Από τον Λόγιο Ερμή/Ειδική Συνεργασία
Ένα πρόβλημα που έχει ένας που γράφει σε ένα ιστολόγιο είναι πώς γίνονται τόσα σκάνδαλα πλέον στην Ελλάδα κάθε μέρα που δεν υπάρχει χρόνος για να αναλύσει πλήρως το κάθε ένα απο αυτά. Όσο ψάχνει τόσo βρίσκει νέες λουμπίνες.
Έχει ενδιαφέρον να δείτε στον χάρτη που ακολουθεί (λεπτομέρειες εδώ), ποιές περιοχές έχουν χαρακτηρισθεί Ναtura όσον αφορά τον καθορισμό της Ελληνικής ΑΟΖ στο Αιγαίο αλλά και στην περιοχή του Καστελλόριζου (για τη σημασία του χάρτη στην εκεμτάλλευση του ορυκτού πλούτου θα σας μιλήσω σέ μελλοντικό άρθρο, υπάρχει και σε αυτό πρόβλημα).
Κανένας πολιτικός δεν θα έπρεπε να σπεύσει να χαρακτηρίσει Natura περιοχές του κεντρικού Αιγαίου ή περιοχές στο Καστελόριζο. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη το έκανε, διότι αυτή ήταν στα πράγματα τη συγκεκριμένη περίοδο.
Νησί είναι κάθε μόρφωμα του εδάφους που κατά τη διάρκεια όλης της ημέρας εξέχει απο τη θάλασσα. Η διαφορά μεταξύ νησίδας (μικρού νησιού) και βραχονησίδας είναι ότι η δεύτερη δεν μπορεί να διατηρήσει επάνω της αυτόνομη οικονομική ζωή, οπότε δεν μπορεί να συνεισφέρει σε ΑΟΖ.
Τα Ίμια, όπως και τα νησιά του συμπλέγματος του Καστελλόριζου ανάμεσα στα οποία και η Στρογγύλη είναι μέλη του δικτύου Natura. Σας υπενθυμίζω ότι την περίοδο αυτή στο υπ. Εξωτερικών ήταν οι Σαμαράς. Μητσοτάκης και Παπακωνσταντίνου ενώ στο υπ.Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων ήταν ο Στ. Μάνος και ο Αχ. Καραμανλής!
Εκεί που υπάρχει το πρόβλημα είναι ότι λόγω του μικρού μεγέθους τους, τα “νησιά” αυτά μπορεί να χαρακτηρισθούν και σαν “βραχονησίδες” ή σαν μεγάλοι “βράχοι” άν δεν έχουν οικονομική ζωή.
Αν προσπαθήσετε, θα θυμηθείτε ότι επι χρόνια τα Ελληνικά ΜΜΕ αναφέρονται στα μικρά αυτά “νησιά” με τον όρο “βραχονησίδες” (βράχοι) κάτι που δεν μου αρέσει. Στις περιπτώσεις αυτές είναι απαραίτητο να αποδειχθεί ότι αυτά έχουν οικονομική ζωή. Αυτό είναι άλλωστε και το νόημα του άρθρου 121 του Νόμου της Θάλασσας. Δυστυχώς πολλοί “δημοσιογράφοι” και “νομικοί” αγνοούν ή “θέλουν” να αγνοούν αυτή τη σημαντική λεπτομέρεια και πυκνά-συχνά κάνουν “θόρυβο” μέχρι κάποιος να τους επαναφέρει στη τάξη…
Το κρίσιμο λοιπόν σημείο στην ανακήρυξη της ΑΟΖ μιας χώρας είναι η ύπαρξη αυτόνομης οικονομικής ζωής σε όσο το δυνατό περισσότερα νησιά, κάτι που τα μεγάλα νησιά δεν το χρειάζονται…
Ένα άλλο κρίσιμο σημείο είναι, πόσο αλλάζει με τη συνεισφορά του ένα νησάκι στην έκταση τη συνολικής ΑΟΖ της χώρας. Για αυτό το λόγο είναι απαραίτητο να ενισχύεται η οικονομική του ζωή και να μη εξαφανίζεται έντεχνα όπως έγινε στη Στρογγύλη.
