Το Ανατολικό Ζήτημα υπό τις νέες γεωπολιτικές συνθήκες

Του Βασίλη Κυρατζόπουλου

Όταν στις 9/10/2014 ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Jens Stoltenberg επισκέπτονταν την Τουρκία[1], ο τότε Υπ. Εξ. της Τουρκίας Mevlüt Çavuşoğlu (Μεβλούτ Τσαούσογλου) στην κοινή συνέντευξη τύπου[2] δήλωνε:

” … Και σήμερα το καθεστώς Assadείναι ο λόγος αυτής της αστάθειας στη Συρία και στην περιοχή. Και οι ριζοσπαστικές τρομοκρατικές ομάδες έχουν αποκτήσει δύναμη κατά τη διάρκεια αυτής της αστάθειας. Ως εκ τούτου, υπάρχει ανάγκη μιας πολιτικής αλλαγής. Και η δήλωση της Γενεύης είναι μια σημαντική βάση για αυτό. Όσο το καθεστώς Assadπαραμένει στην εξουσία, το σημερινό statusquoθα συνεχιστεί…

… Μόλις πρόσφατα έχουμε δεχθεί περισσότερους από 200.000 Σύριους… Η Τουρκία δεν έχει κάνει καμία διάκριση σε θρησκευτική βάση ή οιαδήποτε άλλη διάκριση. Έχουμε δαπανήσει περισσότερα από τέσσερα δισεκατομμύρια δολάρια για τους αδελφούς μας που προέρχονται από την εν λόγω περιοχή. Και η ενίσχυση που έχει γίνει στην Τουρκία είναι ακριβώς γύρω στα $ 200 εκατομμύρια. Και … Αλλά δεν μπορούμε να περιμένουμε από την Τουρκία να ενεργήσει όπως τα Ηνωμένα Έθνη για πάντα.”

Στην εν λόγω συνέντευξη ο Γ.Γ. Stoltenberg, τονίζει ότι έχουν προωθηθεί πύραυλοι Patriotαπό τη συμμαχία (σ.σ. από Γερμανία), για να υλοποιηθεί η τουρκική απαίτηση σ’ ότι αφορά “την ζώνη απαγόρευσης πτήσεων για μία ασφαλή ζώνη στα σύνορά της με Συρία και Ιράκ“.

Την περίοδο που ο Çavuşoğlu κατηγορούσε τον Assad, οι πληροφορίες έδειχναν ότι η Τουρκική Δημοκρατία υποστήριζε την ISIS[3]. Από την μία κοστολογεί την ανθρωπιστική βοήθεια, όταν ανοιχτά δηλώνει ότι προτεραιότητα έχουν “οι αδελφοί” (δεν ξέρουμε πώς το αντιλαμβάνονται τα υπόλοιπα μέλη της συμμαχίας, πάντως ο Υπ. Εξ. της Τουρκίας εννοεί τους Τουρκομάνους[4] της περιοχής). Από την άλλη η Τουρκία δηλώνει ότι φιλοξενεί τεράστιο αριθμό προσφύγων βάσει των εισερχόμενων αλλά δεν αφαιρεί αυτούς που εξέρχονται στην Ελλάδα. Ναι μεν από την μία δηλώνει ότι δεν θα αναμιχθεί σε χερσαίες επιθέσεις, αλλά από την άλλη ζητά να δημιουργηθεί ζώνη ασφαλείας και (με πλάγιο τρόπο) ζητά επιπλέον ενισχύσεις από το ΝΑΤΟ.

Στην πραγματικότητα η Σύνοδος Κορυφής της Ουαλίας[5], στις 5/9/2014 δρομολογούσε μία νέα περίοδο στο Τραπέζιο του Ανατολικού Ζητήματος, όπου επί των ημερών μας δοκιμάζονται οι πάντες και οι αναμεταξύ τους σχέσεις.

Η πολιτική του ΝΑΤΟ

Πριν αναλύσουμε τα τρέχοντα γεγονότα στο Τραπέζιο του Ανατολικού Ζητήματος ας δούμε τις νέες έννοιες που θεσπίστηκαν στην Ουαλία.

