Έλεος με την ΕΡΤ, το 1 εκατομμύριο ανέργων δεν το έκλαψε κανείς!
Χείμαρρος τα κροκοδείλια δάκρυα εδώ και μία εβδομάδα για το λουκέτο στην ΕΡΤ, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά ότι οι «ευαισθησίες» στην Ελλάδα είναι επιλεκτικές και πάντα υπέρ του δημόσιου τομέα, που σε πείσμα των καιρών αντιστέκεται!
Την ίδια ώρα που όλοι θρηνούν το κλείσιμο της κρατικής τηλεόρασης, κανείς δεν θυμάται το πάλαι ποτέ ισχυρό Alter που ξαφνικά πέταξε στο δρόμο σχεδόν 700 εργαζόμενους και κανείς δεν ασχολήθηκε μαζί τους, παρότι και αυτοί ήταν οικογενειάρχες, είχαν παιδιά, ήταν στην πλειοψηφία τους υπάλληλοι των 800 ευρώ και έμειναν για πολλούς μήνες απλήρωτοι!
Κι όχι αποζημίωση, ούτε καν συμπαράσταση είχαν, παρότι για εβδομάδες είχαν βάρδιες επιφυλακής κι έπαιζαν μέσα από τη συχνότητα το μήνυμα για το αιφνιδιαστικό λουκέτο, ζητώντας συμπαράσταση και κατηγορώντας Κουρή, τράπεζες και κυβέρνηση…
Όλοι ξέχασαν πως ξαφνικά σταμάτησε να κυκλοφορεί η ιστορική «Απογευματινή», η «Ελευθεροτυπία» (πριν ξαναβγεί μέχρι να… ξανακλείσει) των τουλάχιστον 800 εργαζομένων, ο «Φίλαθλος» που άλλαξε τον αθλητικό Τύπο, η πολύ μπροστά για την εποχή «Εξέδρα των Σπορ», ο «Αδέσμευτος» -και άλλα πολλά Μ.Μ.Ε που κανείς δεν τα… έκλαψε.
Με τους εργαζόμενους μάλιστα όχι μόνο να «αδειάζονται» από τη μία μέρα στην άλλη, ούτε να ευελπιστούν σε αποζημιώσεις, αλλά να είναι και απλήρωτοι για πολλούς-πολλούς μήνες!
Όταν ο Πέτρος Κωστόπουλος ανακοίνωσε το τέλος της Imako όλοι ασχολήθηκαν με τα σπίτια στη Μύκονο και την Φιλοθέη, που του παίρνουν οι τράπεζες, και κανείς με τους επί μήνες απλήρωτους υπαλλήλους του, που από τη μία μέρα στην άλλη βρέθηκαν στο δρόμο.
Κι όταν έβαλε τίτλους τέλους και ο Λυμπέρης, διάβασα βαρυσήμαντα άρθρα για το τέλος του lifestyle, αλλά δεν είδα τίποτα για άλλους τόσους εργαζόμενους που αντιμετώπισαν ξαφνικά το φάσμα της ανεργίας!
Και η τηλεόραση του «902″ έκλεισε και ο Ριζοσπάστης απολύει 3-4 άτομα κάθε μήνα και η Τυποεκδοτική φαλίρισε (αφήνοντας ξεκρέμαστους πολλούς εργαζόμενους), αλλά οι σημαίες του ΠΑΜΕ μόνο έξω από το Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ κυμάτισαν όλο υπερηφάνεια. Στον Περισσό ούτε δείγμα…
Στην ΕΡΤ, τουλάχιστον, θα πάρουν αποζημίωση (αν προχωρήσει η εκκαθάρισή της που δεν το πιστεύω) εν αντιθέσει με τα άλλα «μαγαζιά», όπως η «Απογευματινή» για παράδειγμα, που πέρα από τους χαμένους μισθούς, ούτε στο ταμείο ανεργίας δεν μπορούσαν να μπουν οι υπάλληλοι της, επειδή ο ιδιοκτήτης ποτέ δεν δήλωσε την παύση λειτουργίας της επιχείρησης! Αλλά όλα αυτά τα ξεχάσαμε…
Για όλους αυτούς η ΕΣΗΕΑ περιορίστηκε σε κάποιες ανακοινώσεις, αλλά ουδέποτε σε απεργίες ή άλλες σοβαρές κινητοποιήσεις, επισημαίνοντας ουσιαστικά ότι στη δημοσιογραφική πιάτσα, υπάρχουν παιδιά και αποπαίδια, όπως άλλωστε συμβαίνει στη ζωή! Αλλωστε, παιδιά και αποπαίδια υπήρχαν με τους 700 δημοσιογράφους της ΕΡΤ που κανείς ουσιαστικά δεν ξέρει, με ποια κριτήρια προσλήφθηκαν, πότε εργάζονταν, με ποιο αντικείμενο, πόσες ημέρες και πόσα έπαιρναν.
