Την ώρα που το ΝΑΤΟ συνεδρίαζε στις Βρυξέλλες, προετοιμάζοντας τις επόμενες κινήσεις εναντίον της Συρίας, ο Βλαντιμίρ Πούτιν επισκεπτόταν το Ισραήλ. Επισήμως, σκοπός του Ρώσου προέδρου ήταν να τιμήσει την ανέγερση, στην πόλη Νετάνια, μνημείου για τη νίκη του Κόκκινου Στρατού επί της ναζιστικής Γερμανίας. Στο πολιτικό επίπεδο, όμως, οι συνομιλίες του Πούτιν με τον Ισραηλινό ομόλογό του Σιμόν Πέρες και τον πρωθυπουργό Μπέντζαμιν Νετανιάχου επικεντρώθηκαν στη συριακή κρίση και στο ιρανικό.
Σε πρώτη ματιά, οι θέσεις των δύο πλευρών εμφανίζονται διαμετρικά αντίθετες. Λίγες μέρες νωρίτερα, το Ισραήλ είχε καλέσει τη διεθνή κοινότητα ανοιχτά να επέμβει για την ανατροπή του Ασαντ, ενώ η Ρωσία, ο κυριότερος σύμμαχος της Συρίας, εμποδίζει κάθε παρόμοια απόφαση στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Μια πιο προσεκτική θεώρηση των πραγμάτων αποκαλύπτει, ωστόσο, πολύ περισσότερες συγκλίσεις από ό,τι γενικά πιστεύεται.

Παρότι το Ισραήλ στηρίζεται αποφασιστικά στην αμερικανική προστασία, δεν βλέπει με καλό μάτι την υποστήριξη του Ομπάμα στην Αραβική Ανοιξη, που άνοιξε τον ασκό του Αιόλου, φέρνοντας απρόβλεπτους ισλαμιστές στη θέση των προβλέψιμων απολυταρχικών καθεστώτων. Οσο απίστευτο κι αν φαίνεται, ο Βλαντιμίρ Πούτιν είναι πολύ περισσότερο δημοφιλής από τον Μπαράκ Ομπάμα στην ισραηλινή κοινωνία – και όχι μόνο λόγω του ενός εκατομμυρίου Ρωσοεβραίων που έχουν εγκατασταθεί στο Ισραήλ, δημιουργώντας έναν πολύ σημαντικό οικονομικό και πολιτιστικό δεσμό μεταξύ των δύο χωρών.

Εχοντας υποφέρει στο μαλακό της υπογάστριο, τον Καύκασο, από τον ισλαμικό εξτρεμισμό, η Ρωσία συμμερίζεται πολύ περισσότερο από τις ΗΠΑ τις ισραηλινές ανησυχίες για τον ρόλο των Αδελφών Μουσουλμάνων – σήμερα στην Αίγυπτο, αύριο ίσως στη Συρία. Σύμφωνα με την ισραηλινή εφημερίδα Haaretz, ο Πούτιν δήλωσε στους Ισραηλινούς ηγέτες ότι δεν έχει κάποια αμετακίνητη δέσμευση έναντι του Ασαντ, ωστόσο «πρέπει να σκεφτεί κανείς πολύ προσεκτικά αν η αντιπολίτευση που θα τον διαδεχθεί θα είναι του τύπου που θα επιθυμούσε η Δύση ή μήπως καταλήξει να είναι κάτι σε διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση».

Υπό αυτό το πρίσμα, η πρόταση των Ισραηλινών για μια επέμβαση «τύπου Βοσνίας», με κάλυψη του ΟΗΕ, στη συριακή κρίση θα μπορούσε να εξασφαλίσει, κάποια στιγμή, τη συναίνεση ή τουλάχιστον την ανοχή της Ρωσίας. Αν η Μόσχα δει ότι ο Ασαντ είναι χαμένος για χαμένος, δεν αποκλείεται να τον αδειάσει προκειμένου να έχει ρόλο σε μια ενδεχόμενη διεθνή, ειρηνευτική διάσκεψη, εξασφαλίζοντας π.χ. τη συνέχιση της στρατιωτικής της παρουσίας και των παραδοσιακών της σχέσεων και με το νέο καθεστώς. Αλλωστε, η πρόσφατη επικράτηση του φιλορώσου εθνικιστή Νίκολιτς στη Σερβία επιβεβαίωσε την ανθεκτικότητα των παραδοσιακών σχέσεων, παρά τα πρόσκαιρα αποτελέσματα που δημιουργούν οι ΝΑΤΟϊκές βόμβες.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