Γράφει ο Δαμιανός Βασιλειάδης
Μητρός τε καὶπατρὸς καὶτῶν ἄλλων προγόνων ἀπάντων τιμιώτερόν ἐστιν ἡ Πατρὶς καὶ σεμνότερον καὶ ἁγιώτερον καὶ ἐν μείζονι μοίρᾳ καὶ παρὰθεοῖς καὶ παρ᾿ἀνθρώποις τοῖς νοῦν ἔχουσιν
Σωκράτης
Οι ακόλουθες προτάσεις σχεδιασμού εθνικής στρατηγικής στα θέματα διεθνών σχέσεων και εξωτερικής πολιτικής αποτελούν περιληπτική διατύπωση ορισμένων κρίσιμων προβλημάτων μέσα στο ευρύ πλέγμα των διεθνών σχέσεων.
Τα σημεία στα οποία αναφερόμαστε απλώς αποτελούν την αιχμή του δόρατος στο πλαίσιο που αφορά την εξωτερική μας πολιτική στο γειτονικό και ευρύτερoγεωπολιτικό και γεωστρατηγικό μας περιβάλλον και σαφώς δεν εξαντλούν το σύνολο της εξωτερικής μας πολιτικής.
Ο δημόσιος διάλογος επικεντρώνεται επικίνδυνα μόνο και κατ’ αποκλειστικότητα στο εσωτερικό μέτωπο (κυρίως και σκόπιμα οικονομικό), παραβλέποντας επιδεικτικά και εγκληματικά ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζει και εθνικά προβλήματα σε πολλά μέτωπα, όπως στην Κύπρο, το Αιγαίο, τη Θράκη, τη Μακεδονία, την Ήπειρο κ.λπ., που όμως είναι άμεσα συνδεδεμένα με τα κοινωνικά. Η οικονομική αδυναμία δεν συνεπάγεται εγκατάλειψη των θεμάτων άμυνας και ασφάλειας της ελληνικής επικράτειας.
Η ειρήνη και σταθερότητα στην περιοχή πρέπει να εδράζεται στο δίκαιο και την ελευθερία των λαών. Δεν νοείται ειρήνη, ούτε ελευθερία, ούτε ευημερία ενός λαού με εξάρτηση, αν θεωρούμε ότι αυτά τα αγαθά αποτελούν τα ύψιστα αγαθά της ανθρωπότητας. Γι’ αυτό τα θέματα της εθνικής ανεξαρτησίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την ειρήνη, την αλληλεγγύη, τη σταθερότητα, τις σχέσεις καλής γειτονίας κ.λπ. Το φρόνημα ενός λαού, η ικανοποιητική αποτρεπτική δύναμη και οι συμμαχίες, αποτελούν προαπαιτούμενα.
Για να εκπληρώσουμε λοιπόν τα ανωτέρω, πρέπει να είμαστε σε θέση να υπερασπιζόμαστε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και να διασφαλίζουμε την εδαφική ακεραιότητα και εθνική ανεξαρτησία, γιατί, ενώ δεν θέλουμε να αδικούμε, δεν επιτρέπεται ωστόσο να ανεχόμαστε να μας αδικούν. Οι διεθνείς συνθήκες και το διεθνές δίκαιο αφορούν και εμάς ως Έλληνες και την ελληνική πολιτεία.
Η προσκόλληση και ενασχόληση μόνο με τους κοινωνικούς αγώνες στο εσωτερικό, αγνοώντας ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζει εθνικά προβλήματα σε πολλά μέτωπα, κάνει μια αυθαίρετη ιστορική αφαίρεση, ακυρώνοντας στην πράξη τα αντι-ιμπεριαλιστικά αιτήματα και προκλήσεις.
Αναγνωρίζουμε ότι οι κοινωνικοί αγώνες στο εσωτερικό βρίσκονται σε διαλεκτική σχέση με τον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα, έτσι όπως μας τον κληροδότησε η πολιτική του ΕΑΜ. Σήμερα βρισκόμαστε σε μια ιδιόμορφη κατοχή της πατρίδας μας. Συμφωνούμε στην εθνικοαπελευθερωτική και συνάμα πατριωτική εαμική παράδοση και δεν την θεωρούμε παρωχημένη ή εθνικιστική, όπως προσφάτως ακούγεται από κύκλους της Αριστεράς, ώστε να την αναθεωρήσουμε και όπως γίνεται προσπάθεια δυσφήμησής της από τα δεξιά.