¨Οταν ένα δικαστήριο προσπαθήσει να επιβεβαιώσει αν ένα “νησί” έχει οικονομική ζωή ώστε να του επιτρέψει να διεκδικήσει στο μέγιστο την συνεισφορά του στην ΑΟΖ (200 ναυτικά μίλια), κοιτάει να διερευνήσει ότι το αφορά π.χ. άν έχει αεροδρόμιο, άν έχει δρόμους, άν είναι κατοικημένο, άν έχει μεγάλο λιμάνι, αν παράγει κάτι, την χρήση του. Αποκλειστικές χρήσεις όπως “αρχαιολογικός χώρος”, “προφυλαγμένος χώρος”, “μη παραγωγικός χώρος”, “μη κατοικήσιμος χώρος” είναι φυσικά χαρακτηρισμοί που μετρούν στα αρνητικά σημεία της υπόθεσης.
Ενδιαφέρον έχει να διαβάσετε το κείμενο του ΥΠΕΚΑ Γιάννη Μανιάτη που ακολουθεί.
Άρθρο Υφυπουργού ΠΕΚΑ, Γιάννη Μανιάτη στην ηλεκτρονική σελίδα www.energypress.gr1. Έχει πολλές φορές δηλωθεί τα τελευταία χρόνια από όλες τις Ελληνικές κυβερνήσεις ότι η θέσπιση Α.Ο.Ζ. στον ελληνικόθαλάσσιο χώρο αποτελεί κυριαρχικό δικαίωμα το οποίο η χώρα μας ασκεί και θα ασκήσει στον κατάλληλο χρόνο,συνεκτιμώντας τις γενικότερες συνθήκες καθώς και τις εν εξελίξει διαπραγματεύσεις με τις όμορες χώρες. Η οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών της χώρας μας με όλα τα γειτονικά κράτη αποτελεί στρατηγική εθνική πολιτική επιλογή.Στο πλαίσιο αυτό, πέραν των συμφωνιών οριοθέτησης με την Ιταλία (1977) και την Αλβανία (2009), έχουμε αρχίσειδιαπραγματεύσεις με τη Λιβύη και την Αίγυπτο. Μάλιστα, η ελληνοαλβανική συμφωνία οριοθέτησης των θαλάσσιων ζωνώντης 27ης Απριλίου 2009 καθιερώνει «όριο πολλαπλών χρήσεων» (“multi-purpose boundary”), το οποίο οριοθετεί τόσουφιστάμενες ζώνες (χωρικά ύδατα-υφαλοκρηπίδα) όσο και μελλοντικές ζώνες δικαιοδοσίας, συμπεριλαμβανομένης της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (Α.Ο.Ζ.). Αντιστοίχως, το ενδεχόμενο θέσπισης Α.Ο.Ζ. έχει ληφθεί υπόψη και κατά τιςδιμερείς διαπραγματεύσεις οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών με την Αίγυπτο και τη Λιβύη, οι οποίες δεν αφορούν αποκλειστικάτην υφαλοκρηπίδα αλλά και την (μελλοντική) Α.Ο.Ζ.. Όσον αφορά την Κύπρο, η σχέση μας είναι τέτοια που μόλις κρίνουμε ότιείναι προς αμοιβαίο συμφέρον, θα προχωρήσουμε με ταχύτητα στην οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών μας.2. Σύμφωνα με το άρθρο 2(1) του Ν. 2289/1995 «Αναζήτηση, Έρευνα και Εκμετάλλευση Υδρογονανθράκων και άλλεςδιατάξεις» (ΦΕΚ Α’ 27), το δικαίωμα αναζήτησης, έρευνας και εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων στις χερσαίες, στιςυπολίμνιες και υποθαλάσσιες περιοχές της χώρας, όπως αυτές ορίζονται από το άρθρο 148, παρ. 1 του ΜεταλλευτικούΚώδικος, ανήκει αποκλειστικά στο Δημόσιο και η άσκησή του αφορά πάντα τη δημόσια ωφέλεια. Αντίστοιχα, το άρθρο 148(1)βτου Ν.Δ. 210 της 3/5.10.1973 «Περί μεταλλευτικού κώδικος» (ΦΕΚ Α’ 277) ορίζει ότι: «Ωσαύτως, το Δημόσιον έχει τοαποκλειστικό δικαίωμα αναζητήσεως, ερεύνης και εκμεταλλεύσεως πάντων των εν τω άρθρω 2 του παρόντος μεταλλευτικώνορυκτών, των απαντωμένων: α) Επί του εντός της Ελληνικής αιγιαλίτιδας ζώνης κειμένου βυθού της θαλάσσης ή υπ’ αυτόν, β)Επί του και πέραν της αιγιαλίτιδας ζώνης βυθού της θαλάσσης ή υπ’ αυτόν του συνεχομένου ή παρακειμένου μετά τηςηπειρωτικής ακτής ή νήσων και εις βάθος 200 μέτρων από της επιφάνειας της θαλάσσης, έτι δε και πέραν του τελευταίουτούτου όπου τα υπερκείμενα ύδατα επιτρέπουν την άνω έρευναν και εκμετάλλευσιν, τουτέστιν επί της υφαλοκρηπίδος, ώς αύτηνοείται και προσδιορίζεται υπό των κεκυρωμένων δια νόμου διεθνών συμβάσεων».