Στο μεγαλύτερο τμήμα των αποτελεσμάτων γίνεται μνεία στη Ρωσία σ’ ότι αφορά στη διένεξη της Ουκρανίας, χωρίς να αναφερθεί το “ενεργειακό πρόβλημα” της ΕΕ.

ToΝΑΤΟ στην Ουαλία θέσπισε την έννοια “αίσθηση απειλής” (ThreatSense) κατά της συμμαχίας αναφέροντας μέτρα αντιμετώπισης. Η “αίσθηση απειλής” επί του πρακτέου χρίζει μεγάλης ερμηνείας και στο εγγύς μέλλον θα εμφανιστούν νέες πρακτικές..!

Εκτός του ότι τονίζεται πως πρέπει να δοθεί μεγάλη σημασία στο Ναυτικό (παρ.8), πρωτοεμφανίζεται η έννοια Υβριδικός Πόλεμος (παρ.13) και Αμυντική Πολιτική στον Κυβερνοχώρο (παρ. 64,65,72,73). Η ειδική σημασία που δίνεται στον Κυβερνοχώρο με επίκληση στα μέλη να αφιερώσουν επιπλέον κονδύλια, ίσως αποτελεί μια ευκαιρία δράσης για τις Ελληνικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον τομέα αυτό και ήταν από τις ισχυρότερες σε παγκόσμιο επίπεδο μέχρι τα μέσα της δεκαετίας 1990 (οπότε ξεκίνησε η μεγάλη πτώση της χώρας μας).

Όπως σε κάθε υψηλού επιπέδου συνάντηση του ΝΑΤΟ που διεξήχθη μετά την 11/9, έτσι και στην Ουαλία τονίζεται ο μεγάλος κίνδυνος της τρομοκρατίας και γίνεται ειδική αναφορά στην αντίδραση των μελών για τις απάνθρωπες πράξεις της ISIS (παρ. 33) και την άμεση απειλή στην ευρεία περιοχή (παρ.37). Προσπαθεί να απαλλαχτεί των ευθυνών του για την κατάσταση που περιήλθε η Λιβύη (παρ. 38) πετώντας το μπαλάκι στον ΟΗΕ. Το θέμα αυτό θα αντιμετωπίσει ο Γ.Γ. Stoltenberg και ο κάθε ομιλητής του ΝΑΤΟ, όταν επίμονα δημοσιογράφοι και κοινό κατηγορούν την συμμαχία ότι από την μία παρουσιάζεται ως προστάτης της δημοκρατίας και της ειρήνης και από την άλλη έχει φέρει την πλήρη οχλοκρατία και περιβάλλον πολέμου σε κάθε σημείο που έχει επέμβει, όπως Αφγανιστάν, Ιράκ, Λιβύη, Τυνησία, Υεμένη κ.ά (σ.σ. οι χώρες αυτές έχουν αναφερθεί σε ερωτήματα προς παράγοντες του ΝΑΤΟ).

Ιράν

Γίνεται ειδική έκκληση στο Ιράν (παρ.76) να τερματίσει το πρόγραμμα εμπλουτισμού ουρανίου και να υπογράψει σύμβαση ειρήνης. Η έκκληση ευδοκιμεί και στις 14/7/2015 υπογράφεται συμφωνία στη Βιέννη μεταξύ των υπουργών Εξωτερικών Ιράν, ΗΠΑ, Ηνωμένου Βασιλείου, Γαλλίας, Γερμανίας, Ρωσίας και Κίνας. Η συμφωνία από τον Υπ. Εξ. του Ιράν Mohammad Javad Zarif χαρακτηρίζεται ως λύση “win – win” αλλά δεν είναι τέλεια.