Η τυχόν αποσύνδεσή των εθνικών και κοινωνικών αγώνων αφήνει στο απυρόβλητο τις ιμπεριαλιστικές επιβουλές. Οι ανωτέρω δύο αρχές αποτελούν τους άξονες για τον καθορισμό της στρατηγικής μιας πατριωτικής κυβέρνησης.
Για το λόγο αυτό συμπληρωματικά και επεξηγηματικά θα πρέπει να συμφωνήσουμε στα εξής:
Αποδέσμευση από όλες τις συνθήκες που μεταβάλλουν την πατρίδα μας σε μια νεο – αποικιακή χώρα και σ’ ένα μοντέρνο προτεκτοράτο, ώστε να μην είναι σε θέση να ασκεί ανεξάρτητη εθνική πολιτική.
Αποκατάσταση ισότιμης σχέσης με τους εταίρους μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ και όχι μόνο. Δημιουργία σχέσεων ειρηνικής συνύπαρξης, συνεργασίας με τους γείτονές μας, με βάση την ισοτιμία και την αμοιβαιότητα.
Πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική.
Καμία παραχώρηση η οποία συνιστά κίνδυνο για την εθνική μας ανεξαρτησία και εδαφική ακεραιότητα, εκθέτει σε κίνδυνο τη σταθερότητα της περιοχής και πυροδοτεί ανεξέλεγκτες καταστάσεις στο χώρο των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου.
Συγκεκριμένα:
Δεν ζούμε κάπου μετέωροι στο κενό, γεγονός που παραβλέπουν κάποια κόμματα για λόγους συμφέροντος ή ιδεολογικής τύφλωσης, αλλά περιστοιχιζόμαστε από γείτονες με διαρκώς και προκλητικά και κυνικά αυξανόμενες επιθετικές και επεκτατικές διεκδικήσεις ενάντια στην εθνική ανεξαρτησία και την εδαφική μας ακεραιότητα. Με την έννοια αυτή δεν έχουμε μόνο προβλήματα οικονομικά -κοινωνικά, αλλά και προβλήματα εθνικά.
Οφείλουμε να επισημάνουμε ορισμένα απ’ αυτά, για να μην υπάρχει δικαιολογία άγνοιας ή σκόπιμης παραποίησης ή και σύγχυσης στον Έλληνα πολίτη.
1. Το κυπριακό
Το πρόβλημα της Κύπρου είναι θέμα εισβολής και κατοχής ενός ανεξάρτητου κράτους, μέλους του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η λύση του πρέπει να συνάδει με το διεθνές δίκαιο, το ευρωπαϊκό κεκτημένο και την εφαρμογή των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Aπόσυρση των απαράδεκτων υποχωρήσεων που υπήρξαν τα τελευταία πέντε χρόνια,
Με την έννοια αυτή η Δικοινοτική -Διζωνική Ομοσπονδία, αποτελεί λύση ρατσιστική και σημαίνει επιπλέον διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας με όλα τα αρνητικά της συνακόλουθα για την Κύπρο και τον Ελληνισμό γενικότερα.
Η Κύπρος είναι και παραμένει ο ακρογωνιαίος λίθος του Ελληνισμού.
2. Η Δυτική Θράκη
Η Τουρκία διεκδικεί όχι μόνο τη Δυτική Θράκη, αλλά και τμήμα της Ανατολικής Μακεδονίας έως τον Στρυμόνα ποταμό. Ήδη το Γενικό Τουρκικό Προξενείο στη Δυτική Θράκη αποτελεί κράτος εν κράτη.
Η κατάργησή του αποτελεί πρωταρχικό καθήκον κάθε ελληνικής κυβέρνησης. Οι Μουσουλμάνοι της Δυτικής Θράκης δεν έχουν ανάγκη προστασίας από το τουρκικό προξενείο. Η κατάργησή του είναι μέτρο εθνικής αναγκαιότητας.
3. Το Αιγαίο
Ορισμένοι πολυπολιτισμικοί κύκλοι ισχυρίζονται κυνικά ότι το Αιγαίο «ανήκει στα ψάρια του». Συγκεκριμένα δεν τους ενδιαφέρει ο διαμελισμός του και η συγκυριαρχία του με την Τουρκία, η οποία επιδιώκει την διχοτόμηση και τη συνεκμετάλλευσή του. Το Αιγαίο είναι η καρδιά της Ελλάδας και καμιά απειλή και κανένα casusbelli, δεν πρέπει να δημιουργεί φοβικό σύνδρομο απέναντι στην Τουρκία για την υπεράσπισή του.
