Γράφει ο Όμηρος Αλεξάνδρου
Σε συνέχεια του προηγούμενου μου άρθρου με τίτλο ‘’ Θέατρο Σκιών Αθηνών – Λευκωσίας’’ που αναφέρετο στις τρέχουσες διεργασίες για επανέναρξη συνομιλιών για επίλυση του κυπριακού, σας μεταφέρω πιο κάτω έναν ενδιαφέρον άρθρο που αναλύει με εύστοχο τρόπο τι σημαίνει ‘’εφικτό’’ και τι ‘’ευκταίο’’ στο κυπριακό πολιτικό πρόβλημα.
Όπως επανειλημμένως έχω αναφέρει οι εκάστοτε κυβερνήσεις Αθηνών-Λευκωσίας στην προσπάθεια τους να επιβιώνουν σε βάρος των εθνικών θεμάτων, παρουσιάζονται στην κοινή γνώμη πάντοτε ως ομονοούσες και με ταύτιση απόψεων και θέσεων στο κυπριακό, το οποίο για δεκαετίες τώρα βαδίζει αργά και σταθερά προς τις πάγιες θέσεις της Τουρκίας που είναι η πλήρης τουρκοποίηση της Κύπρου.
Όταν παρακολουθώ αυτό το κακόγουστο θέατρο σε κάθε επίσκεψη κυπρίων προέδρων στην Αθήνα και τις δηλώσεις που ακολουθούν με πιάνει έναν περίεργο συναίσθημα και δεν ξέρω αν θα πρέπει να γελάσω η να κλάψω. Αν έχει φθάσει το κυπριακό μια ανάσα από την διχοτόμηση είναι γιατί η Τουρκία καθώς επίσης και οι φίλοι της γνωρίζουν ότι οι πολιτικοί Ελλάδας και Κύπρου δεν είχαν αλλά ούτε και ποτέ θα αποκτήσουν στο μέλλον μια πατριωτική εθνική στρατηγική στο θέμα και αυτό το εκμεταλλεύονται για να αναβαθμίζουν κάθε φορά τις απαιτήσεις τους. Τις περισσότερες ευθύνες για την κατάντια του κυπριακού πιστεύω ότι τις φέρει η Ελλαδική πολιτική ηγεσία γιατί ακολουθούσε πάντα την ίδια ραγιαδίστικη στάση όπως και στα υπόλοιπα εθνικά θέματα πράγμα που αποθρασύνει την Τουρκία.
Δεν ξέρω αν είμαι υπερβολικός αλλά άρχισα πλέον να μην έχω καμία αμφιβολία ότι ο ελληνισμός γενικότερα διαθέτει τους πιο προβληματικούς, τους πιο κομπλεξικούς, τους πιο ανίκανους και ιδιοτελείς πολιτικούς από οιανδήποτε άλλη χώρα του πλανήτη γη.