Και δεν είναι μόνο ο Τύπος που έχει την ίδια επιλεκτική αντιμετώπιση, αλλά η ίδια η κοινωνία! Με τις ανακοινώσεις για τους ανέργους να ανεβάζουν κάθε φορά συνεχώς το νούμερο κοντά στο 30% (δηλαδή το 1/3 των εργαζόμενων) μόνο για την ΕΡΤ αγανάκτησαν η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ, η ΕΣΗΕΑ, και υποτίθεται οι Έλληνες πολίτες.
Μετά από τουλάχιστον τρία χρόνια κρίσης, οι άνεργοι είναι μόνο από τον ιδιωτικό τομέα, άντε και καμιά 80αριά επίορκοι που υποτίθεται ότι διώχθηκαν προσφάτως! Το δημόσιο είναι το άγιο δισκοπότηρο που δεν το πειράζει κανείς.
Όταν κάθε σπίτι έχει τουλάχιστον έναν άνεργο από τον ιδιωτικό τομέα, μόνο οι 2.600 της ΕΡΤ μας πείραξαν και ξεσηκωθήκαμε. Μόνο η ΕΡΤ του βύσματος, του μέσου, της αδιαφάνειας, του πάρτι! Είμαι σίγουρός ότι στη θέση των 2.600 εργαζομένων της κρατικής Ραδιοτηλεόρασης θα ήθελαν να είναι οι περισσότεροι από 1.000.000 άνεργοι – τουλάχιστον τις παλιές καλές ημέρες – αλλά, δυστυχώς για αυτούς, δεν είχαν ποτέ την κατάλληλη γνωριμία με τον πολιτικό, δεν είχαν μπάρμπα στην Κορώνη, δεν είχαν στον ήλιο μοίρα!
Κανείς δεν ασχολείται με τους ανθρώπους που έμειναν ξαφνικά άνεργοι στην Ελλάδα της κρίσης, που πραγματικά πεινάνε, που έχουν πρόβλημα επιβίωσης, που δεν ξέρουν τι τους ξημερώνει! Ούτε καν η ΕΡΤ όταν εξέπεμπε… Λίγοι συζήτησαν το πρόβλημα τους κι ακόμα λιγότεροι τους συμπαραστάθηκαν -έστω και με μια απλή χειρονομία. Και τώρα ξεσηκωμός…
Ξαφνικά θυμήθηκαν όλοι την ΕΡΤ, παρότι μέχρι τώρα την κατηγορούσαν για τις αδιαφανείς προσλήψεις της, για το μεγάλο φαγοπότι, για το πάρτι που είχε στηθεί τόσα χρόνια. Μια ΕΡΤ που κανείς δεν την παρακολουθούσε (με εξαίρεση κάποιους αθλητικούς αγώνες) κι όσοι μιλούσαν για αυτήν, ανέφεραν ότι παίζει το παιχνίδι της εκάστοτε κυβέρνησης, έλεγαν για τα παράλογα χρήματα που εισπράττουν οι βεντέτες της ({θυμηθείτε τον Σπύρο Παπαδόπουλο} και την εκπομπή του), ή φώναζαν για τα αδικαιολόγητα ευρώ που της έδιναν κάθε μήνα μέσω της ΔΕΗ.
