Από τον Αλέξανδρο Στεφανόπουλο
Όλο αυτό το διάστημα για πρώτη φορά παρατεταμένης παραμονής μου στην Ελλάδα μετά από αρκετά χρόνια, – εκτός των άλλων προτεραιοτήτων αναγκαίο ζητούμενο και για να γεμίζουν οι μπαταρίες – είδα και έμαθα πολλά… Είδα φίλους και συνεργάτες. Μίλησα και μιλώ καθημερινά με ανθρώπους γνωστούς και άγνωστους. Όλων των τάξεων των τάσεων και των αποχρώσεων. Απλούς και με «αξιώματα». Είδα και βλέπω ακόμα… Πολλούς. Είδα και έμαθα πολλά. Μαθαίνω… Και ο νοών νοείτω…
Κάνω συνέχεια ρεπορτάζ μόνος ή με συνεργάτες και κυρίως με παλιούς καλούς φίλους συναδέλφους που είχα χρόνια να τους δω. Ρεπορτάζ και έρευνες που μόλις ολοκληρώνονται θα αναρτάται. Βλέπω πολλά από εκείνα που έχουν αλλάξει πια… Πάρα πολλά… Κυρίως όμως έζησα και ζω μια άλλη διαφορετική Ελλάδα. Μιαν διαφορετική Ελλάδα από εκείνη που άφησα προ 15ετιας. Μια Ελλάδα «ξένη» και γνώριμη. Μια πατρίδα αλλαγμένη. Παραλλαγμένη. Μεταλλαγμένη. Εξελισσόμενη. Σε κάτι άλλο… κάτι διαφορετικό… Μια Ελλάδα αλληλοσπαραγμένη. Κοινωνικά. Πολιτικά. Οικονομικά. Ρημαγμένη. Μιαν Ελλάδα αλλαγμένη. Σε κάθε επίπεδο. Σε κάθε τομέα. Και ανάπτυξη αλλά και πισωγύρισμα. Και πρόοδος αλλά και οπισθοδρόμηση. Και ελπίδα και απογοήτευση. Και πόνος και χαμόγελα. Μια Ελλάδα γεμάτη οργή, θυμό, ένταση, κοινωνικές εξάρσεις. Μια χώρα γεμάτη αντιθέσεις. Ένα πράμα σαν αυτό που βλέπουμε στην Ελληνική βουλή το επίπεδο της οποίας έχει φτάσει στον πάτο και λίγο ακόμα θέλει να δούμε και εικόνες όπως αυτές που κατά καιρούς έχουμε δει σε κοινοβούλια ασιατικών χωρών (και όχι μόνο) που παίζουν μπουνιές κλωτσιές και πετούν ο ένας στον άλλο ότι βρουν μπροστά τους. Θα τα δούμε και αυτά. Δείγμα της ηθικής και πολιτικής παρακμής. Όμως αυτή η Βουλή είναι ο αληθινός καθρέπτης της Ελληνικής κοινωνίας. Ο Ελληνικός λαός με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έστειλε τους συγκεκριμένους 300 στο κτήριο που θα έπρεπε να είναι και καθημερινά να επιβεβαιώνει με την ύπαρξη του ότι θα μπορούσε να είναι ο ναός της Δημοκρατίας. Αυτά ούτε ως ανέκδοτο πια. Η Ελληνική βουλή σήμερα είναι η πλήρης απαξίωση του πολιτικού λόγου και της πολιτικής. Υπάρχουν φυσικά και εξαιρέσεις. Λίγες αλλά δυνατές. Φωτεινές μέσα στο σκότος που κυριαρχεί σήμερα στον καιρό της ηθικής πνευματικής κοινωνικής πολιτισμικής και πολιτιστικής απόπτωσης.
