Αισθάνομαι αδύναμος, αδικημένος, απροστάτευτος και εξαπατημένος
Του Δημήτρη Κωνσταντάρα
Αισθάνομαι μια τρομερή απογοήτευση μ αυτά που συμβαίνουν στην πατρίδα μου εδώ και 2-3 χρόνια και που δεν αποκλείεται να ήταν μέχρι και προχεδιασμένα εδώ και δεκαετίες, από χθόνιες δυνάμεις, εντός και εκτός Ελλάδος τις οποίες ουδέποτε θα μπορέσουμε να αποκαλύψουμε. Αισθάνομαι αδύναμος να αντιδράσω, έστω και κατά τι «συνυπεύθυνος» λόγω του ότι θήτευσα στο Κοινοβούλιο του 2004 – 2007 χωρίς να μπορέσω να καταλάβω τι συνέβαινε , αδικημένος, απροστάτευτος, ανενημέρωτος αν και «λειτουργός» της Ενημέρωσης, κατ’ ανάγκη αμέτοχος μιας συμμετοχικής Δημοκρατίας στην οποία έχουν όλοι δικαιώματα και υποχρεώσεις, εξαπατημένος και ως εξ όλων αυτών, αφελής.
Διάβασα το θαυμάσιο βιβλίο του καθηγητού Γιώργου Κοντογιώργη «Κομματοκρατία και Δυναστικό Κράτος» – ο οποίος μου έκανε την τιμή να μου παραχωρήσει μια συνέντευξη που ίσως διαβάσατε σ’ αυτό το τεύχος- και η θλίψη και απόγνωσή μου παγιώθηκε. Διαπίστωσα ότι στον πρόλογό του μιλά για «ασύμμετρη καταστροφή», φέρνοντάς μου στο νου τη φράση του τότε Υπουργού Δημόσιας Τάξης Βύρωνα Πολύδωρα ( Αύγουστος του 2007) ο οποίος μιλώντας για τις τεράστιες, καταστροφικές πυρκαγιές αναφέρθηκε σε ««ασύμμετρη απειλή» κατά της Ελλάδας . Τον Αύγουστο του 2007, η υπό αποχώρηση κυβέρνηση Καραμανλή απέδιδε την τραγωδία σε οργανωμένο σχέδιο.
Λέει σημαντικά πράγματα στο βιβλίο του ο κ. Κοντογιώργης που η τύχη μας είχε φέρει να καταταγούμε την ίδια ημέρα στο Στρατό ( μεσούσης δικτατορίας, στις 13 Απριλίου του 1970, 6ο Σ.Π. στην Κόρινθο) και να συνυπογράψουμε μάλιστα μια αίτηση να ΜΗΝ γίνουμε αξιωματικοί αλλά να υπηρετήσουμε ως απλοί στρατιώτες. Αλλά όλα αυτά τα σημαντικά, εξηγούνται μόνο αν πιστέψουμε ότι – όπως γράφει- « η έξοδος από την τωρινή κρίση συνδυάζεται οργανικά με την απελευθέρωση της ελληνικής κοινωνίας από τα δεσμά του δυναστικού κράτους».
Ίσως για να εξηγήσω λίγο καλύτερα γιατί αισθάνομαι έτσι όπως αισθάνομαι και γιατί με επηρέασε όπως με επηρέασε το βιβλίο του, αξίζει να εξηγήσω με λίγα λόγια – για όσους δεν γνωρίζουν ή δεν συνειδητοποιούν- τι σημαίνει «ασύμμετρη απειλή».
Όσο πιο απλά γίνεται : «Ασύμμετρη απειλή» σημαίνει πόλεμο που γίνεται από οργανωμένες αλλά μη-συμβατικές ομάδες, βασίζεται στην αναίρεση των κανόνων του δικαίου και του δικαίου του πολέμου και ενώ χρησιμοποιεί χαμηλού κόστους «όπλα» προκαλεί δυσανάλογα, μεγάλου (ασύμμετρου) κόστους αποτελέσματα στον υπέρτερο αντίπαλο, τόσο σε ανθρώπινες ζωές και υλικό όσο και σε ψυχολογικό και κοινωνικό κόστος.