Σύμφωνα με το δεύτερο εδάφιο του άρθρου 148(1)β’ του Μεταλλευτικού Κώδικα: «Εις περίπτωσιν καθ΄ ην η ανωτέραυφαλοκρηπίς παράκειται του εδάφους της Ελλάδος και ετέρου τινός Κράτους ομόρου ή ούτινος αι ακταί κείνται έναντι τωνΕλληνικών ακτών, δια τον καθορισμόν των ορίων της υφαλοκρηπίδας ταύτης θα τυγχάνουν εφαρμογής οι κανόνες του ΔιεθνούςΔικαίου».
3. Σύμφωνα με το άρθρο 156(1) του πρόσφατα (Αύγουστος 2011) ψηφισμένου ν. 4001/2011 «Λειτουργία Ενεργειακών ΑγορώνΗλεκτρισμού και Φυσικού Αερίου, για Έρευνα, Παραγωγή και Δίκτυα Μεταφοράς Υδρογονανθράκων και άλλες ρυθμίσεις», «παράγραφος 1 του άρθρου 2 του ν. 2289/1995 αντικαθίσταται ως εξής: “1.Το δικαίωμα αναζήτησης, έρευνας και εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων που υπάρχουν στις χερσαίες, στις υπολίμνιεςκαι υποθαλάσιες περιοχές στις οποίες η Ελληνική Δημοκρατία ασκεί αντιστοίχως κυριαρχία ή κυριαρχικά δικαιώματασύμφωνα με τις διατάξεις της Σύμβασης των ΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, όπως κυρώθηκε με τον ν. 2321/11995 ανήκειαποκλειστικά στο Δημόσιο και η άσκησή του αφορά πάντα τη δημόσια ωφέλεια…
Ως «υποθαλάσσιες περιοχές» νοούνται ο βυθός και το υπέδαφος των εσωτερικών υδάτων, της αιγιαλίτιδας ζώνης, τηςυφαλοκρηπίδας και της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης (αφ’ ης κηρυχθεί) μέχρι την απόσταση των 200 ν.μ. από τις γραμμέςβάσης από τις οποίες μετράται το εύρος της αιγιαλίτιδας ζώνης. Ελλείψει συμφωνίας οριοθέτησης με γειτονικά κράτη των οποίων οι ακτές είναι παρακείμενες ή αντικείμενες με τις ελληνικέςακτές, το εξωτερικό όριο της υφαλοκρηπίδας και της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης (αφ’ ής κηρυχθεί) είναι η μέση γραμμή,κάθε σημείο της οποίας απέχει ίση απόσταση από τα εγγύτερα σημεία των γραμμών βάσης (τόσο ηπειρωτικών όσο καινησιωτικών) από τις οποίες μετράται το εύρος της αιγιαλίτιδας ζώνης”.»4. Το άρθρο αυτό συνιστά μια σημαντική νομική συνεισφορά του νόμου 4011/2011 και αφορά στον εκσυγχρονισμό τηςνομοθεσίας περί υφαλοκρηπίδας και η εναρμόνισή της με τις ευμενέστερες για τα ελληνικά συμφέροντα διατάξεις τηςΣύμβασης των Ηνωμένων Εθνών (ΗΕ) για το Δίκαιο της Θάλασσας (1982), αλλά και με την πάγια ελληνική θέση περίοριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών βάσει της αρχής της ίσης απόστασης/μέση γραμμή. Είναι απόλυτα σαφές ότι το τροποποιηθέν άρθρο 2(1) του ν. 2289/1995 «Αναζήτηση, Έρευνα και ΕκμετάλλευσηΥδρογονανθράκων και άλλες διατάξεις» υιοθετούσε, με ευθεία παραπομπή στο άρθρο 148(1)β’ του Μεταλλευτικού Κώδικα, τακριτήρια της Σύμβασης της Γενεύης για την Υφαλοκρηπίδα (1958) για τον προσδιορισμό του εξωτερικού ορίου τηςυφαλοκρηπίδας, δηλαδή το «κριτήριο του ισοβαθούς των 200 μέτρων» και το «κριτήριο της εκμετάλλευσης» Αντίθετα, ηΣύμβαση των ΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, η οποία «υπερισχύει των Συμβάσεων της Γενεύης της 