Του ΣΠΥΡΟΥ ΘΕΟΔΩΡΑΤΟΥ
Ο σαρκασμός και η ειρωνεία είναι… παλιές, όσο και ο κόσμος μας. Το ίδιο, όμως, και η ευσέβεια και η πίστη του ανθρώπου. Το θέμα, ωστόσο, επικαιροποιείται με εμφατικό τρόπο από τη χθεσινή ανακοίνωση εκ μέρους του Συμβουλίου της ΕΕ, στην οποία αναφέρεται πως «η παρουσία του Πάπα και η θεϊκή επέμβαση για τη σωτηρία του Ευρώ αποτελεί, πλέον, την πιο αξιόπιστη στρατηγική» (…).
Το ζήτημα είναι ότι η ανακοίνωση θέλει την προσεχή Σύνοδο Κορυφής της Ευρωζώνης να συμπίπτει χρονικά με την… διαβόητη Πρωταπριλιά, ημέρα όπου παραδοσιακά και διεθνώς ευνοούνται τα… πειράγματα και οι μπλόφες – γεγονός που κάνει όσους διάβασαν την – αμφιλεγόμενη – ανακοίνωση να συνάγουν, σχεδόν αντανακλαστικά, πως πρόκειται για «αστείο».
Αν, βεβαίως, ισχύει κάτι τέτοιο, ομιλούμε για ένα απερίγραπτα χονδροειδές και προσβλητικό για κάθε πολιτισμένο – θεοσεβούμενο ή μη – άνθρωπο, «αστείο», που – φευ – μας αποκαλύπτει με τον πλέον κυνικό τρόπο την «ποιότητα» και το επίπεδο του ηθικού διασυρμού των στελεχών που κυβερνούν την Ευρώπη – δηλαδή, των υπευθύνων του περιώνυμου «διευθυντηρίου» των Βρυξελλών.
«Η παρουσία της παναγιότητάς του (σ.σ.: του Πάπα Βενέδικτου του ΙΣΤ΄) προσφέρει την ευκαιρία για μια προσευχή για θεϊκή επέμβαση για τη σωτηρία του Ευρώ. Αυτή θεωρείται πλέον η πιο αξιόπιστη στρατηγική», αναφέρει επί λέξει η ανακοίνωση του Συμβουλίου της Ευρώπης, ενόψει της Συνόδου Κορυφής της Ευρωζώνης, την 1η Απριλίου 2012.
Η αναμφίβολα πρωτοφανής για το απολύτως «ορθολογικό» λεξιλόγιο των Βρυξελλών, καθώς και η αναφορά της λέξης «παναγιότητα» με μικρό «π», ευλόγως έκαναν τους παραλήπτες – δημοσιογράφους και συντάκτες να κάνουν λόγο για «σαφέστατο αστείο», επισημαίνοντας μάλιστα την… «πιο χαλαρή προσέγγιση εκ μέρους των Βρυξελλών» στο ζήτημα της σοβούσας οικονομικής κρίσης, για την οποία θεωρούν ότι οι πιο δύσκολες ημέρες έχουν, ως φαίνεται, περάσει.
Ωστόσο, αν και η κοινή λογική μας οδηγεί στο ότι πράγματι πρόκειται για «αστείο» – έστω και βλάσφημο – δεν θα πρέπει να αποκλείουμε την πιθανότητα οι ανώτεροι αξιωματούχοι της ΕΕ να έχουν συνειδητοποιήσει μια αιώνια και διαχρονική – παρά την απλότητά της – αλήθεια: ότι το «ψέμα έχει κοντά ποδάρια» και ότι το Καλό, στο τέλος, θριαμβεύει επί του Κακού, όπως μας έδειξε με το Παράδειγμα της Αναστάσεώς Του ο Ιησούς Χριστός.
Αλλά αυτά ισχύουν για όσους πιστεύουν – ανεξαρτήτως του μορφωτικού ή οικονομικού τους επιπέδου…
Επί του παρόντος, καλούμαστε να… επιπλέουμε μέσα σε έναν… ωκεανό σχετικότητας που αποτελεί η σύγχρονη ζωή, δεν είναι;
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ
