Συνήθως οι πραγματικές ιστορίες των καθημερινών ανθρώπων αποτελούν τους καλύτερους δείκτες για την μελλοντική πορεία της οικονομίας.
Μεταφέρω λοιπόν δυο σχόλια από το φ/β. Το πρώτο ανήκει σε νεαρή συνάδελφο δημοσιογράφο και το άλλο σε απάντηση ελεύθερου επαγγελματία που ακολούθησε το πρώτο σχόλιο.
Γράφει η συνάδελφος:
«ΤΕΒΕ (εννοεί ΟΑΕΕ): Το δίμηνο 544,08 ευρώ. Καθαρός μισθός 855 ευρώ το μήνα. 1.710 το δίμηνο..΄.
Σχολιάζει ο ελεύθερος επαγγελματίας παρακάτω:
«ΤΕΒΕ το δίμηνο 963 ευρώ και κάτι ψιλά. Καθόλου μισθός. Δεν υπάρχει… Ελεύθερος επαγγελματίας γαρ. Μήνες έχω να πληρωθώ. Δεν θέλεις να ξέρεις…».
Είναι γνωστόν πως από τις 700 χιλ. ελεύθερους επαγγελματίες περίπου πάνω από 350 χιλιάδες δεν πληρώνουν τις εισφορές τους για λόγους σαν τους παραπάνω.
Τούτο δεν δείχνει τίποτα άλλο παρά τη χρεοκοπία ενός συστήματος. Τι πράττει η κυβέρνηση και η πολιτική ηγεσία του τόπου σύσσωμη για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα;
Μεταφέρει μερικές χιλιάδες ασφαλισμένους από το ΙΚΑ στο ΤΕΒΕ για να βελτιώσει τα έσοδά του. Τι σημαίνει αυτό επι της ουσίας; Είναι απλό: τα χρήματα με τα οποία επιδοτεί μέρος του ελλειμματικού ΟΑΕΕ, θα επιδοτεί το επίσης ελλειμματικό ΙΚΑ. Ήτοι, μεταφέρει το έλλειμμα από τη μια τσέπη στην άλλη.
Πως αντιμετωπίζει το «σοβιετικό» κράτος το πρόβλημα των 350 χιλ. ανθρώπων, που όπως τα δυο παραπάνω παραδείγματα δεν έχουν να πληρώσουν ασφαλιστικές εισφορές;
Το απειλεί πως θα τους κατάσχει τα σπίτια έναντι χρεών από ασφαλιστικές εισφορές.
Ήτοι, κάποιοι άθλιοι μπαλωματήδες της πολιτικής κατάσχουν από κάποιον το σπίτι με την υπόσχεση πως θα του καταβάλουν κάποτε σύνταξη. Τι αξία έχει η υπόσχεση του κ. Βρούτση πως θα καταβάλλει στο μέλλον σε ένα 30χρονο σήμερα σύνταξη; Πολύ μικρότερη από την ανάλογη υπόσχεση πριν 10 ή 20 χρόνια όταν τα πράγματα ήταν καλύτερα και οι ίδιοι πολιτικοί συγκέντρωναν τις εισφορές και τις έκαναν δομημένα ομόλογα ή αποκλειστικά ομόλογα του χρεοκοπημένου ελληνικού δημοσίου με την ασφυκτική προτροπή της ηλίθιας μεν πλην κρατικοδίαιτης (και εξού δολίας) αριστεράς.
Ήταν και είναι δόλια η προτροπή της ελληνικής αριστεράς αλλά και σχεδόν του συνόλου του πολιτικού συστήματος, γιατί με την αποκλειστική επένδυση των διαθεσίμων των ασφαλιστικών ταμείων σε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου και μετοχές κρατικών τραπεζών εξασφάλιζαν δανεικούς πόρους για το δημόσιο, προκειμένου το πελατειακό, πολιτικό και συνδικαλιστικό σύστημα να διορίζει, να δίνει αυξήσεις, πρόωρες συντάξεις και επιδοτήσεις στα κόμματα και τα συνδικάτα του δημοσίου.
Αν τα ασφαλιστικά ταμεία δεν θα ήταν σε καλύτερη κατάσταση αν δηλαδή, αντί ομολόγων του ελληνικού δημοσίου αποκλειστικά, είχαν και ομόλογα του γερμανικού δημοσίου, του αμερικανικού δημοσίου, μετοχές αμερικάνικες, γερμανικές κλπ που είναι στα υψηλότερα όλων των εποχών, είχαν επίσης μετοχές ελληνικές καλών εταιρειών όπως ο Τιτάνας, η 3Ε κλπ των οποίων οι τιμές μετά μια βουτιά είναι στα προ χρεοκοπίας επίπεδα…
Ο κ. Βρούτσης σήμερα είναι, αύριο δεν είναι. Ποιος θυμάται τον κ. Τσιτουρίδη στην ίδια θέση πριν μια δεκαετία περίπου; Τα ίδια εγκληματικά λάθη επαναλαμβάνονται ενώ η πολιτική που ακολουθείται είναι φανερό πως είναι αδιέξοδη και οδηγεί στην κατάρρευση, όπως ήταν και τότε.
Είναι η ίδια «αριστερή» πολιτική της ανάπτυξης μέσω ιδίων πόρων. Δηλαδή της κατάσχεσης ασφαλιστικών εισφορών ή καταθέσεων (όπως προτείνει τώρα η αριστερά) προκειμένου κάποιοι που απέτυχαν να βγουν βουλευτές να τα χρησιμοποιήσουν ξανά σε κάποιο εκ των προτέρων καταδικασμένο κεντρικά διαμορφωμένο σχέδιο ανάπτυξης.
Όπως και το 2004, το 2000 ή το 1995 ο χρόνος μετρά αντίστροφα…
Πηγή:www.capital.gr
