άλλη λύση; Βεβαίως και υπάρχει. Η επιστροφή στη δραχμή.
Ομως, η «λύση» αυτή είναι χειρότερη, θα προκαλέσει τέτοια φτώχεια που θα οδηγήσει σε βέβαιη εξέγερση του λαού, τη δημιουργία χάους, την καταστροφή.
Και ακόμα θα χάσει την ευκαιρία να είναι μέλος μιας ομάδας μεγάλων και ισχυρών κρατών.
Τι θα πρέπει να γίνει λοιπόν για να αποφευχθούν αυτά; Θα πρέπει ως αρχή, να πειστούν «οι εταίροι μας» -το θυμάστε αυτό;- να δώσουν περιθώρια χρόνου, να μην απαιτούν κομισάριο.
Πώς θα γίνει αυτό; Ενας καλός και άμεσος τρόπος είναι να γίνει μια πρωτοφανής επανάσταση, μια έξαρση του πατριωτικού αισθήματος. Μια επανάσταση εθελοντισμού.
Οταν κινδύνευε η πατρίδα, όπως κινδυνεύει τώρα, ο Ελληνας άφηνε στην άκρη τα προσωπικά του συμφέροντα και θυσιαζόταν για αυτή.
Αντί να απαιτεί λοιπόν η Γερμανία να κάνει η Ελλάδα αυτό που πρέπει, να το κάνει με δική του πρωτοβουλία ο ίδιος ο Ελληνας, να φυσήξει το αναζωογόνο μελτέμι της εθελούσιας προσφοράς σε ολόκληρη τη χώρα και στον Απόδημο Ελληνισμό.
Ας δηλώσουν πρώτοι οι πολιτικοί την ουσιαστική μείωση των αποδοχών και τα επιπλέον που λαμβάνουν.
Ας βγουν μετά οι δημοσιογράφοι μέρος κι αυτοί του προβλήματος- να κάνουν το ίδιο.
Ας βγουν οι αρχηγοί των συντεχνιών να ζητήσουν τη μείωση των μισθών και δώρων στον ιδιωτικό τομέα. Με αυτό τον τρόπο θα βοηθήσουν και τους άνεργους που ενδεχομένως να μπορέσουν να προσλάβουν οι εταιρείες λόγω του μειωμένου κόστους που θα έχουν.
Ας κάνουν το ίδιο και οι δημόσιοι υπάλληλοι. Κι ακόμα, ας αυξήσουν και το ωράριό τους.
Ας δώσει το καλό παράδειγμα και ο κλήρος.
Ας ζητήσουν μόνοι τους οι εφοπλιστές να πληρώνουν ένα μικρό, έστω, ποσοστό φόρων.
Ας προσέλθουν στις εφορίες να πληρώσουν ό,τι μπορούν αυτοί που χρωστούν.
Ας κάνει μια συντονισμένη κίνηση ο Απόδημος Ελληνισμός να προσφέρει ό,τι μπορεί.
Να γίνουν αυτά και πολλά άλλα, όχι για χάρη των Γερμανών και των Γάλλων, αλλά για την Ελλάδα.
Γιατί αυτό απαιτεί η αγάπη για την πατρίδα. Γιατί αυτός είναι ο σωστός πατριωτισμός.
Γιατί μόνο εμείς, όλοι μαζί, μπορούμε να σώσουμε την Ελλάδα. Κανείς άλλος!
