ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΠΙΚΑΙΡΑ

Την ώρα που στο Σαμπεζύ της Γενεύης έχουν προσέλθει οι αρχηγοί -και όχι όλοι με ηχηρές απουσίες γεμάτες νόημα και μηνύματα προς πάσα κατεύθυνση- στους εκκλησιαστικούς κύκλους αίσθηση και ποικίλα σχόλια στον χώρο της Ορθόδοξης Εκκλησίας εξακολουθεί να προκαλεί, σχεδόν ένα μήνα μετά την αρχική δημοσίευση της στο περιοδικό Επίκαιρα στα τέλη Δεκμβρίου, η αποκλειστική συνέντευξη του πρώην Αρχιεπισκόπου Αμερικής κ. Σπυρίδωνα. Πρόκειται για μια συνέντευξη που ακόμα συζητείται στους υψηλούς κύκλους της Ιεραρχίας από το Φανάρι, όπως είναι φυσικό και την Ελλαδική Εκκλησία, μέχρι την Μόσχα και τις Εκκλησίες της καθ υμάς Ανατολής.Μιλάει για όλους και για όλα! Για τους κινδύνους από τις ακρότητες του ISIS και τις ευθύνες των πολιτικών ηγεσιών,  για την Εκκλησία της Αμερικής, και τον γνωστό κληρικό father Alex Karloutso,  για την Μεγάλη Πανορθόδοξη Σύνοδο  που δικαίως εχει θορηβήσει τους πάντες ανά την Ορθοδοξία Πιστούς, αλλά και για την αγιοποίηση του Αγειορίτη Μοναχού Παϊσιου. Άποψη που έχε προκαλέσει πολλά και ποικίλα σχόλια.   Αναδημοσιεύουμε ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΡΩΤΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ -και με αυτές που κόπηκαν λόγω χώρου- όπως δόθηκαν. 

