Του Χρήστου Ράπτη
Δεν θα σταθώ στο δράμα που ζουν οι γονείς αυτών των παιδιών που έβαλαν τη ζωή τους -τόσο νωρίς- στην περιδίνηση μιας τραγωδίας. Τα παιδιά αυτά είναι στην ηλικία της κόρης μου και μπορώ να καταλάβω την απελπισία και το αδιέξοδο που βιώνουν οι οικογένειές τους. Μπορώ να τους καταλάβω και από προχθές συμμερίζομαι τη θλίψη τους.
Θα σταθώ στους λόγους όμως που οδήγησαν αυτά τα τόσο νέα παιδιά να αναζητήσουν τη λύτρωση μέσα από τη βία. Ανήκω σε μια γενιά που έχει μεγάλη ευθύνη για την ηθική χρεοκοπία αυτής της χώρας. Εμείς και η προηγούμενη γενιά κατεδαφίσαμε το αξιακό σύστημα της κοινωνίας μας και οδηγήσαμε τα παιδιά μας στην επιλογή της βίας. Εμείς χτίσαμε αυτήν τη φυλακή, εμείς εκθρέψαμε τη βία και εμείς είμαστε εν τέλει υπόλογοι απέναντί τους.
Στην πραγματικότητα, εμείς θα έπρεπε να είμαστε κατηγορούμενοι και όχι αυτοί. Προσωπικά, μισώ τη βία, αλλά μπορώ να καταλάβω απολύτως τους λόγους που έσπρωξαν 20χρονα παιδιά στα καλάσνικοφ.
Αν δεν αλλάξει η κοινωνία, αν η χώρα δεν επινοήσει ένα νέο αξιακό σύστημα γκρεμίζοντας την φυλακή της, είναι βέβαιο ότι θα υπάρξουν κι άλλοι απεγνωσμένοι νέοι που θα ακολουθήσουν τους δρόμους της βίας.