Και, φυσικά, η εύκολη λύση είναι να κατηγορήσουμε τους πολιτικούς που διόρισαν όλο αυτό τον κόσμο στην ΕΡΤ, λες και ο διορισμένοι δεν ήξεραν που πηγαίνουν ή με ποιο τρόπο πηγαίνουν εκεί, επιλέγοντας το ρόλο της αθώας περιστεράς! Πάντα φταίνε οι άλλοι, εμείς ποτέ!
Κι αυτή την ΕΡΤ, ξαφνικά την αγαπήσαμε τόσο πολύ που θα μας λείψει! Αλλά είπαμε η υποκρισία σε αυτό τον τόπο, συνεχώς περισσεύει…
Υ. Γ. Για τον τρόπο λειτουργίας της ΕΡΤ και τα περιστατικά ασυδοσίας μπορώ να γράψω βιβλίο, όπως οι περισσότεροι δημοσιογράφοι. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα…
Αν θέλετε, διαβάστε και τα σχόλια, έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον
STOP στη φίμωση των δημοσιογράφων – Όχι «μαύρο» για το «μαύρο» της ΕΡΤ
Γράφει ο Νίκος Στραβελάκης
Δεν πάει άλλο!
Έξι ημέρες «μαύρο» παντού στην Ενημέρωση για να καταγγείλουμε το «μαύρο» στην κρατική Ραδιοτηλεόραση!
Έγκλημα ή απύθμενη ηλιθιότητα το «μαύρο» στη ΝΕΤ, προφανώς!
Έγκλημα, όμως, και η απάντηση της ΕΣΗΕΑ!
Καταδικάζουν στο σκοτάδι της ενημέρωσης όλη την Ελλάδα, σε ένδειξη αλληλεγγύης. Παγκόσμια πρωτοτυπία! Αποτέλεσμα; Η ΝΕΤ εκπέμπει μέσω διαδικτύου, ενώ σιγούν τα υπόλοιπα Μέσα Ενημέρωσης, που – προφανέστατα- αν εξέπεμπαν, θα μιλούσαν κυρίως για το «λουκέτο» στη ΝΕΤ και τις ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις, που πυροδοτεί.
Νομιμοποιείται η ηγεσία της ΕΣΗΕΑ να φιμώνει όλους τους δημοσιογράφους, στο όνομα της δημοκρατίας; Θεωρητικώς εχει εξουσιοδοτηθεί να προκηρύσσει απεργίες. Πρακτικώς ασκεί το δικαίωμα αυτό καταχρηστικά, αποφασίζοντας και διατάσσοντας (στο όνομα χιλιάδων- υποψήφιων «μελλοθάνατων» επαγγελματικά- δημοσιογράφων) για να καταγγείλει το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» της κυβέρνησης
Επομένως;
Σκοτώνουν την Ενημέρωση σε όλα τα Μέσα -ευτυχώς πλην του διαδικτύου, που σωστά συνεχίζει να ενημερώνει- για να καταγγείλουν την κυβέρνηση, που σκοτώνει την ΕΡΤ!}
Και έτσι σπρώχνουν πιο κοντά στον θάνατο, συν τοις άλλοις, ολόκληρο τον κλάδο, τηλεοπτικά δίκτυα και εφημερίδες, που πνέουν τα λοίσθια οικονομικά, στο σύνολό τους.
Και κάτι άλλο: Σε ποιο βαθμό δικαιούται η ηγεσία της ΕΣΗΕΑ να υποχρεώνει σε σιωπή το σύνολο των Μέσων Ενημέρωσης, ενώ είναι απερχόμενη, και την Τρίτη, γίνονται εκλογές για την ανάδειξη νέας διοίκησης; Προφανής η απάντηση!
Και τώρα τι; Καθόμαστε με σταυρωμένα χέρια και τσιρότο στο στόμα για να κάνουμε… βουβή συμπαράσταση στην ΕΡΤ, φιμωμένοι;
Η Ελλάδα ειναι στην κόψη του ξυραφιού, ζει τις κρισιμότερες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας της, η γειτονική Τουρκία φλέγεται και 10.000.000 Έλληνες είναι καταδικασμένοι απο την ΕΣΗΕΑ στη σιωπή!
