Γράφει ο Κώστας Στούπας
Το πολιτικό προσωπικό της χώρας δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί την παγίδα στην οποία έχει εγκλωβίσει τη χώρα, χαράσσοντας κόκκινες γραμμές στις μεταρρυθμίσεις.
Με τον τρόπο αυτό προσπάθησε να φορτώσει τα βάρη της κρίσης στους 1,5 εκατ. ανέργους του ιδιωτικού τομέα και να διαφυλάξει με τις όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες τους πελάτες του στο δημόσιο τομέα και τις συντεχνίες που κερδίζουν με βάση τα μέτρα προστασίας των διαφόρων κρατικών ρυθμίσεων.
Κι όμως, όσο διαλύεται ο ιδιωτικός τομέας τόσο πλησιάζει η κατάρρευση του δημοσίου.
Η Ελλάδα τα τελευταία τριάντα χρόνια εξελίχθηκε σε ένα αυτοκίνητο με μηχανή Ζάσταβα και καρότσα από τριαξονικό φορτηγό. Η ακινησία αυτού του μηχανήματος ήταν θέμα χρόνου και έτσι φτάσαμε στη χρεοκοπία.
Χρεοκοπία ενός μοντέλου σημαίνει μεταρρυθμίσεις για να αλλάξει το μοντέλο σε κάτι που θα μπορέσει να λειτουργήσει ξανά. Στην προκειμένη περίπτωση σημαίνει διάλυση της καρότσας και αφαίρεση μεγάλων τμημάτων της. Θα πρέπει να μείνουν τα ελαφρύτερα και απαραιτήτως απαραίτητα τμήματα αυτής…
Αν αρχίσει να κινείται το όχημα πρώτα θα πρέπει να αυξάνουμε την ιπποδύναμη της μηχανής και μετά να βελτιώνουμε την ποιότητα και το βάρος της καρότσας.
Εμείς μεταρρυθμίσεις δεν κάναμε. Αντί να ανοίξουμε αγορές για να πέσουν οι τιμές βάλαμε ένα «σκιάχτρο» να προσποιείται πως φοβερίζει τις τιμές. Το 90% του πολιτικού προσωπικού στην Ελλάδα και το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού πιστεύει πως τις φθηνές τιμές στα προϊόντα τις εξασφαλίζει το κράτος με διατάγματα. Αυτό πιστεύαν στη σοβιετία, αυτό πιστεύαν στην Αλβανία του Χότζα, αυτό πιστεύουν και στην Κούβα του Κάστρο, για αυτό κατέρρευσαν λόγω λιμοκτονίας και γι’ αυτό λιμοκτονούν ακόμη στη Κούβα.
Τέσσερα χρόνια μετά τη χρεοκοπία το μόνο που καταφέραμε είναι να αυξηθεί η εισροή των ΕΣΠΑ στη χώρα εν είδει επιδομάτων ανεργίας.
Τέσσερα χρόνια μετά οι αγορές ανακαλύπτουν πως δεν έχει γίνει τίποτα από πλευράς μεταρρυθμίσεων.
Οσονούπω θα καταλάβουν πως στην Ελλάδα τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει αν δεν μηδενιστεί το κοντέρ. Αν δηλαδή δεν καταρρεύσει ολοσχερώς το δημόσιο και η οικονομία. Το Ζάσταβα δηλ. να γίνει βίδες και να επανασυντεθεί η μηχανή σε ένα ελαφρύτερο και πιο αεροδυναμικό σασί…
Οι αγορές μοιάζουν με τους ανθρώπους, αργούν να καταλάβουν τι συμβαίνει, αλλά όταν το καταλάβουν μετά διατηρούν την προκατάληψη για χρόνια και ας έχουν αλλάξει τα πράγματα.
Μετά το κραχ στο ελληνικό χρηματιστήριο και την αγορά ομολόγων η ΕΚΤ βγήκε να στηρίξει τις ελληνικές τράπεζες με αύξηση της αξίας των ενεχύρων τους σ’ αυτές. Το συνολικό όφελος για τη ρευστότητα υπολογίζεται σε 15 δισ. Ευρώ περίπου.
Πρόκειται για προσπάθεια ψυχολογικής ένεσης ανάταξης του ηθικού. Και 150 δισ. να έδιναν στις ελληνικές τράπεζες θα εξασφάλιζαν να μην καταρρεύσουν αλλά στην ανάπτυξη της οικονομίας θα προσέφεραν ελάχιστα.
Η ανάπτυξη είναι πολύπλοκο θέμα καθώς εξαρτάται από επενδύσεις οι οποίες για να γίνουν με σωστό τρόπο, πρέπει κάποιος να έχει υπολογίσει πότε θα πάρει πίσω τα λεφτά του, ποτέ θα επιστρέψει στην τράπεζα τα δάνεια και πότε θα βγάλει κέρδη.
Δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις σήμερα στην Ελλάδα για να γίνουν επενδύσεις. Κατά συνέπεια μόνο όσοι σκοπεύουν να μην τα επιστρέψουν θα ζητήσουν δάνεια. Και αυτοί σίγουρα δεν θα επενδύσουν στη δημιουργία βιώσιμων θέσεων εργασίας.
Η ΝΔ+ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ κάνουν ότ,ι μπορούν για να κρατήσουν το Ζάσταβα σε ακινησία. Δυστυχώς έχουμε δρόμο ακόμη μέχρι να δούμε την έξοδο.
Πηγή:www.capital.gr
