Του Γιώργου Κουβαρά
Οι δραματικές εξελίξεις στην Κύπρο θεωρητικά θα μπορούσαν να λειτουργήσουν παιδευτικά για το ελληνικό πολιτικό σύστημα, βοηθώντας να συνειδητοποιηθούν κάποια βασικά πράγματα, να σταματήσουν οι υπερβολές και τα ψέματα, να πάψουν οι ψευδαισθήσεις και να τερμστιστούν οι στείρες κομματικές αντιπαραθέσεις. Δυστυχώς, συνέβη το ακριβώς αντίθετο…
Σα να μη διδάχτηκαν τίποτα, κάποιοι εξακολουθούν να κεδροσκοπούν πολιτικά πάνω στο δράμα των Κυπρίων, να αναπαράγουν στερεότυπα που αποδείχτηκαν ξεπερασμένα και να καλλιεργούν ένα κλίμα άρνησης της πραγματικότητας που εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για το μέλλον.
Απ’ αυτά που συμβαίνουν σήμερα στην Κύπρο θα πρέπει να βγάλουμε μερικά βασικά συμπεράσματα που ίσως μας φανούν χρήσιμα στους δύσκολους καιρούς που ζούμε.
Συμπέρασμα πρώτο: Οι αποφάσεις για τις χώρες – μέλη της ΕΕ δεν λαμβάνονται πλέον στις Βρυξέλλες, όπως κάποιοι επιμένουν να πιστεύουν, αλλά στο Βερολίνο. Η γερμανική ηγεμονία λαμβάνει πλέον χαρακτηριστικά επικυριαρχίας και η δυνατότητα αντίδρασης σε κάθε γερμανικό σχέδιο που εξυφαίνεται είναι πρακτικά πολύ περιορισμένη, παρά το γεγονός ότι αποτελεί ζητούμενο – δικαίως – για πολλούς μέσα στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στον ευρωπαϊκό νότο.
Συμπέρασμα δεύτερο: Οικονομικά μοντέλα που βασίζονται σε υπετροφικό τραπεζικό τομέα, ιδιαίτερα μάλιστα όταν αυτά αποτελούν “φούσκες” και συνδυάζονται με αιτήματα “διάσωσης” που υποβάλλονται προς την ΕΕ, δεν έχουν πιαθαντότητα επιβίωσης. Μετά την Κύπρο όλα δείχνουν ότι έρχεται η σειρά της Σλοβενίας, ενώ οι Γερμανοί έφτασαν στο σημείο να αμφισβητούν ανοιχτά το μοντέλο του Λουξεμβούργου, το οποίο δε δανείζεται αλλά δανείζει!
Συμπέρασμα τρίτο: Κινήσεις εθνικής υπερηφάνειας, όπως το “όχι” που είπε η Κυπριακή Βουλή στο πρώτο σχέδιο διάσωσης του Γιούρογκρουπ, όταν δεν συνοδεύονται από συγκεκριμένο σχέδιο, αλλά βασίζονται σε ανύπαρκτες συμμαχίες ή εξαντλούνται σε επίπεδο “μπλόφας”, μπορεί να οδηγήσουν σε μοιραία αποτελέσματα. Τα βιώνει σε ένα βαθμό ήδη η Κύπρος, ας ευχηθούμε να μην τα βιώσει σε ακόμη μεγαλύτερο…
Συμπέρασμα τέταρτο: Το να επενδύει κανείς πολιτικά σε στρατηγικές και τακτικές κινήσεις που δεν έχουν “δια ταύτα” αλλά εξαντλούνται στην ικανοποίηση του θυμικού της κοινής γνώμης πέρα από ανεύθυνο, μπορεί να αποβεί και εξαιρετικά αναποτελεσματικό, από πολιτική άποψη. Θα πάρουμε μια γεύση σχετικά, από τις δημοσκοπήσεις που θα δημοσιευτούν το Σαββατοκύριακο.