29ης Απριλίου του 1958για το Δίκαιο της Θάλασσας», προβλέπει ότι νομικός τίτλος επί της υφαλοκρηπίδας εντός του ορίου των 200 ναυτικών μιλίωνείναι η απόσταση. Την εθιμική υπόσταση του παραπάνω κανόνα έχει αποδεχθεί η διεθνής νομολογία ήδη από την δεκαετίατου ’80. Όσον αφορά στην οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας με γειτονικά κράτη, το άρθρο 148(1)β’ του Μεταλλευτικού Κώδικααπλώς παρέπεμπε στους κανόνες του διεθνούς δικαίου, χωρίς ουδεμία αναφορά στην αρχή της ίσης απόστασης. Συνεπώς, ήταν επιτακτική η ανάγκη «εκσυγχρονισμού» της ελληνικής νομοθεσίας, λαμβανομένου υπόψη και τουγεγονότος ότι τα διεθνή δικαιοδοτικά όργανα αποδίδουν ιδιαίτερη βαρύτητα στην εθνική νομοθεσία των κρατών στο πλαίσιοτης αποσαφήνισης των θέσεων τους ως προς τη μέθοδο οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας και της αποκλειστικής οικονομικήςζώνης. Εξίσου σημαντική είναι και η αναφορά στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (Α.Ο.Ζ.), η οποία ως γνωστόν, αλληλοεπικαλύπτεται με την υφαλοκρηπίδα μέχρι το όριο των 200 ν.μ. Καθίσταται πλέον σαφές ότι, όταν αποφασισθεί η κήρυξηΑ.Ο.Ζ. στον ελληνικό θαλάσσιο χώρο, τα εξωτερικά της όρια θα είναι τα ίδια με τα όρια της υφαλοκρηπίδας. Στο σημείο αυτό, θα ήθελα να διευκρινίσω ότι, βάσει του Διεθνούς Δικαίου, δεν απαιτείται η κήρυξη Α.Ο.Ζ. για τηνεκμετάλλευση των υποθαλάσσιων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων . Τα κυριαρχικά δικαιώματα του παράκτιου κράτους επίτης υφαλοκρηπίδας υφίστανται σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο εξ υπαρχής ("ab initio") και αυτοδικαίως ("ipso facto"), ανεξαρτήτως κατοχής ή ρητής διακήρυξης. Συνεπώς, το δικαίωμα εξερεύνησης και εκμετάλλευσης των πλουτοπαραγωγικώνπόρων της υφαλοκρηπίδας δεν εξαρτάται ούτε επηρεάζεται από την κήρυξη Α.Ο.Ζ.. Όπως διαπίστωσε το Διεθνές Δικαστήριο ήδη από το 1985, στην υπόθεση Υφαλοκρηπίδας Λιβύης Μάλτας: «Μολονότι οιθεσμοί της υφαλοκρηπίδας και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης είναι διαφορετικοί και χωριστοί, τα δικαιώματα στοθαλάσσιο βυθό και το υπέδαφος που συνεπάγεται η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη ορίζονται σε αναφορά με το καθεστώς τηςυφαλοκρηπίδας. Αν και είναι δυνατόν να υπάρχει υφαλοκρηπίδα όπου δεν υπάρχει Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, δεν είναιδυνατόν να υπάρχει αποκλειστική οικονομική ζώνη χωρίς αντίστοιχη Υφαλοκρηπίδα». Οι προαναφερθείσες τροποποιήσεις στο άρθρο 2(1) του ν. 2289/1995 διασφαλίζουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τασυμφέροντα της χώρας και μας επέτρεψαν ήδη να προχωρήσουμε στη δημοσίευση της Διεθνούς Δημόσιας Πρόσκλησης γιασυμμετοχή στη διενέργεια Σεισμικών Ερευνών μη αποκλειστικής χρήσης στον ελληνικό θαλάσσιο χώρο, έχοντας πλέονσαφώς προσδιορίσει τα όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και μελλοντικής Α.Ο.Ζ..
