Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΑΝΤΕΛΑ

Μιλώντας με ποδοσφαιρικούς όρους, η Ελλάδα, αυτόν τον καιρό, δεν έχει άλλη λύση από το να παίξει… καθυστερήσεις. Ακούγεται αντιφατικό, αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινό.

Ο στόχος; Προφανής. Να είναι παρούσα στο παιχνίδι, όταν θα αναδιαμορφώνονται οι όροι του σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Οι εξελίξεις, λίγο ώς πολύ, έχουν προδιαγραφεί.Κάτι η εκλογική νίκη του Φρανσουά Ολάντ στο Παρίσι, που άνοιξε τη συζήτηση για την ανάπτυξη, κάτι η μερική αναδίπλωση της Αγκελα Μέρκελ στο Βερολίνο, εν όψει των νέων δεδομένων στην Ευρωζώνη και σίγουρα η πίεση που ασκείται από τη Μαδρίτη για βοήθεια, καθώς το κόστος δανεισμού της σκαρφάλωσε στο 6%, είχαν ως αποτέλεσμα την επόμενη μέρα οι όροι του παιχνιδιού να ετοιμάζονται να αλλάξουν.
Ο Ολάντ είναι ξεκάθαρος (τουλάχιστον σε… φραστικό επίπεδο): Υπάρχει κι άλλος δρόμος, πέραν της λιτότητας, που δεν συνιστά μονόδρομο. Ως γνωστόν, τα μέτρα λιτότητας για την Ελλάδα αποτελούν πλέον «δευτέρα φύση», εδώ και 24 μήνες. Κατά συνέπεια, αν ανοίξει για τα καλά η συζήτηση για χαλάρωσή τους, η χώρα μόνο κερδισμένη μπορεί να βγει.

Υπό έναν όρο: Να παραμένει, έως τότε, εντός παιδιάς, να συμμετέχει στη διαμόρφωση των αποφάσεων, έστω και περιφερειακά. Δηλαδή, να μην έχει ρίξει λευκή πετσέτα, να μην έχει εγκαταλείψει την προσπάθεια. Αν τα καταφέρει, τότε θα έχει σοβαρές πιθανότητες να αποτελέσει μέρος της λύσης. Αλλιώς θα χάσει μια ιστορική ευκαιρία.

Και τι πρέπει να κάνει για να αποφύγει αυτήν την κατάληξη;

Να υλοποιεί –ή έστω να παριστάνει ότι υλοποιεί– ό,τι μπορεί από τα συμφωνηθέντα. Ούτως ή άλλως, η επέκταση κατά ένα χρόνο του νέου μεσοπρόθεσμου προγράμματος θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Οπερ σημαίνει ότι μέτρα ύψους 11,5 δισ. ευρώ θα πρέπει να ανακοινώσει, αλλά τουλάχιστον η διάρκεια εφαρμογής τους δεν θα είναι η διετία του 2013 – 2014, αλλά η τριετία του 2013 – 2015. Κι αν αυτή η διόρθωση φαίνεται μικρή, όσοι παρακολουθούν τις εξελίξεις που κυοφορούνται αυτή τη στιγμή σε επίπεδο Ευρωζώνης, μπορούν να διαβεβαιώσουν ότι δεν είναι παρά απλώς η αρχή.

Θα ακολουθήσουν κι άλλες, ανάλογες. Μόνο που για να μπορεί να τις αξιοποιήσει η χώρα (μαζί με τα περίπου 30 δισ. ευρώ, που αναμένονται ως δόση τον ερχόμενο Αύγουστο), οφείλει να παραμείνει στο ευρωπαϊκό παιχνίδι, με κάθε τρόπο και κάθε μέσο.

Στο σημείο αυτό, πάντως, θα πρέπει να σημειωθεί ότι αυτό το περιβάλλον πολιτικής ρευστότητας που έχει δημιουργηθεί τελευταία στη χώρα καθόλου δεν βοηθάει σε αυτήν την προσπάθεια. Αντιθέτως, δημιουργεί περισσότερα προσκόμματα κι αυτό είναι το τελευταίο που έχει σε αυτή τη φάση ανάγκη η χώρα. Που βλέπει το πρόβλημά της συνεχώς να μεταλλάσσεται το τελευταίο 24μηνο από οικονομικό σε πολιτικό και αντιστρόφως, κατά τρόπο επικίνδυνο για όλους. Αυτή η παλινδρόμηση έγινε τουλάχιστον τρεις φορές από την ώρα που «έσκασε» το πρόβλημα, ωστόσο, χωρίς να αποκλείεται να υπάρξει και…τέταρτη προσεχώς. Πλέον, όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά.