Του Μάριου Ευρυβιάδη
Εμένα δεν με ενοχλεί ο Εγκεμέν Μπαγίς, Υπουργός και αρμόδιος διαπραγματευτής της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αντίθετα, με ενθουσιάζει. Αν άνηκα στη σημερινή γενιά θα του έφτιαχνα, σίγουρα, μια σελίδα κοινωνικής δικτύωσης (facebook, κλπ), «Έλληνες, Αρμένιοι, και Κύπριοι, Φίλοι του Εγκεμέν Μπαγίς». Εκεί, μαζί με τους υπόλοιπους φίλους και θαυμαστές του, θα του καταχωρούσαμε ολους τους «Μπαγισμούς» που κατά καιρούς εκτοξεύει υπό την επίσημη ιδιότητά του ως αρμόδιου Τούρκου Υπουργού για την ΕΕ στην ισλαμική κυβέρνηση του Ταγίπ Ερντογάν.
«Μπαγισμούς» εννοώ τις πολιτικές κορώνες, τα ρατσιστικά μαργαριτάρια, τις απειλές και τις λογής, λογής αθυροστομίες με τις οποίες κατακεραυνώνει όλους τους εχθρούς της Μεγάλης (Buyuk) Τουρκίας μέρος των οποίων κατευθύνονται και προς την Κύπρο με ιδιαίτερη και σαδιστική ευχαρίστηση.
Αυτό που συμβαίνει με τον Μπαγίς, δηλαδή οι «Μπαγισμοί» του δεν είναι κάτι το ασυνήθιστο. Συμβαίνει σε πολλούς πολιτικούς όταν βγάζουν συχνά πυκνά τη γλώσσα τους περίπατο. Πάντως ο Μπαγίς (Bagish) δεν πρέπει να παραπονιέται για τους «Μπαγισμούς» του (Bagishims). Βρίσκεται σε καλή και υψηλή παρέα. Το φαινόμενο παρατηρήθηκε τελευταία πρίν από αυτόν με την περίπτωση του Αμερικανού Προέδρου Μπούς, ο οποίος διέπρεψε και αυτός και τους δικούς του «Μπουσισμούς» (Bushisms). Αντίθετα όμως με τον Μπούς, οι «Μπαγισμοί» του Μπαγίς, βγάζουν και την κομπλεξική κακία του.
Όσο πλησιάζει η 1η Ιουλίου που την Προεδρία της ΕΕ θα αναλάβει η Κυπριακή Δημοκρατία, τόσο πολύ θα σκυλιάζει ο Μπαγίς και οι «Μπαγισμοί» του θα αυξάνονται ανάλογα. Εδώ υπεισέρχεται, βλέπετε και ένα προσωπικό ζήτημα για τον έντιμο κ. Υπουργό. Εκτός εάν αποφασίσει να μην πατήσει το πόδι τους στις Βρυξέλλες για τους έξι μήνες που θα ακολουθήσουν, θα εξαναγκασθεί να κυκλοφορεί στους χώρους της ΕΕ και σε συνάξεις της οι οποίες εκ των πραγμάτων θα προεδρεύονται από την Κυπριακή Δημοκρατία, ή αλλιώς το «μισό» κράτος των ρωμιών της Κύπρου κατά ένα από τους πιο γνωστούς «Μπαγισμούς» του Μπαγίς. Και κάτι τέτοιο θα του είναι πολιτικά ανυπόφορο. Όπως θα είναι και ανυπόφορο και για τους δυο ισχυρούς πατρώνες του, τον ισλαμιστή Πρωθυπουργό της Μεγάλης (Buyuk) Τουρκίας του Ερντογάν και τον ομοϊδεάτη του και Μέγα (Buyuk) Μάγιστρο της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής Νταβούτογλου (a.k.a. γιό του Δαυίδ ή Davidson).
Όταν το 2009 ο Μπαγίς ανέλαβε το ευρωπαϊκό του πορτφόλιο υποσχέθηκε στον Ερντογάν και έβαλε στοίχημα με τον εαυτό του ότι στη διάρκεια της θητείας του θα ξεπερνούσε με τις δεξιότητές του τα εμπόδια της ένταξης. Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να υλοποιηθεί χωρίς την εξουδετέρωση, κυριολεκτικά, της Κυπριακής Δημοκρατίας – την κατάλυση του κυπριακού κράτους του 1960. Όχι μόνο η Τουρκία και ο εκπρόσωπός της Μπαγίς στην ΕΕ δεν έχουν καταφέρει κάτι τέτοιο αλλά αντίθετα την 1η Ιουλίου θα έχουν ηττηθεί κατά κράτος.
Προσωπικά εκτιμώ ότι ο Μπαγίς και το σινάφι του ενοχλούνται περισσότερο από μια κυπριακή προεδρία της ΕΕ παρά από μια «μη επίλυση» του Κυπριακού όπως διατείνονται. Πέραν του ότι η κυπριακή προεδρία θα σηματοδοτήσει την αποτυχία της από το 1974 στρατηγικής τους για την κατάλυση του κυπριακού κράτους, τα καθημερινά δρώμενα του εξαμήνου στις Βρυξέλλες αλλά και στη Λευκωσία θα τους υπενθυμίζουν ότι όσο Μεγάλη (Buyuk) και να είναι η Τουρκία, είναι αδύναμη μπροστά στους θεσμούς και στο δίκαιο.