Και τα δέκα άρθρα που ήλθαν στο φως της δημοσιότητας ήταν κατά του Ιράν[6]. Το μοναδικό σημείο που αναφέρθηκε “off the record”, είναι ότι θα απελευθερωθούν τα 100 δις $ΗΠΑ περιουσιακών στοιχείων του Ιράν. Όμως μπορούμε να πιστέψουμε ότι ο από το 2002 αγώνας του Ιράν τερματίζεται με ταπεινωτικούς όρους έναντι 100 δις $ΗΠΑ;

Ενώ η “ακυβέρνητη” Τουρκία κρατά “σιγή ιχθύος”, ο πρωθυπουργός του Ισραήλ αλλά και το μεγαλύτερο τμήμα του ισραηλινού πολιτικού συστήματος χαρακτηρίζουν την εν λόγω συμφωνία “συνθηκολόγηση και ένα λάθος ιστορικών διαστάσεων”. Όταν η MOSSAD μέχρι πρόσφατα προειδοποιούσε ότι μία επίθεση κατά του Ιράν θα δημιουργούσε ένα μεγάλο περιφερειακό πόλεμο με ανυπολόγιστες συνέπειες και η CIA τόνιζε ότι θα είχαμε ένα ασύμμετρο τέταρτης γενιάς πόλεμο.

Εδώ μπορούμε να συμπεράνουμε ότι τα άρθρα που δεν δημοσιεύτηκαν και ευνοούν το Ιράν προφανώς ζημιώνουν τους πολεμολάγνους Ισραήλ και Τουρκία.

Κύπρος

Δύο μέρες μετά την Σύμβαση της Βιέννης, ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Jean Claude Juncker επισκέπτεται την Κύπρο(16-17/6/2015), έχοντας διαδοχικές συναντήσεις με Αναστασιάδη και Akıncı. Στην εν λόγω προσπάθεια “ειρήνευσης”, στον Ελληνικό τύπο εξαφανίζονται από την μία οι αναφορές περί “ψευδοκράτους” – “ψευδοπρόεδρου” κ.ά. και από την άλλη ηχεί το ακατανόητο “διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία”[7]. Οι συναντήσεις θα συνεχιστούν και το Σεπτέμβριο υπό την αιγίδα του ΟΗΕ.

Προσπαθούμε να ξεπεράσουμε το σημείο, πώς πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δέχεται να παραβρεθεί σε υπό κατοχή Ευρωπαϊκά εδάφη με τους κατακτητές και επανερχόμαστε στο σημείο που η ΕΕ δεν έχει εφαρμόσει τις αρχές των Βρυξελών (που είναι τόσο λεπτολόγοι για την Ελλάδα) κατά χώρας που παραβιάζει τους διεθνείς κανόνες. Όπως :

·         casusbelliκατά μέλους της εάν απαιτήσει τα διεθνή δικαιώματά του,

·         την περιφρόνηση των αρχών της frontexπου η ίδια έχει υπογράψει.

·         την συνεργασία με διεθνή τρομοκρατική οργάνωση που διαπράττει γενοκτονία.

Βέβαια εάν θεωρούν defactoότι τα “ΟΧΙ” των Ελλήνων μετατρέπονται σε “ΝΑΙ”, προφανώς προσεχώς θα αντιμετωπίσουμε το δεύτερο “Σχέδιο Annan”, με πιο περίπλοκούς όρους όπως το Σχέδιο Ahtisaari του Κοσσόβου, που ήδη έχουμε αποδεχτεί σ’ ότι αφορά το Κόσσοβο[8].

Ένα σημαντικό σημείο είναι ότι ο Akıncı, ακριβώς μετά την εκλογή του τον Απρίλιο του 2015 αναφερόμενος προς τον Πρόεδρο της Τουρκίας Tayyip Erdoğan, ζητά να έχει αυτός και η χώρα του τον σεβασμό μίας ανεξάρτητης χώρας και να μην αντιμετωπίζεται ως προέκταση της Τουρκίας. Αμέσως δέχεται από την Άγκυρα κλήση προς συμμόρφωση[9].