Κατά τους ειδικούς, «κύριος σκοπός της ασύμμετρης απειλής» είναι η εξασθένιση/κάμψη της αποφασιστικότητας και της αποτελεσματικής χρήσης των συντελεστών ισχύος του υπέρτερου αντιπάλου.» Επίσης, στις ασύμμετρες απειλές περιλαμβάνονται οι ανταρτικές ή τρομοκρατικές επιθέσεις ή άλλων οργανωμένων ομάδων. Ιστορικά, τέτοιες μεθόδους χρησιμοποίησαν « ασθενέστερες» δυνάμεις εναντίον πολύ ισχυρότερων αντιπάλων (κυβερνήσεων κρατών ή οργανισμών άμυνας και ασφάλειας)».
Και τέλος : Οι όροι αυτοί προέρχονται από την αγγλική γλώσσα (asymmetric threats, asymmetric warfare) αλλά ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ απόλυτα συμφωνημένοι ορισμοί διεθνώς και τούτο προκειμένου οι σχεδιασμοί να προλαμβάνουν πιθανές δράσεις και μέσα.
Αυτό λοιπόν συνέβαινε το 2007 στην Ελλάδα και ο Βύρων Πολύδωρας το παραδεχόταν, έστω κι αν χρησιμοποιούσε μια όχι και τόσο διαδεδομένη ή γνωστή ορολογία. Ήξερε πολύ καλά τι έλεγε. Δε θυμάμαι αν την ορολογία αυτή – η κάτι παρόμοιο- είχε χρησιμοποιήσει και ο σημερινός Υπουργός Προστασίας του Πολίτη, πρώην αρχηγός της ΕΛΑΣ Λευτέρης Οικονόμου πριν από δέκα χρόνια , όταν τέλη Ιουνίου-αρχές Ιουλίου του 2002 ανακοίνωνε με φοβισμένο ύφος και διστακτικά την εξάρθρωση της 17 Νοέμβρη , ως εκπρόσωπος Τύπου της ΕΛΑΣ. Αλλά και τότε, περί «ασύμμετρης απειλής» επρόκειτο. Αλλά και πολύ νωρίτερα, όταν δολοφονείτο από τη 17 Νοέμβρη ο Παύλος Μπακογιάννης, το πρωί της 26ης Σεπτεμβρίου 1989 στην είσοδο της πολυκατοικίας της οδού Ομήρου στην Αθήνα, όπου στεγαζόταν το γραφείο του, βουλευτού τότε της Νέας Δημοκρατίας. Και τότε, «ασύμμετρη απειλή» ήταν σε εξέλιξη.
Αλήθεια, πόσα χρόνια υπάρχει, δρα, εξελίσσεται, διαφοροποιείται αυτή η καταραμένη «ασύμμετρη απειλή»; Τι θέλει να πετύχει που δεν το πέτυχε ακόμα; Και μέσε σε ποιο πολιτικό περιβάλλον πάμε και ψηφίζουμε για να εκλέξουμε κόμματα και πρωθυπουργός και βουλευτές ΧΩΡΙΣ ΑΥΡΙΟ; Πόσο …ικανοποιημένοι αισθάνονται σήμερα οι γενναίοι «Αγανακτισμένοι» του Συντάγματος και πόσο δικαιωμένοι θα αισθάνονταν οι τόσοι και τόσοι τραγικοί αυτόχειρες (αν ΔΕΝ είχαν χάσει τη ζωή τους στο απονενοημένο τους διάβημα) διαπιστώνοντας ότι η οργή , ο θυμός, η αποδοκιμασία και ο δίκαιος ξεσηκωμός του Ελληνικού λαού το περασμένο καλοκαίρι για τα διαπιστωμένα εγκλήματα κατά της χώρας και των ανθρώπων της, απλώς:
- Έδωσαν τη διακυβέρνηση της χώρας στα ίδια δυο κόμματα που την … διακυβερνούσαν αλληλοδιαδόχως επί 40 χρόνια.
- Επιβεβαίωσαν την πλήρη και πιστή εφαρμογή των όρων του Μνημονίου εναντίον του οποίου έγινε η εξέγερση και
- ‘Εβαλαν στο Κοινοβούλιο τη «Χρυσή Αυγή» ;
Τι σπατάλη ενέργειας!
Πόση απογοήτευση!
Πόση εξαπάτηση!
