Ομιλία του Πρωθυπουργού κ. Αντώνη Σαμαρά σε γυναίκες στη Λαμία
Θέλω να σας πω, αγαπητές φίλες, ότι ήθελα να επικοινωνήσω ειδικά μαζί σας, για να εκφράσω προς όλες τις γυναίκες της Πατρίδας μας, ένα πολύ μεγάλο “ευχαριστώ” για αυτά που προσφέρετε στην Ελληνική κοινωνία. Και ιδιαίτερα- όπως σωστά είπε η Πρόεδρος, αυτά τα τελευταία χρόνια…
Ξέρετε εγώ με τον Μao Τse Τung δεν είμαι αλλά ο Maoείχε πει το ωραίο: “Η γυναίκα κρατά το μισό του Ουρανού”. Εγώ πιστεύω ότι η γυναίκα είναι ολόκληρος ο Ουρανός! Είναι η γυναίκα-μάνα, είναι η γυναίκα-σύντροφος, είναι η γυναίκα-συνεργάτης, είναι η γυναίκα επαγγελματίας, είναι η γυναίκα αγρότισσα… Το έδειξε, άλλωστε, και στα μεγάλα, τα δύσκολα τα οποία περάσαμε τελευταία. Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, σε αυτά τα δύσκολα εσείς οι γυναίκες κρατήσατε όρθια την Ελληνική κοινωνία. Την οικογένεια, πρώτα απ’ όλα, που είναι η συνοχή της κοινωνίας μας.
Ξέρετε, παντού στον κόσμο, υπήρξε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για την Ελλάδα… Πριν από δύο χρόνια μόλις, μας περιφρονούσαν, θεωρούσαν ότι είμαστε στο κατώφλι της χρεοκοπίας. Σήμερα, αντίθετα, εκφράζουν έκπληξη άλλοι, άλλοι θαυμασμό, που καταφέραμε σε μικρό χρονικό διάστημα να νοικοκυρέψουμε τα οικονομικά μας, να κάνουμε τόσες σαρωτικές- πραγματικά- μεταρρυθμίσεις στην οικονομία μας… Αυτό δεν το περίμεναν. Αλλά το πιο σημαντικό είναι για εμάς, ότι αντέξαμε στις κακουχίες. Ότι η Ελληνική κοινωνία μπόρεσε ξανά και στάθηκε όρθια. Και αυτό το “μυστικό” της ανθεκτικότητας που δείξαμε ως λαός, είναι η πολύ ισχυρή κοινωνική συνοχή της Ελλάδας. Και στη μεγάλη δύναμη, πιστεύω, και στις βαθιές ρίζες που έχει η Ελληνική οικογένεια στην Πατρίδα μας! Κι Ελληνική οικογένεια είστε, πρωτίστως, εσείς οι γυναίκες. Εσείς την κρατάτε. Εσείς την κουμαντάρετε. Εσείς την προκόβετε…
Κάποιοι πιστεύουν ότι το να αναφέρεσαι στην οικογένεια είναι “ατζέντα συντηρητική”… Εγώ πιστεύω ότι η στήριξη της οικογένειας, είναι υπέρτατη κοινωνική προτεραιότητα και ύψιστη Εθνική υπόθεση! Κάποιοι άλλοι πιστευτούν ότι η οικογένεια πρέπει να χαλαρώσει… Εγώ πιστεύω ότι τα τέσσερα μεγαλύτερα αγαθά της κοινωνίας μας γεννιούνται μέσα στην οικογένεια, δεν υπάρχουν χωρίς αυτήν:
Είναι η Οικογένεια, είναι- για μένα- η Παιδεία. Οικογένεια που είναι Αγωγή. Οικογένεια που είναι Αγάπη. Οικογένεια που είναι Αλληλεγγύη. Και σε όλα αυτά, σε όλους αυτούς τους ρόλους μέσα σε μια οικογένεια τον κεντρικό ρόλο τον έχει η γυναίκα!
Ως μάνα και ως σύντροφος τα δίνει όλα πλουσιοπάροχα! Και πολλές φορές, μάλιστα, ακόμα κι αν η ίδια δεν τα πήρε, ακόμα κι αν κανείς δεν της τα προσέφερε εκείνης, συνεχίζει και τα προσφέρει.