5. Συμπερασματικά: Το μεγάλο θέμα που απασχολεί το δημόσιο διάλογο της χώρας αναφορικά με την αξιοποίηση τωνελληνικών υδρογονανθράκων και την Α.Ο.Ζ. της χώρας με τις γειτονικές της έχει δύο διαστάσεις: α) τον τρόπο προσδιορισμούτης Α.Ο.Ζ. και β) την ανακήρυξή της. Με την πρόσφατη νομοθετική ρύθμιση του ν. 4011/2011 που αναφέρεται στον τρόποπροσδιορισμού της Α.Ο.Ζ., έχει πλέον αποκτήσει πλήρη νομοθετική ισχύ αλλά και επιπλέον υποχρεωτικότητα εφαρμογής γιατο σύνολο των ελληνικών αρχών, αυτό που μέχρι τον Αύγουστο του 2011 ήταν απλά η διαπραγματευτική θέση της Ελλάδαςκατά τις συζητήσεις της με τις χώρες με τις οποίες διαβουλεύεται αναφορικά με τον προσδιορισμό της Α.Ο.Ζ.. Θεωρώ ότι ησυγκεκριμένη νομική υποχρέωση σήμερα και στο μέλλον, για τον τρόπο υπολογισμού της ελληνικής Α.Ο.Ζ. συνιστά σημαντικόβήμα στην κατοχύρωση των εθνικών μας δικαιωμάτων.
1> ότι αναφέρει πως σαν μέθοδο διαχωρισμού των ΑΟΖ αλλά της θάλασσας με τη μέθοδο της υφαλοκρηπίδας η Ελληνική πολιτεία θεωρεί την αρχή της μέση γραμμής, αυτή δηλαδή που χρησιμοποίησα για τη παραγωγή του χάρτη της Ελληνικής ΑΟΖ (βλέπετε εδώ), θεωρώντας ότι όλα τα νησιά έχουν 100% οικονομική ζωή και όχι 10%, 40%, 70% κλπ και σύμφωνα με τον οποίο η Ελληνική και η Κυπριακή ΑΟΖ εφάπτονται.
2> ότι αναφέρει ότι η Ελληνική υφαλοκρηπίδα είναι σύμφωνα με το νομικό ορισμό (και όχι τον γεωγραφικό) 200 ναυτικά μίλια άρα ταυτίζεται με την Ελληνική ΑΟΖ.
Σε άλλο του άρθρο του στο διαδίκτυο (βλέπετε εδώ) με ενημέρωσαν ότι αναφέρει ότι αν στο καθορισμό της υφαλοκρηπίδας με κάποια άλλη χώρα δεν υπάρξει συμφωνία τότε και πάλι θα χτησιμοποιηθεί η μέθοδος της μέσης γραμμής. Ακολουθεί απόσπασμα.
Σημειώστε ότι η Ελληνική εκδοχή του Νόμου της Θάλασσας εμφανίζει μερικές φορές κάποια μεταφραστικά σφάλματα, κάτι που παρατηρήθηκε και στη μετάφραση των μνημονιακών συμβάσεων. Στην διασύνδεση εδώ έχω την Αγγλική εκδοχή του Νόμου της Θάλασσας.
Η υφαλοκρηπίδα περιορίζει τα δικαιώματα της Ελλάδας μόνο σε ότι υπάρχει στο βυθό και όχι σε ότι υπάρχει υπεράνω αυτού όπως η ΑΟΖ. Το καλό με αυτή είναι ότι σε περιοχές που δεν υπάρχει διαφορά με άλλο κράτος μπορεί να υπάρξει εκμετάλλευση κοιτασμάτων (υδρογονάνθρακες και ορυχεία βυθού) χωρίς να χρειάζεται ανακήρυξη, όπως πρέπει να γίνει με την ΑΟΖ.
