Λιγοστεύει το λάδι από το καντήλι των ψευδών υποσχέσεων ώσπου το ισχαιμικό φως να σβήσει τελείως μαζί με την ελπίδα. Νύχτα.. Πνιγηρή.. Των χρηματοπιστωτικών ξωτικών.. Που οι κόρες των ανθρώπινων ματιών δεν προσαρμόζονται στο πηχτό της σκοτάδι γιατί φωλιάζει στον νου..
Στηριγμένο από μια θηλιά στον λαιμό.
Έλιωσε ο άνθρωπος στην αδηφάγα φωτιά τους.
Τσάκισε εμπρός στην αδυναμία του να οχυρώσει τις ζωές των προστατευόμενων μελών του άμεσου κύκλου του.
Για να αποκοπεί κατά τρόπο τελετουργικό της ζωής του, απελπιστικά μόνος και ανήμπορος να αντέξει τις επιθέσεις λεηλασίας όχι μόνον κατά του πλούτου που παρήγε, αλλά και κατά της ίδιας του της υπόστασης.
Και μας γύρισε οριστικά τις πλάτες του.
Σαν να μας υποδεικνύει πως όσοι εξακολουθούμε να τους ανεχόμαστε είμαστε δειλοί. Άβουλοι. Δούλοι.
Ας τον διαψεύσουμε. Ας νικήσουμε το τέρας των Αγορών που μέσα σε δύο χρόνια άρπαξε την ζωή χιλιάδων Ελλήνων κι ας πετάξουμε σαν σκόνη από το πέτο μας την προπαγάνδα που θέλει να μας εθίσει στον θάνατο.
Γιατί ο θάνατος δεν είναι εθισμός. Πεθαίνεις μόνον μία φορά. Κι αν είναι να πεθάνεις ας πεθάνεις όρθιος. Μαχόμενος, όχι λιποτακτώντας. Μόνον έτσι θα ανακουφιστούν όσοι ως τα τώρα έπεσαν άδικα στο κενό. Γιατί δεν θα έχουν πέσει και στο κενό της ιστορίας.