Στην κατεύθυνση της αξιοπιστίας του κυβερνητικού λόγου και της διακυβέρνησης δια του παραδείγματος, τρεις αποφασιστικές κινήσεις άμεσου αποτελέσματος μπορούν να αναληφθούν, με διπλό αποτέλεσμα: οικονομικό όφελος από την μια (το λιγότερο) και έμπρακτη απόδειξη σαλπίσματος κοινωνικής δικαιοσύνης και συναλληλίας από την άλλη (το σπουδαιότερο).
– Ο περιορισμός έτι περεταίρω των μισθών των βουλευτών, των υπουργών, των γραμματέων και των διοικητών οργανισμών του δημοσίου τομέα.
– Η επαναπροκήρυξη σε δημόσιο πλειοδοτικό διαγωνισμό των αδειών χρήσης των συχνοτήτων τηλεόρασης και ραδιοφώνου. Οι συχνότητες αποτελούν άυλο περιουσιακό στοιχείο του ελληνικού λαού και δεν μπορούν να τις λυμαίνονται ολίγα και μη εξαιρετέα πρόσωπα με αδιαφανείς και διαβλητές διαδικασίες.
– Η επαναφορά στην «δημοσιοϋπαλληλική τάξη» των «προεστών» υπαλλήλων της Βουλής, που βγάζουν την γλώσσα στην κοινωνία, την κυβέρνηση και τελικά στην ίδια την Δημοκρατία.
Στην κατεύθυνση μιας διακυβέρνησης με ανθρώπινο πρόσωπο, υπάρχουν επίσης τρεις πολιτικές αποφάσεις που μπορούν άμεσα και σχεδόν χωρίς οικονομικό κόστος να δώσουν στην κοινωνία την αίσθηση της αλλαγής πλεύσης.
– Η διευθέτηση του μείζονος θέματος της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης. Δεν είναι δυνατόν στις αρχές του 21ου αιώνα να επιτρέψουμε στην χώρα μας (ακόμη και κάτω από τις πιο αντίξοες οικονομικές συνθήκες) να υπάρχουν άνθρωποι που κινδυνεύουν να πεθάνουν από το ψύχος (!), επειδή η τιμή του πετρελαίου θέρμανσης έχει φτάσει στα ύψη υπηρετώντας μια οφθαλμοφανώς λάθος αντίληψη πάταξης του λαθρεμπορίου καυσίμων. Ισχυρίζομαι πως μια μείωση της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης κάτω από τα 80 λεπτά/λίτρο, ενδέχεται (;) να μειώσει ελαφρώς τα έσοδα του κράτους αλλά θα ενισχύσει δραματικά την ενότητα του λαού και θα εμπεδώσει ξανά μια (σχεδόν ξεχασμένη) αίσθηση εμπιστοσύνης των αδύνατων στρωμάτων στις δυνατότητες της ελληνικής Πολιτείας να τους προστατεύσει επαρκώς έναντι θανάσιμων κινδύνων που απειλούν αυτούς και τις οικογένειές τους. Υπάρχουν άλλοι τρόποι πάταξης του λαθρεμπορίου καυσίμων που τους γνωρίζουν καλά στα οικονομικά – αναπτυξιακά Υπουργεία αλλά δεν ξέρω γιατί δεν τους εφαρμόζουν.
– Κόψιμο του γόρδιου δεσμού του λιανικού κομματιού του κυκλώματος του φαρμάκου. Το φάρμακο δεν είναι είδος πάνω στο οποίο μπορούν να πατούν συντεχνίες απίστευτα ωφελημένων μέχρι τώρα από το σύστημα επαγγελματιών, για να εκβιάζουν την κυβέρνηση, το Υπουργείο και τελικά την ίδια την κοινωνία και μάλιστα το πιο αδύναμο και φτωχό τμήμα της. Ο Υπουργός Υγείας κινήθηκε προς την σωστή κατεύθυνση με τις τελευταίες ανακοινώσεις του και δεν πρέπει για κανένα λόγο να κάνει πίσω. Αν δεν μπορούν να σηκώσουν το πιστωτικό βάρος οι υπάρχοντες «αδειούχοι» φαρμακοποιοί, με εξασφαλισμένη πελατεία (κλειστό γαρ το επάγγελμα), εξασφαλισμένο κέρδος και τις αβάντες μιας υπέρμετρης συνταγογράφησης που άφησε πολύ «λίπος» στις τσέπες τους κατά το πρόσφατο παρελθόν, ας το σηκώσουν εταιρείες, πολυεθνικές ή και κρατικά φαρμακεία αν χρειαστεί, καθόλου δεν με ενδιαφέρει και ούτε και την κυβέρνηση θα έπρεπε να ενδιαφέρει. Εκείνο που θα έπρεπε να ενδιαφέρει είναι να μην φτάσουν οι φτωχοί συμπολίτες μας να στερηθούν το φάρμακο, δηλαδή την υγεία τους και πιθανόν την ίδια την ζωή τους. Όσοι δεν μπορούν να αντέξουν στους πιστωτικούς κανόνες του κράτους, ας αλλάξουν επάγγελμα ή ας γίνουν υπάλληλοι εταιρειών που θα μπορούν. Ολόκληρη η υπόλοιπη αγορά στενάζει κάτω από την δαμόκλειο σπάθη «πέτσινων» επιταγών, απλήρωτων γραμματίων και δωδεκάμηνης εξόφλησης τιμολογίων (στην καλύτερη περίπτωση). Γιατί οι επιχειρηματίες – φαρμακοποιοί θα πρέπει να αποτελούν εξαίρεση;
– Αλλαγή της απόφασης για κατά προτεραιότητα πληρωμή των εφάπαξ των δημοσίων υπαλλήλων έναντι των υπόλοιπων πιστωτών του Δημοσίου. Να υπάρξει μια ισορροπία στις πληρωμές, ώστε να πληρωθούν και αυτοί στους οποίους το κράτος χρωστά έναντι τιμολογίων (για υπηρεσίες ή εμπόρευμα) για πάνω από δύο χρόνια τώρα. Επειδή, πολλές εταιρείες βρίσκονται ήδη στο «κόκκινο» για αυτόν τον λόγο και αδυνατούν να πληρώσουν τους υπαλλήλους τους για μεγάλα διαστήματα (πολλές φορές πάνω από έξι μήνες). Αυτοί οι υπάλληλοι δεν έχουν άλλον πόρο ζωής παρεκτός του μισθού τους και αυτή την στιγμή βρίσκονται σε δυσχερέστερη θέση από τους συνταξιούχους του δημοσίου που αναμένουν το εφάπαξ τους αλλά έχουν ασφαλιστική δικλείδα την (έστω κουτσουρεμένη) σύνταξή τους.Συμπληρωματικά με τα δύο τελευταία μέτρα, προτείνεται η εφαρμογή άμεσα του συνολικού και στιγμιαίου συμψηφισμού οποιουδήποτε χρέους φυσικού προσώπου ή εταιρείας προς το Δημόσιο με τυχόν ποσά χρημάτων που του οφείλει το ίδιο το Δημόσιο!
Σίγουρα υπάρχουν και άλλες αποφάσεις που θα μπορούσε να πάρει άμεσα μια αποφασισμένη και στιβαρή κυβέρνηση στους δύο άξονες που ο ίδιος ο Πρωθυπουργός επεσήμανε. Φρονώ όμως πως και αυτές για αρχή καλές είναι.