«Φοβούμαι πως θα γίνουμε μάρτυρες και άλλης και άλλων επελάσεων ώσπου στο τέλος, όπως δείχνουν όλα,  δεν θάχουν απομείνει παρά σκιώδεις εστίες Ορθοδοξίας στις μουσουλμανικές χώρες της Μέσης Ανατολής» τονίζει σε αποκλειστική συνέτευξη που παραχώρησε στα Ε ο πρώην Αρχ. Αμερικής Σπυρίδων,  για να συμπληρώσει με νόημα υπονοώντας σαφώς τις ΗΠΑ πως   «Οι μόνοι που θα μπορούσαν να αναλάβουν συγκεκριμένες πρωτοβουλίες είναι εκείνοι που εξέθραψαν τους Τζιχαντιστές και επωφελούνται σήμερα απ΄την ύπαρξη και δράση τους». Με αυτή την επισήμανση κρούει τον κώδωνα του κινδύνου ο πρώην Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Σπυρίδων σε μια σπάνια, όχι τόσο για την συχνότητα παρέμβασης στα δημόσια εκκλησιαστικά πράγματα  όσο για το περιεχόμενο και την ουσία συνέντευξη. Θίγοντας θέματα και ζητήματα, και μάλιστα για μείζονα εκκλησιαστικά ζητήματα ταμπού για την διοικούσα Εκκλησία σύμπασας της Ορθοδοξίας τα οποία αναμένεται να προκαλέσουν και να συζητηθούν – με ερμηνείες και θεολογικές προσεγγίσεις που  δίνει αυτός  σύγχρονος «αναχωρητής»  της Ορθοδοξίας.  Αν και αποτραβηγμένος πια από τα φώτα της δημοσιότητας ζώντας ως ένα απλός ασκητής κάπου στην Νότια Ευρώπη αλλά με έντονο το ενδιαφέρον για όσα διαδραματίζονται στην πολυτάραχη επαρχία του Οικουμενικού Πατριαρχείου την οποία κλήθηκε κάτω από αντίξοες εκκλησιαστικές συνθήκες να διαποιμάνει τον Ιούλιο του 1996 όπου ψηφίσθηκε παμψηφεί και ομόφωνα Αρχιεπίσκοπος Αμερικής προερχόμενος από την Ιταλία. Για να εκθρονισθεί  θορυβωδώς και υπό την απειλή του σχίσματος και της μονομερούς ανακήρυξης αυτοκέφαλου εξαναγκάσθηκε σε παραίτηση τρία χρόνια μετά  τον Αύγουστο του 1999. Σήμερα ζει σχεδόν ως  ένας απλός ασκητής εκτελώντας με απλότητα τα αρχιερατικά και ποιμαντικά του καθήκοντα. Η αγωνία του είναι το μέλλον του Ελληνισμού ανά τν κόσμο για αυτό και ποτέ δεν έπαψε να βρίσκεται κοντά στους νέους. Ζει σε ένα μονήδριο στην Νότια Ευρώπη. Αλληλογραφεί καθημερινά με 1000αδες νέους και νέες αλλά και 100αδες κληρικούς και επισκόπους οι οποίοι προστρέχουν σε Εκείνον για μια συμβουλή. Ένα απόφθεγμα πατερικό η ευαγγελικό. Στην συζήτηση-συνέντευξη που ακολουθεί το όλον που εισπράττει κάποιος είναι η αγωνία του για τον μητροπολιτικό αλλά και τον απανταχού  Ελληνισμό και την Ορθοδοξία η οποία τούτο το διάστημα  πλήττεται καίρια όχι μόνον από τις καθημερινές σφαγές 1000αδων νεομαρτύρων στον παράλογο Ιερό πόλεμο που έχουν κηρύξει οι ανά τον κόσμο Τζιχανιστές αλλά περισσότερο δείχνει να κινδυνεύει αυτός ο ζων και Θεόιδρυτος οργανισμός της Ορθόδοξης Εκκλησίας από τον ίδιο τον εαυτό της.  Ο Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων με όσα λέει σε αυτή την συνέντευξη του δύναται να εκφράζει ένα πολύ  μεγάλο μέρος  των ενσυνείδητων πιστών της ορθοδοξίας. 

Τα όσα λέει αποτελούν μια έντονη  κραυγή αγωνίας για όλα τα μεγάλα θέματα που απασχολούν και αναμένεται να απασχολήσουν την Ορθόδοξη Εκκλησία ανά τον κόσμο εκπέμπει ο πρώην Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Σπυρίδων σε μια συνέντευξη εφ όλης της ύλης. Πρωτίστως και κυρίως  μιλάει για την Εκκλησία της Αμερικής, τα δρώμενα της οποίας ουδέποτε έπαψε να παρακολουθεί και μάλιστα από πολύ κοντά. Εκπέμπει SOSγια την επιβίωση όχι μόνον ης Ελληνορθοδοξίας αλλά και συνολικά του Ελληνισμού της Αμερικής  θίγοντας καίρια ζητήματα που όφειλαν να είχαν λύσει εδώ και 10ετιες οι ταγοί της –λαϊκοί και κληρικοί όλων των βαθμίδων. Προβλήματα ζέοντα  που καθορίζουν τα συστατικά στοιχεία της εγκαταβιούσας ανά τις ΗΠΑ Ελληνικής κοινότητας. 