Τουρκία

Είχαμε τονίσει ότι οι πιο αμφίρροπες εκλογές[10] μετά το 2000 θα ήταν οι τελεσμένες στις 7/6/2015. Για πρώτη φορά αμφισβητείται η ηγεμονία του ΑΚΡ. Μέχρι το 2010 το ΑΚΡ εμφανίζεται ως υποστηριχτής των μειονοτήτων έναντι των CHP και MHP, στηρίζει μία ήπια μορφή Ισλαμισμού και γι’ αυτό είχε την υποστήριξη της πλατιάς μάζας του εκλογικού σώματος. Όμως μετά το 2010 αλλάζει ραγδαία η πολιτική γραμμή και με εμφανείς ατασθαλίες στα κυβερνητικά κλιμάκια το ΑΚΡ διολισθαίνει προς τη Σαρία. ΤονΑύγουστο του 2012 εμφανίζεται το HDP.

Πλησιάζοντας στις εκλογές του 2015, ο Erdoğan προσπαθεί να ανατρέψει τα δεδομένα. Πιστεύει ότι διαθέτει τις ψήφους των θρησκευόμενων Κούρδων και κάνει ανοίγματα στο ΡΚΚ (που στηρίζεται περίπου από το 15% των Κούρδων). Στις 28/2/2015 συντελείται “κρυφή συμφωνία” μεταξύ Öcalan και ΑΚΡ, η αποκαλούμενη “Dolmabahçe Mutabakatı” (ΣυμφωνητικόΝτολμάμπαχτσε).Στο Συμφωνητικό προβλέπονταν δέκα μεταρρυθμίσεις, που για να υλοποιηθούν ήταν απαραίτητη η αναθεώρηση του Συντάγματος, η οποία ήταν και ο πόθος του Erdoğan. Η δεύτερη προσπάθεια έγινε προς τις “Ισλαμικές Κοινότητες”, τις οποίες προσπάθησε να αγκαλιάσει χωρίς να θίξει το Χαλιφάτο της ISIS. Στις 12/4/2015 σ’ ομιλία του δηλώνει ότι “ενώ η Δύση έχει έντονα θρησκευτικά προβλήματα, η Τουρκία έχει πρόβλημα με αυτούς που το δόγμα τους το μετέτρεψαν σε θρησκεία, …, εμείς πιστεύουμε στο Ισλάμ, ούτε σε Σουνίτες ούτε σε Σιίτες“[11].

Τα εκλογικά αποτελέσματα της 7/6/2015 προφανώς δεν θα έβγαζαν κυβέρνηση. Όμως ο Erdoğan είχε πρόβλημα να συνεχίσει την πολιτική του. Η επιτυχία των μαχητών ΡΚΚ και YPGστην απελευθέρωση του Kobanêσυντελεί στην διεθνή υποστήριξη των Κούρδων μαχητών και στην μαζική εθελοντική κατάταξη νεαρών Κούρδων στις γραμμές τους. Οι ΗΠΑ στήριζαν ήδη PUKκαι KDPγια την δράση τους στο Ιράκ, αλλά και ως ενδιάμεσες δυνάμεις στα σύνορα Ιράκ-Ιράν (μέχρι τις αδεξιότητες al Maliki, όπου το KDP διαχωρίζει την θέση του[12]), αναλαμβάνουν τον ανεφοδιασμό του YPGκατά ISIS. Οι κουρδικές δυνάμεις σύντομα ανακαταλαμβάνουν το 8% της Συριακής επικράτειας από τα σύνορα του Ιράκ μέχρι τον Ευφράτη ποταμό. Η Τουρκία αντιλαμβάνεται την “Κουρδική Άνοιξη”.

Από αρχές Ιουλίου σημειώνονται “περίεργες εξελίξεις”:

·         Στις 8/7/2015, οι εκτοξευτήρες των Patriot, που ήταν εγκαταστημένοι στα Συριακά σύνορα αρχίζουν να κινούνται ανεξέλεγκτα εκτελώντας ανεξήγητες εντολές. Οι Patriotήταν θύματα ηλεκτρονικών εγκλημάτων. Οι αξιωματούχοι γελοιοποίησαν και τον εαυτόν τους δικαιολογούμενοι: “ναι μεν τα πλακίδια των λογικών κυκλωμάτων σχεδιάζονται και κατασκευάζονται στις ΗΠΑ., όμως τα chipsστην Ασία”. Εάν το θέμα δεν έγκειται στην απόφαση του ΝΑΤΟ στην αύξηση κονδυλίων για την αμυντική πολιτική στον Κυβερνοχώρο, πρέπει να αναζητηθούν οι ένοχοι και όπως δείχνουν τα στατιστικά του FBI περίπου το 65% του αυτού είδους εγκλήματα διαπράττονται έχοντας πληροφορίες έσωθεν.