Λέω λοιπόν εγώ, ευτυχώς που υπάρχει και ο Μπαγίς. Και ευτυχώς που υπάρχουν και οι προστάτες και πατρώνες του, Ερντογάν και Νταβούτογλου. Αποτελούν και οι τρείς δείγματα γραφής της μετακεμαλικής Τουρκίας που τόσο ενθουσιάζει τους θιασώτες της. Αντιπροσωπεύουν και αντικατοπτρίζουν το μετακεμαλικό υπόδειγμα, το μοντέλο μιας εκμοντερνισμένης ισλαμικής της Τουρκίας, των «μηδενικών προβλήματων» με τους γείτονες, μιας Τουρκίας που φιλοδοξεί να γίνει «παραγωγός ειρήνης» στην περιοχή και στον κόσμο αλλά της οποίας ο μισός περίπου πληθυσμός αποκλείεται από τα κοινωνικά αγαθά και πολιτικά δρώμενα. Αναφέρομαι στα 25-30 εκατομμύρια Κούρδων και τα 20 περίπου εκατομμύρια Αλεβιτών των οποίων τα πολιτικά και θρησκευτικά δικαιώματα δεν αναγνωρίζονται από τους «μετακεμαλιστές». Η περίπτωση των Αλεβιτών που παραμένουν κεμαλιστές μέχρι το κόκαλο ίσως να αποδειχθεί και τραγικότερη από αυτή των Κούρδων. Οι ισλαμιστές της Τουρκίας που τους θεωρούν αιρετικούς του Ισλάμ, δηλαδή δυο φορές άπιστους αφού είχαν την ευκαιρία να γίνουν πραγματικοί μουσουλμάνοι, δηλαδή Σουνίτες όπως οι Τούρκοι και το αρνήθηκαν. Και μια ένδειξη της μισαλλοδοξίας της μετακεμαλικής Τουρκίας του Ερντογάν είναι ότι πρόσφατα στην ανατολική Τουρκία οικίες Αλεβιτών ξεχωρίσθηκαν με σημάδια για πιθανές μελλοντικές επιθέσεις (σας θυμίζει κάτι από το παρελθόν το μαρκάρισμα σπιτιών αλλοπίστων στην Τουρκία; Όσο αλλάζουν τα πράγματα, τόσο παραμένεουν τα ίδια).
Ακόμα και στην ελίτ των «μετακεμαλιστών» η περίπτωση του Μπαγίς είναι ξεχωριστή. Η αμετροέπειά του τον καθιστά γραφικό τόσο διεθνώς όσο και μέσα στην Τουρκία. Ευτυχώς για μας δεν το καταλαβαίνει. Δυστυχώς όμως κάποιοι μέσα στην Τουρκία τον έχουν καταλάβει. Και πάλι όμως ευτυχώς για εμάς η κριτική που του ασκείται δεν προέρχεται από τον ισλαμικό χώρο. Αυτό σημαίνει ότι τον Μπαγίς θα τον έχουμε, θεού θέλοντος, Insha allah, να βρίζει για το καλό της Μεγάλης (Buyuk) Τουρκίας για αρκετό καιρό ακόμα.
Αξίζει όμως μια σύντομη αναφορά στην κριτική που ασκείται στον Μπαγίς μέσα στην Τουρκία έστω και αν προέρχεται από την αντιπολίτευση. Στο «Με συγχωρείτε, κ. Εγκεμέν», ο χρονογράφος της Ράντικαλ (19.12.2011), Υιλτιρίμ Τουρκέρ κυριολεκτικά τον «ξεκατινιάζει». Τον χαρακτηρίζει ως «ένα ξεδιάντροπο πολιτικό» που δεν είναι απλά φιλόδοξος αλλά και πολιτικά «λυσσασμένος». Έχει, υπογραμμίζει ο Τουρκέρ, το προτέρημα της «χυδαιότητας της άγνοιας» ενώ για τις πολιτικές του ικανότητες γράφει ότι δεν ξεπερνούν αυτές μιας πολιτικής καρικατούρας. Πάνω από όλα, γράφει, είναι «ωμός όσο ωμά ήταν και τα αυγά που έλαβε στο πρόσωπο» από φοιτητές στη Σμύρνη το Δεκέμβριο του 2011.
Τον Μπαγίς τον έχουν πάρει μυρωδιά και στις Βρυξέλλες. Οι «Μπαγισμοί» του αρχίζουν και αποκτούν περίοπτη θέση στο τουίτερ και αλλού στο διαδίκτυο όπυ συνοδεύονται με την απαραίτητη ειρωνία. Ας ελπίσουμε όμως ότι η περηφάνεια της Μεγάλης (Buyuk) Τουρκίας θα υπερισχύσει ώστε να παραμείνει ο Μπαγίς ακλόνητος στη θέση του. Insha allah.
