Αφήστε την Ελλάδα να φύγει.
Του Barry Ritholtz, Bloomberg View
Το ατελείωτο “πέρα δώθε” για την κατάσταση του χρέους της Ελλάδας, τη συμμετοχή της στην Ευρωζώνη και τις πιθανές επιπτώσεις μιας χρεοκοπίας εναλλάσσεται από την τραγωδία στην κωμωδία και από εκεί στη μονοτονία.
Η λύση είναι απλή. Δεν θα είναι ούτε γρήγορη, ούτε εύκολη αλλά θα επιφέρει τεράστια βελτίωση για όλους εμπλέκονται.
Αφήστε την Ελλάδα να φύγει.
Ε, ψιτ, Ελλάδα -αν ακούει κανείς-, μπορείς απλά να χρεοκοπήσεις και να κάνεις μια καινούρια αρχή. Αρκετή αναστάτωση προκάλεσαν στη χώρα η Ευρώπη και όλοι οι υπόλοιποι: αφήστε την Ελλάδα να αποχωρήσει ειρηνικά από τη ζώνη του ευρώ. Σίγουρα θα είναι μια αργή, βασανιστική διαδικασία αλλά τουλάχιστον η Ελλάδα -και πιθανότατα και η Ευρωζώνη- θα αρχίσει να κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση.
Σε περίπτωση που κάποιος δεν θυμάται: η Ελλάδα δεν έπρεπε εξαρχής να έχει μπει στην Ευρωζώνη. Βάσει των επίσημων κριτηρίων εισόδου, δεν πληρούσε ποτέ τις προϋποθέσεις. Με μια μικρή βοήθεια από τους “μάγους” της Wall Street, είπε ψέματα στην προσπάθειά της να μπει στην ένωση συγκαλύπτοντας τα επίπεδα χρέους και τη δημοσιονομική της υγεία.
Όπως έγραψε το Spiegel πριν από πέντε χρόνια, η Goldman Sachs βοήθησε την ελληνική κυβέρνηση να αποκρύψει την πραγματική διάσταση του ελλείμματός της με τη βοήθεια μιας συμφωνίας παραγώγων που καταστρατηγούσε νομικά τους κανόνες του Μάαστριχτ περί ελλείμματος. Η Ελλάδα έπρεπε να αντιμετωπιστεί σαν ανήλικος που πιάστηκε να πίνει αλκοόλ σε μπαρ: ή να πεταχτεί έξω ή να μην της επιτραπεί η είσοδος έως ότου ικανοποιήσει τις προϋποθέσεις.
Είναι προς το συμφέρον της Ελλάδας να αποχωρήσει από μόνη της. Δεν θα έπρεπε να υπάρχει αμφιβολία, όπως σημειώνει ο Martin Wolf στους Financial Times, ότι, όπως τα περισσότερα διαζύγια, έτσι και αυτό θα είναι πικρό. Αλλά όσο πιο σύντομα συμβεί, τόσο πιο σύντομα θα μπορέσει η Ελλάδα να ξεκινήσει μια διαδικασία οικονομικής ανάκαμψης.
Παρ’ όλο τον πόνο -και θα υπάρξει πραγματικός πόνος, σας διαβεβαιώ- τα θετικά είναι πολλά. Παρατίθενται μερικά από αυτά που μπορούν να πείσουν την Ελλάδα να ετοιμάσει τις βαλίτσες της και να αποχωρήσει από την πιεστική σχέση που διατηρεί με την Ε.Ε.
1) Η επαναφορά της δραχμής: η Ελλάδα θα διαχειρίζεται το δικό της νόμισμα και θα μπορεί να συμμετάσχει στον παγκόσμιο αγώνα υποτίμησης των νομισμάτων. Αυτή τη στιγμή είναι προσδεδεμένη στο ευρώ, το οποίο, κακά τα ψέματα, ωφελεί περισσότερο τον πιο αποδοτικό παραγωγό της Ευρωζώνης, τη Γερμανία. Για τα υπόλοιπα έθνη, τα οφέλη είναι πιο περιορισμένα. Για την Ελλάδα, το ευρώ υπήρξε ένα τεράστιο μείον την τελευταία πενταετία.
