Του Νίκου Κουτσού, Βουλευτή Εκλογικής Περιφέρειας Αμμοχώστου
Καλησπέρα κυρίες και κύριοι και σας ευχαριστώ για την πρόσκληση.
Σήμερα γιορτάζουμε. Σήμερα γιορτάζουμε την επέτειο του Δημοψηφίσματος του 2004 και ευχαριστούμε τη Συντονιστική Επιτροπή Υποστήριξης Αγώνα για Ελεύθερη Κύπρου (Σ.Ε.Υ.Α.Ε.Κ) και το Σωματείο «Συμπαράστασης Αγώνα Κύπρου» (Σ.Α.Κ.) που όπως και τότε, παραμένουν μέχρι σήμερα στην πρώτη γραμμή του αγώνα για Ελευθερία.
Με το βροντερό και ιστορικό ΟΧΙ του 76% ο Κυπριακός ελληνισμός απέρριψε το Σχέδιο Ανάν και έδωσε εντολή στο Εθνικό Συμβούλιο να προχωρήσει με βάση αυτό το αποτέλεσμα. Δυστυχώς το Εθνικό Συμβούλιο δεν τόλμησε να κάνει το επόμενο βήμα και να ακολουθήσει τη λαϊκή εντολή και έτσι έμειναν τα πράγματα εκεί.
Αλλά το πώς φτάσαμε στο δημοψήφισμα και σε αυτό το αποτέλεσμα, πρέπει να το μελετήσουμε και να βγάλουμε συμπεράσματα. Διότι, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα και την χρήση του αυτού, οι κύκλοι που εφεύραν το σχέδιο Ανάν δεν σταμάτησαν ούτε λεπτό να σκέφτονται πως είτε θα το επαναφέρουν είτε θα λύσουν το Κυπριακό πρόβλημα με άλλο σχέδιο παρόμοιου τύπου. Δηλαδή πώς θα καταστήσουν τον Κυπριακό ελληνισμό υποχείριο στα στρατηγικά σχέδια της Τουρκίας. Αυτή είναι η ουσία της παλιάς και νέας πολιτικής τους μετά το δημοψήφισμα.
Αξίζει να θυμηθούμε πως ο Τάσσος Παπαδόπουλος πριν φτάσουμε στο δημοψήφισμα με έγκυρες και έγκαιρες πράξεις ανέτρεψε στο Συμβούλιο Ασφαλείας τον αποκλειστικό χειρισμό των Βρεττανο-Αμερικανών και κατάφερε να εισαγάγει και τα υπόλοιπα 3 μέλη ως παράγοντες επίλυσης του Κυπριακού προβλήματος. Δηλαδή έχουμε επί Τάσσου Παπαδόπουλου τα 5 μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας να ασχολούνται με το Κυπριακό Πρόβλημα και να εξισορροπείται η παρεμβατική δύναμη που είχε η Βρεττανο-Αμερικανική πολιτική. Έτσι για πρώτη φορά στο Κυπριακό βλέπουμε τα 5 μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας να χρειάζεται να διατυπώσουν άποψη και να ενημερώνονται πλήρως για το τι συμβαίνει στο Κυπριακό.
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση δημιουργείται μια ομάδα κρατών που υπερασπίζοντας τα συμφέροντά τους, ταυτόχρονα υπερασπίζουν και τα συμφέροντα της Κύπρου. Έχοντας σαν βάση τα γεγονότα που συμβαίνουν στην Ανατολική Μεσόγειο, επιδιώκουν να εξυπηρετηθούν από την Κυπριακή Δημοκρατία. Ηγέτης αυτής της ομάδας είναι η Γαλλία, η οποία με πρόεδρο τον Νίκολα Σαρκοζί, απορρίπτει την πρόταση των Βρετανών να χρησιμοποιήσει τις Βρετανικές Βάσεις για να εξυπηρετηθούν και προτιμούν την βάση Ανδρέα Παπανδρέου στην Κύπρο. Αυτό έστειλε ένα δυνατό μήνυμα τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, ότι δηλαδή ο Κυπριακός Ελληνισμός δεν απορρίπτει μόνο, αλλά βρίσκει και συμμάχους στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει.