Αναφέρεται εκτενώς στο φλέγον ζήτημα της επικείμενης σύγκλησης της Πανορθοδόξου Συνόδου το 2016 ύστερα από 1200 και πλέον χρόνια.  Γεγονός, που αν τελικά τελεσφορήσει και ολοκληρωθεί θα αποτελεί ένα εκ των μεγαλυτέρων ιστορικών δεδομένων του 21^ου αιώνα καθώς αναμένεται να επηρεάσει όχι μόνο την ζωή 300 και πλέον εκατομμυρίων Ορθοδόξων αλλά και τα γεωπολιτικά δεδομένα στα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Ευρώπης όπου κυριαρχεί το Ορθόδοξο στοιχείο. Μιλάει επίσης για τα εσωτερικά φλέγοντα ζητήματα  επιβίωσης για το Οικουμενικό Πατριαρχείο όπως είναι η συγκρότησης και σύγκληση εκάστοτε της Πατριαρχικής Συνόδου  με θεολογική άποψη που θα συζητηθεί και θα προκαλέσει.   Εκφράζει όμως και τον προβληματισμό του για την πρόωρη αγιοποίηση του  Αγιορείτη Γέροντα Παϊσιου ενώ με ένα τρόπο ιδιαίτερο  απαντά και σε σχετική ερώτηση για την προφητολαγνεία και εσχατολογική  υστερία που έχει καταλάβει  κυρίως το ελληνικό διαδίκτυο.  Αναφέρεται σε πολλά ζητήματα και απαντά σε ερωτήσεις που ο καθείς θα ήθελε να μάθει τι πιστεύει η Ορθοδοξία.  Για τον χώρο της Ορθόδοξης Εκκλησίας δίνει πολλές και ενδιαφέρουσες ειδήσεις.  Ας τον παρακολουθήσουμε στην συζήτηση μας που ευγενικά μας παραχώρησε από τον χρόνο του δίκην συνεντεύξεως. Αν και πρόκειται περισσότερο για ένα ζωντανό διάλογο παρά για  μια κλησαρισμένη συνέντευξη  ας την παρακολουθήσουμε. 

 

Σεβασμιότατε

 

– Πρόσφατα το περιοδικό επίκαιρα τόλμησε να κάνει το «πορτραίτο» ενός κληρικού για τον οποίο Εσείς έχετε μια συγκεκριμένη άποψη αλλά και βιώματα. Μιλώ για τον γνωστό πάτερ Αλέξανδρο Καρλούτσο θα ήθελα ένα σχόλιο σας και κριτική επ αυτού του κειμένου.

-Παρουσιάζονται με τόλμη ορισμένες πτυχές του όλου θέματος. Ευτύχημα θάταν αν περιγράφονταν χωρίς υπερβολικούς τονισμούς κι άλλες, σπουδαιότερες ίσως, πλευρές της περίπτωσης αυτής. Καταλαβαίνω βέβαια πως ο χρόνος και ο χώρος δεν επιτρέπουν πάντα κάτι τέτοιο.

 

– Πως βλέπετε σήμερα την κατάσταση στην Εκκλησία της Αμερικής ;

Πορεύεται αμέριμνα το δρόμο που χάραξε η σημερινή ηγεσία του Φαναρίου με τη συνδρομή προφανώς του κληρικού  Αλέξανδρου Καρλούτσου.

 

–  Και πως θα κρίνατε την πορεία αυτή ειδικότερα;

Δεν κρίνω. Διερωτώμαι απλώς που θα οδηγήσει η πορεία αυτή και ποια θάναι η κατάσταση 30-40 χρόνια από τώρα. Και μάλιστα όταν τα δεδομένα είναι αμείλικτα:  συνεχής αφομοίωση του ελληνικού στοιχείου, συρρύκνωση των ελληνικών σχολείων, σχετικοποίηση της ορθόδοξης θεολογίας μας, αδιάκοπη επαγγελματοποίηση της ιερωσύνης και  άλλα πολλά.

 

– Δεν νομίζετε πάντως, ότι ο ρόλος του π. Καρλούτσου αποδείχθηκε θετικός για την Αρχιεπισκοπή Αμερικής, στο οικονομικό κυρίως και πολιτικό επίπεδο;

-Πίστευα πάντα πως οι συνδρομές των πιστών είναι αρκετές, υπεραρκετές μάλιστα, για να επιτελέσει η Εκκλησία το έργο της. Αυτό με δίδαξαν τα χρόνια της Ιταλίας και της Αμερικής στη συνέχεια. Ποτέ δεν κατάλαβα την ουσιαστική χρησιμότητα επενδυτών, χρηματοσυλλέκτων και άλλων παρόμοιων οικονομικών παρακεντέδων στο χώρο της Εκκλησίας. Όσο για τις πολιτικές δυνατότητες που αναφέρατε, καλό θάταν ν’ αποφεύγωνται οι υπερβολές αν θέλουμε να παραμείνουμε στο χώρο κάποιου ρεαλισμού.

