Όταν η πολιτική πια δεν είναι όραμα και σχεδιασμός για το μέλλον, αλλά τεχνική αλίευσης ψήφων
Του Γιάννη Λαζάρου
Με μία τραβεστί δημοκρατία και μία τραβεστί αντιπολίτευση που δεν ντρέπεται ούτε να σε αποκαλεί βλάκα
Τέτοια υποτίμηση του πνευματικού επιπέδου ενός λαού δεν θα την έκαναν ούτε ακαδημαϊκοί του ύψους της Ναόμι Κάμπελ. Το ότι ο Τσίπρας και δημοσίως πλέον υποτιμά τον λαό αυτό είναι στάνταρ. Ποιοι είναι οι λόγοι λοιπόν που υποστηρίζεις το κόμμα; Αν μιλήσουμε για ιδεολογικούς θα γελάσουν όλοι. Κατ΄ επέκταση οδηγούμαστε σε δύο λόγους: Ή είσαι βλάκας και δεν καταλαβαίνεις πότε σε βρίζουν ή αποδέχεσαι το βρίσιμο διότι έχεις συμφέροντα.
Είναι ξεκάθαρο ότι πολιτική με ταμπέλες και νοοτροπία περασμένων δεκαετιών δεν οδηγεί σε λύση, αντίθετα επιδεινώνει τα προβλήματα του λαού. Διαπιστώνουμε ότι η αριστερή από την δεξιά ή την κεντρώα ταμπέλα δεν έχουν καμία διαφορά. Έχουν όμως ένα κοινό και τελικό στόχο: Την επιφανειακή δημοκρατία που μπορεί να υπάρξει μόνο όταν έχεις και αντιπολίτευση ακόμα κι αν αυτή είναι της ίδιας στόφας με την κυβέρνηση.
Εν ολίγοις, όσοι έτρεξαν να σηκώσουν στα χέρια τον Τσίπρα τις προηγούμενες εκλογές δεν έκαναν τίποτε άλλο από τον να σπρώξουν την πολιτική κατάσταση εδώ ακριβώς που βρίσκεται. Με μία τραβεστί δημοκρατία και μία τραβεστί αντιπολίτευση που δεν ντρέπεται ούτε να σε αποκαλεί βλάκα.