Τα μνημόνια που έχει υπογράψει η Ελλάδα και για τα οποία ήδη σας μίλησα (βλέπετε εδώ) όπως και τα δίκτυα Natura και ότι άλλο προκύψει στο μέλλον (θεωρώ ότι έχουν υπογραφεία πολλά κρυφά μνημόνια τη ερήμει του Ελληνικού λαού) είχαν και έχουν σκοπό να απεμπωλήσουν ΠΡΙΝ ανακηρυχθεί μέρη της Ελληνικής ΑΟΖ.
¨Ομως και στα αναγραφόμενα απο τον Μανιάτη θέματα που αφορούν την υφαλοκρηπίδα υπάρχουν πολλά σκοτεινά σημεία. Ο ορισμός της υφαλοκρηπίδας δεν είναι 200 ναυτικά μίλια αλλά κάτι άλλο…
Σας παραθέτω τον Αγγλικό ορισμό απο τη Wikipedia, γιατί αυτός ανταποκρίνεται και στο Αγγλικό κείμενο του Νόμου της Θάλασσας. Τον Ελληνικό ορισμό, όπως αυτός αναφέρεται στην Ελληνική Wikipedia τον θεωρώ πλήρως παραπειστικό.
Αγγλικό κείμενο
The continental shelf is defined as the natural prolongation of the land territory to the continental margin’s outer edge, or 200 nautical miles (370 km) from the coastal state's baseline, whichever is greater. A state's continental shelf may exceed 200 nautical miles (370 km) until the natural prolongation ends. However, it may never exceed 350 nautical miles (650 kilometres; 400 miles) from the baseline; or it may never exceed 100 nautical miles (190 kilometres; 120 miles) beyond the 2,500 meter isobath (the line connecting the depth of 2,500 meters). Coastal states have the right to harvest mineral and non-living material in the subsoil of its continental shelf, to the exclusion of others. Coastal states also have exclusive control over living resources "attached" to the continental shelf, but not to creatures living in the water column beyond the exclusive economic zone.
Ελληνικό κείμενο (απόδειξη παραπληροφόρησης)
Η υφαλοκρηπίδα και το καθεστώς της σήμερα ορίζεται στο Διεθνές Δίκαιο και παραχωρείται στο παράκτιο κράτος, για λόγους πρακτικούς και πολιτικούς όμως ο νομικός ορισμός της διαφέρει από τον γεωλογικό. Σύμφωνα με τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 ως υφαλοκρηπίδα ορίζεται κατά βάση ο βυθός της θάλασσας εντός ακτίνας 200 ναυτικών μιλίων από την ακτή. Αυτό ισχύει ανεξάρτητα από τη γεωλογική μορφή του βυθού. Σε περίπτωση όμως που το υφαλοπλαίσιο εκτείνεται και πέρα των 200 μιλίων από την ακτή, τότε η υφαλοκρηπίδα κατά το Διεθνές Δίκαιο προεκτείνεται είτε ως τα 350 ν.μ. είτε ως τα 100 ν.μ. πέραν της ισοβαθούς των 2.500μ. είτε ως τα 60 ν.μ. από τη βάση του ηπειρωτικού ανυψώματος!!!
Σύνφωνα με τον Ελληνκό ορισμό, η υφαλοκρηπίδα μπορεί να είναι μεγαλύτερη, ίση ή μικρότερη απο την ΑΟΖ. Οι “ασάφειες” σε έναν νόμο στον οποίο υπεισέρχεται και το υποκειμενικό στοιχείο στο καθορισμό των γεωλογικών παραμέτρων που καθορίζουν την υφαλοκρηπίδα, δεν ευνοούν την ταχεία λύση ενός προβλήματος αλλά ούτε και την Ελλάδα.
Σύμφωνα με τον Αγγλικό ορισμό, τον οποίο θεωρώ εντάξει, η υφαλοκρηπίδα μπορεί να είναι το ελάχιστο 200 μίλια ή στα όρια του εξωτερικού ορίου του “Continental Shelf”, όποιο τύχει να είναι μεγαλύτερο. Αυτό σημαίνει πως άν το continental shelf είναι πχ. 300 ναυτικά μίλια, τότε η υφαλοκρηπίδα θα φτάσει τα 300 ναυτικά μίλια. Υπάρχει και η δυνατότητα η υφαλοκρηπίδα να φτάσει ακόμη και τα 350 ναυτικά μίλια υπο ωρισμένες προυποθέσεις. Αυτά δεν τα ξέρει ο Μανιάτης; Ααααα. Ντροπήηη!!!