Αυτά πάνω κάτω όλα τα γνωρίζετε. Τα ακούτε. Τα βλέπετε. Τα ξέρετε. Τα μαθαίνετε. Αυτά όμως που δεν μαθαίνετε είναι η αλήθεια –που επιμελώς μας κρύβουν ια πούμε παρακάτω ποιοι και γιατί το κάνουν αυτό – μιαν άλλη διαφορετική Ελλάδα. Αυτή την πατρίδα που μένει αναλλοίωτη. Ακόμα. Ισχυρή. Δυνατή. Ανεξάρτητη. Ναι ανεξάρτητη. Ακόμα… Ανεξάρτητη; Ναι Ανεξάρτητη και στην συνέχεια της ανάγνωσης θα καταλάβετε τι εννοώ… Συνάντησα μια Ελλάδα που μας την κρύβουν. Επιμελώς. Μια άλλη κρυφή… απόκρυφη Ελλάδα. Καλά κρυμμένη μέσα σε μέρη, τοποθεσίες, γειτονιές, σπίτια, χωριά, στέκια, και οικογένειες που παλεύουν να σταθούν στα πόδια τους. Καθημερνά μεροδούλι μεροφάει όπως λέγανε οι παππούδες μας μετεμφυλιοπολεμικά. Τότε που η Ελλάδα έβγαινε από τα συντρίμια του Β παγκοσμίου πολέμου και μέσα από τα δεινά μιας κατοχής που άφησε πίσω της χιλιάδες θύματα. Το ίδιο γίνεται και τώρα. Πόλεμος είναι και μάλιστα ο πιο σκληρός. Πόλεμος οικονομικός γιατί αφήνει πίσω του θύματα. Πολλά θύματα και κανονικούς νεκρούς από αυτοκτονίες, από έλλειψη φαρμάκων, από κατάθλιψη, από φτώχεια. Θάνατοι με το μαρτύριο της σταγόνας. Και πολύ χειρότερος από τον συμβατικό πόλεμο γιατί εκεί έχει την δυνατότητα να βγεις στο αντάρτικο να πολεμήσεις τον εχθρό. Να του ρίξεις κατευθείαν. Να σκοτώσεις ή να σε σκοτώσει ο εχθρός. Εδώ όμως ο εχθρός είναι παντού. Είσαι απροστάτευτος. Ακάλυπτος. Σε χτυπάνε από παντού. Με όλα τα μέσα. Νιώθεις ότι κυβερνά μια κλίκα που αφενός προσπαθεί μανιωδώς να κρατηθεί στην εξουσία – το ολιγαρχικό κατεστημένο πολιτικό σύστημα- έχει στα χέρια της όλα τα όπλα εναντίον σου, βουλή, νομοθέτες, δικαιοσύνη, νόμους, κρατικά όργανα, στρατό –αυτόν ευτυχώς δεν τον έχουν βγάλει έξω να έχουμε και κανονικό εμφύλιο τώρα απλά μπαίνουμε στο προθάλαμο ενός μακροχρόνιο εμφύλιο – αστυνομία, εισπρακτικούς μηχανισμούς εφορία , έλεγχο βασικών αγαθών όπως ρεύμα νερό φαγητό κτλ… και Αφετέρου αρπάζει όσο πιο πολλά μπορεί γιατί όλοι αυτοί τους συστήματος ξέρουν ότι κάτι έρχεται. Παντού όλοι- όσοι συναναστρέφονται ή συναλλάσσονται με το σύστημα – συμπεριφέρονται με την λογική «ότι αρπάξουμε τώρα όσο πιο πολλά τόσο το καλύτερο αύριο θα δεν υπάρξει έρχεται τσουνάμι έρχεται μπόρα έρχεται καταιγίδα…»!
Αυτό εισπράττεις από παντού όταν κυκλοφορείς στους διαδρόμους της εξουσίας και στον κόσμο των επιχειρήσεων. Κατά τα άλλα το κράτος διαλυμένο από τις συντεχνίες και εκείνους που μάχονται για τα προνόμια. Τους διπλούς και τους κρυφούς μισθούς και τις διπλές και τριπλές συντάξεις. Αυτά δηλαδή που τάζει είτε ευθέως είτε συγκεκαλυμμένα το συνοθύλλευμα αριστερών – ο θεός που δεν πιστεύουν να τους κάνει αριστερούς – συμπλεγματικών διεθνιστών που λεηλάτησαν επί 38 χρόνια και κατέστρεψαν την χώρα πότε με το παραμύθι και την δήθεν γενιά του πολυτεχνείου. Αυτοί κυβέρνησαν παντού όλα αυτά τα χρόνια. Τους βρίσκεις παντού. Και στο ΠΑΣΟΚ και στο ΣΥΡΙΖΑ( πρώην ΚΚΕ ες. ΚΚΕ Μλ, κτλ) και όπου δήποτε άλλου. Όλοι αυτοί κυριαρχούν στα πλήρως ελεγχόμενα και κατευθυνόμενα εδώ και χρόνια πολλά ΜΜΕ. Δυστυχώς. Και επειδή την παραπάνω φράση αυτή την έχω κάνει κλισέ και για την κατάσταση στην δήθεν «οργανωμένη» ομογένεια –την οποία έζησα και ζω σε όλο της το «μεγαλείο» με τους ρουφιάνους, τους υπόδικους και κατάδικους, αυτούς που πάτησαν επί πτωμάτων για να έχουν χρήματα, τους καταδότες, τα λαμόγια και τα αρπακτικά, τους ανήθικους κάθε λογής που γυρνοβολάνε παντού και παριστάνουν τους έντιμους και ηθικούς ευτυχώς όμως και αλίμονο για εκείνους και κυρίως για όσοι, και όχι όλοι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ασχολούνται με τα ΜΜΕ της ομογένειας, τους έχουν μάθει πια όλοι πολύ καλά και στην ΝΥ και στην Αθήνα όσοι χρειάζεται(…)- δεν είπα ποτέ ότι στην Ελλάδα είμαστε καλύτεροι ως προς το σύστημα που λυμαίνεται και κυβερνά , πολιτικά οικονομικά και εκδοτικά επί 38 χρόνια την χώρα.
