Του Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Πατριωτικού Μετώπου.
Έχουν μεγάλη πλάκα οι οικονομολόγοι.
Είτε ζουν σε άλλη διάσταση, είτε είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία, είτε μας δουλεύουν χοντρά.
Ένας εξ’ αυτών, μαiντανός των εθνικών και διεθνών καναλιών και με μεγάλη φαντασία, ενώ μέχρι χτές μας έλεγε "έξω από το ευρώ", σήμερα μας λέει – ούτε λίγο ούτε πολύ – πως ο Τσίπρας, με το που θα βγει στην εξουσία, θα πείσει τους ΔΝΤούδες και τους ΤΡΟΙΚΑνούς, να συμφωνήσουν στην ανάκληση όλων των μνημονιακών συμβάσεων. Τις οποίες ως γνωστόν υπέγραψαν ο ΓΑΠ ο της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης και της Πράσινης Ανάπτυξης, ο Αντώνιος ο της Υπέρβασης και του Φιλότιμου και ο Ευάγγελος ο του Σοσιαλισμού και της Ηθικής.
Θα το κάνει αυτό μάλλον ο Αλέξης με το δεξί του προφίλ, το οποίο είναι πιο στεκούμενο, και το οποίο θα συνταράξει τη Μέρκελ και τους Γερμανούς τραπεζίτες. Και μέσα στον παθιασμένο και ανεξέλεγκτο της έρωτα η Άνχελα, θα πει: Alles Fur Alexis.
Την ίδια ώρα ο Αλέξης, με το ραβδί του από κουφοξυλιά, ως άλλος Χαρυ Πότερ, θα πει στη πρωτογενή παραγωγή, στη μικρομεσαία επιχείρηση και τη βιομηχανία της χώρας: Emfanisious.
Και ω του θαύματος, θα ισορροπήσει το διατροφικό ισοζύγιο, οι αγρότες θα γυρίσουν στα χωράφια τους, οι βιοτέχνες θα ξαναστήσουν τις πλεχτομηχανές τους, τα φουγάρα των βιομηχανιών θα βγάλουν πάλι καπνό, και το προλεταριάτο θα ξαναπάρει το δρόμο για τις φάμπρικες.
Πέρα από τη γελοιότητα του πράγματος – κουτόχορτο που αναπαράγουν αφειδώς τα κανάλια των εργολάβων – να θυμηθούμε πως οι κοινωνικές επαναστάσεις, δεν έγιναν από οικονομολόγους, ούτε τα συντάγματα από συνταγματολόγους.
Οι επαναστάσεις έγιναν από τους ξεσηκωμένους για κοινωνική δικαιοσύνη Λαούς, με πρωτοπόρους, οραματιστές-επαναστάτες όπως ο συνταγματάρχης Ούγγο Τσάβες στη Βενεζουέλα, ο ακτιβιστής Όλαφουρ Γκρίμσον στην Ισλανδία, ο συνταγματάρχης Ντυφούρ στην Ελβετία. Και φυσικά όχι από τεχνοκράτες/γραφειοκράτες, συνδεόμενους κατά κανόνα με τα ψευδεπίγραφα προγράμματα «κοινωνικής ευθύνης», των πολυεθνικών.
Από την άλλη πλευρά – για να πούμε και του στραβού το δίκιο – οι μπαρουφολόγοι και οι της ροζουλί παγκοσμιοποιημένης αριστεράς, γνωρίζουν σε ποιο κοινό απευθύνονται. Σε μια μεγάλη – ακόμη δυστυχώς – μάζα του Λαού μας, που ακόμη περιμένει/αγωνίζεται για δανεικά (αντί για ιδανικά).
– Όπως τα πασοκολαμόγια που απλά άλλαξαν διεύθυνση (από την Χαριλάου Τρικούπη στη Κουμουνδούρου)
– Όπως οι συντεχνίες που συνεχίζουν τις επαναστατικές τους γυμναστικές/περιφορές.
– Όπως αυτούς που οραματίζονται Σοβιέτ.
– Όπως αυτούς που φαντασιώνονται Griechische Reich.
– Όπως σε αυτούς που πιστεύουν πως θα κατέβει το διαστημόπλοιο των ΕΛ για να τους σώσει ή πως ο Αρχάγγελος Μιχαήλ με τη ρομφαία του, θα κατέλθει εξ' ουρανών, για να «καθαρίσει για λογαριασμό τους».
– Όπως σε αυτούς που θα τους πλημυρίσουν με ομόλογα τρισεκατομμυρίων και αλογόμυγες κάτι τύπων που με «παρθενογένεση», εμφανίζονται ως νέοι μεσσίες.
Με το ερώτημα "πότε επιτέλους θα κοινωνικοποιήσει τη συμπεριφορά του ο ελληνικός Λαός", βασανιστικά αναπάντητο, και μονίμως στις καλένδες.
Όσο για τη δική μας φωνή, επιμένει χρόνια τώρα, στη μοναδική πρόταση, η οποία θα βγάλει τη χώρα από τη πολλαπλή κρίση που βιώνουμε:
Να γίνει ο ελληνικός Λαός – όπως στην Ελβετία και στην Ισλανδία – ο ίδιος Νομοθέτης, ο ίδιος Δικαστής, ο ίδιος εγγυητής της ασφάλειας της Γειτονιάς και της Πατρίδας του, με το όπλο μάλιστα στο χέρι. Να προχωρήσει στην επανεκκίνηση της οικονομίας του, να στείλει στον Κορυδαλλό τους απατεώνες που έκλεψαν το ψωμί από το στόμα του, από το στόμα των παιδιών του.
Να δώσει δηλαδή στο ΠΑΜ τη δύναμη, να του παραδώσουμε την εξουσία.