Θέλω να σας πω ότι τη γυναίκα δεν τη θέλουμε μόνο στα δύσκολα. Και σαν μήνυμα θέλω να περάσω ότι τη γυναίκα δεν τη θέλουμε μόνο στην κρίση. Τη θέλουμε πια να πρωτοστατεί και στην Ανάπτυξη, που τώρα αρχίζει για την Πατρίδα μας. Και να πρωτοστατεί ισότιμα. Δηλαδή τρία πράγματα: Ίσες ευκαιρίες. Ίση αμοιβή για ίση εργασία. Και το σημαντικότερο: Σεβασμό! Σεβασμό στο πρόσωπό της Γυναίκας. Σεβασμό στο ρόλο της Μητρότητας.
Γιατί δεν μπορεί να υπάρχει Ανάπτυξη, αν οι γυναίκες δεν συμμετέχουν πλήρως, αν δεν έχουν την ευκαιρία να ξεδιπλώσουν σε κάθε τομέα τα ταλέντα τους. Κι αν ολόκληρη η κοινωνία δεν σεβαστεί αυτόν το ρόλο της Γυναίκας.
Κι αυτό σημαίνει ότι η Πολιτεία οφείλει, πέρα και πάνω από κόμματα, να τους δώσει την ευκαιρία, να είναι παραγωγικές μέσα στην οικονομία, την ώρα που ταυτόχρονα δημιουργούν οικογένεια. Ευκαιρίες να σπουδάσουν, ευκαιρίες να δουλέψουν, ευκαιρίες να κάνουν καριέρα και να διακριθούν σε όλες τις κλίμακες, ενώ ταυτόχρονα να είναι σύζυγοι. Και να καλλιεργεί η Πολιτεία τον απέραντο σεβασμό απέναντί τους. Κι αυτό λέω μάλιστα ότι πρέπει να το κάνει η Πολιτεία με μεγάλη αυστηρότητα. Γιατί υπάρχουν πολλά στερεότυπα, τα οποία πρέπει να τα σπάσουμε, κατεστημένα άλατα απόψεων, που πρέπει να τα σπάσουμε. Παλιές αρρωστημένες νοοτροπίες, που πρέπει να παραμερίσουμε.
Κι όλα αυτά, όπως εσείς ξέρετε καλύτερα, δεν είναι ούτε απλά ούτε εύκολα. Γιατί σήμερα- να πούμε την αλήθεια- οι γυναίκες δεν έχουν ίδιες ευκαιρίες. Αμείβονται λιγότερο από τους άνδρες κι ας έχουν τα ίδια ακριβώς τυπικά προσόντα. Κι εδώ στην Ελλάδα, είμαστε παρ’ όλα αυτά- πρέπει να ξέρετε- πολύ κοντά στον Ευρωπαϊκό μέσον όρο. Αλλά πιστεύω ότι σε αυτό πρέπει να πάμε πέρα από τους “μέσους όρους”… Επίσης οι γυναίκες στην Ελλάδα εξελίσσονται πολύ δύσκολα σε διευθυντικές θέσεις. Και στο σημείο αυτό είμαστε ουσιαστικά κάτω από τον Ευρωπαϊκό μέσον όρο. Κι άρα ,απαιτείται εδώ να γίνει ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια.
Κι αυτό μας το αποδείξατε εσείς στα χρόνια αυτά της κρίσης: Είδαμε γυναίκες επιστήμονες να στρέφονται, για παράδειγμα, στην αγροτική παραγωγή, να επενδύουν σε νέες και προσοδοφόρες καλλιέργειες και να ανοίγουν έτσι καινούργιους δρόμους. Είδαμε νέες γυναίκες να συνεταιρίζονται, να επενδύουν στη μεταποίηση, στην τυποποίηση τοπικών προϊόντων. Έδειξαν το δρόμο σε διαφορετικούς χώρους, το δρόμο και της παραγωγής και της εξωστρέφειας. Κι αν θέλετε, το πρώτο που έχει ανάγκη ο Έλληνας, που είναι και έμπορος κι αυτό φωνάζει η φύση του από μέσα, είναι αυτή η εξωστρέφεια.