Τι σημαίνει όμως αυτό;
Aυτό σημαίνει ότι,
1> τα 200 ναυτικά μίλια είναι το ελάχιστο που μπορεί ένα κράτος να διεκδικήσει νομικά ως υφαλοκρηπίδα και
2> ότι η Τουρκία μπορεί να διεκδικήσει στο Αιγαίο ή στο Καστελόριζο ακόμη και 350 ναυτικά μίλια.
3> ότι η Ελλάδα σύμφωνα με τις δηλώσεις Μανιάτη δεν επιθυμεί να διεκδικήσει κάπου 350 ναυτικά μίλια. Λέτε να μη το έχουν αντιληφθεί;
4> ότι σύμφωνα με νόμο (φοβερρρρό), το Ν. 4001/2011 η Ελλάδα σε περίπτωση διαφωνίας για τον καθορισμό της υφαλοκρηπίδας της με άλλη χώρα θα χρησιμοποιήσει την σρχή της μέσης απόστασης για τον καθορισμό των συνόρων των δύο υφαλοκρηπίδων.
Ας υποθέσουμε, ότι στο Αιγαίο η Τουρκία διεκδικεί υφαλοκρηπίδα 350 ναυτικών μιλίων ενώ στην Ελλάδα δεν αναγνωρίζει τη ύπαρξη υφαλοκρηπίδας σε όλα ή κάποια απο τα νησιά, τότε η γραμμή διαχωρισμού των θαλασσών Ελλάδας-Τουρκίας στη προσέγγιση των υφαλοκρηπίδων θα είναι στη Μέση Του Αιγαίου! Για το τι συμβαίνει στη περιοχή του Καστελόριζου ας μή μιλήσω.
Ο πρώην Τούρκογλου άδειασε απο κατοίκους και φαντάρους τελείως τη Στρογγύλη!
Απο ότι φαίνεται η παράδοση εδάφους στις μέρες μας δεν είναι κάτι που ευαισθητοποιεί κανένα.
Την ευθύνη για τη μείωση της Ελληνικής ΑΟΖ απο αυτή την απόφαση, δεν την έχει μόνο ο υπ. Εξωτερικών πρώην Τούρκογλου αλλά και ο υπ. Άμυνας Αβραμόπουλος όπως και ο σημερινός υπ. Πολιτισμού Παναγιωτόπουλος, που εκτός του ότι άφησε τα υποβρύχια του πολεμικού ναυτικού χωρίς μπαταρίες και βασικά αφοπλισμένα όταν ήταν υπ. Άμυνας μετέτρεψε τη χρήση της Στρογγύλης σε αρχαιολογικό χώρο, κάνοντας τη απο νησίδα βραχονησίδα και γκριζάροντας τη σαν τα Ίμια.
Το νέο που μάθαμε σήμερα είναι ότι δυστυχώς οι φαντάροι έχουν ήδη αποχωρήσει επιβεβαιώνοντας την πρόβλεψη μας.
Σύμφωνα με πληροφορίες απο το διαδίκτυο (βλέπετε εδώ) και σύμφωνα με ρεπορτάζ του Αχιλλέα Γεωργούση στην Ελεύθερη Ώρα, η κυβέρνηση φρόντισε να αποσύρει τους επτά καταδρομείς που υπήρχαν πάνω στη νησίδα (νησίδα = μικρό νησί, βραχονησίδα = νησίδα χωρίς οικονομική ζώνη) μαζί με τους κάποιους πολίτες, που έδιναν κάποια οικονομική ζωή στο νησί.
Συγκεκριμένα, ο δημοσιογράφος Ζαχαρίας Γεωργούσης σε ρεπορτάζ του στην Ελεύθερη Ώρα αναφέρει:
"Στο εν λόγω νησί υπήρχαν 7 καταδρομείς από συγκεκριμένη Μοίρα της Ρόδου. Όπως επίσης και 15 κάτοικοι που έδιναν οικονομική ζωή στο νησί. Με άνωθεν εντολή τόσο οι καταδρομείς, όσο και οι κάτοικοι εγκατέλειψαν το αεροσύνορο του ελληνισμού, μας εξομολογείται αξιωματικός
Η κατάθεση ψυχής του αξιωματικού και τα ανατριχιατικά στοιχεία που αποκάλυψε, δίνουν την αίσθηση ότι βρισκόμαστε ενώπιον μεθόδευσης, που αγγίζει τα όρια εθνικής μειοδοσίας".