Δυστυχώς η πλειοψηφία της δήθεν οργανωμένης ομογένειας είναι καθρέπτης, αναπαραγωγή και κάκιστη αντιγραφή του συστήματος που λυμαίνεται την χώρα από το 1974 με διάφορους μύθους και παραμύθια όπως οι δήθεν νεκροί μέσα στο πολυτεχνείου αλλά ποτέ δεν μας έδειξαν ούτε έναν. Αναφέρουν ως νεκρούς όλους εκείνους, σας διαβάσουν ή να τολμάνε ας δημοσιοποιήσουν το πόρισμα Αθανασίου Τσεβά για το ήταν όλοι αυτοί που βρέθηκαν νεκροί ή τραυματισμένοι. Αν τολμάνε ας το δημοσιοποιήσουν. Άλλη μεγάλη συζήτηση αυτή που κάποτε πρέπει να ανοίξει. Είδα και βλέπω λοιπόν όλο αυτό το διάστημα της έρευνας μας στην πατρίδα μια Ελλάδα καλά κρυμμένη μυστικά… Μια Ελλάδα που ουδείς πια σαν από σχέδιο δεν αναφέρει. Δεν προβάλλει. Προβάλλουν μόνο την μια όψη του νομίσματος. . Την μια πλευρά. Την σκοτεινή πλευρά του Φεγγαριού… Δείχνουν μόνο πόνο. Μιζέρια. Βία. Σα να θέλουν κάτι… Σα να σπρώχνουν όλοι μαζί (το σύστημα εννοώ και θα ορίσουμε παρακάτω τι νοείται ως σύστημα) σε αυτό που δείχνει να έρχεται. Αργά αλλά σταθερά. Η κοινωνία από κάτω βράζει. Κοχλάζει… Το καζάνι αναζητά διέξοδο διαφυγής για να ξεσπάσει… Η αφορμή λείπει. Η αιτία υπάρχει… Το φυτίλι έχει απλωθεί… Η σπίθα λείπει…
Τυχαίο πάντως δεν θα είναι ότι και αν συμβεί από εδώ και πέρα… Προειδοποιούμαι, όπως τα τέλη του 2007 και εν συνεχεία τον Δεκέμβριο του 2008 είχαμε αποκαλύψει μια σειρά γεγονότα αιτίες αλλά και καταστάσεις που απεργάζονταν διάφοροι κύκλοι στην Ελλάδα έτσι και τώρα προειδοποιούμαι. Ανάβουμε πάλι το alertκαι χτυπάμε σήμα κινδύνου. Η Ελλάδα βρίσκεται στο κόκκινο… Αυτή όμως είναι μια άλλη συζήτηση. Που θα ανοίξουμε πολύ σύντομα. Σας έχουμε προαναγγείλει εδώ και ημέρες ένα κείμενο με τίτλο η άλλη Ελλάδα. Ε! για αυτή την Ελλάδα θα μιλήσουμε σε αυτό το κείμενο… Μια Ελλάδα παραμελημένη και ευτυχώς δηλαδή γιατί αλλιώς θα εκμαυλίσουν και αυτό το πολύ καλό που έρχεται. Αυτό που γεννιέται… Και όπως κάθε τοκετός έχει και οδύνες… Πόνο. Έτσι συμβαίνει και με αυτή την Ελλάδα που θα ψηλαφίσουμε μαζί μέσα από μια σειρά κειμένων και μια ειδική ξεχωριστή ενότητα μέσα από την οποία θα παρουσιάζουμε και την θετική πλευρά αυτής της άλλης Ελλάδας. Κείμενα έρευνες συνεντεύξεις αλλά και ρεπορτάζ που θα σας δείχνει αυτό που έρχεται… Αυτή η Ελλάδα που ξανά γεννιέται. Μέσα από τις στάχτες της. Δεν θα αργήσει να φανεί… Σε μια 5ετία το πολύ θα αρχίσουμε να βλέπουμε τα πρώτα σαφή δείγματα όλου αυτού που σας προαναγγέλλουμε… Κοντολογίς. Έχω πει και έχω γράψει ότι αυτή η κρίση δεν είναι οικονομική. Είναι πρωτίστως κοινωνική. Πολιτιστική. Κρίση ταυτότητος. Κρίση οντολογική. Κρίση υπαρξιακή ως έθνος. Ανάδελφο έθνος…
