Μεγάλες στιγμές ζει το κόμμα των «Ελλήνων εθνικιστών» (έτσι θέλουν να αποκαλούνται): πρόσφατα, πραγματοποίησε εγκαίνια νέων γραφείων στο Αίγιο, όπου, στην επίσημη ομιλία βουλευτή που προηγουμένως είχε πρωτοστατήσει με εμμετικής εμπνεύσεως συνθήματα στο αίσχος του «Χυτήριου», γεννήθηκε μια νέα έννοια: η ουτοποιία. Τουλάχιστον, έτσι την πρόφερε. Σα να λέμε, «αρτοποιία», «κεραμοποιία» κ.ο.κ. Το κόμμα του, δήλωσε, πολύ σύντομα θα είναι πρώτο και «αυτό δεν είναι… ουτοποιία».
 
Το κόμμα του όμως είχε την τιμητική του και εκτός συνόρων: η ούλτρα λευκή, αμερικανική οργάνωση «Ηνωμένοι Ιππότες της Κου Κλουξ Κλαν» το μνημόνευσε με πολύ θετικό τρόπο στο επίσημο σάιτ της. Δεν ξέρω όμως ποιος έχει πιο κοντή μνήμη: οι «Ελληνες εθνικιστές» ή οι Αμερικανοί ρατσιστές; Διότι στις αρχές του εικοστού αιώνα, όταν Ελληνες μετανάστες πλημμύριζαν τις ΗΠΑ, η Κου Κλουξ Κλαν (ΚΚΚ) τους περίμενε με άγριες διαθέσεις και σε μία τουλάχιστον περίπτωση εξαπέλυσε επίθεση εναντίον τους.
 
Θυμίζουμε ότι η ΚΚΚ ιδρύθηκε στο Τενεσί μετά το τέλος του Αμερικανικού Εμφυλίου, ως αντίδραση βετεράνων στρατιωτικών του ηττημένου Νότου, τρομοκρατώντας τους χειραφετημένους μαύρους και προβαίνοντας σε κακοποιήσεις και δολοφονίες. Η οργάνωση γνώρισε μεγάλες δόξες τη δεκαετία του 1920, απλώνοντας τα πλοκάμια της εντός του Κογκρέσου, αλλά και των σωμάτων ασφαλείας, και επεκτείνοντας την τρομοκρατία στους Εβραίους, τους Καθολικούς αλλά και τους μετανάστες. Οχι τυχαία: τότε, η Αμερική υποδεχόταν πολλούς μετανάστες – και από την Ελλάδα.
 
Στην πλειονότητά τους, οι Ελληνες μετανάστες ήταν ανειδίκευτοι, εργάστηκαν όμως πολύ σκληρά αλλά, όπως ήταν πολύ φυσικό, μεταξύ αυτών βρίσκονταν και κακοποιά στοιχεία. Ανεξάρτητα όμως από τη γενικότερη συμπεριφορά των Ελλήνων μεταναστών και τους τραμπούκους της ΚΚΚ, μια έκθεση αμερικανικής επιτροπής για τη μετανάστευση είναι ενδεικτική της διάθεσης που επικρατούσε στις αμερικανικές αρχές απέναντι (και) στους Ελληνες. Σε αυτή, λοιπόν, οι Ελληνες χαρακτηρίζονται ως «άνθρωποι αμόρφωτοι, χωρίς ευγενικούς τρόπους, με ονόματα και συνήθειες παράξενες και με μια γλώσσα ιδιόρρυθμη που ούτε καν θυμίζει την κλασική ελληνική γλώσσα. Το χρώμα του δέρματος είναι μελαψό, και σε κάθε περίπτωση, δίνουν την εντύπωση ότι πρόκειται περί κατωτέρας ποιότητος ανθρώπων, οι οποίοι δεν είναι δυνατόν να ανέλθουν ποτέ στο επίπεδο των άλλων Αμερικανών» (Dillingham Commission Report, 1911).
 
Στο άρθρο του «Οι Ελληνοαμερικανοί και η Κου Κλουξ Κλαν» (περ. Ιστορικά Θέματα, Μάρτιος 2006), ο ιστορικός Γεώργιος Μπριασούλης αναφέρει ένα περιστατικό κατά το οποίο η ελληνοαμερικανική κοινότητα της Νεμπράσκα (κάπου 2.500 ψυχές) δέχθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 1909 την επίθεση του όχλου, μετά τη δολοφονία Αμερικανού αστυνομικού από Ελληνα εργάτη. Η επίθεση υποκινήθηκε από την ΚΚΚ και δύο ημέρες αργότερα, η τοπική εφημερίδα έγραφε: «Είναι καιρός να απαλλάξουμε την πόλη μας από τους βδελυρούς αυτούς ανθρώπους και να πάρουμε εκδίκηση για το αίμα του αστυνομικού μας. Μια σταγόνα αμερικανικού αίματος αξίζει περισσότερο από το αίμα των Ελλήνων όλου του κόσμου».
 

Σήμερα η ΚΚΚ είναι διεσπασμένη σε παρηκμασμένα σωματεία και τα μέλη της, όταν τα ακούς να μιλούν δημοσίως, μοιάζουν με όντα που καταχρηστικά στέκονται στα δυο τους πόδια (σας θυμίζει κάτι αυτό;). Οι Ελληνοαμερικανοί απέδειξαν βέβαια ότι ήταν άξιοι για πολλά και συχνά μεγάλα πράγματα. Το γεγονός όμως ότι διέπρεψαν δεν οφείλεται μόνον στην εργατικότητα και την ευφυΐα τους, αλλά και στο γεγονός ότι παρά το μελάνωμα που λέγεται ρατσισμός, η αμερικανική πολιτεία και κοινωνία τούς ενσωμάτωσε εν τέλει, τους έδωσε τις ευκαιρίες να πετύχουν. 

Είναι, λοιπόν, και ζήτημα κρατικών υποδομών, σχεδιασμού και κουλτούρας της κοινωνίας.
 
Εδώ τι γίνεται; 
 
 Εδώ, είπαμε: όλα θα ξεκαθαριστούν όταν οι «Ελληνες εθνικιστές» γίνουν πρώτο κόμμα – «και αυτό δεν είναι ουτοποιία». 
 
Προφανώς όχι: πρόκειται για δυστοποιία. Και μάλιστα εφιαλτική.