Το τρίτο πεδίο στο οποίο ενήργησε ο Τάσσος Παπαδόπουλος είναι η ιδία η Τουρκία καθώς και οι διακοινοτικές συνομιλίες στην Κύπρο. Από την Τουρκία απαίτησε να δηλώσει καθαρά στον Γραμματέα του ΟΗΕ τι λύση επιδιώκει στο κυπριακό καθιστώντας καθαρό ότι ο ίδιος δεν θα δεχτεί λύση δύο κρατών και ότι δεν πρόκειται να συνεχιστεί ο διακοινοτικός διάλογος χωρίς στόχο και χωρίς να ξεκαθαρίσει η Τουρκία τι λύση επιδιώκει στην Κύπρο. Στον διακοινοτικό διάλογο έχουμε την περίφημη συμφωνία της 8ης Ιουλίου, η οποία πολλές φορές αναφέρθηκε και αναφέρεται αλλά ποτέ δεν αναλύθηκε όσο έπρεπε τόσο στην Κύπρο όσο και στο εξωτερικό. Η συμφωνία αυτή έχει δύο φάσεις. Στην πρώτη φάση ουσιαστικά δεν περιέχετε τίποτα καινούριο αλλά επανάληψη των όσων μέχρι εκείνη την στιγμή ίσχυαν για το Κυπριακό. Έτσι βλέπουμε στο πρώτο σημείο να επαναλαμβάνεται ότι είναι στόχος δημιουργίας μιας διζωνικής δικοινοτικής λύσης για να ακολουθήσει σε 2η φάση η επιστολή Καμπάρι με συμφωνημένο περιεχόμενο που μιλά για εξεύρεση νέας βάσης επίλυσης του Κυπριακού.
Η αποδοχή αυτής της συμφωνίας σήμαινε πως η Τουρκία για πρώτη φορά αποδεχόταν ότι η λύση της Διζωνικής δικοινοτικής δεν μπορούσε να επιτευχθεί και έπρεπε να αντικατασταθεί με κάποια άλλη, ούτως ώστε η ταχύτητα που ήθελε και θέλει η Τουρκία, τονίζω το θέλει, να κλείσει το Κυπριακό σε σχέση με την ορθότητα της λύσης. Δηλαδή μπήκε σαν επιλογή της ίδιας της Τουρκίας να επιλέξει ή ταχύτητα ή ορθότητα της λύσης όπως ισχυρίστηκε και ισχυρίζεται. Η Τουρκία έξυπνα φερόμενη άφησε να παγώσουν τα πράγματα λίγο και άσκησε πίεση στην Τουρκοκυπριακή πλευρά να μην δεχτεί την 8η Ιουλίου παρόλο ότι την υπέγραψε, και έτσι έμεινε η συμφωνία στα χαρτιά χωρίς να εφαρμοστεί ποτέ παρά την επιμονή του Τάσσου Παπαδόπουλου και την αρνητική τοποθέτηση του συνέταιρου στην διακυβέρνηση δηλαδή το ΑΚΕΛ, το οποίο δεν το έβλεπε με καλό μάτι. Αυτό αποκαλύφθηκε 6 μήνες πριν την λήξη της θητείας του Τάσσου Παπαδόπουλου και την υποβολή υποψηφιότητας του Γ.Γ του ΑΚΕΛ, Δημήτρη Χριστόφια.
