TΟΥ ΓΙΑΝΝΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ

Η απαξίωση της πολιτικής ζωής δεν είναι καθόλου τυχαία. Και πώς να μην είναι, όταν η κοινή γνώμη κατανόησε τα όσα πονηρά συνέβησαν στο προσκήνιο και στο παρασκήνιο για το ψήφισμα Ντάουνερ, καθώς και τις αντιφάσεις του εξής εκφρασθέντος ενώπιον της Βουλής ισχυρισμού: Δεν θα πρέπει να καταγγελθεί ευθέως ο κ. Ντάουνερ και να ζητηθεί άμεσα η αποπομπή του, επειδή έτσι τα βάζουμε με τον ΓΓ του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν. Και ως εκ τούτου θα γίνουμε καταστροφείς των μελλοντικών γενεών!

Ο ισχυρισμός αυτός είναι διάτρητος και αντιφατικός, καθότι: 
Πρώτο, το κομματικό σύστημα και σχεδόν σύσσωμο το Εθνικό υποστηρίζει τη λύση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, που συνιστά συνώνυμο της διχοτόμησης. Και μια τουρκοβρετανική λύση, που θα καθιστά τους Τούρκους κυρίαρχους στον βορρά και συγκυρίαρχουν στον νότο. Τι είναι, λοιπόν, πιο καταστροφικό; Να εκδώσεις ένα ψήφισμα εναντίον του κ. Ντάουνερ, που απειλεί να διαλύσει το κράτος μας προτού το διαλύσουν οι εραστές της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, ή να ζητήσεις την αποπομπή του, υπερασπιζόμενος το Σύνταγμα. Την ίδια τη Βουλή.

 

Δεύτερο, υπάρχει λανθασμένη αντίληψη και για τον ΟΗΕ και για τον Γενικό του Γραμματέα. Ούτε ο ΟΗΕ ούτε ο Γενικός Γραμματέας του απονέμουν δικαιοσύνη ή έχουν τους μηχανισμούς απονομής και επιβολής δικαιοσύνης. Δεν συνιστούν ούτε παγκόσμια κυβέρνηση ούτε παγκόσμια εξουσία, που να αντικαθιστά τα κυρίαρχα κράτη. Το δε Συμβούλιο Ασφαλείας αποτυπώνει τη διεθνή άρχουσα τάξη, όπως αυτή προέκυψε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ σήμερα, ειδικώς σε ό,τι αφορά το Κυπριακό, αποτελεί την προέκταση του αμερικανικού και του βρετανικού Υπουργείου των Εξωτερικών.

Ο δε Γενικός Γραμματέας, είτε Μπαν ονομάζεται είτε Ανάν, θεωρητικώς και μόνο εμφανίζεται ως θεματοφύλακας του Διεθνούς Δικαίου και της Χάρτας του ΟΗΕ. Κατά τα άλλα είναι μια μαριονέτα των μεγάλων αφεντικών. Χωρίς ισχυρή προσωπικότητα και αυτοσεβασμό. Στη δική μας περίπτωση είναι όμηρος του κ. Ντάουερ και όσων βρίσκονται πίσω από αυτό. Και προς αυτήν την κατεύθυνση συνδράμουν η ανοχή της πολιτικής μας ηγεσίας και η λύση την οποία υπηρετεί: Της διχοτομικής διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας!

Όσοι αρνούνται τη δημόσια αποπομπή του κ. Ντάουνερ προφανώς έχουν στο πίσω μέρος του εγκεφάλου τους μια ιδιαίτερη συμπάθεια προς τον Εδικό Σύμβουλο του ΓΓ του ΟΗΕ στην Κύπρο, ο οποίος έχει αναλάβει αυτό το οποίο ονομάζει η αγγλοτραφείσα και αμερικαντραφείσα ελίτ μας ως «dirty job»! Δηλαδή, την επαναφορά αυτού το οποίο έχουν στο πίσω μέρος του εγκεφάλου τους: Του σχεδίου Ανάν, ακόμη και σε χειρότερη μορφή από εκείνην του 2004. Ειδικώς, τώρα που είναι στη χειρότερή του μορφή, καθόλου παράξενο δεν είναι να μας πουν ότι δικαιώνονται για το ναι! Γιατί, όμως, θα μπορούσαν να αισθάνονται δικαιωμένοι;

Μήπως επειδή εάν υπογραφόταν το σχέδιο Ανάν, το φυσικό αέριο θα ανήκε σήμερα στους Βρετανούς αντί σ’ εμάς, ή μήπως επειδή θα ενέτασσαν το ψευδοκράτος στην ΕΕ υπό τη μορφή του ισότιμου συνεταιρικού constituent state. Ή μήπως επειδή θα διέλυαν πριν από την ώρα του το κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας, το οποίο ορκίστηκαν να υπηρετούν, να σέβονται και να υπερασπίζονται; Ποιοι είναι τελικά οι καταστροφείς των μελλοντικών γενεών; Όσοι υπερασπίζονται την κρατική και εθνική μας επιβίωση, ή όσοι μέσω της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας μάς σπρώχνουν στην επιβολή ενός νέου σχεδίου Ανάν και στη διάλυση;