Ο πάνσοφος, ελληνικός λαός αποφάσισε να δώσει μια τελευταία ευκαιρία στην madame Μέρκελ να σοβαρευτεί. Εντάξει, για να είμαστε ειλικρινείς και εμείς τη γλυτώσαμε για σήμερα την σύγκρουση με τον τοίχο.
Που πάμε απο εδώ και πέρα;
Μικρή σημασία έχει, η κατάσταση είναι ρευστή. Κατά τη γνώμη μου η ουσία είναι οτι καταφέραμε να ξαναστείλουμε – ίσως για τελευταία φορά αλλά πάντα έτσι λέμε – το μπαλάκι στο γήπεδο του αντιπάλου και ο αντίπαλος είναι η Μέρκελ.
Της δώσαμε, και μαζί σε ολόκληρη την Ευρώπη, μια τελυταία ευκαιρία να διασωθεί, να προχωρήσει στην πολιτική ενοποίηση και να μην χάσει όλα όσα κέρδισε σαράντα χρόνια τώρα. Το μεγάλο ερώτημα είναι αν η Ευρώπη θα καταλάβει πόσο επικίνδυνη είναι η κατάσταση και αν θα λάβει το μήνυμα του Αλέξη Τσίπρα ο οποίος δήλωσε οτι “θα συνεχίσουμε”.
Αν το καταλάβει, θα μας δώσει αμέσως και χωρίς πολλά πολλά τρία χρόνια παράταση και μπόλικο χρήμα για ανάπτυξη. Αν δεν το κάνει, μπορούμε πλέον εύκολα να πάιξουμε και εμείς Cds για την πτώχευση άλλων ευρωπαικών χωρών και ίσως ακόμη και της φαινομενικά ισχυρής Γερμανίας.
Η Μέρκελ σήμερα πρέπει να έχει καταλάβει τα εξής:
Πρώτον οτι δεν είναι εύκολο να ξεμπλέξει μαζί μας. Φτάσαμε ολόκληρο τον κόσμο στο Αμήν, ήταν έτοιμοι να μας κουνήσουν το μαντήλι του αποχαιρετισμού απο την Ευρωζώνη, αλλά εμείς με ένα μαγικό 2% ψηφίσαμε Ευρώπη και δεν φεύγουμε. Μένουμε προς το παρόν.
Δεύτερον τους δείξαμε οτι είμαστε στο τσάκ να φέρουμε τον κομμουνισμό στην Ευρώπη (εμείς ξέρουμε οτι ο Τσίπρας δεν είναι στα αλήθεια κομμουνιστής, αλλά οι Ευρωπαίοι που φοβούνται στα αλήθεια τους κομμουνιστές δεν το ξέρουν).
Τρίτον τους στέλνουμε έναν τύπο απο το Harvard (ας μην έπαιρνε το Harvard όποιον πλήρωνε και ας κράταγε ένα μίνιμουμ επίπεδο ευφυίας και γνώσεων) τον Σαμαρά, για να διαπραγματευτούνε ξανά το Μνημόνιο.
Τέταρτον, τους στέλνουμε το ξεκάθαρο μήνυμα και τους δίνουμε μια ευκαιρία ακόμη – και ας θεωρούν αυτοί οτι εκείνοι μας τη δίνουν – να χαλαρώσουν τους όρους του μνημονίου, να μας δώσουν παράταση δυο τρία χρονάκια ακόμη και να αλλάξουν μυαλά διότι αυτό το κατασκεύασμα που λέγεται Ευρώπη δεν θα την βγάλει καθαρή για πολύ καιρό.
Πλάκα – πλάκα, η αλήθεια είναι οτι έστω και οριακά γλυτώσαμε τη σύγκρουση με τον τοίχο και την άμεση έξοδο απο την ευρωζώνη.
Πλάκα – πλάκα, η Ευρώπη πρέπει να καταλάβει οτι δεν μπορεί να επιβάλει τριτοκοσμικά επίπεδα ζωής σε ευρωπαικούς λαούς. Πρέπει να βάλει νερό στο κρασί της και να ζητάει εφικτά μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής και όχι μέτρα που εξοντώνουν τους ευρωπαικούς πληθυσμούς.
Πλάκα – πλάκα, αυτός ο ανεκδιήγητος πρωθυπουργός που εκλέξαμε, ο Σαμαράς πρέπει να φτιάξει, αν μπορεί, μια σοβαρή κυβέρνηση και να κυβερνήσει στην πιο δύσκολη στιγμή της χώρας – και αυτό δεν είναι πλάκα πλέον.
Δεν πιστεύω δυστυχώς οτι μπορεί να το κάνει. Πιστεύω οτι έχουμε μια ακόμη ευκαιρία που θα τη χάσουμε. Αλλά μη λέμε τέτοια τέτοια ώρα, ας το χαρούμε μια μέρα τουλάχιστον που αποφύγαμε το ατύχημα και βλέπουμε.
Είναι δεδομένο πάντως, αναμφισβήτητο, οτι ο Θεός της Ελλάδας είναι μεγάλος. ΣΥΡΙΖΑ γλυτώσαμε απο το ατύχημα.
Και ελπίζω να το εκτιμήσει αυτό η madame Μέρκελ, διότι πλάκα – πλάκα, αυτή με τις βλακώδεις εμμονές της στη λιτότητα, έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ στο 30%. Αν είναι ποτέ δυνατόν…