4. Το Σκοπιανό
Οι Σκοπιανοί δεν διεκδικούν μόνο το όνομα ολόκληρης της Μακεδονίας, δηλαδή και της ελληνικής και της βουλγαρικής, αλλά και την ελληνική πολιτισμική κληρονομιά της, Διεκδικούν μέσω του ονόματος και την «μακεδονική» εθνότητα, γλώσσα, ιστορία και μυθολογία.
Απλή ή σύνθετη ονομασία των Σκοπίων που περιλαμβάνει το όνομα Μακεδονία, για όλες τις χρήσεις, με ή χωρίς γεωγραφικό προσδιορισμό, συνιστά σε τελευταία ανάλυση εκχώρηση της Μακεδονίας στα Σκόπια. Καμία ελληνική κυβέρνηση δεν έχει το δικαίωμα να το πράξει, γιατί αποτελεί προδοσία.
Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η παραχώρηση στους ακραίους εθνικιστικούς και επεκτατικούς κύκλους των Σκοπίων του ονόματος ισοδυναμεί επιπλέον με παραχώρηση δικαιωμάτων εδαφικών διεκδικήσεων στους γείτονές μας και σ’ όσους τους στηρίζουν, για να διεκδικήσουν στο εγγύς ή απώτερο μέλλον την απόσπαση της ελληνικής Μακεδονίας από την ελληνική επικράτεια και την ένταξή της στο γειτονικό κράτος που θα φέρει στον τίτλο του την ονομασία «Μακεδονία». Σε μια τέτοια περίπτωση ο «συνωστισμός» στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης για τους Έλληνες της Μακεδονίας δεν θα αποτελεί «γελοιότητα», αλλά ωμή πραγματικότητα.
Το πώς θα ονομαστεί το γειτονικό κράτος, που σήμερα φέρει τον τίτλο FYROMή ΠΓΔΜ είναι δικό του θέμα.
5. Η Ήπειρος
Ο μεγαλοϊδεατισμός των Αλβανών διεκδικεί ήδη την Ήπειρο, την οποία ονομάζει «Τσαμουριά». Η «Τσαμουριά» επεκτείνεται ακόμη και έως τη Δυτική Μακεδονία.
Όλες αυτές οι προκλητικές διεκδικήσεις των «άσπονδων φίλων και συμμάχων μας» εμφανίζονται σε αντίστοιχους χάρτες, σε σχολικά βιβλία και σε αποφάσεις των κυβερνήσεών τους, που τις κυκλοφορούν σε διεθνείς οργανισμούς και στις διεθνείς οργανώσεις, καθώς και στην διεθνή κοινή γνώμη, ενώ από τη μεριά της Ελλάδας η αντίδραση είναι υποτονική έως ανύπαρκτη. Καμιά φορά και προδοτική, λόγω ενδοτικότητας και υπαναχωρητικότητας στις απαιτήσεις τους
6. Η λαθρομετανάστευση
Οι λαθρομετανάστες, χωρίς να είναι οι ίδιοι υπαίτιοι, αλλά τα κόμματα της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης, αποτελούν τον μοντέρνο Δούρειο Ίππο, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί από του γείτονές μας και τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, για να αλώσουν την πατρίδα μας από μέσα.
Πρόκειται στην πλειοψηφία τους για πολίτες ισλαμικών χωρών, που είναι εύκολο να γίνουν αντικείμενο εκμετάλλευσης από τους εχθρούς μας, πέρα από τα τεράστια προβλήματα που δημιουργούν στην ασφάλεια και την συνοχή της ελληνικής κοινωνίας, μετατρέποντάς την δια της βίας σε μια πολυπολιτισμική, πολυφυλετική, πολυεθνική και πολυθρησκευτική χώρα με ανοιχτά σύνορα. και οδηγώντας την στην βαρβαρότητα. Εάν το φαινόμενο της λαθραίας μετανάστευσης στην πατρίδα μας συνεχιστεί, χωρίς να λαμβάνονται τα απαραίτητα μέτρα ανάσχεσης, τότε μπορούμε χωρίς υπερβολή να μιλήσουμε για εθνοκάθαρση, λόγω φυγή της νεολαίας, υπογεννητικότητας και γήρανσης του ελληνικού λαού και ανεξέλεγκτης εισροής εκατομμυρίων λαθρομεταναστών με την ανοχή η σύμπραξη όλων των δεξιών και αριστερών κομμάτων, προς δόξαν της Χρυσής Αυγής.