Η μεγάλη πλειοψηφία των δημοσιογράφων, που ακόμα εργάζονται και αγωνιούν για την τύχη τους και για την επιβίωση των Μέσων Ενημέρωσης, οφείλει να αντιδράσει.
Μια πρωτοβουλία, μέσω διαδικτύπου, για τη συλλογή υπογραφών για να λειτουργήσουν ξανά και άμεσα όλα τα Μέσα Ενημέρωσης θα ήταν η καλύτερη απάντηση και η αληθινά δυναμική αντίδραση στο «λουκέτο» στην ΕΡΤ.
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΧΩΡΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΧΡΩΜΑ!
ΟΛΟΙ: ΓΑΛΑΖΙΟΙ, ΠΡΑΣΙΝΟΙ, ΚΟΚΚΙΝΟΙ ΝΑ ΡΙΞΟΥΝ ΜΑΥΡΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΑΥΡΟ ΤΗΣ ΝΕΤ ΚΑΙ ΣΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΜΑΥΡΟ ΣΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ!
ΓΙΑΤΙ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΧΩΡΑΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ, ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΥΡΟ!!!!!!!
Για τα σχόλια, πατήστε ΕΔΩ
Δημοκρατία είναι το χαμόγελο της Μαρίας της ΕΡΤ, του γραφείου, της βιοτεχνίας…
Ανέβαινα τις σκάλες προς τα στούντιο σα χαμένη, κάποια στιγμή ρώτησα
«Από που βγαίνει το ζωντανό της ΕΡΑ ;» Με κοίταξαν περίεργα
«Μα…στον τρίτο κυρία Ταβουλάρη»
Ντράπηκα. Θα νόμισαν πως ξέχασα, διέγραψα, 20 χρόνια σ’ αυτά τα στούντιο στον τρίτο όροφο της ΕΡΤ.
Στάθηκα στον δεύτερο. Τα στούντιο συναυλιών ήταν άδεια. Στη πόρτα ο συνάδελφος της περιφρούρησης με κοίταξε κι άνοιξε την πόρτα.
Δεν είπαμε τίποτα…Πάντα στεκόμουν στον δεύτερο, ζηλεύοντας τα παιδιά με το βιολί στην αγκαλιά που έτρεχαν να πάρουν θέση για τη πρόβα, πάντα κρυφάκουφα …
Έφυγα πριν βάλω τα κλάματα…
Ανέβηκα τρέχοντας στον τρίτο …η Μαρία …τρέχω κατά πάνω της γελώντας, σαν όπως συναντάς παλιούς φίλους, η Μαρία έκλαιγε «μας κλείνουν» …έπρεπε να πω κάτι, κάτι για παρηγοριά η Μαρία έκλαιγε «έλα, κάτι θα γίνει, θα δώσουν έστω αποζημιώσεις». Η Μαρία με κοίταξε «είμαι άνεργη καταλαβαίνεις, άνεργη στα 42, με ένα εικοσάρικο στη τσάντα», «Μην κλαις, θέλεις λίγο νερό;». «Όχι έχω απάνω στο γραφείο»…
Η Μαρία δεν ανήκει στους 100 προνομιούχους της ΕΡΤ, ανήκει στους 2900 της ΕΡΤ. Παίρνει …έπαιρνε ό,τι η κοπελιά στην εταιρεία που έκλεισε, ό,τι ο τεχνικός στο εργοστάσιο που έκλεισε, ό,τι ο συνάδελφος στην εφημερίδα που έκλεισε …Κάθησα στις σκάλες έβγαλα τον υπολογιστή και τουιτάρισα…
«Δεν είναι για την ΕΡΤ είναι για τη Δημοκρατία ηλίθιε.»
Δημοκρατία είναι η Μαρία να μην κλαίει, η Μαρία να αισθάνεται ασφαλής ,η Μαρία να σχεδιάζει το μέλλον ,η Μαρία να ονειρεύεται …
Η Μαρία της ΕΡΤ, η Μαρία στο κατάστημα της γωνίας, η Μαρία στο εργοστάσιο, στο γραφείο ,στο σχολείο…
Δημοκρατία είναι να μην εξαρτάται η ζωή της Μαρίας από Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου.