 

– Ποιμάνατε την Αρχιεπισκοπή Αμερικής ένα πολύ σύντομο διάστημα όμως ωστόσο συχνά πυκνά κάποιοι ανατρέχουν σε Εσάς παρότι σας πολέμησαν μανιοδώς και λυσσαλέα πως το εξηγείτε αυτό;

-Στην ειλικρινή και έντιμη προσπάθεια να λύσουμε ορισμένα πάγια προβλήματα που ταλαιπωρούν την Αρχιεπισκοπή από την ίδρυσή της. Η διαιώνιση των προβλημάτων και μάλιστα η οξύτερη μορφή με την οποία εμφανίζονται αυτά σήμερα, οδηγούν, όπως είναι φυσικό, σε νηφαλιότερες τώρα σκέψεις  και λογικότερες επανεκτιμήσεις.

 

– Θα ήθελα μια τοποθέτηση Σας για την γενικότερη  κατάσταση στην Ελλάδα. Πιστεύετε πως όλη αυτή η οδύνη ο πόνος η πίκρα και τα επακόλουθα τους είναι απόρροια μόνο της δεινής (οικτρής θα έλεγα) οικονομικής κατάστασης ή τα αίτια της κρίσης είναι ακόμα βαθύτερα;

Πιστεύω πως για την δεινή κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα ο λαός της Ελλάδας ευθύνεται κυρίως και πρωτίστως η πολιτική ηγεσία της χώρας.

 

– Νομίζετε πως η πνευματική -αν υπάρχει ακόμα- και η ακαδημαϊκή ηγεσία στην Ελλάδα  έχει διαδραματίσει το ρόλο της;

-Και ρόλο να είχε να διαδραματίσει, αυτός θα ήταν εξ ορισμού αρκετά περιορισμένος, αφού προηγήθηκε επί δεκαετίες η μανιώδης πολιτική προσπάθεια αποσύνθεσης του παραδοσιακού ελληνικού κοινωνικού ιστού.

 

– Στην Ελλάδα προ ημερών ψηφίστηκε ένας νέος νόμος που αλλάζει το οικογενειακό δίκαιο με το σύμφωνο συμβίωσης και τα συνεπακόλουθα αυτού ειδικά ως προς την ζεύξη ατόμων του ιδίου φύλλου.

Αφού η Ελλάδα έχει προ πολλού αποφασίσει να ακολουθήσει κατά πόδας το αμερικανικό και ευρωπαϊκό κοινωνικό γίγνεσθαι, επόμενο ήταν αργά ή γρήγορα να υιοθετήσει ό,τι υιοθετείται πρώτα στην Αμερική και μετά στην Ευρώπη.

 

– Μια τοποθέτηση Σας για τις σφαγές Χριστιανών από τους Τζιχαντιστές και επ αυτού αν θεωρείτε ότι η Εκκλησία εν των σύνολο Της έχει πράξει το καθήκον της

Δεν μπορούσε η Εκκλησία, Ορθόδοξη ή άλλη, και νάθελε ακόμη, να διαδραματίσει κάποιο ρόλο στο θέμα που αναφέρετε. Οι μόνοι που θα μπορούσαν να αναλάβουν συγκεκριμένες πρωτοβουλίες είναι εκείνοι που εξέθραψαν τους Τζιχαντιστές και επωφελούνται σήμερα απ΄την ύπαρξη και δράση τους.

 

–  Σας ανησυχεί η κλιμάκωση μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας και αν συνδέετε αυτές τις εξελίξεις στην γεωπολιτική με τις ρήσεις και τις προορατικές ανησυχίες ανθρώπων όπως ο μακαριστός Παϊσιος.