·         Στις 15/7/2015 το ιστορικό στέλεχος Ισλαμικών κομμάτων Bülent Arınç (Μπουλέντ Αρίντς, ο οποίος δεν συμμετείχε στις εκλογές του 2015), στο βραδινό δείπνο του Ραμαζάνι εκτός του ότι δυσφημίζει την Ελλάδα και δοξάζει τον Θεό που στην Τουρκία υπάρχει το ΑΚΡ, επισημαίνει ότι “την τρομοκρατική οργάνωση του ΡΡΚ καραδοκούν δύσκολες μέρες”[13]. Αν και ήταν σε ισχύ το Συμφωνητικό Dolmabahçe.

·         Στις 18/7/2015 παράρτημα της ISISστην Κωνσταντινούπολη διοργανώνει υπαίθρια συγκέντρωση εορτασμού θρησκευτικής εορτής. Συμμετείχαν πλέον των 500 ατόμων[14]

Στις 20/7/2015, όταν ο Πρόεδρος Erdoğan, κατευθύνονταν στην Κύπρο για να εορτάσει την 41η επέτειο του Ατίλλα, ηΟμοσπονδία Σωματείων Σοσιαλιστών Νέων (SGDF) στο Suruç της Urfa (Έδεσα) δέχεται επίθεση από Τούρκο βομβιστή αυτοκτονίας της ISIS, αφήνοντας πίσω του 32 νεκρούς και 105 τραυματίες. Οι νέοι είχαν συγκεντρωθεί από όλες τις περιφέρειες της Τουρκικής επικράτειας με προορισμό το Kobanêκαι βασικό σύνθημα “Μαζί αμυνθήκαμε μαζί θα το ανοικοδομήσουμε”.

Στις 22/7/2015 τρεις μαχητές της ISISστην περιοχή Kilis που προσπαθούν να περάσουν τα σύνορα για να μεταφέρουν ένα τραυματία, εμποδίζονται από Τούρκους στρατιώτες. Οι τρομοκράτες πυροβολούν και σκοτώνουν έναν υπαξιωματικό και τραυματίζουν άλλους δύο. Στις 23/7/2015:03.40 Τουρκικά F-16 βομβαρδίζουν θέσεις της ISIS. Αρχίζουν οι εχθροπραξίες.

Στις 24/7/2015 η Τουρκία δίνει άδεια στις ΗΠΑ να χρησιμοποιήσουν τη βάση İncirlik των Αδάνων για τις επιχειρήσεις που διεξάγονται στη Συρία[15].

Οι εχθροπραξίες

Αν και όλα τα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ δεν έχουν επικηρύξει το ΡΚΚ, το ΝΑΤΟ εδώ και πολλά χρόνια θεωρεί το ΡΚΚ τρομοκρατική οργάνωση,. Η Τουρκική Δημοκρατία εφόσον δήλωσε ότι συμμετέχει στις μάχες κατά των τρομοκρατών από 24/7/2015 ξεκινά επιχειρήσεις εντός και εκτός της χώρας.

Εντός της χώρας συντονισμένα περίπου 10.000 αστυνομικοί, και μονάδες ειδικών δυνάμεων επιχειρούν ανά την επικράτεια και συλλαμβάνουν στελέχη από ISIS, YDG-H, DHKP/C και PKK.

Στις 25/7/2015 το ΡΚΚ ανακοινώνει ότι δεν υφίσταται η έννοια της εκεχειρίας και ξεκινά επιθέσεις κατά της Τουρκικής Δημοκρατίας. Σε έξι μέρες (25/7 – 31/7) στην Τουρκία δολοφονούνται πάνω από 50 Τούρκοι δημόσιοι λειτουργοί.