Δημοκρατία είναι όταν κανείς δεν μπορεί να επιβάλει στη χώρα σου, στην εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας σου, Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου.
Δημοκρατία είναι όταν μπορείς να αντισταθείς στις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου. Αν όχι, είναι κατοχή…
Για τα σχόλια. πατήστε ΕΔΩ
Το μαύρο της ΕΡΤ ή το μαύρο μας το χάλι …
Της Μαρίας Δεναξά
Άριστος στο είδος του και στις πίτσες και στις ομελέτες, δεν μπορεί να πεί κανείς. Με μια κίνηση βύθισε στο μαύρο, όχι μόνο την κρατική τηλεόραση, αλλά και την Ελλάδα ολόκληρη.
Μαύρο στην ΕΡΤ, μαύρα πρωτοσέλιδα, μαύρες οθόνες, μαύρες ψυχές, τα μαύρα μας τα χάλια.
Με μια κίνηση γκρεμίστηκαν όλα όσα κουτσά – στραβά είχε καταφέρει η ακροβατούσα σε λεπτές ισορροπίες τρικομματική κυβέρνηση και στο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος επανήλθε η μαυρισμένη και ταλαίπωρη Ελλάδα, λές και το είχε ανάγκη…
Απο τις ημέρες ψευτοσταθερότητας και του απατηλού Greek – covery περάσαμε και πάλι στην αστάθεια και στην αβεβαιότητα, στις προβοκάτσιες, στους προεκλογικούς εκβιασμούς, στους ψεκασμούς, στους εμφύλιους και στους λαϊκισμούς, θρέφοντας κι άλλο τον ήδη υπερτροφικό εθνικό μας διχασμό και τα άκρα που τόσο δεν τα είχαμε ανάγκη.
Κι όχι, φίλε συνάδελφε, δεν ήταν κίνηση τακτικής -όπως μου είπες σε μια συζήτηση. Ήταν μια κίνηση αψυχολόγητη, «ατζαμίδικη», ερασιτεχνική… Μια συμβουλή της κακιάς ώρας επιτελικών στελεχών κάτω του μετρίου, ίσως, που αντί να κάνουν επικοινωνιακή πολιτική ξεκατινιάζονται στα κοινωνικά δίκτυα με όποιον έχει αντίθετη θέση ή ιδεολογία.
Όμως, μ’ αυτό το επίπεδο δεν κερδίζονται οι μάχες. Μόνο αυτές των κακών εντυπώσεων και των εκκωφαντικών αποτυχιών, βλέπε ΔΕΠΑ, ΟΠΑΠ, επενδύσεις απο Qatar, που έβγαλαν φτερά όπως και η ανεργία που πέταξε στο 26,8% κτλ.
Για να καλυφθούν οι πομπές, για να παιχθεί ίσως παιχνίδι με άδειες εξέδρες στις συζητήσεις για τη μεταβίβαση της ΔΕΣΦΑ, για παράδειγμα, ή για να εκτονωθεί η ένταση με ένταση επανεμφανίστηκε το σκιάχτρο των εκλογών που, προσωπικά, είμαι πεπεισμένη ότι δεν θα γίνουν. Στις προτεραιότητες της ΤΡΟΙΚΑΣ είναι οι εκατοντάδες χιλιάδες απολύσεις – 2.500 υπαλλήλους στο δρόμο θέλει μέχρι το τέλος Ιουνίου – ενώ η επόμενη δόση έχει κολλήσει στη γωνία. Οπότε από τις κάλπες, τα υποθετικά σενάρια, τις ψευτοαπειλές και το ψυχόδραμα μέχρι τις κωλοτούμπες, ένα Σαββατοκύριακο δρόμος.
‘Ιδωμεν
Υ.Γ. Και για να μην παρεξηγούμαστε… Δεν είμαι ούτε μπλε, ούτε πράσινη, ούτε κόκκινη, ούτε κίτρινη, ούτε μαύρη, ούτε άσπρη, απλά δημοσιογράφος
Για να διαβάσετε τα σχόλια, πατήστε ΕΔΩ
Το μοιραίο λάθος του Αντώνη Σαμαρά
Γράφει ο Γιώργος Κουμεντάκης
Τρίτη 11 Ιουνίου, λίγο πριν ξεκινήσει ο εξαιρετικός «Ιπτάμενος Ολλανδός», του Γιάννη Κόκκου και της Λυρικής στο Ηρώδειο, τα μηνύματα έπεφταν σωρό στο κινητό μου: «η ΕΡΤ έκλεισε».