– Δεν με ανησυχεί γνωρίζοντας πως οι Τούρκοι ποτέ δεν θα ενεργούσαν ως ενέργησαν χωρίς την προτροπή ή έγκριση των συμμάχων τους. Ως προς το δεύτερο σκέλος της ερώτησης, είναι πρόωρο, νομίζω, να συνδεθούν οι ρήσεις με τα γεγονότα όπως αυτά εξελίσσονται τη στιγμή αυτή.

 

– Επ ευκαιρία πως σχολιάζετε όλη αυτή την  «υστερία» με την προφητολαγνεία.

-Πολύς κόσμος έχει σήμερα ανάγκη από εξηγήσεις, διαφορετικές απ’ αυτές που του προσφέρουν αφειδώλευτα και με επιμονή οι κατευθυνόμενες συνήθως πηγές πληροφόρησής του. Κι όσο περισσότερο αμφιβάλλει ο κόσμος για την αξιοπιστία της πληροφόρησής του, τόσο περισσότερο θα στρέφεται σε προγνωστικές αναζητήσεις παντός είδους.

 

– Ως προς την Αγιοποίηση του Αγιορείτη Γέροντα ΠΑΊΣΊΟΥ υπάρχουν κάποιες νηφάλιες απόψεις στην Ορθοδοξία που αναφέρουν πως αφενός δεν είναι στην παράδοση της Ορθοδοξίας παρόμοιες Αγιοποιήσεις αφού κατά παράδοση η Ορθοδοξία πάντοτε σοφά πράττοντας άφηνε τον χρόνο (περισσότερο από 100 έτη) να  «μιλήσει» για κάποια μορφή της Εκκλησίας μας και αφετέρου οι ίδιες φωνές το πατριαρχείο βιάστηκε πολύ… 

-Το Οικουμενικό Πατριαρχείο θα είχε προφανώς σοβαρούς λόγους για να προβεί σ’ αυτή την αναγραφή του γέροντα Παϊσίου στο αγιολόγιο της Εκκλησίας. Δεν τους γνωρίζω. Αν και σοφότερη, όπως λέτε, αποδεικνύεται συνήθως η αναμονή, πρέπει ωστόσο να τονισθεί πως όλες οι περιπτώσεις δεν είναι ίδιες και για όλες τους δεν ισχύουν πάντα τα ίδια κριτήρια.

 

– Πρόσφατα ο Παναγιώτατος Οικ. Πατριάρχης συνεκάλεσε μια ακόμα Ιεραρχία προσκαλώντας και τους Μητροπολίτες των λεγομένων Νέων Χωρών ανοίγοντας ένα ακόμα μέτωπο και με την Εκκλησία της Ελλάδος ήταν ορθή αυτή η απόφαση ;  Την στιγμή που εν όψει της Πανορθοδόξου Συνόδου ο κ. Βαρθολομαίος χρειάζεται περισσότερους συμμάχους στην υποβόσκουσα σύγκρουση με την Εκκλησία της Μόσχας που εμμένει στην θεωρεία της Τρίτης Ρώμης

-Αν, στην περίπτωση αυτή, το Πατριαρχείο, όπως λέτε,  δεν δίστασε να προκαλέσει το χόλο της Εκκλησίας της Ελλάδας, πρέπει να θεωρείται βέβαιο πως έχει πολλαχόθεν διαβεβαιώσεις, εκκλησιαστικές και μη, ότι τελικά οι “πικραμένοι και χολωμένοι” θα συμπλεύσουν και στο θέμα της Πανορθόδοξης.

