Αναζητούνται πολιτικοί άνδρες που να φορούν… παντελόντια
Του Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Πατριωτικού Μετώπου.
Παρακολουθώντας το δράμα των συμπατριωτών μας Κεφαλλήνιων, το αλαλούμ με το ανύπαρκτο κράτος και την ανικανότητα της γραφειοκρατίας των υπηρεσιών του, στην ιστορική μνήμη, αναβίωσε ο σεισμός του 1953.
Ένας καταστροφικότατος σεισμός, με εκατοντάδες νεκρούς, και σχεδόν όλα τα κτίσματα κατεστραμμένα.
Μια σελίδα της ιστορίας που παραμένει άγνωστη, από εκείνη την τραγική εποχή, είναι η στάση του Ισραηλινού Πολεμικού Ναυτικού. Μια στάση, η οποία μέχρι σήμερα, αποτελεί πρότυπο αλληλεγγύης, αλλά και αποφασιστικότητας, μιας στρατιωτικής μηχανής, την οποία συνήθως κατηγορούμε – και όχι άδικα – για την σκληρότητα με την οποία αντιμετωπίζει τους δυστυχείς Παλαιστίνιους.
Τις ημέρες του σεισμού του '53 στη Κεφαλονιά, το Ισραηλινό ναυτικό απέπλεε προς το λιμάνι της Χάϊφα, μετά από κοινή άσκηση με αγγλογαλοαμερικανικές ναυτικές δυνάμεις.
Αμέσως με τις πρώτες εκκλήσεις για βοήθεια από τους κατοίκους του νησιού, ο πρώτος που ενημέρωσε το αρχηγείο του, ήταν ο Ισραηλινός Πλωτάρχης Σλόμο Ερέλ. Η απάντηση ήλθε αμέσως, από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό της χώρας, τον ιδρυτή του Ισραηλινού κράτους, Μπεν Γκουριόν: Μεταβολή και να βοηθήσετε τους κατοίκους.
Χωρίς καμία καθυστέρηση τα Ισραηλινά πλοία, έστριψαν ολοταχώς για το κατεστραμμένο νησί. Τετρακόσιοι πενήντα Ισραηλινοί αξιωματικοί και ναύτες, εργάστηκαν πυρετωδώς και μερόνυχτα βοηθώντας τους κατοίκους, με ότι μέσα διέθεταν. Σύμφωνα μάλιστα με τις μαρτυρίες, δύο στρατιωτικοί γιατροί, οι Ασκενάζι και Σελενφροιντ, προχώρησαν σε επεμβάσεις σε σπασμένα οστά, πρόωρες γέννες, αιμορραγίες, δίνοντας έναν τιτάνιο αγώνα, απέναντι στον θάνατο που χτύπησε αλύπητα τους κατοίκους της Κεφαλονιάς.
Η ιστορία αυτή, πέρα από την ανθρώπινη πλευρά της, βγάζει στην επιφάνεια ένα ζητούμενο, που είναι πια μόνιμος παρανομαστής, στις συζητήσεις "περί των ασήμαντων ηγετών", οι οποίοι κατοικοεδρεύουν στα προεδρικά και πρωθυπουργικά μέγαρα της Ευρώπης.
Ο σκληροτράχηλος εκείνος πολεμιστής, ο Μπεν Γκουριόν, με την κίνησή του αυτή, απέδειξε πως όταν ένας ηγέτης θέλει να υπηρετήσει ανώτερες αξίες, όπως αυτή της αλληλεγγύης και της ανθρωπιάς, μπορεί να το κάνει. Και τίποτε, καμιά "ζυγαριά συμφερόντων", καμία μικροπολιτική δεν μπορεί να τον σταματήσει.
Για την ιστορία να αναφέρουμε – έτσι για να κάνουμε τις απαραίτητες συγκρίσεις και τους αντίστοιχους συνειρμούς με τους ηγέτες/λογιστές που διαχειρίζονται τις τύχες της χώρας και του Λαού μας – πως ο Μπεν Γκουριόν, ήταν λάτρης της αρχαίας ελληνικής σκέψης. Έμαθε μάλιστα αρχαία ελληνικά για να διαβάζει στο πρωτότυπο τον Πλάτωνα. Το ενδιαφέρον από το βιογραφικό του Μπεν Γκουριόν, είναι ακόμη πως ήταν άσπονδος φίλος των θέσεων του επίσης Εβραίου φιλοσόφου Σπινόζα. Ο οποίος ως γνωστόν διώχθηκε από τους Σιωνιστές, γιατί απέρριψε την έννοια του Θεού του Αβραάμ του Ισσαάκ και του Ιακώβ, θεωρούσε πως ο νόμος ούτε δόθηκε από το Θεό στους Εβραίους, και αμφισβήτησε ευθέως την ιδέα "περί του εκλεκτού Λαού".
Όλα αυτά με αφορμή τον σεισμό που έπληξε το νησί μας, το απίθανο καραγκιοζ μπερντέ της κρατικής μηχανής, και πάντα σε μια εποχή αντωνάκηδων, βαγγελάκηδων, αλεξάκηδων, νικολάκηδων και γενικώς -άκηδων. Μια εποχή που αναζητούνται "πολιτικοί άνδρες" που να φορούν, τα περίεργα αυτά ρούχα, που λέγονται παντελόνια.