6. Οι γερμανικές οφειλές προς την Ελλάδα
α) Επανορθώσεις για τις καταστροφές και λεηλασίες στις υλικές υποδομές, που ανέρχονται σε 108.43 δισ. ευρώ
β) Το κατοχικό δάνειο, 54 δισ. ευρώ.
β) Αποζημιώσεις των θυμάτων και
γ) Επιστροφή των κλεμμένων αρχαιολογικών θησαυρών.
Η Ελλάδα είχε τις μεγαλύτερες καταστροφές σε όλη την κατεχόμενη Ευρώπη κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο Πλήρωσε με αίμα την κατοχή. Έχασε συνολικά το 13,5% του πληθυσμού της. Η Γερμανία πρέπει να καταλάβει ότι χωρίς δικαίωση της Ελλάδας στο θέμα αυτό δεν πρόκειται ποτέ να προκύψει συμφιλίωση ανάμεσα στους δύο λαούς.
Την ευθύνη όμως για τη λύση του προβλήματος φέρουν ακέραια οι ελληνικές κυβερνήσεις, τα ελληνικά κόμματα και οι Έλληνες πολίτες, που δεν έπραξαν το καθήκον τους απέναντι στην πατρίδα, απαιτώντας από την γερμανική κυβέρνηση διαπραγματεύσεις και, σε τυχόν άρνησή της, προσφυγή στους διεθνείς δικαιοδοτικούς μηχανισμούς, για την τελική δικαίωση από μέρους της Γερμανίας. Δεν τους χρωστάμε, μας χρωστάνε! Δεν επαιτούμε, απαιτούμε!
7. Η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη
Η Ελλάδα έχει δικαίωμα, σύμφωνα με τη Διεθνή Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, που υπογράφηκε από το τον ΟΗΕ το 1982, να επεκτείνει τη θαλάσσια οικονομική της ζώνη στα διακόσια ναυτικά μίλια. Κατόπιν να έρθει σε συμφωνία με τις γειτονικές χώρες για να καθορίσει τα όρια αυτά, όπως έκανε ο Τάσσος Παπαδόπουλος στην Κύπρο. Είναι δικαίωμα που απορρέει από το διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς συνθήκες, που το ίδιο το ελληνικό κράτος έχει ψηφίσει και δεν δικαιούται να τις αποποιείται. Είναι επιτακτική ανάγκη να δημιουργήσει τα θαλάσσια σύνορα ανάμεσα στην Ελλάδα, την Κύπρο.
Εν κατακλείδι:
Η Ελλάδα συμπερασματικά απειλείται όχι μόνο με οικονομική και κοινωνική, αλλά και με εθνική καταστροφή και αφανισμό.
Ζητούμε λοιπόν απ’ όλους τους Έλληνες να γνωρίζουν και την πτυχή αυτή, που σκόπιμα αποκρύπτεται ή παρασιωπείται, ωσάν το πρόβλημα της Ελλάδας να είναι μόνο οικονομικό.
Τόσο τα κόμματα, όσο και οι πολίτες αυτής της χώρας είναι συνυπεύθυνοι για την τύχη της και δεν μπορούν να αποποιηθούν από πάνω τους αυτή την ευθύνη, γιατί η καταστροφή της συλλογικότητας σαν έθνους, συνεπιφέρει νομοτελειακά και την καταστροφή της ως κοινωνίας. Το φαύλο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα είναι υπόλογο κυρίως στη Νέα Γενιά, της οποίας υποθήκευσε το μέλλον.
Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να αναδείξουμε στην εξουσία της χώρας μια πατριωτική κυβέρνηση, που είναι σε θέση να αποτρέψει τους ανωτέρω κινδύνους, γιατί από ελληνικής πλευράς υπάρχει μια συστηματική αδιαφορία, για να μην ισχυριστούμε και εγκληματική ενδοτικότητα στις επιβουλές των γειτόνων μας και των «άσπονδων φίλων και συμμάχων μας», που τους στηρίζουν.