 

-Σεβασμιότατε Εσείς τι άποψη έχετε σχηματίσει για τον τρόπο που τελευταία έχει καθιερωθεί η συγκρότησης της Πατριαρχικής Συνόδου

         

-Δεν είναι λίγοι, όπως ακούεται, οι αρχιερείς του Πατριαρχείου που θα ευνοούσαν την επαναφορά του συνοδικού θεσμού στην παραδοσιακή του μορφή, δηλ. σε μια μορφή που θα επέτρεπε τη συμμετοχή όλων των επαρχιούχων αρχιερέων στις συνοδικές διαδικασίες βάσει πάντοτε ενός συνταγματίου, όπως γινόταν πριν το 1922. Η επαναφορά αυτή, πιστεύεται, θα περιόριζε διάφορες  παρεμβάσεις εξουσιαστικού χαρακτήρα και θα έδινε νέα δυναμική πνοή στις διαβουλεύσεις της συνόδου. Δεν βλέπω για ποιο λόγο καθυστερείται επί τόσα χρόνια η αποκατάσταση της παραδοσιακής τάξης και στον τομέα αυτό.

 

 

-Και στο γεγονός ότι έχει καθιερωθεί σε αυτή την Πατριαρχική Σύνοδο με τον τρόπο που συγκροτείται ψήφο και μάλιστα για μείζονα ζητήματα έχουν και τιτουλάριοι Επίσκοποι, δηλαδή για να το πω πιο απλά και να γίνει κατανοητό στους αναγνώστες μας άνθρωποι χωρίς προηγούμενη διοικητική εμπειρία ενίοτε δε και χωρίς ποιμαντική και εκκλησιαστική εμπειρία

 

-Είναι κι αυτό θέμα που θά μπορούσε να επανεξετάσει η Εκκλησία μας, αφού οι χωρίς ουσιαστικό αντίκρυσμα τίτλοι και τιτλούχοι είναι φαινόμενα άγνωστα στην ιστορία της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Σήμερα πλέον οι θεσμοί αυτοί (που εισήχθησαν στον εκκλησιαστικό μας χώρο τον τελευταίο κυρίως αιώνα κατ’ απομίμηση εθών προερχόμενων από άλλα χριστιανικά σώματα) δεν έχουν ιδιαίτερο λόγο υπάρξεως στη ζωή της Εκκλησίας.

 

–  Έχετε δηλώσει επανειλημμένα πως ο τρόπος συγκρότησης της Πατριαρχικής συνόδου πρέπει να αναθεωρηθεί. Έχετε πάντα την ίδια γνώμη;

-Δεν άλλαξα γνώμη. Πιστεύω πως θα είχε πολλά να ωφεληθεί το Πατριαρχείο από την επαναφορά της παραδοσιακής μορφής του συνοδικού θεσμού (μορφή που θα επέτρεπε τη συμμετοχή όλων των επαρχιούχων αρχιερέων στις συνοδικές διεργασίες βάσει ενός συνταγματίου, όπως γινόταν πριν το 1922). Τα αγαθά της επαναφοράς πολλά:  θα εξασφάλιζε κάποιο αντικειμενικό κριτήριο στην επιλογή των εκάστοτε συνοδικών αρχιερέων, θα έθετε τέλος στην κανοκικά αμφισβητήσιμη συμμετοχή τιτουλαρίων αρχιερέων, θα καταργούσε το διαχωρισμό των συνοδικών μελών σε δυο κατηγορίες με βάση την υπηκοότητά (!) τους.

 

-Και τώρα να περάσουμε στο μείζον θέμα για την σύγκληση της επονομαζόμενης ως Αγίας και Μεγάλης Πανορθοδόξου Συνόδου που έχει προαναγγελθεί για τον προσεχή Μάρτιο του 2015. Τι άποψη έχετε ;

 

-Η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος θα αποτελέσει γεγονός υψίστης σημασίας για την πορεία της Εκκλησίας μας κατά το εγγύτερο και απώτερο μέλλον. Με δικαιολογημένες προσδοκίες προσβλέπει ο λαός της Εκκλησίας στην από πολλού αναμενόμενη σύγκληση της Μεγάλης αυτής Συνόδου που, όπως πιστεύεται, θα δώσει λύσεις σε θέματα που αντιμετωπίζουν οι πιστοί στην καθημερινή θρησκευτική τους ζωή, είτε πρόκειται για το θέμα της νηστείας ή του ημερολογίου, είτε για τις σχέσεις τους με άλλους ορθοδόξους ή με μέλη άλλων χριστιανικών Εκκλησιών και Ομολογιών, είτε για τα λεγόμενα “ανθρώπινα δικαιώματα” και τις διακρίσεις στη σύγχρονη κοινωνία κτλ κτλ.