Ο ρόλος της γυναίκας, λοιπόν, δεν είναι μόνο η κορυφαία θέση της, στον κορυφαίο κοινωνικό μας θεσμό που είναι η οικογένεια! Είναι η πλήρης αποκατάσταση της θέσης της στην κοινωνία, στην οικονομία, στη γνώση, στην έρευνα, στην πολιτική. Και αυτό δεν είναι ούτε συντηρητικό ταμπού ούτε επαναστατικό αίτημα. Είναι, αν θέλετε, και τα δύο. Είναι ένα άλμα προς τα μπρός! Με τα δύο μαζί. Δεν θέλω και δεν μιλάω ποτέ με ιδεοληψίες ούτε με διχαστικά συνθήματα. Πρέπει κανείς να πραγματώνει αλλαγές που να πηγαίνουν τη Χώρα μπροστά μόνο! Επομένως χρειάζεται με αυτό το αίτημα το επαναστατικό και το συντηρητικό ταμπού, με τα δύο μαζί, να προχωρήσουμε.
Άλλωστε η Ανάπτυξη που εμείς θέλουμε να οικοδομήσουμε, να θεμελιώσουμε στην Ελλάδα θα στηρίζεται στην καινοτομία, στις νέες τεχνολογίες και στην επιχειρηματικότητα. Και πιστεύω ότι και τα τρία αυτά είναι προνομιακά πλέον πεδία για τις γυναίκες! Γιατί και τα τρία αλλάζουν το παραδοσιακό μοντέλο της απασχόλησης. Και τα τρία δίνουν στη γυναίκα τη δυνατότητα να συνδυάζει πολύ πιο άνετα την οικογένεια με την καριέρα. Την εργασία με το σπίτι. Τη συμμετοχή της στην παραγωγή, με την ανατροφή των παιδιών της.
Πέρα από το όλα άλλα, λοιπόν, δηλαδή τα κοινοτικά, τα Ευρωπαϊκά προγράμματα γυναικείας επιχειρηματικότητας, τις όποιες δικτυακές πρωτοβουλίες για τη γυναικεία απασχόληση, κλπ. Πιστεύω ότι είμαστε ώριμοι πια ως οικονομία να προχωρήσουμε σε εξειδικευμένες πια παρεμβάσεις: για την ισότιμη πρόσβαση της γυναίκας στην αγορά εργασίας, για την ισότιμη συμμετοχή της στον επαγγελματικό χώρο, για την κοινωνική προστασία γυναικών. Αλλά και την ενθάρρυνση της γυναικείας συμμετοχής σε θέσεις πολιτικής ευθύνης και εκπροσώπησης, σε Εθνικό, Ευρωπαϊκό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο. Και πιστεύω ότι το καταδείξαμε αυτό σχηματίζοντας το ευρωψηφοδέλτιό μας. Το καταρτίσαμε με μια ισχυρή γυναικεία παρουσία. Πιστεύω, με κριτήρια αξιοσύνης και δυναμισμού.
Και τέλος, θέλω να σας πω ότι προωθούμε συστηματικά το Εθνικό πρόγραμμα για την πρόληψη και την αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών! Με το δίκτυο των ειδικών συμβουλευτικών κέντρων και ξενώνων, σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Χώρας. Εδώ στη Λαμία, λειτουργεί τόσο Συμβουλευτικό Κέντρο, όσο και Ξενώνας Φιλοξενίας, σε συνεργασία με το Δήμο. Προς τιμήν του Δήμου που το έχει κάνει αυτό.