Ακολουθεί 5ετή θητεία διακυβέρνησης του ΑΚΕΛ η οποία τσιμέντωσε την Διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία σαν λύση του κυπριακού και οι δύο πλευρές υπέγραψαν την συμφωνία της 23ης Μαΐου που προνοεί λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας. Όλοι γνωρίζουμε πως και σήμερα το Κυπριακό είναι άλυτο παρά το γεγονός ότι στην εξουσία ήταν από μεν την Ελληνοκυπριακή πλευρά ο Δ. Χριστόφιας και από την Τουρκοκυπριακή δε ,ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ ο οποίος είναι ο γνωστός αριστερός πολιτικός από την πλευρά της Τουρκοκυπριακής κοινότητας. Για πρώτη φορά ολόκληρο το κυπριακό πρόβλημα το χειρίστηκε η αριστερά, και παρά την μη εφαρμογή της 8ης Ιουλίου το κυπριακό δεν προχώρησε αλλά μόνο η διαφοροποίηση επήλθε με την εξεύρεση των υδρογονανθράκων και τον καθορισμό της ΑΟΖ που έκανε ο Τάσσος Παπαδόπουλος. Καθώς επίσης και με την αίτηση της Τουρκίας να γίνει πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και από τότε άρχισε να διαδραματίζει πιο ουσιαστικό ρόλο στην περιοχή μας και συγκεκριμένα τόσο έναντι της Ελλάδας όσο και της Κύπρου, την οποία συνεχίζει να μην αναγνωρίζει ως κράτος και να μην δέχεται να επεκταθεί η συμφωνία της τελωνειακής ένωσης Τουρκίας και Ευρωπαϊκής Ένωσης με την Κυπριακή Δημοκρατία.
Η Τουρκία επίσης δεν δέχεται να πετούν τα κυπριακά αεροπλάνα από τον εναέριο χώρο της αλλά ούτε πλοία της Κύπρου από τα δικά της λιμάνια. Επίσης δεν δέχεται πλοία που έχουν καθοιονδήποτε τρόπο χρησιμοποιήσει τα κυπριακά λιμάνια.
Σήμερα βλέπουμε τους ίδιους κύκλους με τα ίδια επιχειρήματα να χρησιμοποιούν το μνημόνιο αντί του σχεδίου για να μας γονατίσουν και μετά να έρθουν να φέρουν την πολιτική πρόταση για λύση του Κυπριακού. Aυτά είναι το προπέτασμα καπνού για να ακολουθήσει η λύση του Κυπριακού με βάση ότι θέλουν οι ξένοι και να μην ξεχνούμε ποτέ αγαπητοί φίλοι ότι η λύση που επιδιώκουν είναι η υπαγωγή του Κυπριακού Ελληνισμού στα συμφέροντα της Τουρκίας.
Εκείνο που μπορώ να διαβεβαιώσω τόσο τους παρόντες όσο και αυτούς που συμφωνούν με αυτή την ανάλυση, ότι όπως το 2004 αντιδράσαμε και καταφέραμε ο Κυπριακός Ελληνισμός να πει με συντριπτικό ποσοστό το « Όχι» το ίδιο θα κάνουμε και αυτή την φορά. Και θα τα ξανακάνουμε. Και θα τα ξανακάνουμε όσες φορές χρειαστεί. Ξανά και ξανά.
Ωστόσο, οτιδήποτε κάνει ο Κυπριακός Ελληνισμός δεν μπορεί να έχει επιτυχία εάν δεν του συμπαρασταθεί και ο Ελληνισμός της κυρίας Ελλάδος ο οποίος πρέπει να είναι ενήμερος και έτοιμος για αυτό το οποίο θα ακολουθήσει.
Σας καλώ λοιπόν να ετοιμαστείτε για να δώσετε την βοήθεια που πρέπει και επιβάλλεται στον Κυπριακό Ελληνισμό για να αντιληφθούν όλοι ότι με τίποτε άλλο δεν συμβιβαζόμαστε και τίποτα άλλο δεν ζητούμε παρά την ελευθερία και τον σεβασμό της ύπαρξης μας στον τόπο που οι πρόγονοι μας έζησαν και μεγαλούργησαν.
*Ομιλία στην εκδήλωση για την Κύπρο, Κέντρο Ρουμελιωτών
** Διαβάστε την ομιλία του Δημήτρη Αλευρομάγειρου στην ίδια εκδήλωση