 

 

-Τα μέχρι τώρα δείγματα, από τις προπαρασκευαστικές εργασίες  μας δείχνουν πως δεν υπάρχει σύμπνοια, και συμφωνία σε ουσιώδη ζητήματα 

           

-Αν η εκ των προτέρων συμφωνία πάντων ήταν δεδομένη, δεν θα υπήρχε λόγος να συγκαλούνται σύνοδοι. Η σύνοδος συγκαλείται ακριβώς για να βρεθεί, μέσω του ζωντανού διαλόγου, κοινή θέση σε θέματα επι των οποίων υπάρχουν διάφορες ή και, πολλές φορές, αντίθετες γνώμες κι απόψεις. Η ιστορία διδάσκει ότι η Ορθοδοξία γνωρίζει πως να υπερβαίνει παρόμοιες δυσκολίες βρίσκοντας τη προσφορότερη πάντοτε λύση στο εκάστοτε ζητούμενο. Επομένως δεν ανησυχώ. Η Ορθοδοξία και πάλι θα πράξει ό,τι πάντοτε έπραξε κατά τη μακραίωνη ιστορία της. Ενωμένη, στο τέλος, θα δόση στους πιστούς τις λύσεις στα πολλαπλά προβλήματα που αυτοί αντιμετωπίζουν στο πλαίσιο των σημερινών κοινωνικών δεδομένων.

 

 

-Μεγάλο αγκάθι θεωρείται –και όντως είναι – το ζήτημα της παραχώρησης του Αυτοκεφάλου. Προνόμιο που ως σήμερα αιώνες τώρα έχει μόνον το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως

           

-Μπορεί τα θέματα αυτά να φαίνονται εκ πρώτης όψεως ως «ακαδημαϊκά» ή ως σχετιζόμενα μόνο με την άσκηση της εκκλησιαστικής εξουσίας και να μην ενδιαφέρουν τη «πλήθουσα», της λέτε, Εκκλησία. Μπορεί ακόμη να θεωρούνται ως τελείως άσχετα με την καθ’ ημέρα θρησκευτική ζωή των πιστών.  Στην πραγματικότητα της, ιδίως στη διασπορά, τα θέματα αυτά έχουν άμεση επίπτωση στην όλη θρησκευτική οργάνωση των πιστών και επομένως και στη θρησκευτική της ζωή επί καθημερινής βάσης. Μια εκλαϊκευμένη ενημέρωση των πιστών επί των θεμάτων αυτών  θα ήταν, νομίζω, χρήσιμη. Θα της βοηθούσε ακόμη ν’ αντιληφθούν της κινδύνους που προέρχονται από τη δήθεν «υπερ-εθνική» προπαγάνδα διάφορων εκκλησιαστικών και παρεκκλησιαστικών κύκλων που  ουσιαστικά και κατά βάθος είναι εθνικιστικοί.