Επειδή ξέρω ότι σε αυτά τα θέματα λέγονται πολλές φορές διάφορα “τετριμμένα κλισέ”, επιτρέψτε μου μια πιο προσωπική σκέψη: Στα ζητήματα όπως η βία κατά των γυναικών, δεν υπάρχουν “άνδρες” και “γυναίκες”, ούτε υπάρχουν πολιτικές ταμπέλες, δεν υπάρχουν “ιδεολογικές μόδες” και πολιτικά συνθήματα…
Όλοι μας έχουμε μάνα, έχουμε σύζυγο, κόρη, αγαπημένα πρόσωπα θηλυκού γένους και μας αφορά όλους η βία κατά των γυναικών! Σε όλους που έχουμε αγάπη και ζητούμε αγάπη για το διπλανό μας και αγάπη για τον τόπο μας, η βία κατά των γυναικών προκαλεί αποτροπιασμό. Καμία κοινωνία πιστεύω δεν επιτρέπεται, δεν μπορεί να ζήσει με τέτοια βιώματα βαρβαρότητας. Καμιά Πατρίδα δεν μπορεί να προκόψει, αν δείχνει έστω και την παραμικρή ανοχή σε αυτή τη βαρβαρότητα!
Να σας πω και κάτι τελευταίο: Ξεπεράσαμε πια τα πολύ δύσκολα. Ο δρόμος είναι ανηφορικός. Η γραμμή που τραβάμε είναι ευθεία γραμμή. Κι από δω και μπρός να ξέρετε έχουμε «μόνο πάνω» να πηγαίνουμε. Τελείωσε το «προς τα κάτω». Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι συγχωρείται ο οποιοσδήποτε εφησυχασμός. Ακόμα και ένα μικρό λάθος, μπορεί να μας γυρίσει πίσω στην κρίση. Γι’ αυτό και θα πρέπει να προχωρήσουμε σταθερά μπροστά! Με βήματα στέρεα, με πίστη στον εαυτό μας, με πίστη στις δυνατότητές μας.
Η Νέα Ελλάδα, άλλωστε, που χτίζουμε είναι γένους θηλυκού! Είστε εσείς, οι γυναίκες, ο ρόλος, σας, τα ταλέντα σας, η συνεισφορά σας στην κοινωνία!
Νέα Ελλάδα δεν είναι εκείνοι που θέλουν να μας επιστρέψουν στο τέλμα από το οποίο μόλις με επιτυχία ξεκολλήσαμε. Νέα Ελλάδα δεν είναι η προστασία των προνομίων που είχαν οι λίγοι, οι επιτήδειοι, σε βάρος των πολλών. Νέα Ελλάδα δεν είναι οι συντεχνίες που με την ευκολία που ανάβει κανείς το τσιγάρο του, αυτοί κραυγάζουν αιτήματα, αλλά η Πολιτεία που σέβεται και αποκαθιστά δικαιώματα. Και το κυριότερο, Νέα Ελλάδα δεν είναι εκείνοι οι οποίοι διαιρούν, χωρίζουν τους Έλληνες. Είναι εκείνοι οι οποίοι ξέρουν την αξία που αποκτούν οι Έλληνες όταν είναι ενωμένοι! Και Νέα Ελλάδα είναι αυτοί που φέρνουν επενδύσεις, για να δουλέψουν τα παιδιά μας, τα παιδιά σας. Όχι αυτοί που τις διώχνουν! Είναι αυτοί που δημιουργούν εισόδημα, πλούτο, θέσεις εργασίας και ευκαιρίες για τον καθένα. Όχι αυτοί οι οποίοι μέλημά τους, στόχο τους, τρόπο πολιτικό, έχουν να κερδοσκοπούν πάνω στα δεινά του κόσμου.
Νέα Ελλάδα είναι αυτό το οποίο θέλουμε να οικοδομήσουμε, πέρα από τη μιζέρια, πέρα από την κρίση, πέρα από το διχασμό! Είναι Αξιοπρέπεια και Αξιοσύνη. Ανάπτυξη με Ανταγωνιστικότητα και Δικαιοσύνη. Αυτό είναι Νέα Ελλάδα! Αυτό είναι που αισθάνομαι ότι είστε εσείς. Αυτό είναι το μήνυμα που θέλω να περάσω και επιτρέψτε μου να πω εκ μέρους όλων μας, ένα τεράστιο ευχαριστώ για την προσφορά σας και για την τιμή που μου κάνετε να με ακούσετε σήμερα εδώ πέρα. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