Μην υποτιμάτε τα πλεονεκτήματα του να έχει μία χώρα, όπως η Ελλάδα, το δικό της νόμισμα. Θα της δώσει πολύ μεγαλύτερο έλεγχο από αυτόν που έχει τώρα. Μια νέα δραχμή θα υποχωρούσε, ίσως και δραματικά έναντι του ευρώ και του δολαρίου. Αυτό θα έδινε την ευκαιρία στη χώρα να πουλήσει τις εξαγωγές ανέξοδα σε σχέση με τον ανταγωνισμό. Επιπλέον, θα ήταν σπουδαίο για τον τουρισμό, τη μεγαλύτερη βιομηχανία στην Ελλάδα, ενώ θα βοηθούσε τους αγρότες και γεωργούς. Παράλληλα, θα μπορούσε να δοθεί στην Ελλάδα η ευκαιρία να αναπτύξει τον τομέα των υπηρεσιών. Αν μπόρεσαν να το κάνουν οι Βρετανοί, τότε μπορεί και η Ελλάδα!
2) Μια ανεξάρτητη κεντρική τράπεζα: μην υποτιμάτε τα πλεονεκτήματα μιας ελληνικής έκδοσης της Federal Reserve. Τι χαρά! Η ελληνική κεντρική τράπεζα θα μπορεί έχει υπό τον έλεγχό της τα πιεστήρια, να φιλοξενεί συνέδρια και να δημοσιεύει έρευνες. Στις ΗΠΑ, το κάνουμε αυτό με κουκκίδες και είναι απλά ξεκαρδιστικό! Όλα θα ναι μια χαρά και η Ελλάδα θα μπορεί να έχει ένα φόρουμ όπου θα μπορεί να ξεσπά κατά της Merkel.
Προειδοποίηση: Είναι σημαντικό να μην προκληθεί μια παγκόσμια οικονομική κρίση ή υπερπληθωρισμός. Αν συμβεί αυτό, οι “σταλεγάκηδες” θα πάρουν φωτιά.
3) Είσπραξη φόρων: Ξέρω, ξέρω, στους Έλληνες δεν αρέσει να πληρώνουν φόρους. Σε ποιον αρέσει; Η φοροδιαφυγή κοστίζει στα δημόσια ταμεία περί τα 30 δισ. δολάρια το χρόνο. Οι Αθηναίοι διαμαρτύρονται για τη φτώχεια, αλλά δορυφορικές εικόνες της πόλης δείχνουν 16.974 πισίνες, όταν οι πολίτες δηλώνουν μόλις 324.
Όσο διασκεδαστικό και αν ακούγεται αυτό οι Έλληνες πρέπει να επιλέξουν: είτε να ακολουθήσουν τις οδηγίες της ΕΕ και του ΔΝΤ, όπως υπαγορεύονται από τη Γερμανία, είτε να πάρουν το μέλλον στα χέρια τους και να λαμβάνουν ανεξάρτητες αποφάσεις. Ο μόνος τρόπος να συμβεί αυτό είναι η είσπραξη των φόρων. Η χώρα θα πρέπει να ωριμάσει και να μάθει επιτέλους πώς γίνεται.
Το συμπέρασμα είναι το εξής: Δεν υπάρχει εύκολο τέλος για τον παράλογο χορό που χορεύει η Ελλάδα μαζί με τους Ευρωπαίους εταίρους της. Θα πρέπει να κάνει μια νέα αρχή. Για να υπενθυμίσω τα λόγια του συναδέλφου μου, Josh Brown, “Ο λόγος που έχουμε σιχαθεί όλοι το ελληνικό δράμα είναι επειδή δεν έχει σκοτωθεί κανείς ακόμη και έχουμε φτάσει ήδη στον πέμπτο κύκλο”.
Προτού ξεκινήσει ο έκτος κύκλος, η Ελλάδα και η ΕΕ θα πρέπει να σταματήσουν να κωλυσιεργούν και να κινηθούν προς το αναπόφευκτο τέλος αυτού του λυπηρού θεάματος.
Πηγή Capital