 

– Υπάρχουν απόψεις και κύκλοι στην Ελλάδα –όχι απαραίτητα συντηρητικοί – που πιστεύουν  πως η σύγκληση της της Πανορθοδόξου Συνόδου καιτοι είναι αναγκαία και μια ιστορική απόφαση εν τούτοις υπάρχουν φόβοι ότι η  Ορθόδοξη Εκκλησία δεν θα βγει ενωμένη από αυτή την διαδικασία λόγω των γνωστών βλέψεων της Μόσχας και των σκληροπυρηνικών κύκλων που δείχνουν να επικρατούν εντός του περιβάλλοντος του Πατριάρχη Κύριλλου

-Οι βλέψεις της Μόσχας ήταν ήδη γνωστές πριν καν συλληφθεί η ιδέα μιας Πανορθοδόξου Συνόδου. Και ιδιαίτερες ανησυχίες δεν είχαν εκδηλωθεί τότε που, πριν δεκαετίες, άρχιζε η διαδικασία της Πανορθόδοξης. Σήμερα γιατί ανησυχούμε ξαφνικά; Τι μπορεί νάλλαξε στο μεταξύ;

 

– Πόσο πιστεύετε ότι οι αποφάσεις της Πανορθοδόξου Συνόδου ειδικά αν υπάρξει κάποιο «ατύχημα» και μοιραία οδηγηθούμε σε ένα ντεφάκτο σχίσμα, μπορούν να επηρεάσουν και τις γεωπολιτικές εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή όχι μόνο των Βαλκανίων όπου επικρατεί η Ορθοδοξία αλλά και ευρύτερα στην  μείζονα περιοχή των χωρών που επηρεάζονται και από την Μόσχα εκκλησιαστικά και γεωπολιτικά

-Αυτοί που χειρίζονται σήμερα τα θέματα του πλανήτη μας δεν φαίνονται να επηρεάζονται ιδιαίτερα από αποφάσεις εκκλησιαστικές και εκκλησιαστικά σχίσματα. Ας μην υπερεκτιμούμε εαυτούς…

 

-Τελικά πιστεύετε πως η  σύγκληση της Μεγάλης Συνόδου της Ορθόδοξης Εκκλησίας θα είναι προς όφελος της Ορθοδοξίας;

Η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος, αν τελικά ολοκληρώσει το έργο της, θα δώσει λύσεις σε θέματα που οι πιστοί αντιμετωπίζουν καθημερινά (νηστεία, ημερολόγιο, σχέσεις με άλλους ορθοδόξους ή με μέλη άλλων χριστιανικών Εκκλησιών και Ομολογιών, ανθρώπινα δικαιώματα, σύγχρονες κοινωνικές διακρίσεις κτλ κτλ.). Πιστεύω επομένως πως θα αποτελέσει γεγονός υψίστης σημασίας για την πορεία της Εκκλησίας μας κατά το εγγύτερο και απώτερο μέλλον.

 

–    Πως βλέπετε αυτή την άγρια απειλητική επέλαση του ακραίου ριζοσπαστικού Ισλάμ από το οποίο υποφέρει και ορθόδοξοι πληθυσμοί στην περιοχή της Μέσης Ανατολής.

-Φοβούμαι πως θα γίνουμε μάρτυρες και άλλης και άλλων επελάσεων ώσπου στο τέλος, όπως δείχνουν όλα,  δεν θάχουν απομείνει παρά σκιώδεις εστίες Ορθοδοξίας στις μουσουλμανικές χώρες της Μέσης Ανατολής. 

 

–    Ποια μπορεί να είναι η γενικότερη στάση του χριστιανικού κόσμου άμυνα και διάλογος ; ή πρόληψη και κατασταλτικά μέτρα ή συνδυασμός όλων αυτών ;

-Δεν νομίζω να έχει ο λεγόμενος χριστιανικός κόσμος ούτε ενδιαφέρον για τους ορθόδοξους χριστιανούς της Μέσης Ανατολής, αλλά ούτε -για νάμασθε ειλικρινείς-  μεγάλες δυνατότητες και επιλογές. Το παιχνίδι παίζεται σε άλλα τραπέζια.

 

–    Τι σας ανησυχεί περισσότερο από την γενικότερη πορεία της ανθρωπότητας ; 

 -Η απαξίωση της ανθρώπινης ζωής.

– σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας

-δική μου ευχαρίστηση να επικοινωνώ με τον Λαό του Θεού και δια αυτής της οδού.