Του Νίκου Κοτζιά

Βαθιά είναι η ανησυχία μου για το μέλλον της πατρίδας. Το παλιό πεθαίνει και θέλει στη διάβα του να καταστρέψει ότι βρίσκει. Το καινούργιο δεν μπορεί να ωριμάσει. Το κυριότερο: για άλλη μια φορά οι κυρίαρχες δυνάμεις της χώρας δείχνουν ανίκανες να διατυπώσουν πειστικά οράματα και σχέδιο για τη χώρα. Το μόνο που κάνουν είναι να υποκρίνονται για το ένα ή το άλλο και να παράγουν ψέματα. Με υποκρισίες, όμως, και ψέματα δεν διαμορφώνεται μέλλον για τον τόπο. Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς; Στις αρχές της δεκαετίας του εξήντα, πριν δηλαδή πενήντα χρόνια, οι ίδιες δυνάμεις προσπαθούσαν να φοβίσουν τον λαό λέγοντας ότι «η Ένωση Κέντρου με την αριστερά θα σας πάρουν τη δραχμή». Στην πραγματικότητα πίσω από αυτό το σύνθημα ετοίμαζαν κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα και την αποστασία. Τελικά η χώρα κατέληξε στην δικτατορία των τανκς.
Σήμερα λένε «θα σας πάρουν το Ευρώ». Μετά από πενήντα χρόνια οι κυρίαρχες δυνάμεις στη χώρα το μόνο πράγμα που άλλαξαν είναι αντί να λένε «θα σας πάρουν τη δραχμή» να λένε «θα σας πάνε στη δραχμή». Όπως πριν πενήντα χρόνια, έτσι και σήμερα δεν έχουν κανένα σχέδιο για την Ελλάδα. Μια καινούργια διήγηση, ένα νέο όραμα, μια δημιουργική αντίληψη για τη θέση της χώρας στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Το μόνο που έχουν είναι το ψέμα, η υποκρισία, ο εκφοβισμός.Οι δυνάμεις του κατεστημένου, η ολιγαρχία της διαπλοκής, παραδόθηκε για άλλη μια φορά στον ξένο παράγοντα, στην τρόικα, τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις. Μέσα από αυτά πραγματοποιήθηκε μια τεράστια ανακατανομή εισοδημάτων και πλούτου σε βάρος του λαού. Αυτή την παράδοση της κυριαρχίας (τόσο ως προς τις αρμοδιότητες του κοινοβουλίου, δηλαδή της δημοκρατίας, όσο και της κυριαρχίας του κράτους, δηλαδή της εθνικής κυριαρχίας), και την ανακατανομή την δικαιολόγησε με ένα και μοναδικό επιχείρημα, εκείνο του μονόδρομου.
Τα μνημόνια και οι παραγγελίες των ξένων δυνάμεων έγιναν ένα μονοδρομικό πρόσταγμα. Αυτό συνοδεύτηκε με δηλώσεις ότι «όταν χρωστάς δεν μπορείς να διαπραγματεύεσαι». Σήμερα, για λόγους σκοπιμότητας, «ξαφνικά» ανακάλυψαν τη δυνατότητα και της διαπραγμάτευσης και των αλλαγών στον μέχρι χθες μονόδρομο. Ασφαλώς και δεν το πιστεύουν, διαφορετικά δεν θα έλεγαν ότι έλεγαν εδώ και δύο χρόνια. Δεν έχουν πρόθεση να τσακωθούν με τις ίδιες τις υπογραφές τους. Το λένε για να στριμώξουν τις δημοκρατικές αντιμνημονιακές δυνάμεις. Ως δικαιολογία και τεκμήριο της δήθεν ειλικρίνειάς τους, επικαλούνται τα εκλογικά αποτελέσματα και τη θέληση του λαού όπως αυτή εκφράστηκε. Δεν απαντούν, όμως, εάν όσα έπραξαν ήταν με τη θέληση του λαού. Διότι δεν ήταν. Αντίθετα, εκείνοι εγκλημάτησαν σε βάρος του. Ο λαός ψήφισε για να αλλάξει η πολιτική. Και ασφαλώς αυτή την αλλαγή δεν την αναζητά στα πρόσωπα που έφεραν την χώρα μέχρι εδώ.
Οι δυνάμεις που εδώ και δεκαετίες κυριάρχησαν στη χώρα δεν έχουν όραμα για την πατρίδα, τους έλληνες, την σωτηρία της χώρας. Έχουν μόνο τακτικές επιλογές για το πώς θα παραμείνουν στην εξουσία. Ως μοναδική πολιτική γραμμή προβάλουν πώς θα στριμώξουν δημοκρατικές αντιμνημονιακές δυνάμεις, ιδιαίτερα τον Σύριζα. Ως μοναδικό όραμα καμώνονται ότι έχουν, την συμπερίληψή του σε μια κυβέρνηση. Λανθασμένα ο Σύριζα περιορίζεται στο να εξηγεί για ποιους πράγματι ορθούς λόγους δεν έχει πρόθεση να συμμετάσχει σε κυβερνήσεις με τα στελέχη του μονόδρομου και της καταστροφής. Όφειλε, όμως, να έχει πάει από καιρό τη συζήτηση αλλού: τι Ελλάδα οραματίζεται, με ποιο σχέδιο, ποια μέσα, ποιες δυνάμεις. Προσωπικά είμαι ταγμένος στις απαντήσεις αυτών των ερωτημάτων.