Η Τουρκική Δημοκρατία στις 25/7/2015:23.00 ανακοινώνει ειδικό ΝΟΤΑΜ σημειώνοντας σημεία σε Συρία, Ιράκ και Τουρκία. Ξεκινά ένας ανελέητος βομβαρδισμός κατά Κουρδικών στρατοπέδων. Συμμετέχουν πλέον των 80 αεροσκαφών και μέχρι 1/8/2015 επιχειρούν εντός και εκτός Τουρκίας τουλάχιστον σε 100 στόχους[16]. Η Τουρκία ανακοινώνει ότι από το ΡΚΚ πέθαναν 260 και περίπου 400 είναι τραυματίες. Καμία ανακοίνωση για τις απώλειες της ISIS!

Ενώ η Τουρκική Δημοκρατία ανακοινώνει ότι βομβαρδίζονται στρατόπεδα του ΡΚΚ, οι ΗΠΑ ανακοινώνουν ότι το PYD είναι σύμμαχοι! Από την άλλη πρέπει να απαντηθούν και τα εξής ερωτήματα:

·         Στις πρώτες μέρες των βομβαρδισμών πώς ξεχώριζαν τους μαχητές του ΡΚΚ από τους YPG;[17]

·         Χώρα μέλος του ΝΑΤΟ μπορεί να βομβαρδίζει τα δικά της εδάφη και με τί κόστος; Όταν υπάρχουν θύματα στον άμαχο πληθυσμό του ιδίου κράτους[18], πως αποκαλείται η εν λόγω επιχείρηση;

·         Κράτη μέλη του ΝΑΤΟ που συμβάλλουν με κρατικά κονδύλια στην συμμαχία και κυρίως δεν έχουν επικηρύξει το ΡΚΚ, τί είδους ευθύνη φέρουν;

·         Και το κυριότερο, ποιοι οι λόγοι να αδυνατίσει το Κουρδικό μέτωπο που ήταν το μοναδικό της περιφέρειας που νίκησε την ISIS σε χερσαίες επιχειρήσεις;

Έχοντας υπ’ όψη το στρατηγικό δόγμα “εάν δεν εισέρθει το πεζικό δεν υφίσταται νίκη”, οι ΗΠΑ σε πρόγραμμα που κοστολογείται περίπου 600 εκ.$ΗΠΑ, εκπαιδεύουν και επανδρώνουν στην Τουρκία Τουρκομάνους και Σύριους για χερσαίες επιχειρήσεις[19]. Στο πρόγραμμα “εκπαίδευσε- επάνδρωσε” εκτός της Τουρκικής Δημοκρατίας συμμετέχουν το Κατάρ και η Σαουδική Αραβία. Οι εκπαιδευόμενοι μετά την φοίτησή τους θα περνούσαν στη Συρία και θα μάχονταν υπέρ του Ελεύθερου Συριακού Στρατού. Όμως η πρώτη αποστολή με αφετηρία την Τουρκία που απαρτίζονταν από 18 άτομα, υπό τις διαταγές του Συνταγματάρχη Nedim Hasan, στις 29/7/2015 αιχμαλωτίζεται από την ομάδα AlNusra! [20]

“Μυστικές Υπηρεσίες”

Όπως τονίζεται αν και έχουν δαπανηθεί δισεκατομμύρια για να αντιμετωπιστεί η ISIS, αν και οι απώλειές της υπολογίζεται ότι ξεπερνούν τους 10.000 πολεμιστές, ο αριθμός των μαχόμενων παραμένει ο ίδιος[21]. Μάλλον οι υποκινητές δεν δυσκολεύονται να επιστρατεύουν δυστυχισμένους, που με χασαπομάχαιρα κόβοντας λαρύγγια οικειοποιούνται τα υπάρχοντα των θυμάτων τους επ’ ονόματι κάποιας θρησκείας.