Η πατρίδα θα περάσει δια πυρός και σιδήρου. Θα χυθεί αίμα. Δεν γίνεται διαφορετικά. Είναι θέμα χρόνου. Κάθε αλλαγή, μεγάλη αλλαγή, έχει μέσα της το στοιχείο αυτό. Έχουμε προειδοποιήσει με 10αδες έκτατες αναρτήσεις και slideshowγια όλα αυτά που έρχονται. Από τον Ιανουάριο του 2010. Δείτε τα προηγούμενα editorial. Όπως είπα και πιο πριν όμως για όλα αυτά(όσα έρχονται και μάλιστα πολύ σύντομα και όσα μέλλει να γίνουν…), που θέλουν ρεπορτάζ και διασταύρωση και εν συνεχεία διάχυση σκόρπιων πληροφοριών αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Άλλο κείμενο. Ρεπορτάζ δηλαδή κανονικό. Που σταδιακά θα βλέπετε μέσα από τις αναρτήσεις μας. Σε αυτό το κείμενο θέλω απλά να σας προϊδεάσω, να παρουσιάσουμε ως προοίμιο αν θέλετε, αυτή την άλλη Ελλάδα. Την Ελλάδα που θα φανεί αναγεννημένη. Μέσα από τις στάχτες όταν θα γίνουν όσα είναι να γίνουν. Μετά την μεγάλη λαϊκή και κοινωνική εξέγερση που έρχεται. Να σας δείξουμε την Ελλάδα που γεννιέται. Την Ελλάδα που θα προέλθει μέσα από αυτή την μεγάλη κοινωνική έκρηξη που έρχεται… είναι θέμα χρόνου… και θα φανεί αυτή η άλλη η διαφορετική Ελλάδα ίσως πιο γρήγορα μέσα από αυτό που έρχεται… θα δείτε λοιπόν εξεγέρσεις κανονικές και όχι στημένες συγκεντρώσεις από συνδικαληστές κόμματα και παρατάξεις που είδαμε όλα αυτά τα δυο χρόνια στο σύνταγμα και σε άλλες πόλεις το 2010 και το 2011 για να απορροφήσουν την μεγάλη κοινωνική έκρηξη. Όχι αυτό που έρχεται και υπάρχει μέσα στα σπλάχνα της ελληνικής κοινωνίας, προσέξτε όχι εκείνους που στοιβάζονται στα κομματικά γραφεία ζητώντας έστω απλά μια δουλειά γιατί πιστεύουν ακόμα στην νοοτροπία του ρουσφετιού του κάθε πολιτικάντη. Όχι αυτοί όλοι, και τους δικαιολογώ απόλυτα γιατί μεταξύ τους είναι και βαθιά απεγνωσμένοι πολίτες, που πιστέψετε το γιατί το είδα και αυτό σε κομματικά γραφεία, πάνε μόνο για το σάντουϊτς και τα αναψυκτικά που μοιράζουν, γιατί στο σπίτι τους δεν έχουν ούτε τα βασικά. Και μιας και ο λόγος περί πολιτικών, το καταθέτω γιατί και αυτό το είδα, ναι υπάρχουν βουλευτές που τον μισθό τους τον μοιράζουν σε ανθρώπους που δεν έχουν ούτε για φαγητό. Με κομμένο ρεύμα. Κομμένο και το νερό! Υπάρχουν και αυτοί. Και προσέξτε δεν ανήκουν ούτε στον ΣΥΡΙΖΑ ούτε στο ΠΑΣΟΚ ούτε στο ΚΚΕ…
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…