Ένας υπόγειος φόβος, ένα σφίξιμο στο στομάχι, ένα ρεύμα σύγχυσης και τρόμου με συνόδευσε ταιριαστά με τον σκοτεινό κόσμο του Ολλανδού και με τα φαντάσματα της σημερινής Ελλάδας. Για άλλη μια φορά η υπερβολική αισιοδοξία μου, αγνόησε τις μέχρι πρότινος φήμες. Σκέφτηκα τους συναδέλφους των Μουσικών Συνόλων της ΕΡΤ, τις οικογένειές τους, αλλά και την ψυχορραγούσα μουσική ζωή της πατρίδας μας. (Αναφέρομαι ειδικά στα Μουσικά Σύνολα, γιατί δεν συμπεριλαμβάνονται στο νέο Οργανόγραμμα και γιατί ψευδώς πληροφορούν τον κόσμο ότι δεν είχαν παρά ελάχιστη δραστηριότητα).
Το σαθρό, συστημικό, διοικητικό τερατούργημα της μεταπολιτευτικής Ελληνικής Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης έδωσε την αφορμή στον Πρωθυπουργό και τους συμβούλους του, αλλά και τη σιγουριά ότι η ηρωική τους απόφαση θα έχει την συμπαράσταση ή έστω την ανοχή της ελληνικής κοινωνίας. Όμως, «το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται» (βλέπε περίπτωση Ερντογάν).
Μόλις αισθανθούν ότι κερδίζουν το παιχνίδι και τις εντυπώσεις, μόλις ακούσουν θετικά ψίχουλα από το στόμα των δανειστών, ξανοίγονται στα εν υπνώσει πραγματικά τους χαρακτηριστικά, μιας βαθιάς συντηρητικής και αυταρχικής Δεξιάς. Χωρίς κοινωνικό πρόσωπο, χωρίς συμπόνια και ανθρωπιά. Σκληρής, αδυσώπητης, ανελέητης και παρανοϊκής.
Επειδή ζω στην επαρχία, η Τηλεόραση και το Ραδιόφωνο, ειδικά τις μέρες του χειμώνα, αποτελούν σοβαρό αντίβαρο στην μοναξιά και την απομόνωση. Μπορώ, λοιπόν, να σας διαβεβαιώσω ότι η ποιότητα των εκπομπών της ΕΡΤ είναι ασύγκριτα καλύτερη από την αντίστοιχη των ιδιωτικών, με σοβαρό φυσικά περιθώριο βελτίωσης. Μας μαθαίνει τον «άλλο» κόσμο, την ιστορία μας, μας πληροφορεί χωρίς τον συνεχή πανικό και μας δείχνει τους καλλιτέχνες, διανοούμενους αλλά και τους Έλληνες του καθημερινού μόχθου, τους οποίους η ιδιωτική τηλεόραση συστηματικά αγνοεί και σνομπάρει.
Η απόφαση του Πρωθυπουργού επιβραβεύει, για άλλη μια φορά, την υψηλή τηλεθέαση των τουρκικών σίριαλ και την ανοησία των πρωινάδικων και μεσημεριανών υποπροϊόντων και περιθωριοποιεί τον πολίτη που παλεύει με την αλήθεια του, που προσπαθεί να καταλάβει και που δεν έχει καμία δουλειά με το λάιφ στάιλ, τις πισίνες και τα κότερα.
Αυτοί, λοιπόν, οι σκεπτόμενοι Έλληνες δεν θα συγχωρήσουν στο Σαμαρά το κλείσιμο της ΕΡΤ. Με την ενέργεια αυτή υπογράφει την προσωπική του πολιτική καταδίκη, η οποία θα είναι καλπάζουσα, ακόμα και αν η καινούργια ΝΕΡΙΤ ξεκινήσει σύντομα τη λειτουργία της.
Για τα σχόλια ΕΔΩ