Απάντηση για το θέμα απο τη κυβέρνηση καμμία… Η σιωπή των αμνών…!
Στη φωτογραφία που ακολουθεί, φαίνεται η μεταβολή την οποία υφίσταται η Ελληνική ΑΟΖ απο την απόφαση της κυβέρνησης. Η Ελληνική ΑΟΖ παύει να εφάπτεται στη Κυπριακή, όπως αναμενόταν απο την αρχή της μέσης γραμμής, μια αρχή αποδεκτή διεθνώς αλλά ακόμη και απο τη κυβέρνηση.
Η κυβέρνηση όπως και η αντιπολίτευση, παρότι δημιουργήθηκε τόσος θόρυβος για το θέμα που συνεχώς αυξάνεται, δεν φαίνονται να ευαισθητοποιούνται ώστε να υπάρξει μια απάντηση απο τους υπεύθυνους του “λάθους”.
Είναι κατανοητή η δύσκολη θέση, στην οποία ευρίσκονται όλοι τους. Τέτοιες αποφάσεις μόνο συλλογικές θα μπορούσαν να είναι. Σε άλλη περίπτωση θα έπρεπε να είχε πέσει η κυβέρνηση.
Πολλές υποψίες γεννάει και το γεγονός ότι το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (KΑΣ) δεν κήρυξε αρχαιολογικό χώρο μόνο ένα μέρος της νησίδας αλλά ολόκληρη! Αυτό ήταν και το κερασάκι στη τούρτα, που έκανε όχι μόνο εμάς αλλά και πολύ άλλο κόσμο να πονηρευθεί για τις “πατριωτικές” προθέσεις της κυβέρνησης. Αν ποτέ δώσει απαντήσεις η κυβέρνηση, ελπίζουμε να είναι σαφείς και πλήρεις.
Πρέπει να επισημάνω ότι ο υπολογισμός της Νέας Ελληνικής ΑΟΖ στηρίζεται στην προυπόθεση, ότι η Στρογγύλη έπαψε να έχει οικονομική ζωή επειδή άλλαξε η χρήση της σε αρχαιολογικό χώρο και με το τρόπο αυτό έγινε απο νησίδα βραχονησίδα.
Η απουσία κατοίκων και φαντάρων στο νησί δεν αλλάζει το αποτέλεσμα που προκαλεί η αλλαγή της χρήσης στο μέγεθος της Ελληνικής ΑΟΖ (μικραίνει το μέγεθός της) αλλά σίγουρα δυσχεραίνει την γενική εικόνα για το μέγεθος της οικονομικής ζωής που θα έχει πλέον η νησίδα, η οποία με διαδοχικές αποφάνεις χρόνων συνεχώς μικραίνει. Η Στρογγύλη πρώτα μπήκε στο δίκτυο Natura μαζί με τη Ρώ και το Καστελόριζο, μετά έγινε αρχαιολογικός χώρος, ενώ με παλαιότερο νόμο (νομίζω του πρώην Τούρκογλου) δεν επιτρέπεται να κτιστεί τίποτα νέο επάνω της!
Τί άλλο να εξηγήσει κανείς; Όποιος θέλει βλέπει…
Αυτοί ήταν κάποιοι απο τους λόγους για τους οποίους υποστήριζα από χρόνια τον διαχωρισμό της θάλασσας με τους γείτονες βάσει της ΑΟΖ που δίνει σύνορα σταθερά στα 200 ναυτικά μίλια για κάθε χώρα με την προυπόθεση της ύπαρξης οικονομικής ζωής σε όλα τα Ελληνικά νησιά του Αγαίου ακόμη και στα μικρά, τα οποία κάποιοι που έχουν λόγους τα ονομάζουν ακόμη και μετά τόσα που έχουν διαπράξει κατά της Ελλάδας μας βραχονησίδες επιδεικτικά.
Στο ερώτημα, “άν διορθώνεται η κατάσταση ακόμη και τώρα”, η απάντηση είναι “ναί”. Αλλά δεν θα σας αποκαλύψω “πως”. Αυτό περιμένουν για να περάσουν νόμο ώστε καμμία πιθανή λύση που θα ευνοεί τα συμφέροντα της Ελλάδας να μην υπάρχει ως δυνατότητα, ως σκέψη ή ως προοπτική.
