Πώς συμπεριφέρεται κανείς σε ένα προβληματικό παιδί που δημιουργεί συνεχώς έκρυθμες καταστάσεις εντός της οικογένειας; Το νουθετεί; Το διώχνει; Το αποδέχεται όπως είναι;
Ο Αμερικανός δημοσιογράφος Κρις Τζάιλς γράφει στους Financial Times για την τεταμένη σχέση της Ελλάδας με τους εταίρους της. Ως πρώτο συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει είναι ότι η έλευση του Αλέξη Τσίπρα στην εξουσία, αντί να διασπάσει, ένωσε τις ευρωπαϊκές δυνάμεις με έναν καθοριστικό τρόπο.
«Ποτέ στην ιστορία της Ευρωζώνης δεν υπήρξε ένα τόσο ενωμένο Eurogroup. Ποτέ τα θεσμικά όργανα, η πρώην Τρόικα, δεν είχαν ένα κοινό σκοπό όπως τώρα. Είτε από σχεδιασμό ή από ατύχηυμα, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας πέτυχαν περισσότερο να επικρατήσει η ευρωπαϊκή αρμονία, από τη συλλογή ηπειρωτικών χορωδιών που θα τραγουδούν την ”Ωδή στη Χαρά”. Όλοι οι άνθρωποι είναι απογοητευμένοι με τα καμώματα της Ελλάδας. Στην εαρινή Σύνοδο του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι επέκριναν για άλλη μια φορά τον Γιάνη Βαρουφάκη για το γεγονός ότι δεν ασχολείται με τις τεχνικές συνομιλίες», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Κανείς δεν καταλαβαίνει την Ελλάδα
Τη στιγμή που οι δανειστές έχουν καταστήσει σαφές πως δίχως συμφωνία δεν θα υπάρξει εκταμίευση χρημάτων, η Αθήνα, αναφέρει ο Τζάιλς, ακολουθεί παιδαριώδη τακτική και αποφεύγει τη συμφωνία του Φεβρουαρίου. «Πολλοί λένε σε κατ’ ιδίαν συνομιλίες ότι η Αθήνα συμπεριφέρεται σαν ένα μικρό παιδί που έχει συνέχεια ξεσπάσματα. Λένε πως η συμπεριφορά των Ελλήνων είναι απαράδεκτη. Ωστόσο, όπως διαφέρει ο τρόπος που οι γονείς συμπεριφέρονται σε ένα τέτοιο παιδί, ομοίως η ευρωπαϊκή αρμονία δεν μπορεί να βρει την κατάλληλη στρατηγική για να αντιμετωπίσει την ελληνική κυβέρνηση».
Οι διαφορετικές προσεγγίσεις
Έτσι, υπάρχουν κάποιοι που θεωρούν πως μπορεί η Ελλάδα να συμπεριφέρεται σαν παιδί, αλλά στο… δωμάτιο υπάρχουν οι μεγάλοι για να της δείξουν τον σωστό τρόπο συμπεριφοράς. Λένε πως ο σωστός τρόπος δεν είναι οι φωνές, αλλά η δύναμη του παραδείγματος. Κατ’ αυτούς, η ζωή χωρίς την Ελλάδα δεν θα είναι ίδια, επομένως επιθυμούν να της δώσουν μια ευκαιρία για να τροποποιήσει τη συμπεριφορά της.
Οι αρνητές αυτής της άποψης λένε πως παραείναι επιεικής. Προκρίνουν, λοιπόν, πιο δραστικές λύσεις – ειδικά σε περίπτωση που η Ελλάδα κηρύξει στάση πληρωμών και δεν εξοφλήσει τις δόσεις προς το ΔΝΤ και την ΕΚΤ. Λένε πως σε αυτή την περίπτωση πρέπει να δείξουν στην Αθήνα πως οι αυταπάτες έφτασαν στο τέλος τους. Υπό αυτό το πρίσμα, η ΕΚΤ θα πρέπει να σταματήσει τη χρηματοδότηση και να επιβληθούν έλεγχοι κεφαλαίων στην Ελλάδα. Μια άλλη κατηγορία «γονιών» είναι εκείνοι που είναι προσκολλημένοι στους κανόνες. Θέλουν να επαναφέρουν την Ελλάδα στην τάξη, είναι αποφασισμένοι να ακολουθήσουν τον δρόμο της τιμωρίας, αλλά θα το κάνουν με βαριά καρδιά.
Και, τέλος, υπάρχουν και οι απρόθυμοι που ζητούν η Ελλάδα να φύγει εδώ και τώρα από το ευρώ και απεργάζονται σχέδια για να διώξουν το «νόθο παιδί από την Ευρώπη και έτσι η Ευρωζώνη θα είναι πιο ισχυρή».
Οι επιεικείς παππούδες
Κατά τον Τζάιλς, σε αυτή την οικογενειακή σύρραξη μετέχουν εξ αποστάσεως και οι… παππούδες (βλ. ΗΠΑ, Μ. Βρετανία) που επισημαίνουν την κακή τακτική των γονιών, αλλά αρνούνται να εμπλακούν άμεσα στο πρόβλημα και προτιμούν να το βλέπουν εξ αποστάσεως.
Στην Ουάσινγκτον, οι ενδείξεις είναι ότι αυτοί που έχουν το πάνω χέρι είναι όσοι έχουν προσκολληθεί στους κανόνες. Τουτέστιν, η Ελλάδα πρέπει να προσέλθει με καλή πίστη στις διαπραγματεύσεις και δεν θα υπάρξουν κινήσεις καλής πίστης, αν προηγουμένως δεν επιτευχθεί συμφωνία. Οι συγκεκριμένοι ανησυχούν για τη μετάδοση μιας πολιτικής κρίσης, αν υποκύψουν στις απαιτήσεις της Αθήνας. Αλλά, ταυτόχρονα, κρατούν και το «καρότο της ευελιξίας», εάν η Ελλάδα ηρεμήσει και εμπλακεί σε μια σωστή διαδικασία. Η πιο αξιοσημείωτη πτυχή του θέματος είναι ότι κανένας δεν είναι πεπεισμένος ότι η Αθήνα θα σταματήσει τα ξεσπάσματά της.