Το ερώτημα είναι πώς και από πού εισρέουν οι χιλιάδες δυστυχείς και πώς με ποια τιμή εκρέουν στην παγκόσμια αγορά τα αγαθά που οικειοποιήθηκαν κόβοντας λαρύγγια; Όταν το KDP καταγγέλει ότι δεν βρίσκει πελάτες για το πετρέλαιο που εξορίσει στην επικράτεια του !

Ποιοι θα ερευνήσουν τα εν λόγω ερωτήματα;

Στην Τουρκική Δημοκρατία, οι αντιπαλότητες μεταξύ των θεσμών αποκαλύπτονται από το “βαθύ λαρύγγι” του Twitterfuatavni. Ως προς τον fuatavniη βεντέτα μεταξύ του Υπ. Εσ. Efkan Ala (εφκάν Αλα), του διοικητή ΜΙΤ Hakan Fidan (Χακάν Φιντάν) και του προέδρου Erdoğan θα δημιουργήσουν ρήγματα στις Ένοπλες Δυνάμεις με απροσδόκητα αποτελέσματα για το ΑΚΡ.

Το πρώτο φαινόμενο εμφανίστηκε μετά την βομβιστική επίθεση στο Suruç, όπου στα αντιπολιτευόμενα ΜΜΕ εμφανίζονται άρθρα που κατηγορούν την ΜΙΤ για ανικανότητα. Την επομένη στην κοινή γνώμη διαρρέει το έγγραφο υπ’ αριθ. 17/6/2015-23828302.66828.(13211), με το οποίο ενημέρωνε τις αρχές ότι στις 15/7/2015 θα εισχωρήσουν στην Τουρκία έξι “άτομα βόμβες”, και ήδη από 8/6/2015 ένας άνδρας και δύο γυναίκες “άτομα βόμβες” έχουν εγκατασταθεί στο αρχηγείο της ISIS, που εδρεύει στο χωριό Hacı Veli. Αμέσως μετά τη διαρροή του σχετικού εγγράφου, αλλάζουν οι κατηγορίες με επίκεντρο το ερώτημα “Οι υπηρεσίες μας αφήνουν τους βομβιστές να κινούνται ελεύθερα μέσα στην κοινωνία μας;”. Πριν αναγνώσει η κοινή γνώμη τα νέα άρθρα διαρρέουν οι συνομιλίες του GSM (συχνότητα κινητών τηλεφώνων) μεταξύ του ανιχνευτή διαβιβαστή της ISIS στο Suruç και του αρχηγείου του την ώρα της έκρηξης…

Τα εν λόγω γεγονότα εξαφανίζονται άμεσα από τα ΜΜΕ και επισκιάζονται από τις επιθέσεις του ΡΚΚ στην επικράτεια και τις αεροπορικές επιδρομές της Τουρκικής Δημοκρατίας σε Συρία, Ιράκ και εντός της Τουρκίας.

Στη μικρή αυτή περίοδο αποκαλύψεων επίσης είχε διαρρεύσει ότι ήδη 120 “άτομα βόμβες” έχουν περάσει στη Δύση[22] (προφανώς οι περισσότεροι μέσω Ελλάδας) και συμπεριφέρονται ως μεταξοσκώληκες[23]. Ο δε αριθμός των εκπαιδευόμενων ανέρχεται στους 700 και 70 εξ αυτών θα διεισδύσουν στην Τουρκία μέσω Βυρηττού[24] για ανάλογες δράσεις.

Κλείνοντας

Εδώ και δύο αιώνες ο πόλεμος των οικονομιών και η οικονομία των πολέμων καλά κρατούν στο Τραπέζιο του Ανατολικού Ζητήματος. Όμως πάντα σε βάρος του γηγενή πληθυσμού. Έχουμε τονίσει πολλές φορές ότι η μάχη των πολιτισμών πάντα συνοδεύεται από επαναλαμβανόμενες γενοκτονίες μέχρι εσχάτων, μέχρι την εξαφάνιση κάποιας πτέρυγας…

Και οι μισθοφόροι γνωρίζουν καλά μεθόδους για να κρατούν τις τιμές στα ύψη…

“οὐαὶ τοῖς ἡττημένοις “